Πολιτική τοπολογία
![Εικόνα](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4DMMJmG0Qg-cuX7k3JVfBxJLXO9d0oK5RpaY3r3v9Esh0KG0A1-EJ6J-5ALQA9GsomswKr7iC9uz8T31dZMxmPLymexMuONy_19FGt83oWq3SuW-bu1d1QsYnb0fqFz7HP1Hj/s400/execution.jpg)
Το τέχνασμα των άκρων Δύο ακραίοι H φιλολογία περί ισοδύναμων άκρων συντείνει ενδεικτικά στις εξής πρακτικές ισοδυναμίες, μεταξύ πολλών άλλων: - το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη / το ανέβασμά της - οι βασανισθέντες στην ΕΣΑ / οι βασανιστές τους - οι υπερασπιστές αδυνάμων και μειονοτήτων / οι επίδοξοι σφαγείς τους - οι εργαζόμενοι σε άσυλο προστασίας κακοποιημένων παιδιών και γυναικών / οι κακοποιούντες - οι αντιναζιστές / οι ναζιστές... κ.ο.κ. - η πολιτική ανυπακοή / το οργανωμένο έγκλημα Το παράλογο εδώ είναι τόσο εξεζητημένο που δεν μπορεί να γίνει, καλή τη πίστη συζήτηση, και ως ισχυρισμός "στέκει έξω από τη διάσταση εντός της οποίας μεταξύ ανθρώπων [η συζήτηση] είναι έστω δυνατή - εκτός του Λόγου", όπως έλεγε ο Μαρκούζε στον Χάιντεγκερ όταν ο δεύτερος προσπαθούσε να παίξει το δικολαβίστικο παιχνίδι της ισοδυναμίας του ναζισμού με εκείνους που τον συνέτριψαν. Ακόμα και λιγότερο τραβηγμένες εκδοχές του ίδιου παραμυθιού, όπως έχω σημειώ