ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ: Γιορτάζουμε πέντε χρόνια διαδικτυακής ψευδωνυμίας και δεν μας έχουν συλλάβει ακόμα!



Το παρόν Ιστολόγιον ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2003 με το πλέον αδιαφιλονίκητο ποστ από καταβολής μπλόγκινγκ . Με μικρότερα ή συνήθως μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα μεταξύ αναρτήσεων, έφτασε στις 29/8 να κλείνει τα πέντε χρόνια ύπαρξης. Αισίως. Καλά να είμαστε να γράφουμε πού και πού.

Δράττομαι λοιπόν της επετειακής αφορμής για να δημοσιεύσω την παραπάνω εικονογραφημένη προτροπή (την οποία δεν θυμάμαι πια από που την ψάρεψα) και για να μιλήσω για το talos, για το ζήτημα δηλαδή της ψευδωνυμίας στο διαδίκτυο.

Είναι μια συζήτηση που έγινε προς στιγμήν ημιεπίκαιρη με αφορμή την φαιδρότητα με το press-gr προ μηνών, περίπτωση που ήταν από την αρχή ως το τέλος ή αστεία ή στημένη (κάτι που διέλαθε της αντίληψης ή της αναλυτικής ικανότητας των ΜΜΕ που ασχολήθηκαν με το θέμα) και η οποία μόνο ως προς το σκέλος της προθυμίας της Google να δώσει τα στοιχεία του χρήστη (σε συνδρομή εικάζω με τον πάροχο;) είναι ανησυχητική, κατά τα εγχωρίως λεχθέντα τουλάχιστον, γιατί από όσο ξέρω η Google δεν έχει τοποθετηθεί επισήμως επί του θέματος. Πολλά έχουν γραφτεί έκτοτε σχετικά, σοβαρά και μη. Εγώ, απλά θα καταθέσω το σκεπτικό του "talos".

Κατ' αρχάς σπεύδω να διευκρινίσω πως οι λόγοι για τους οποίους διάλεξα την ψευδωνυμία, καμία σχέση δεν έχουν με την δυνατότητα εκβίασης του οιουδήποτε, ή με την διασπορά ψευδών ειδήσεων, ούτε καν με την υπονόμευση του πολιτεύματος. Στην πράξη το όνομά μου ως υπεύθυνου για το Ιστολόγιον, έχει δημοσιευτεί τουλάχιστον σε ένα βιβλίο, κάποιες εφημερίδες και αρκετά σάιτ, και το γράφω σε κάθε άνθρωπο που μου στέλνει λογικό mail με αφορμή ή για το Ιστολόγιο. Δεν είναι δηλαδή μυστικό επί της ουσίας. Κάθε άλλο. Το διατηρώ όμως και το διαφυλάττω για τρεις βασικά λόγους:

- Το talos προϋπήρχε του Ιστολογίου, και του Histologion, καθώς ήταν το ψευδώνυμό μου στο Metafilter. Εκεί συνοδευόταν, στην προσωπική μου σελίδα μέλους, από το όνομα και το email μου, ορατά αμφότερα από κάθε άλλο μέλος του metafilter, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινοτικά ιστολόγια στον κόσμο (και του οποίου η εκ της κοινότητας καθοδηγούμενη αυτορρύθμιση είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και ενδιαφέρουσα - άλλη συζήτηση όμως αυτή). Όταν αποφάσισα να ξεκινήσω δικό μου ιστολόγιο, το ξεκίνησα στα αγγλικά αρχικά, προκειμένου να μπορώ να γράφω ποστ γνώμης κτλ που δεν χώραγαν στο Metafilter, όπου η ταυτότητά μου είχε καθιερωθεί ως talos και ήταν αδιανόητο να την αλλάξω στο δικό μου μπλογκ. Έτσι, αφενός υπάρχουν "ιστορικοί" λόγοι που οδήγησαν στην επιλογή να γράφω με ψευδώνυμο. Το talos ήταν διαδικτυακά ουσιαστικότερη ταυτότητα από ότι το όνομά μου...

- Η παράνοια για την άντληση και την συλλογή προσωπικών πληροφοριών από διάφορους, πάσης φύσης οργανισμούς (από το Google, μέχρι την NSA, και από τις τράπεζες ως τους σπαμερς), με οδηγεί να μην αναρτώ εύκολα online το όνομά μου. Αυτό ήταν πιο έντονο προ πενταετίας από ότι είναι σήμερα (καθώς είναι πλέον δεδομένη η εν δυνάμει εξαφάνιση κάθε είδους απορρήτου στον ηλεκτρονικό κόσμο). Εν τέλει όσοι θεωρούν πως επιβάλλεται οι μπλόγκερ να γράφουν με ονοματεπώνυμο, εκτιμώ πως ανήκουν ως επί το πλείστον σε τέσσερις κατηγορίες: εκείνους που γράφουν δημόσια επαγγελματικά, εκείνους που έχουν ούτως ή άλλως δημόσια παρουσία στο διαδίκτυο, τους δημοσιογράφους και τους πιτσιρικάδες συνήθως εκείνους, που θεωρούν ότι το να γράφεις παντού επώνυμα είναι κάποιου είδους χρέος. Εγώ από την πλευρά μου καθώς έχω διαμορφωθεί ως χαρακτήρας προδιαδικτυακά, φρικάρω στην ιδέα ότι όλες σου οι απόψεις, η οικογενειακή ζωή, οι διαθέσεις κοκ είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα σε οποιονδήποτε τύχει να γνωρίσεις. Είναι σαν να γνωρίζεις κάποιον επαγγελματικά ή τυχαία και μαζί με το όνομά σου να του δίνεις ένα βιβλιαράκι που περιέχει αναλυτικά τις πολιτικές, θρησκευτικές - όλες τις απόψεις και τις σκέψεις ή διαθέσεις σου (ανάλογα με το ύφος/είδος του ιστολόγιου που έχεις). Μετανεωτερικό δεν λέω, αλλά αποπνικτικό και απάνθρωπο μου φαίνεται.

Επαγγελματικά και μόνο να το δεις, πόσο θέλεις κάθε πελάτης / εργοδότης / συνεργάτης / υπάλληλος ανεξάρτητα από την οικειότητα που έχεις μαζί του να γνωρίζει τις θρησκευτικές σου αντιλήψεις; Πόσο θα ήθελες η αθεΐα που σε διακατέχει να σταθεί (ως μη όφειλε) εμπόδιο στο να πάρει μια δουλειά μια εταιρεία με την οποία συνεργάζεσαι καθώς ο υπεύθυνος για το έργο είναι π.χ. υπερορθόδοξος, ή πόσο θέλεις τα πολιτικά σου πιστεύω να χαντακώσουν κάθε πιθανό συνεργάτη σου (τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία). Τουλάχιστον με την "ελαφρά" ψευδωνυμία βάζεις μερικά χαλαρά φίλτρα (εξοικείωσης με το διαδίκτυο και νοημοσύνης) σε όποιον ενδιαφερθεί, που μετριάζουν αρκετά την γενικότητα της δημόσιας ανάρτησης των πιστεύω σου.

- Τέλος για τα δικά μου γούστα, το να βάζεις το όνομα και την φάτσα σου σε ένα σάιτ, φόρα μόστρα, παραείναι επιδεικτικό και αυτοδιαφημιστικό, όταν ουσιαστικά διακινείς υποστηρίζεις, απορρίπτεις και συζητάς πολιτικές ιδέες. Και ναι, πρόκειται για είδος έμμεσου πνευματικού κολλεκτιβισμού. Κάθε τι άλλο θα με έκανε να νιώθω παραγοντίστικα - χωρίς να μέμφομαι κανέναν που πράττει διαφορετικά. Εμένα (που είμαι γενικά ενοχικός τύπος) δεν μου πάει. Τονίζω και επαναλαμβάνω πως δεν το λέω αυτό ως μομφή για κανέναν φυσικά. Καθένας νιώθει διαφορετικά τέτοια ζητήματα και δεν έχουμε βγει όλοι από το ίδιο μηχάνημα. Είναι δικό μου κόλλημα, που το νιώθω πιο έντονα στο διαδίκτυο και στο Ιστολόγιο από ότι σε άλλες μορφές δημοσίευσης, ίσως επειδή το χάρτινο, εκδοτικό ισοδύναμο του προσωπικού επώνυμου ιστολογίου θα ήταν υποθέτω να βγάζεις ένα περιοδικό με τίτλο (ή έστω υπότιτλο) το όνομά σου.

Αυτά ως προς το talos και την ψευδωνυμία. Ο αγώνας, ως γνωστόν, συνεχίζεται...

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ωραίο ποστ. Ευχές!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Εν τέλει όσοι θεωρούν πως επιβάλλεται οι μπλόγκερ να γράφουν με ονοματεπώνυμο, εκτιμώ πως ανήκουν ως επί το πλείστον σε τρία είδη ανθρώπων: εκείνοι που γράφουν δημόσια επαγγελματικά, εκείνοι που εργάζονται στο διαδίκτυο και πιτσιρικάδες συνήθως που θεωρούν ότι το να γράφεις παντού επώνυμα είναι κάποιου είδους χρέος.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που αναπτύσσουν και εργάζονται πάνω στο διαδίκτυο δεν έχει καμία απαίτηση οι bloggers να γράφουν επώνυμα. Αν συνέβαινε αυτό που λες δεν θα υπήρχε καν η δυνατότητα να διαθέτεις ψευδώνυμο blog.
Ο χρήστης ANemos είπε…
Προχώρα!!!
Ο χρήστης Αθήναιος είπε…
Καλή συνέχεια Τάλω. Όπως λες κάθε ένας μπορεί να κάνει χρήση του μέσου με τον τρόπο που του ταιριάζει γιαυτό και δεν υπάρχουν "οι μπλόγκερ" αλλά κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και μοναδική!
Ο χρήστης talos είπε…
madnihilist, Άνεμε, Αθήναιε: σας ευχαριστώ

Lida: Έχεις δίκιο, δεν ήμουν σαφής, δεν εννοώ τους εργαζόμενους που έχουν αντικείμενο το διαδίκτυο - ως web-development. Εννοώ εκείνους που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά και κοινωνικά στο διαδίκτυο, που έχουν ούτως ή άλλως επώνυμη παρουσία. Με σχέση υπαγωγής συνόλων κατά το "όλοι οι ληστές είναι άνθρωποι" και όχι "όλοι οι άνθρωποι είναι ληστές". Όπως και να έχει, δεν είναι σαφές, έχω ξεχάσει και μία τουλάχιστον σημαντική κατηγορία και το άλλαξα, πάραυτα...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ωραίο, ποστ-αναφορά για το ζήτημα της ανωνυμίας από τη δική σου σκοπιά, εμπεριστατωμένο όπως όλα όσα γράφεις. Αν και οφείλεις να παραδεχτείς πως το πρώτο σου ποστ παρέμεινε αξεπέραστο :}

Χρόνια πολλά στο Ιστολόγιο!
Ο χρήστης Oneiros είπε…
Να τα κατοστήσεις!
Το blog σου ήταν το πρώτο (ελληνικό) που μ' έκανε να πιστέψω στη δύναμη της δημοσιογραφίας των πολιτών, αλλά και τον ψηφιακό ακτιβισμό. Εύχομαι καλή δύναμη για τη συνέχεια, φίλε, και άξιους αγώνες.

ΥΓ: Παρ' ότι γράφω επώνυμα, συμφωνώ με το παρόν μανιφέστο υπέρ της ψευδωνυμίας.
Ο χρήστης pølsemannen είπε…
Εύγε, τα είπες όλα όπως είναι περί ψευδωνυμίας!

Πράγματι, βρίσκω κατά τι ενοχλητική αυτή την εμμονή ορισμένων για πλήρες ονοματεπώνυμο - φωτό στα ιστολόγια.


Ίσως επειδή γνωρίζουν ότι έτσι αναγκαστικά θα αυτολογοκριθείς εάν δεν έχεις mainstream απόψεις...

(Και δεν ζεις με το γράψιμο αλλά βιοπορίζεσαι συναναστρεφόμενος και συνεργαζόμενος με άτομα που μπορεί να έχουν ριζικά διαφορετικές απόψεις).

Να τα εκατοστήσεις!
Ο χρήστης Chaca-Khan είπε…
Συμφωνώ απόλυτα
Χρόνια πολλά
Χ
Ο χρήστης Old Boy είπε…
Πώς το έλεγε το κλασικό θέμα έκθεσης; «Η σημασία των προτύπων»;
Αυτός ο «Τalos» είναι πρότυπο.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Χρόνια πολλά σύντροφε!
Ο χρήστης Unknown είπε…
Βασικά εμένα δε με προβληματίζει καθόλου να είμαι "γνωστός" και να ξέρουν οι άλλοι τα "στοιχεία μου" - δε φοβάμαι τους ανθρώπους. Το μόνο που με εξοργίζει είναι το να με ενοχλούν για διαφημιστικούς λόγους (εκεί τα παίρνω γιατί σιχαίνομαι κάθε μορφή προώθησης προϊόντων, μου χαλάει την "ελεύθερη βούληση")

Αλλά η ανωνυμία στα κείμενα δίνει άλλη διάσταση. Η επώνυμη γραφή είναι θέμα εγκυρότητας, η ανώνυμη είναι απλά θέμα κεφιού. Σαν μπλόγκερ διαλέγω την ανωνυμία αν και σίγουρα έχω δώσει από μόνος μου όλα τα στοιχεία που χρειάζεται κάποιος για να με βρει, δεν χρειάζεται να ανατρέξει στον πάροχο...

Η σημερινή κατάσταση και η διάθεση νομοθετικής ρύθμισης για τους μπλόγκερς είναι τραγελαφική. Ειδικά εφόσον οι νομοθέτηση αποτελεί την παραδοχή αποτυχίας της παρεχόμενης παιδείας
Ο χρήστης Damsel in Stress είπε…
Ουφ, επιτέλους! Κάποιος που τα είπε όπως θα έπρεπε να ειπωθούν.

Πάντα έβρισκα την άποψη "νά 'χουμε τ' αρχίδια να λέμε τ' όνομά μας" ως άκρως φασιστική (και pardon my french για τη λέξη "φασιστική"). Θέλει ο καθείς να βάλει τη μούρη του φάτσα φόρα και τ' όνομά του με κεφαλαία, εύγε και εις άλλα με υγεία. Εγώ που δεν θέλω (ανήκω στη βου παράγραφό σου) γιατί πρέπει να δίνω λογαριασμό για τα γούστα μου στον κάθε ψωνισμένο δημοσιογράφο wanna-be που θεωρεί ότι γράφει μεγαλόπνοα κείμενα και πρέπει να έχει την ευθύνη του λόγου του; Ποιός τους υπογράφει ότι μουά τυγχάνω άτομο ανεύθυνο όταν γράφω με το ωραίο μου ψευδώνυνο; Και άμα, στην τελική, τυγχάνω, ας μη με διαβάσει και νάναι καλά η ελληνική δικαιοσύνη που μια χαρά σε τρέχει όταν δεν υπάρχει λόγος, πόσο δε όταν υπάρχει κιόλας.

Για μένα το πράγμα είναι απλό. Λίγη τσίπα και σεβασμός στο γράμμα του νόμου απαιτείται. Και για να το κάνω πιό λιανά ... πριν κατηγορήσει κανείς στο ωραίο του blog τη μάνα του παραδίπλα για "πουτανιά", καλό θα είναι να έχει στην κατοχή του διάτρητες αποδείξεις για την παροχή των υπηρεσιών της.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Χρόνια πολλά κι από μένα, λίγο καθυστερημένα. Μου αρέσει πολύ να σε διαβάζω!
Ο χρήστης thas είπε…
Χρόνια πολλά επίσης. Εμένα, πιο πολύ και από το να σε διαβάζω μου αρέσει να σε θαυμάζω.
Ο χρήστης Διαγόρας ο Μήλιος είπε…
Ωραίο άρθρο. Πέντε χρόνια, ε; Άντε, να τα δεκαρίσεις. (Για να μη λέμε μεγάλα λόγια.) Καλό κουράγιο.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Το δικό μου πάλι kon_nos προέρχεται από την επιμονή μου να με φωνάζουν Κωνσταντίνο.

Ο καθένας με το κόλλημά του :)
Ο χρήστης Γνωμοδότης είπε…
Ο νονός του μπλόγκιν —πως λέμε νονός της σόουλ—, και με την βούλα πλέον.

Άντε και για τα δεκάχρονα!

(Αυτό τώρα είναι ευχή ή κατάρα;)
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Βαριά διαδυκτιακή κληρονομιά για τους απογόνους φίλε μου!!
Keep walking, κι ας γκρινιάζουν μερικοί, φίλοι ή μη...
Χρόνια πολλά
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Όταν είχα διαβάσει το άρθρο αυτό, αγαπητέ Ιστολόγε, ήθελα να κάνω ένα σχόλιο. Τό αμέλησα τότε, κράτησα όμως τον σύνδεσμο. Σήμερα που τό ξαναείδα τυχαίως, επίτρεψέ μου να πω την γνώμη μου.

Έχεις εν μέρει δίκιο, εν μέρει άδικο. Εμείς οι παλιοί του Διαδικτύου γράφαμε στα newsgroups και στις mailing lists (π.χ. λίστα hellas) και πολιτικά και αθλητικά και προσωπικά, και συζητούσαμε και βριζόμαστε και τα πάντα, επωνύμως. (Συχνά και από πανεπιστημιακό ή εργασιακό email.) Ήταν αδιανόητο να μην γράφουμε με ονοματεπώνυμο. Αδιανόητο - και όποιος επιχειρούσε να το κάνει, γινόταν περίγελως. Όμως, τότε το Διαδίκτυο ήταν μια υπόθεση «μεταξύ μας» (μεταξύ ημών των μεταπτυχιακών σπουδαστών εν πολλοίς). Δεν ακουγόμαστε παραέξω... Οπότε υπάρχει διαφορά. Αλλά μού έμεινε από τότε η εμπειρία της επωνυμίας. Έτσι, και σήμερα, και στο ιστολόγιό μου και αλλού, γράφω επωνύμως. Αλλά και εκεί όπου χρησιμοποιώ ψευδώνυμο, ένα απλό γκούγκλισμα αρκεί - αλλά ούτε καν, αφού ο ίδιος συχνά παραπέμπω σε υπογεγραμμένες ιστοσελίδες μου. Απλώς δεν κοτσάρω το ονοματεπώνυμό μου φάτσα-φάτσα. Όπως και εσύ δηλαδή. Αυτό που λες, με την έννοια της διακριτικότητος δηλαδή, όχι της πραγματικής ανωνυμίας, ναι, πολύ σωστό. Από εκεί και πέρα, εάν μετέχεις σε φόρουμ ή γράφεις για θέματα προσωπικά, συναισθηματικά, ερωτικά, ναι, η αποφυγή της εκθέσεως στην δημοσιότητα είναι αναγκαία. Αν γράφεις ποιήματα. Ναι. Αλλά εάν θέλεις να κάνεις κοινωνική κριτική; Δημόσιες παρεμβάσεις; Εάν διεκδικείς ρόλο τιμητού των πάντων; Ε, τότε, κάτσε ρε φίλε, ποιός είσαι;! Ανώνυμη καταγγελία ίσον καμμία καταγγελία. Νομικό αξίωμα. Και οι εφημερίδες κάποτε δεν δημοσίευαν ανώνυμες επιστολές.

Εκεί, παραδέχομαι αυτούς που γράφουν επωνύμως. Βλέπω παιδιά της Φιλελεύθερης Συμμαχίας που γράφουν και στα ιστολόγια και στο Facebook επωνύμως. Και στο προφίλ τους γράφουν: liberal, atheist. Διαφωνώ συνήθως με τις απόψεις τους, αλλά τούς παραδέχομαι. Βλέπω και εθνικιστές που γράφουν επωνύμως. (Και δεν μού λες, επί τη ευκαιρία, επειδή έθιξες το θέμα της αθεΐας, τί νομίζεις ότι προσφέρει σήμερα καλύτερες δυνατότητες επαγγελματικής σταδιοδρομίας; Το «liberal, atheist, θαυμαστής του Friedman και του Dawkins» ή το «Έλλην εθνικιστής Χριστιανός Ορθόδοξος, θαυμαστής του Περικλή Γιαννόπουλου και του Ιωάννη Μεταξά»; Αλλά και πάλι, όσο επαναστατικές και αν είναι οι απόψεις σου, αν δεν έχεις το θάρρος να τίς υπερασπιστείς με παρρησία, έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό.)

Δες επί τη ευκαιρία και μερικά δημοσιεύματα στο «Ρεσάλτο» για τα ιστολόγια, μερικούς ιστολογούντες καλαμοκαβαλητές και την «δημοκρατία του Ίντερνετ». Α, ναι, και την άποψι του Ηλία Μπαζίνα (Firefox, Ctrl+++, για μεγέθυνσι).

Ωστόσο τα ερωτήματα που θέτεις όσον αφορά στην αδιακρισία του Google προβληματίζουν πραγματικά. Σήμερα πολύ περισσότερο από ό,τι χρόνια πριν, όταν το Διαδίκτυο ήταν ακόμη αθώο.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση