Στοιχεία για την εκτίμηση του [d(zeitgeist)/dt ](Φθινόπωρο 2008), ενός πολύ μεγάλου αριθμού

Απόφαση 5ου Συνέδριου του ΣΥΝ [pdf], Φεβρουάριος 2008:

"Απαιτούνται βαθιές δημοκρατικές τομές στο κρατικό μηχανισμό, ώστε ο δημόσιος τομέας να αποκτήσει ουσιαστικό παρεμβατικό ρόλο στη λειτουργία της οικονομίας υπό απολύτως δημοκρατικές διαδικασίες. Ταυτόχρονα, απαιτείται η διαρκώς μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων ώστε ο κοινωνικός έλεγχος να καθίσταται ουσιαστικότερος και αποτελεσματικότερος. Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να επανέλθουν ή να παραμείνουν στον έλεγχο του δημοσίου όλοι οι τομείς στρατηγικού χαρακτήρα (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, διαχείριση υδάτινων πόρων, υποδομές, λιμάνια κλπ) και να αποκτήσουν ένα κοινωνικό κι αναπτυξιακό προσανατολισμό με όρους δημοσίου συμφέροντος"

Άρθρο άποψης του Ρίτσαρντ Σένετ, στους Financial Times (μάλλον θα το βρείτε πλέον μόνο σαν teaser πίσω από συνδρομή, παραθέτω μερικά αποσπάσματα):

Μπαίνουμε σε μια περίοδο χρηματοοικονομικού σοσιαλισμού, και με αυτό εννοώ πως η κυβέρνηση εξαγοράζει εταιρείες που δεν μπορούν να επιβιώσουν στην ελεύθερη αγορά - την Fannie Mae και την Freddie Mac, η ένεση 700 δις δολαρίων στις ΗΠΑ, η Northern Rock και η Bradford and Bingley in the UK. Οι περισσότεροι παρατηρητές θεωρούν αυτού του είδους τον χρηματοοικονομικό σοσιαλισμό ως μέτρο έκτακτης ανάγκης - και σαν κάτι κακό. Για μένα είναι καλό. Μάλιστα η δημόσια ιδιοκτησία πρέπει να επεκταθεί από τον χρηματοοικονομικό κλάδο στον κατασκευαστικό κλάδο και στον κλάδο των υπηρεσιών...

... [Η δημόσια ιδιοκτησία είναι μια καλή ιδέα] κατά την άποψή μου, άπαξ και καταπιούμε ένα μεγάλο και πικρό χάπι. Στην σημερινή μας κατάσταση η δυτική οικονομία δεν είναι αυτοσυντηρούμενη. Η ιδιωτική ιδιοκτησία όπως την ξέρουμε είναι ένα κακοσχεδιασμένο και άτσαλο μηχάνημα και αν δεν κάνουμε κάτι θα μειώσει τις ευκαιρίες και θα υποβαθμίσει τις ζωές του εργατικού της δυναμικού...

... Για να διατηρήσουμε τον κόσμο στην εργασία του, πρέπει να δεχθούμε πως η μόνιμη κρατική υποστήριξη του χωλαίνοντα παραγωγικού μας τομέα είναι απαραίτητη. Η πλήρης απασχόληση είναι σημαντικότερη για τις κοινωνίες μας από ότι η αποδοτική κερδοφορία. Αν αυτό σας φαίνεται δύσκολο να το αποδεχθείτε, σκεφτείτε τις εναλλακτικές λύσεις: το κράτος μπορεί να βάλει τα λεφτά του είτε σε επιδόματα ανεργίας ή σε δουλειές - δουλειές που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με αμιγώς επιχειρηματικούς όρους...

Έτσι στις 7 Οκτωβρίου του 2008, συνέβη οι Financial Times να δημοσιεύουν ένα άρθρο καθηγητή του LSE, το οποίο βρίσκεται στα αριστερά των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΝ, ζητώντας όχι μόνο την κρατικοποίηση τον δημόσιο έλεγχο των "στρατηγικών τομέων" της οικονομίας, αλλά την κρατικοποίηση των περισσότερων παραγωγικών κλάδων της οικονομίας, λέγοντας πως η ευτυχία και η ικανοποίηση των ανθρώπων είναι υπέρτερη αξία από την κερδοφορία και την επιχειρηματικότητα και θα πρέπει να διαφυλαχθεί η πρώτη σε βάρος της δεύτερης. Πέρα από τις ανησυχίες που μου προξενεί το γεγονός ως εν δυνάμει οιωνός για την συντέλεια του κόσμου, οφείλω να διαπιστώσω ότι έρχονται τρελά κοσμοθεωρητικά πανηγύρια και οι ακλόνητες "κυβερνητικές" βεβαιότητες θα απειληθούν από μέχρι πρότινος θεωρούμενες αιθεροβασίες.

Να προλάβω ενστάσεις ότι ο σ. Σένετ είναι σοσιαλιστής και ότι δεν είναι παρά μία (μη-τυπική) άποψη που δημοσιεύεται σε ένα έντυπο που δεν υιοθετεί αυτά που λέγονται. Πράγματι, αλλά το απροσδόκητο στην περίπτωση αυτή είναι πως (από όσο ξέρω για πρώτη φορά στην ιστορία τους - διορθώστε με) οι Financial Times δημοσιεύουν άρθρο το οποίο καλεί στην άμεση κρατικοποίηση των βασικότερων κλάδων της βιομηχανίας. Είναι σαν ο "Πρωταθλητής" να δημοσιεύσει άρθρο που να εξυμνεί την απόδοση και την ανωτερότητα της ομάδας του Παναθηναϊκού, σαν η Ζωή να εκδόσει βιβλίο που εξυμνεί τα καλά της αθεΐας. Είμαστε άλλωστε στην περίοδο εκείνη της ιστορίας κατά την οποία ο αρχηγός των Τόριδων λέει το αμίμητο: "I have never believed in just laissez-faire".

Sure you didn't...