ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ: Γιορτάζουμε πέντε χρόνια διαδικτυακής ψευδωνυμίας και δεν μας έχουν συλλάβει ακόμα!

Το παρόν Ιστολόγιον ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2003 με το πλέον αδιαφιλονίκητο ποστ από καταβολής μπλόγκινγκ . Με μικρότερα ή συνήθως μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα μεταξύ αναρτήσεων, έφτασε στις 29/8 να κλείνει τα πέντε χρόνια ύπαρξης. Αισίως. Καλά να είμαστε να γράφουμε πού και πού.

Δράττομαι λοιπόν της επετειακής αφορμής για να δημοσιεύσω την παραπάνω εικονογραφημένη προτροπή (την οποία δεν θυμάμαι πια από που την ψάρεψα) και για να μιλήσω για το talos, για το ζήτημα δηλαδή της ψευδωνυμίας στο διαδίκτυο.

Είναι μια συζήτηση που έγινε προς στιγμήν ημιεπίκαιρη με αφορμή την φαιδρότητα με το press-gr προ μηνών, περίπτωση που ήταν από την αρχή ως το τέλος ή αστεία ή στημένη (κάτι που διέλαθε της αντίληψης ή της αναλυτικής ικανότητας των ΜΜΕ που ασχολήθηκαν με το θέμα) και η οποία μόνο ως προς το σκέλος της προθυμίας της Google να δώσει τα στοιχεία του χρήστη (σε συνδρομή εικάζω με τον πάροχο;) είναι ανησυχητική, κατά τα εγχωρίως λεχθέντα τουλάχιστον, γιατί από όσο ξέρω η Google δεν έχει τοποθετηθεί επισήμως επί του θέματος. Πολλά έχουν γραφτεί έκτοτε σχετικά, σοβαρά και μη. Εγώ, απλά θα καταθέσω το σκεπτικό του "talos".

Κατ' αρχάς σπεύδω να διευκρινίσω πως οι λόγοι για τους οποίους διάλεξα την ψευδωνυμία, καμία σχέση δεν έχουν με την δυνατότητα εκβίασης του οιουδήποτε, ή με την διασπορά ψευδών ειδήσεων, ούτε καν με την υπονόμευση του πολιτεύματος. Στην πράξη το όνομά μου ως υπεύθυνου για το Ιστολόγιον, έχει δημοσιευτεί τουλάχιστον σε ένα βιβλίο, κάποιες εφημερίδες και αρκετά σάιτ, και το γράφω σε κάθε άνθρωπο που μου στέλνει λογικό mail με αφορμή ή για το Ιστολόγιο. Δεν είναι δηλαδή μυστικό επί της ουσίας. Κάθε άλλο. Το διατηρώ όμως και το διαφυλάττω για τρεις βασικά λόγους:

- Το talos προϋπήρχε του Ιστολογίου, και του Histologion, καθώς ήταν το ψευδώνυμό μου στο Metafilter. Εκεί συνοδευόταν, στην προσωπική μου σελίδα μέλους, από το όνομα και το email μου, ορατά αμφότερα από κάθε άλλο μέλος του metafilter, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινοτικά ιστολόγια στον κόσμο (και του οποίου η εκ της κοινότητας καθοδηγούμενη αυτορρύθμιση είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και ενδιαφέρουσα - άλλη συζήτηση όμως αυτή). Όταν αποφάσισα να ξεκινήσω δικό μου ιστολόγιο, το ξεκίνησα στα αγγλικά αρχικά, προκειμένου να μπορώ να γράφω ποστ γνώμης κτλ που δεν χώραγαν στο Metafilter, όπου η ταυτότητά μου είχε καθιερωθεί ως talos και ήταν αδιανόητο να την αλλάξω στο δικό μου μπλογκ. Έτσι, αφενός υπάρχουν "ιστορικοί" λόγοι που οδήγησαν στην επιλογή να γράφω με ψευδώνυμο. Το talos ήταν διαδικτυακά ουσιαστικότερη ταυτότητα από ότι το όνομά μου...

- Η παράνοια για την άντληση και την συλλογή προσωπικών πληροφοριών από διάφορους, πάσης φύσης οργανισμούς (από το Google, μέχρι την NSA, και από τις τράπεζες ως τους σπαμερς), με οδηγεί να μην αναρτώ εύκολα online το όνομά μου. Αυτό ήταν πιο έντονο προ πενταετίας από ότι είναι σήμερα (καθώς είναι πλέον δεδομένη η εν δυνάμει εξαφάνιση κάθε είδους απορρήτου στον ηλεκτρονικό κόσμο). Εν τέλει όσοι θεωρούν πως επιβάλλεται οι μπλόγκερ να γράφουν με ονοματεπώνυμο, εκτιμώ πως ανήκουν ως επί το πλείστον σε τέσσερις κατηγορίες: εκείνους που γράφουν δημόσια επαγγελματικά, εκείνους που έχουν ούτως ή άλλως δημόσια παρουσία στο διαδίκτυο, τους δημοσιογράφους και τους πιτσιρικάδες συνήθως εκείνους, που θεωρούν ότι το να γράφεις παντού επώνυμα είναι κάποιου είδους χρέος. Εγώ από την πλευρά μου καθώς έχω διαμορφωθεί ως χαρακτήρας προδιαδικτυακά, φρικάρω στην ιδέα ότι όλες σου οι απόψεις, η οικογενειακή ζωή, οι διαθέσεις κοκ είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα σε οποιονδήποτε τύχει να γνωρίσεις. Είναι σαν να γνωρίζεις κάποιον επαγγελματικά ή τυχαία και μαζί με το όνομά σου να του δίνεις ένα βιβλιαράκι που περιέχει αναλυτικά τις πολιτικές, θρησκευτικές - όλες τις απόψεις και τις σκέψεις ή διαθέσεις σου (ανάλογα με το ύφος/είδος του ιστολόγιου που έχεις). Μετανεωτερικό δεν λέω, αλλά αποπνικτικό και απάνθρωπο μου φαίνεται.

Επαγγελματικά και μόνο να το δεις, πόσο θέλεις κάθε πελάτης / εργοδότης / συνεργάτης / υπάλληλος ανεξάρτητα από την οικειότητα που έχεις μαζί του να γνωρίζει τις θρησκευτικές σου αντιλήψεις; Πόσο θα ήθελες η αθεΐα που σε διακατέχει να σταθεί (ως μη όφειλε) εμπόδιο στο να πάρει μια δουλειά μια εταιρεία με την οποία συνεργάζεσαι καθώς ο υπεύθυνος για το έργο είναι π.χ. υπερορθόδοξος, ή πόσο θέλεις τα πολιτικά σου πιστεύω να χαντακώσουν κάθε πιθανό συνεργάτη σου (τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία). Τουλάχιστον με την "ελαφρά" ψευδωνυμία βάζεις μερικά χαλαρά φίλτρα (εξοικείωσης με το διαδίκτυο και νοημοσύνης) σε όποιον ενδιαφερθεί, που μετριάζουν αρκετά την γενικότητα της δημόσιας ανάρτησης των πιστεύω σου.

- Τέλος για τα δικά μου γούστα, το να βάζεις το όνομα και την φάτσα σου σε ένα σάιτ, φόρα μόστρα, παραείναι επιδεικτικό και αυτοδιαφημιστικό, όταν ουσιαστικά διακινείς υποστηρίζεις, απορρίπτεις και συζητάς πολιτικές ιδέες. Και ναι, πρόκειται για είδος έμμεσου πνευματικού κολλεκτιβισμού. Κάθε τι άλλο θα με έκανε να νιώθω παραγοντίστικα - χωρίς να μέμφομαι κανέναν που πράττει διαφορετικά. Εμένα (που είμαι γενικά ενοχικός τύπος) δεν μου πάει. Τονίζω και επαναλαμβάνω πως δεν το λέω αυτό ως μομφή για κανέναν φυσικά. Καθένας νιώθει διαφορετικά τέτοια ζητήματα και δεν έχουμε βγει όλοι από το ίδιο μηχάνημα. Είναι δικό μου κόλλημα, που το νιώθω πιο έντονα στο διαδίκτυο και στο Ιστολόγιο από ότι σε άλλες μορφές δημοσίευσης, ίσως επειδή το χάρτινο, εκδοτικό ισοδύναμο του προσωπικού επώνυμου ιστολογίου θα ήταν υποθέτω να βγάζεις ένα περιοδικό με τίτλο (ή έστω υπότιτλο) το όνομά σου.

Αυτά ως προς το talos και την ψευδωνυμία. Ο αγώνας, ως γνωστόν, συνεχίζεται...