Βραζιλίας εγκώμιον / παραλήρημα

Με το πρώτο ματς της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο επί θύραις, γράφω βιαστικά πριν να δούμε περί τίνος πρόκειται αυτή η ομάδα, για να εξηγήσω τους λόγους που η υποστήριξη στην Σελεσάο είναι υπαρξιακή επιλογή και η μη-εκτίμηση του Βραζιλιάνικου Τρόπου Ποδοσφαίρου είναι ένδειξη λανθάνουσας κοινωνιοπάθειας, σημείο της αλλοτρίωσης των πολιτών, εδώ στον ύστερο καπιταλισμό, από την φυσική χαρά του παιχνιδιού.

Ο Λεονάρντο μας προσφέρει το κλειδί, σε αυτό το άρθρο για το φαινόμενο Βραζιλία από το BBC:

"Η ιδέα του συστήματος και της συλλογικότητας είναι διαφορετική - το σύστημα έχει μεγαλύτερη σημασία στην Ευρώπη από ό,τι στην Βραζιλία."

και προηγουμένως σημειώνεται σχετικά με το πώς μαθαίνουν τα Βραζιλιανάκια μπάλλα ότι:

Δεν υπάρχουν πρωταθλήματα ή ανταγωνιστικά ματς για τα μικρά παιδιά - μια τέτοια ιδέα θεωρείται πως θα εμποδίσει πιθανά τα δημιουργικά ένστικτα του παίκτη.

"Τα παιδιά παίζουν πολύ, αλλά πάντα πολύ ελεύθερα", έει ο Λεονάρντο

"Δεν λέμε σε οκτάχρονο πως πρέπει να παίξεις δεξί μπακ".

Ο Παρρέιρα συμφωνεί: "Δεν τους βάζουμε σε κλουβί να τους πούμε πως πρέπει να γίνεις έτσι. Τους δίνουμε αρκετή ελευθερία μέχρι να είναι έτοιμα για το κοουτσάρισμα"...


Η ελευθερία αυτή, η λατρεία της δημιουργικότητας και της φαντασίας είναι το κλειδί όχι μόνο για την επιτυχία της ποδοσφαιρικής Βραζιλίας, αλλά και για την κατανόηση του γιατί είναι τόσο δημοφιλής παγκοσμίως. Έχεις την αίσθηση πως οι ακριβοπληρωμένοι, πλέον, παίκτες της Βραζιλίας, παίζουν στην Εθνική τους ομάδα για να κάνουν το χαβαλέ τους, για να εντυπωσιάσουν και για να δείξουν το πόσο καλύτερη μπάλλα ξέρουν από όλους τους υπόλοιπους, απελευθερωμένοι από τον ζουρλομανδύα της Ευρωπαϊκής οργανωτικότητας. Η χαρά του παιχνιδιού είναι έκδηλη στους μουντιαλικούς αγώνες της Βραζιλίας: είναι μια χαρά που δεν μπορεί παρά να παρασύρει κάθε άνθρωπο που δεν τον έχει σκληρύνει ο ωφελιμισμός ως ιδεολογική αρχή, η προτεραιότητα του αποτελέσματος απέναντι στο θέαμα, η λατρεία του αυστηρού συστήματος αντί της τεχνικής κατάρτισης και η καταδίκη του ζογλερικού απέναντι στο μετρημένο. Η Βραζιλία με το παιχνίδι της αντιπροσωπεύει την χαρά της ζωής, την επικράτηση της φαντασίας πάνω στην πειθαρχία - οι μικρές εκλάμψεις ποδοσφαιρικής ιδιοφυΐας που περιμένουν όλοι, σε όλο τον κόσμο για να γουστάρουν, αγαπητοί μου ακροατές, για να κάνουν τα "ωωωωω" και τα "τι κάνει ο παίκτης", μονολογώντας στις κερκίδες οι τυχεροί και στις τηλεοράσεις τους οι υπόλοιποι, είναι πραγματωμένη ποίηση, απελευθερωτικές χειρονομίες (ποδονομίες;) που σε κάνουν ρε παιδί μου να χαίρεσαι, με τον ίδιο τρόπο (με τον ίδιο ακριβώς) που χαίρεται κανείς τα σόλα του Κολτρέιν ή του Γεωργίου Μάγγα, τις μαθηματικές ενοράσεις του Ραμάνατζαν, τα σκετς των Μόντι Πάιθον.

Η ιδεατή Βραζιλία (που εμφανίζεται σε μεμονωμένες φάσεις, πεντάλεπτα και δεκάλεπτα) ως ποδοσφαιρική ομάδα, ως ποδοσφαιρική φιλοσοφία, υποδεικνύει πως η απελευθέρωση της φαντασίας ως δημιουργικής δύναμης όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά πως είναι συχνά υπέρτερη από την άνωθεν επιβαλλόμενη, ιεραρχική συστηματικότητα και από πλευράς αποτελέσματος: η συλλογικότητα στην Βραζιλιάνικη ομάδα επινοείται εξαρχής και αναδύεται από τα κάτω, από τον κάθε μπαλαδόρο, σε κάθε παιχνίδι και σε κάθε φάση. Το επαναστατικό πρόταγμα της μετατροπής της εργασίας σε παιχνίδι διαφημίζεται από την εθνική Βραζιλίας ως κάτι το χειροπιαστό: επαγγελματίες που ξαναγίνονται ερασιτέχνες στον τρόπο που παίζουν και προσφέρουν έτσι απόλαυση και θέαμα πολύ υπέρτερο από το θέαμα που προσφέρουν οι πειθαρχημένες Ευρωπαϊκές ομάδες στις οποίες ανήκουν.

Υπάρχουν κάποιος αντίλογος βέβαια, από εμπαθείς φιλοαργεντίνους: δηλώνει ο The Drude στο μουντιαλικό και άξιο dribble and drink την αποστροφή του στο εν λόγω θέαμα. Στους Βραζιλιάνους (υπερόπτες, υψηλόμισθους λεγεωνάριους όπως τους λέει) που:

...κάνουν αυτά τα σιχαμένα τσαλιμάκια που απωθούν τον μέσο κεντροευρωπαίο προπονητή αλλά τα οποία ξετρελένουν την φυλή των διαφημιστών, παίζουν διάσπαρτοι σε κάθε άκρη του Γαλαξία, δεν έχουν ιδέα πως μυριζουν οι μασχάλες ούτε ενός από τους συμπαίκτες τους και η λέξη οργανωμένη σκληρή άμυνα τους είναι τόσο γνωστή όσο εμένα η συνταγή για το καλό μπουρδέτο με χέλι..


Τα περί διαφημιστών τα αντιπαρέρχομαι. Οι διαφημιστές γουστάρουν Βραζιλιάνους και τους χρησιμοποιούν στην διαφήμιση, για τον ίδιο λόγο που χρησιμοποιούν το σεξ στην διαφήμηση: πουλάνε. Οι Βραζιλιάνοι πουλάνε γιατί ακόμα και χωρίς καμία διαφήμιση ο κόσμος αυτούς θα πλήρωνε να πάει να δει και αυτούς περιμένει να τον ψυχαγωγήσουν. Δηλαδή επειδή το σεξ πουλάει θα πρέπει να το ρίξουμε στον ασκητισμό - ή ανάλογα επειδή η Βραζιλία πουλάει θα πρέπει να γουστάρουμε π.χ. τους Άγγλους;

Όσο για τους κεντροευρωπαίους προπονητές: είναι αυτοί που κλέβουν το παιχνίδι από τους παίχτες: φτάνει μια στιγμή και ένας Ροναλτίνιο για να διαλύσει τα καλοσχεδιασμένα πλάνα τους. Η επικράτηση των κεντροευρωπαίων (και νοτιοευρωπαίων πάντως) προπονητών, όταν συντελείται (π.χ. το μαύρο 82), αποτελεί ήττα της έμπνευσης απέναντι στην σκοπιμότητα, του ποδοσφαίρου-εργασία απέναντι στο ποδόσφαιρο-παιχνίδι. Σαν τέτοια θα πρέπει να εκλαμβάνεται και σαν τέτοια να πενθείται.

Δεν περιμένω από οπαδούς της Αργεντινής, της ομάδας του ενάμιση παικταρά στο παρελθόν και του Παγκοσμίου Κυπέλου που τους έστησε ο δικτάτορας το 1978, να εκτιμήσει το ποδοσφαιρικό μεγαλείο της Βραζιλίας, το οποίο προϋπήρχε των διαφημιστών και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά την Μεγάλη Πυρηνική Καταστροφή. Γνωρίζω επίσης πως ζω στην χώρα που ο Γάβρος παίρνει πρωτάθλημα και οι δέκα καλύτεροι ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει τα τελευταία δέκα χρόνια η χώρα είναι αμυντικοί ή αμυντικά χαφ, με θλιβερές επιπτώσεις στο αισθητικό μας κριτήριο. Το ξέρω. Απλώς γράφω αυτό το σχόλιο για να καταθέσω τον λόγο που εκατομμύρια φίλαθλοι ανά τον κόσμο (τον Γαλαξία, το Σύμπαν) θα υποστηρίξουν την Βραζιλία και πάλι: Γιατί ο κόσμος γουστάρει αυτούς που εμφανώς γουστάρουν να παίζουν μπάλα και που έχεις την αίσθηση ότι θα παίζαν μπάλα ακόμα και αν θα έπρεπε να πληρώσουν για να το κάνουν. Γιατί το ποδόσφαιρο που μοιάζει να μην έχει υπολογισμούς και παίζεται "χύμα" από παικταράδες, είναι το ωραιότερο, ξεπερνά το ομαδικό παιχνίδι και γίνεται τέχνη - Τέχνη: κάτι για το οποίο ποτέ δεν θα κατηγορηθεί π.χ. η Εθνική Ιταλίας, ή η Εθνική του Βιντέλα.

Τέλος, γιατί οι λεγεωνάριοι (αντίθετα με... ποιους;) της Βραζιλίας είναι πιθανόν να αποτύχουν για όλους τους σωστούς λόγους να πάρουν το κύπελλο: γιατί δεν σκοτώνουν συστηματικά και κατόπιν σχεδίου στο ξύλο τους (συγκριτικά) ξυλοκόπους αντιπάλους τους, γιατί δεν γυρίζουν να φυλάξουν αποτέλεσμα και γιατί θα κάνουν την ντρίμπλα παραπάνω επειδή έτσι γουστάρουν.

Μια τελευταία προειδοποίηση: να φοβάστε το κακό μάτι του Βραζιλιάνου: Στο ιστορικό 3-2 της Ιταλίας επί της Βραζιλίας (την ημέρα δηλαδή που αποδείχθηκε πως Δεν Υπάρχει Θεός), σε καφενείο των Τρικάλων ο ένας (ανήθικος) οπαδός της Ιταλίας έβαζε στοίχημα με όλο το υπόλοιπο καφενείο υπέρ της Ιταλίας. Μάζεψε πολλά λεφτά. Μάζεψε όμως και κατάρες. Μια βδομάδα μετά την ώρα που μεταδιδόταν στην τηλεόραση συνέντευξη του Πάολο Ρόσσι, η θεία δίκη δρούσε: τον πάταγε αυτοκίνητο.

ΥΓ: Να ενώσω και εγώ την φωνή μου στην ηχηρή αποδοκιμασία (βλ. π.χ. 1, 2 και 3) του βαρετού, βλακώδους και χυδαίου goalywood: δεν φτάνει που η αισθητική του πρωϊνάδικου και της και καλά κεφάτης τηλεοπτικής παρέας έχει κατακλύσει τα κανάλια και την επικράτεια, πρέπει να τα φάμε στην μάπα και στο μουντιάλ - από το κρατικό κανάλι μάλιστα; Καλύτερα να έβαζαν την Μπήλιω Τσουκαλά με την Δρούζα να κάνει εκπομπή - τουλάχιστον δεν θα έκαναν καραγκιοζιλίκια.

Σχόλια

Ο χρήστης Μαύρο πρόβατο είπε…
Σύντροφε, θα είμαι σύντομος και προβοκατόρικος:

FORZA SQUADRA AZZURA!!

Το αγαπημένο μου ματς/σκορ:

Ιταλία-Βραζιλία 0,5 - 0
με τραβηγμένο πέναλτυ στο 92' !!!!
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ας μην ξεχνάμε οτι οι μπάλες του μούντιαλ φτιάχτηκαν με παιδική εργασία στη Μαλαισία με ημερομίσθιο (νύχτα σε νύχτα)λιγότερο απο ένα ευρώ

Ευχαριστώ θεέ μου που δεν έχω σχέση με αυτού του "είδους την αριστερά"
Ο χρήστης Oneiros είπε…
Muito respeito για το post, talos (και δη, για την παράγραφο περί Αργεντινής ;-)).

Η Βραζιλία μπορεί να μην ενθουσίασε σήμερα, αλλά έφτανε μιά τρυπίτσα στην (ίσως καλύτερη μέχρι στιγμής στο φετινό Μουντιάλ) άμυνα για να κάνει τη δουλειά του ο Kaka. Το μόνο μελανό σημείο, σ' ένα τέτοιο σύνολο, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη ο Ronaldo. Η σημερινή απόδοση του Roberto Carlos -και κυρίως του Cafu- θα έπρεπε να τον κάνουν να ντρέπεται, κι ελπίζω να τον δούμε λιγότερο σ' αυτό το Μουντιάλ.

Όσο για το Goallywood, όπως σχολίασα και στο post του Old Boy:

Ουώξωωω η λαϊφστυλιά απ' τη ζώνη σχολιασμού του Μουντιάλ. Που είναι οι Αντώνηδες (Πανούτσος - Κάρπετ), οέο;

Άλλος ένας λόγος για να ξαναθυμηθούμε, μετά το τέλος του Μουντιάλ, την καμπάνια "Θέλω να μην πληρώνω ΕΡΤ" (όχι μαζί με τη ΔΕΗ, πάντως).
Ο χρήστης talos είπε…
anonymous: Εγώ δεν έχω Θεό για να ευχαριστήσω, αλλά σε διαβεβαιώ πως δεν είμαι εγώ που έχω το εργοστάσιο στην Μαλαισία, ή στο Πακιστάν, ή στην Ταϊλάνδη. Και δεν είμαι καν εργοδότης, πόσω μάλλον εργοδότης παιδιών.

Κατά τα άλλα λυπαμαι που θα σε στεναχωρήσω αλλά οι συγκεκριμένες μπάλλες του μουντιάλ δεν φτιάχτηκαν ούτε νύχτα, ούτε στην Μαλαισία, ούτε με παιδική εργασία γιατί οι μπάλλες αυτές δεν είναι ραμμένες αλλά θερμικά συγκολλημένες στην Ταϊλάνδη. Αντίθετα αυτές που βρίσκεις στα πολυκαταστήματα και σε συλλόγους είναι πιθανό να προέρχονται από παιδική εργασία. Όπως επίσης και πολλά από τα ρούχα και τα παπούτσια που φοράς, τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά σου κτλ. Παραδόξως δεν έχω ακούσει καμμία φωνή να καταγγέλλει τους ντυμένους και τους παπουτσωμένους, παρότι σίγουρα συμβάλλουν περισσότερο στην διαιώνιση του προβλήματος από ότι (πλέον) οι ποδοσφαιριστές και δη της Βραζιλίας.

Θα σε έκραζα περισσότερο αλλά δεν διευκρινίζεις τι εννοείς αυτού του "είδους την αριστερά", με ποια αριστερά έχεις σχέση και αν τα έχεις με την Βραζιλία ειδικά ή με το ποδόσφαιρο γενικά. Κάποια διευκρίνηση ανώνυμέ/ή μου;
Ο χρήστης talos είπε…
σ. Μαύρο Πρόβατο μένω άφωνος: πρόκειται φαντάζομαι για την στρατηγική της επιδείνωσης των αντικειμενικών συνθηκών μέχρι η αγανάκτηση του προλεταριάτου να αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις...

Oneiros: Ο Ρονάλντο στα Σιλουέτ, ο Καφού σε ίδρυμα περιποίησης κουρασμένων μεσηλίκων (κι από κοντά ο Ρομπέρτο Κάρλος). Δεν βγάζουν και πρωταθλήματα, και Ευρώπη και μουντιάλ. Επίσης φάνηκε πως δυσκολεύονται όλι μαζί απέναντι σε πολύ σκληρό αντίπαλο. Πρέπει να παρέμβει ο Λούλα αυτοπροσώπως και πάραυτα.
Ο χρήστης Astrojoggi είπε…
Πολυ καλο κομματι...
Δεν βλεπω Βραζιλια φετος...
και μια και ειμαι "αρρωστος" με τον Stievie GERRARD!...
να δω πως θα τα καταφερουν με Ξυλοκοπους...

Το Γκολυγουντ ειναι απιστευτη σαχλαμαρα...
Ο χρήστης warzycha είπε…
1. Όσον αφορά το Goallywood: Συμφωνώ και επαυξάνω. Σι-χα-μέ-νοι είναι οι τύποι. Πέτυχα προχθές τον Ταγματάρχη να γελά απροκάλυπτα και ειρωνικά επειδή ο Κρις Καλαντζής (γέννημα θρέμμα Αυστραλός) αλλά Έλληνας στην καταγωγή, δεν μιλούσε καλά τα Ελληνικά και μετά να τον κόβει στον αέρα. Μετά πέτυχα Κούγια στο πάνελ και απλούστατα ΔΕΝ πρόκειται να ξαναδώ.
2. Λυπήθηκα χθες το Ρονάλντο. Η μπάλα περνούσε δίπλα του και δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να κουνηθεί για να τη φτάσει. All credit to Croatia, ήταν δυνατή ομάδα και πιστεύω ότι θα περάσει, όμως τι θα γινόταν αν έπαιζε απένταντι σε 11 αντί για 10; Διάβασα σήμερα ότι ο Παρέιρα σκοπεύει να τον ξαναβάλει παρά την γενική κατακραυγή. Το θέμα δεν νομίζω ότι είναι τα κιλά του (υπερεκτιμημένου πάντως) Ρονάλντο. Πάντα έτσι ήταν το σουλούπι του. Εμένα μου φαίνεται ντεφορμέ και βαρεμένος, σε κάθε περίπτωση ανέτοιμος για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου τουρνουά. Έτοιμος για ένσημα στην Ελλάδα με άλλα λόγια. Θείε ακούς;
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
εσύ απολογείσαι , εμένα κράζεις??
Ο χρήστης talos είπε…
Ανώνυμε: ε; απολογούμαι; μάλλον εξηγώ. Για τι ακριβώς να απολογηθώ όμως; εδώ είναι το ερώτημα (και το πιθανό κράξιμο)...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Φαντάζομαι ότι ανάλογες θα είναι και οι εξηγήσεις γιά τον
Παναθηναικό - Βαρδινογιάνη
Ολυμπιακό - Κόκκαλη
...
και άλλους τέτοιους "εθνικούς" η τοπικούς οικ. παράγοντες.

Γνωρίζεις ( από μένα σίγουρα καλύτερα)
- ότι οι αγώνες είναι "στημένοι" κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να έχουν τηλεοπτικό ενδιαφέρον
- οι όμιλοι είναι οργανωμένοι κατά πλούσιες και φτωχές χώρες ώστε να έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν καλυτερα τις δυάδες
- ότι το μούντιαλ δεν είναι ένα αθλητικό γεγονός αλλά έαν "παιχνίδι" πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων
...
Δεν νομίζεις ότι χάνεις αξιοπιστία με το να τα αποκρύπτεις??
Ο χρήστης talos είπε…
Ανώνυμε:

Μια και τόφερε η κουβέντα: Ο Κόκκαλης και ο Βαρδινογιάννης κάνουν Δημόσιες Σχέσεις των εταιριών τους (εις βάρος κυρίως αλλά όχι μόνο, του Ελληνικού δημοσίου) με τις δύο δημοφιλέστερες ομάδες της Ελλάδας. Δεν πάει πάντα καλά το πρότζεκτ, αν δεις π.χ. το πόσο αποδέχονται οι Παναθηναϊκοί τον Βαρδινογιάννη. Από την άλλη ο Κόκκαλης έχει το 90% των γάβρων να τον χειροκροτούν και να προστατεύουν τα συμφέροντά του, οπότε έχει πιάσει τόπο η επένδυση.

Γνωρίζω ότι α. οι αγώνες του μουντιάλ δεν είναι στημένοι (τουλάχιστον κεντρικά όπως το περιγράφεις) για να έχουν τηλεοπτικό ενδιαφέρον, γιατί στην περίπτωση αυτή όλοι οι αγώνες θα είχαν τηλεοπτικό ενδιαφέρον - που δυστυχώς δεν έχουν. β. Οι όμιλοι είναι φτιαγμένοι με πολλούς παράγοντες (και τηλεθέασης και σπρωξίματος των ομάδων με πλούσιες αγορές κτλ), αλλά κανένας έλεγχος δεν θα τεκμαίρεται από π.χ. την τριάρα της Ιαπωνίας, την ισοπαλία της Σουηδίας με το Τρινιντάντ κοκ.ή την πρόκριση στα τελικά του "θεοκρατικού Ιράν" για να αναφέρω τα πιο πρόσφατα μόνο.

Σε ότι αφορά το "στήσιμο" λοιπόν με τον καθολικό τρόπο που περιγράφεις δύσκολα στοιχειοθετείται. Αλλιώς η ομαδα των ΗΠΑ που είναι μεγάλη και αναπτυσσόμενη αγορά ποδοσφαίρου θα έπρεπε να παίζει τελικό σε κάθε διοργάνωση. Δεν το κατόρθωσε όμως ούτε όταν έγιναν εκεί οι αγώνες.

Για το τρίτο δεν καταλαβαίνω την διάζευξη: το Μουντιάλ είναι και αθλητικό γεγονός και θέατρο διαφημιστικής προβολής πολυεθνικών και κυβερνήσεων. Όπως και κάθε γεγονός που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον τόσων πολλών ανθρώπων. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία δημόσια εκδήλωση πολιτιστική, αθλητική κοκ σήμερα που να μην είναι στον έναν ή τον άλλον βαθμό συνδεδεμένη με παρόμοια εταιρική/οικονομική δραστηριότητα. Από τις χορηγίες μέχρι τα εισιτήρια και την τηλεοπτική κάλυψη. Ζούμε στον καπιταλισμό, τι διαφορετικό περιμένεις; Συνεπώς... τι; Ασκητισμός και αναχωρητσμός από τα εγκόσμια; Καταγγελία του ποδοσφαίρου ως μηχανισμού μαζικής παραπλάνησης; Αλλά τότε γιατί όχι και των εκδηλώσεων του φεστιβάλ Αθηνών (σπόνσορες, τηλεοπτικές διαφημίσεις), ή της σκακιστικής ολυμπιάδας (πάλι σπόνσορες). Γιατί να πηγαίνουμε σινεμά, ή θέατρο; Δεν καταλαβαίνω αυτό το υπεροπτικό κόλλημα ότι και καλά πρέπει να υπερασπίσουμε (εμείς οι συνειδητοποιημένοι) τις αγαθές μάζες από οτιδήποτε τις ευχαριστεί - καταντά επαναστατικός πουριτανισμός. Ή ότι θα πρέπει να λογοκρίνουμε την χαρά μας και την απόλαυση του να βλέπεις καλό ποδόσφαιρο επειδή είτε δεν την συμμεριζόμαστε είτε την θεωρούμε ιδεολογικά ύποπτη. Είναι δραματικά πιο ουσιαστικό να έχεις πιέσει την ΦΙΦΑ π.χ. να μην παίρνει μπάλλες που προέρχονται από παιδική εργασία από το να βγεις και να καταγγέλεις την κάβλα του/της κάθε ποδοσφαιρόφιλου/ης να βλέπει μπάλλα.

Τέλος με συγχέεις με το BBC ή με κάποιον που νοιάζεται να υπερασπίσει την "αξιοπιστία" του. Η αξιοπιστία μου βασίζεται, σε ότι με ενδιαφέρει, στην ισχύ ή μη των επιχειρημάτων μου - στα θέματα που επιλέγω εγώ να γράψω. Δεν είμαι ούτε ειδησεογραφικός οργανισμός για να είμαι υποχρεωμένος να δίνω μια σφαιρική εικόνα, ούτε δημόσιος φορέας. Ένας τύπος είμαι που γράφει τον πόνο του - και άλλοι συμφωνούν και άλλοι διαφωνούν μαζί του. Γραφικότερο ακόμα είναι αυτό το "αποκρύπτεις" και αυτό δεν χρειάζεται νομίζω να το εξηγήσω...

Φοβάμαι πως και αυτό θα το εκλάβεις ως απολογία όμως: σε διαβεβαιώ εκ προοιμίου ότι εξακολουθώ να μην βλέπω κάποιο θέμα για να απολογηθώ. Θεώρησα σκόπιμο να εμπλακώ σε αυτήν την συζήτηση γιατί μου προσφέρει μια ευκαιρία να κράξω το "είδος εκείνο της αριστεράς" που έχει την απολιτική υπεροψία να θεωρεί ότι η αποκοπή από όσες λαϊκές χαρές και λύπες δεν χωράνε στον ιδεολογικό της ζουρλομαδύα είναι ένδειξη ιδεολογικής ανωτερότητας και όχι κοιωνικής αποκοπής από τον κόσμο που φιλοδοξεί να εκφράσει.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Κάπως έτσι θα μπορούσε να εξελιχτεί ο διάλογος γιατί μονο τα "κοράκια κράζουν"

Η ανωνυμία έχει να κάνει με το αναμενόμενο επίπεδο του διαλόγου (αναμενόμενο γιατί γραφηκε μιά πληροφορία που ήταν αντίθετη στο ρεύμα)
Η απάντηση ήταν απαράδεκτη.

Η αντίθεση για το "ποδόσφαιρο" και τον "αθλητισμό" αναφέρεται στη φυσική συμμετοχή του καθένα μας και στον αθλητισμό του σαλονιού.

Σίγουρα δις άνθρωποι που παρακολουθούν ποδόσφαιρο δεν είναι λιγότερο έξυπνοι, πολλοί όμως απ αυτούς είναι και θύματα.

Οσον αφορα τα γραφόμενα για την αξιοπιστία σου νομιζω ότι απευθύνονται σε αυτούς που σε διαβάζουν.
Ο γράφων "μπαίνει" μία η δύο φόρές το χρόνο.
Ο χρήστης talos είπε…
Να με συγχωρείς αλλά επειδή μερικές φορές είναι χρήσιμο να συνειδητοποιούμε τι γράφουμε (και κλείνοντας την συζήτηση) να σου υπενθυμίσω τα προφανή:

Η "συζήτηση" άρχισε από ένα σχόλιό σου που περιείχε μια λανθασμένη (όπως σου έδειξα) πληροφορία η οποία δηλαδή ήταν αντίθετη όχι μόνο "στο ρεύμα" αλλά και στην πραγματικότητα. Εξ αυτής ορμώμενος διεκτραγώδησες με εμφανή απέχθεια αυτού "του είδους την αριστερά" που εσύ θεωρείς ότι εκπροσωπώ (εγώ εκπροσωπώ τον εαυτό μου). Αυτά σε ένα σχόλιο στο οποίο δεν εξυμνούσα την παιδική εργασία, ούτε καν το παγκόσμιο κύπελλο γενικά, αλλά αναφερόμουν στην απόλαυση που μου προσφέρει η παρακολούθηση μιας ομάδας και γιατί Αυτό Είναι Καλό Πράγμα.

Αυτού του είδους το σχόλιο δεν είναι λοιπόν αντίθετο στο ρεύμα - αλλά αντίθετο στο διάλογο: λέγεται τρόλινγκ στα ιντερνετικά και "πετάω μια μπαρούφα για να κάνω σούσουρο" στην καθομιλουμένη.

Έκανα τα λάθος (το ομολογώ) αντί να το αγνοήσω, να απαντήσω α. διορθώνοντας την ανακριβή σου πληροφορία β. σημειώνοντας τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της καταγγελίας μόνο αυτού που δεν μας αρέσει και γ. υποψιαζόμενος ότι ανήκεις στην "επαναστατικά αντιποδοσφαιρική" κατηγορία ανθρώπων (κατηγορία με την οποία έχω πολιτικά προβλήματα) σε τσίγκλισα μπας και διευκρινήσεις από ποια σκοπιά τα γράφεις αυτά (στην αργκό της νεολαίας μας εδώ και χρόνια το κράξιμο σημαίνει την έντονη αποδοκιμασία). Τα προλόγισα δε αυτά υπονοώντας ότι το σχόλιό σου θα είχε νόημα μόνο αν απευθυνόταν σε κάποιον δεδηλωμένο οπαδό της παιδικής εργασίας στον τρίτο κόσμο. Αυτή ήταν η "απαράδεκτη" απάντησή μου σε εμπρηστικό σχόλιο.

Στην συνέχεια σε περαιτέρω δίκη προθέσεων υπονοείς ότι είμαι κάποιου είδους οπαδός του Κόκκαλη / Βαρδινογιάννη, προσβολή για μικρότερη από την οποία έχω πλακωθεί στο ξύλο, παρουσιάζεις διάφορα συνωμοτικά περί στησίματος όλου του ΠΚ και καταλήγεις ανησυχώντας για την αξιοπιστία μου και τις αποκρύψεις μου.

Και πάλι αντί να αρχίσω να βρίζω (ως θα είχα κάθε δικαίωμα πια σε αυτό το σημείο), απάντησα υπομονετικά (ανεξάρτητα από το αν σε έπεισα ή όχι) εξηγώντας τις θέσεις μου για το ποδόσφαιρο και τα όσα ισχυρίζεσαι.

Μου προκαλούν λοιπόν έκπληξη και αγανάκτηση τα περί "αναμενόμενου επιπέδου διαλόγου", μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δηλώνεις πως δεν σε αφορά η αξιοπιστία μου - αφού πρώτα εσύ την έθιξες ως ζήτημα - και μου προκαλεί εντύπωση γενικά η αίσθηση που έχεις ότι συνεισέφερες κατά το ελάχιστο σε κάποιο διάλογο. Ο διάλογος είναι η κατά το δυνατόν αντιπαράθεση απόψεων και επιχειρημάτων - όχι συνθημάτων.

Περί ανωνυμίας τώρα, σέβομαι την επιλογή του καθένα να μένει ανώνυμος και ουδέποτε έθεσα τέτοιο θέμα. Για την οικονομία της συζήτησης απλώς καλό θα ήταν να υπογράφει κανείς κάτω από το σχόλιο με οποιαδήποτε σειρά χαρακτήρων για να μπρούμε να απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο καλύτερα.

Τέλος ο λόγος που ενεπλάκην καν στην συζήτηση αυτή και που αρπάζομαι από την αντιποδοσφαιρική αριστερή άποψη είναι ότι είναι συμβολική του είδους ακριβώς - μα ακριβώς - της ελιτίστικης πολιτιστικής αντίληψης της αριστεράς που βοήθησε και την κατήντησε από ηγεμονική δύναμη πολιτιστικά, ιδεολογικά και ηθικά σε περιθωριακή.
Ο χρήστης Michael είπε…
Μπράβο ρε Μιχάλη....

Πές τα γιατί έχω τρελλαθεί με τους διάφορους άνευ αισθητικής ποδοσφαιρόφιλους. :)

Πάντως η καλύτερη ερώτηση σε συνέντευξη Τύπου μέχρι στιγμής ήταν μιας κυρίας της Σουηδικής ραδιοφωνίας που ρώτησε τον Μπέκαμ: «Γιατί η ομάδα της Αγγλίας υφίσταται τέτοια πίεση κάθε φορά να κερδίσει το Κύπελλο, αφού έτσι κι αλλιώς δεν το κάνετε και πολύ συχνά;».

Όσο για τις μπάλλες, παρεμπιπτόντως, δεν είναι μόνο κολλημένες, σύμφωνα με ένα βρετανό επιστήμονα επιφυλάσσουν κι εκπλήξεις στα φάλτσα τους -και νομίζω πως είδαμε ήδη τέτοια δείγματα, ιδίως στα μακρινά σουτ.
Ο χρήστης ΤΑΣΟΣ είπε…
Ο αθλητισμός είναι υπόθεση όλων μας, όλων των ηλικιών όλων των φύλων. Πρέπει να γίνεται σε δημόσια γυμναστήρια (διασκορπισμένα σε όλες τις συνοικίες και τις γειτονιές) η πάρκα με την παρακολούθηση γιατρών και γυμναστών. Δεν πρέπει να αποσκοπεί στην κερδοσκοπία και τον ανταγωνισμό (εκμηδένιση του αντιπάλου) αλλά στην ευρωστία, την ευφορία, τη βελτίωση της αντοχής, γενικά στη διατήρηση της υγείας αλλά και στην ψυχαγωγία (αγωγής της ψυχής) των θεατών.
Ο επαγγελματικός και εμπορευματικός αθλητισμός αποτελεί νοσηρό κοινωνικό φαινόμενο, βλαβερό και επικίνδυνο για τους αθλητές, οδηγεί σε βίαιες και ζημιογόνες για τους πολίτες εκδηλώσεις. Η αγορά ποδοσφαιρικών ή άλλων ομάδων αποτελούν «πολιτικές επενδύσεις» και με κύριο σκοπό να επιτύχουν μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες «λαϊκά ερείσματα».
Ο χρήστης Μαύρο πρόβατο είπε…
Γνωστά και πολύ σωστά όλα αυτά.
Αλλά φίλε Τάσσο, το φαινόμενο του ποδοσφαίρου δεν ανάγεται μόνο σε αυτά. Περισσότερα, στον Gramci


FORZA ITALIA!!!
Ο χρήστης ΤΑΣΟΣ είπε…
Περισσότερα, στον Gramci

Περισσότερες πληροφορίες
Υπάρχουν βιβλία στα ελληνικά?


FORZA ITALIA!!!???
Ο χρήστης ΤΑΣΟΣ είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης ΤΑΣΟΣ είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης talos είπε…
Τάσο βιβλία του Γκράμσι υπάρχουν πολλά, απλώς να παραθέσω δύο σχετικές ρήσεις του Ιταλού Κομμουνιστή Πολιτικού (ΓΓ του ΚΚΙ) και Φιλοσόφου:

"το ποδόσφαιρο είναι το υπαίθριο βασίλειο της ανθρώπινης αφοσίωσης" και "Το ποδόσφαιρο είναι ένα μοντέλο της ατομικιστικής κοινωνίας", απαιτεί πρωτοβουλία συναγωνισμό και σύγκρουση. Αλλά ρυθμίζεται από τον άγραφο νόμο του ευ αγωνίζεσθαι".

Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς πάντως με τα όσα λές για την προσωπική άθληση (υποψιάζομαι πάντως ότι μεταξύ των θεατών υπάρχουν περισσότεροι αθλούμενοι από ότι μεταξύ των μη-θεατών)- αλλά σου διαφεύγει το ποδόσφαιρο ως θέαμα/απόλαυση, ως θέατρο (βλ. την απόφανση του Μπρεχτ για το ποδόσφαιρο ως την πλέον παραγωγική μορφή τέχνης του 20ου αιώνα) και ως τελετουργία μιας κοσμικής θρησκείας.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Να θυμήσω τον γνωστό αφορισμό του Λίνεκερ; "Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται από δύο ομάδες των 11 παικτών και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί."
(φτου φτου φτου, μακρυά από μας!)
Προσωπικά, παρότι πάντα συντάσσομαι με τους Βραζιλόφρονες, μόνο με Κέλτες μπορώ πραγματικά να παθιαστώ. Κι αφού ούτε Έϊρε ούτε Σκωτία έχουμε φέτος, δεν βρίσκω ευκαιρία να πιω τις Murphy's μου βρε αδερφέ! :^p
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Για το goalywood: Ε-Λ-Ε-Ο-Σ. Δε μπορώ να πιστέψω ότι πληρώνουμε εμμέσως γι'αυτό το ανοσιούργημα που θέλει να λέγεται αθλητική εκπομπή. Μια φορά έκατσα και την είδα για 30' και αηδίασα. Τα χειρότερα στοιχεία της ιδιωτικής τηλεόρασης μαζεμένα σε μια εκπομπή της δημόσιας. Φέρτε μας τον Καρπετόπουλο...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
http://panicroom.wordpress.com/



Περίπου το 85% από τις ποδοσφαιρικές μπάλλες κατασκευάζονται στην πόλη Sialkot του Πακιστάν.
Ο χρήστης talos είπε…
Ανώνυμε: η πλροφορία για το Σιαλκότ περιέχεται ψηλά-ψηλά στο λινκ της DW που παρέθεσα στην προηγούμενη απάντησή μου. Εκεί καταρρίπτεται και ο ισχυρισμός ότι "οτι οι μπάλες του μούντιαλ φτιάχτηκαν με παιδική εργασία στη Μαλαισία με ημερομίσθιο (νύχτα σε νύχτα)λιγότερο απο ένα ευρώ". Απλά αυτό δεν ισχύει για τις μπάλες του μουντιάλ - εξαιτίας της καμπάνιας που έχει γίνει στο ποδοσφαιρικό χώρο και υποχρεώνει την ΦΙΦΑ να τηρεί κάποια προσχήματα.
Ο χρήστης talos είπε…
Ανώνυμε: η πλροφορία για το Σιαλκότ περιέχεται ψηλά-ψηλά στο λινκ της DW που παρέθεσα στην προηγούμενη απάντησή μου. Εκεί καταρρίπτεται και ο ισχυρισμός ότι "οτι οι μπάλες του μούντιαλ φτιάχτηκαν με παιδική εργασία στη Μαλαισία με ημερομίσθιο (νύχτα σε νύχτα)λιγότερο απο ένα ευρώ". Απλά αυτό δεν ισχύει για τις μπάλες του μουντιάλ - εξαιτίας της καμπάνιας που έχει γίνει στο ποδοσφαιρικό χώρο και υποχρεώνει την ΦΙΦΑ να τηρεί κάποια προσχήματα.
Ο χρήστης Μαύρο πρόβατο είπε…
... τα θερμά μου συλλυπητήρια σφε
:-)))
Ο χρήστης talos είπε…
Είμαι Βραζιλιανόφρων, αλλά για να πούμε του στραβού το δίκιο, η Βραζιλία σήμερα δεν κατέβηκε στο γήπεδο. Οπότε καλώς δεν πέρασε - η φετεινή ήταν μη-Βραζιλία, ψεύτικο είδωλο και κουρασμένοι σταρ που παίζαν με βάση τα ένσημα και την αρχαιότητα. Σε τέσσερα χρόνια ελπίζω να έχει αποκατασταθεί η συμπαντική ισορροπία και να ξανακατέβει η πραγματική Βραζιλία στο γήπεδο - κι ας χάνει, αλλά με άλλο τρόπο...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση