Καλύτερα μαύρο πρόβατο....
Αντιμέτωπη με την παγκόσμια κρίση, και ένα δυσβάστακτο χρέος φτιαγμένο από μια πελώρια φούσκα ακινήτων σήμερα, η Λετονία ήταν μία από τις «Βαλτικές Τίγρεις» μέχρι το κραχ του 08. Το καλό και αποδοτικό προβατάκι της ΕΕ και των διαφόρων Σκανδιναβικών κυρίως τραπεζών, ξεπούλησε όλες τις υποδομές της – κληρονομιά της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ . Ακολουθούσε τις εντολές της οικονομικής ορθοδοξίας κατά γράμμα. Όλα τα δημόσια είχαν ιδιωτικοποιηθεί. Το μέλλον ήταν λαμπρό. Μέχρι το 2008, οπότε και η χώρα βυθίστηκε σε μια τερατώδη ύφεση: το ΑΕΠ αναμένεται να μειωθεί κατά 30% τουλάχιστον τελικά, η ανεργία είναι στο 23%, η χώρα εξάγει πλέον εργατικά χέρια για αγροτικές δουλειές στην Αγγλία.
Όλη αυτή η δυστυχία, που μάλιστα γίνεται αποδεκτή από τον πληθυσμό χωρίς υπερβολικά βίαια παράπονα μέχρι στιγμής (σχεδόν), της έχουν αποδώσει τα εύσημα του Economist, που επιχαίρει για την «εσωτερική υποτίμηση» που επιτεύχθηκε και την απάθεια των θυμάτων της. Αλλά αυτά μόνο...
H συμφορά αυτή συμβαίνει μάλιστα για να διατηρηθεί η σύνδεση του νομίσματος της χώρας με το Ευρώ, κάτι που διαφυλάσσει σίγουρα τις τράπεζες ως προς τα δάνειά τους, αλλά και εγγυάται πως, όταν και αν διευρυνθεί πάλι η ευρωζώνη, η Λετονία θα εξακολουθήσει να είναι υποψήφια προς ένταξη... Όμως, με δεδομένο το παράδειγμα της χώρας μας, δεν είναι σίγουρο αν και η επίτευξη αυτού του στόχου έχει να προσφέρει άλλα, μακροπρόθεσμα έστω, επαρκή αντισταθμιστικά οφέλη για εκείνους που πληρώνουν σήμερα το τίμημα.
Το καλό και υπάκουο, αρνάκι που ακολουθούσε τις διατροφικές προσταγές των ιδιοκτητών του, φαίνεται πως λαμβάνει και θα συνεχίζει να λαμβάνει σαν αντίτιμο, την δυστυχία. Λέγεται πάντως πως επίκειται πολιτική στροφή προς την Μόσχα – κάτι που με δεδομένη την ιστορία της χώρας είναι εντυπωσιακό...
Δεν είμαι σίγουρος αν το δικό μας μαύρο προβατάκι θα αποδειχθεί τόσο ήρεμο: ακόμα και πριν από την κρίση οι μισθοί στην Ελλάδα δεν ακολουθούσαν την παραγωγικότητα, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι ήδη οικονομικά συμπιεσμένα και η ελάχιστη ακόμη μείωση θα τα ρίξει σε τεράστιες περιπέτειες... Οι παραδόσεις απειθαρχίας παίζουν το ρόλο τους όπως επίσης και το επίπεδο ζωής που θεωρείται ελάχιστα αποδεκτό από μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Δεν προτείνουμε βεβαίως λύσεις από εδώ, απλά σημειώνουμε πως αν ακολουθηθεί από όσους πληρώσουν την κρίση η ίδια απάθεια, θα καταλήξουμε ασφαλώς σε επιδόσεις ανάλογες με την Λετονία. Δηλαδή η απάθεια σου, σου εξασφαλίζει μεν τα εύσημα εκείνων που ωφελούνται από αυτήν αλλά τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν τα βασανιστήρια. Κανένας άλλωστε από αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις δεν παίρνει χαμπάρι την ύπαρξη καν όλων εκείνων που τους κάνει την ζωή δύσκολη, παρά μόνο όταν τους δει, απειλητικούς, στον δρόμο.
Αλλιώς η ιστορία θα καταλήξει πάλι με πλήθος εργάτες που θα φεύγουν τρομαγμένοι για την Γερμανία. Έτσι θα ανακτήσει ο όρος «μεταναστευτικό» το πατροπαράδοτο νόημά του...
Σχόλια