Ποιος διαφωτισμός;

Σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Gallup στις ΗΠΑ, οι απαντήσεις στην ερώτηση:

"Κατά την γνώμη σας, πιστεύετε πως η θεωρία της εξέλιξης του Κάρολου Δαρβίνου είναι: μια καλά τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία, μια από τις πολλές θεωρίες που δεν είναι ιδιαίτερα καλά τεκμηριωμένη, ή δεν γνωρίζετε αρκετά ώστε να έχετε άποψη»


...ήταν οι ακόλουθες:

Καλά τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία: 35%
Μια θεωρία όχι ιδιαίτερα καλά τεκμηριωμένη: 35%
Δεν γνωρίζω αρκετά ώστε να μπορώ να απαντήσω: 29%


Εντυπωσιακό; Για να δούμε και παρακάτω:

"Ποια από τις παρακάτω προτάσεις προσεγγίζει περισσότερο τις απόψεις σας σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη του ανθρώπου: -- 1) Ο άνθρωπος εξελίχθηκε μέσα σε εκατομμύρια χρόνια από λιγότερο αναπτυγμένες ζωικές μορφές, αλλά υπό την καθοδήγηση του Θεού 2) Ο άνθρωπος εξελίχθηκε μέσα σε εκατομμύρια χρόνια από λιγότερο αναπτυγμένες ζωικές μορφές, χωρίς ο Θεός να έχει να κάνει με τη διαδικασία αυτή, 3) Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πάνω-κάτω όπως είναι και σήμερα. κάποια στιγμή τα τελευταία 10.000 χρόνια.


Απαντήσεις:

Εξέλιξη υπό την καθοδήγηση του Θεού:38%
Εξέλιξη χωρίς την καθοδήγηση του Θεού: 13%
Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ως έχει, πριν από 10.000 χρόνια: 45%


Περισσότερα (με ενδιαφέροντα σχολιασμό) εδώ.

...Για να επιβεβαιωθεί λοιπόν ότι η σχέση της Αμερικανικής δημοκρατίας με τον Διαφωτισμό ήταν (και γίνεται όλο και περισσότερο) προβληματική. Συνυπάρχουν στην Αμερική ισχυρά ρεύματα ορθολογισμού και ιρασιοναλισμού, με τα τελευταία να ενισχύονται από την βιομηχανία της θρησκοληψίας με τους ιεροκήρυκες/επιχειρήσεις που αλωνίζουν τα ραδιοκύματα και τις πόλεις προς άγρα πιστών/πελατών. Μην ξεχνάμε επίσης και την ταξικότατη διάρθρωση της παιδείας στις ΗΠΑ που αναπαράγει το γνωσιολογικό χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων και πόλης / υπαίθρου. Τέλος αυτή η θρησκοληψία ενθαρρύνεται από την «επίσημη» Αμερική που καλλιεργεί την δεισιδαιμονία, ως εργαλείο κατευνασμού και ελέγχου… Άλλωστε κάθε υποψήφιος πρόεδρος πρέπει να παρουσιάζεται ως πιστός και καλός Χριστιανός… In God We Trust βλέπετε…

Βέβαια, πριν αρχίσουμε να γελάμε με το κάρφος στο μάτι του υπερατλαντικού κυρίαρχου, καλό θα ήταν να προσέξουμε και την δική μας φονταμενταλιστική και ιρασιοναλιστική έξαρση των τελευταίων ετών η οποία μοιάζει να θέλει να οδηγήσει σε παρόμοια («ανατολικότερα» ίσως) μονοπάτια...

Σχόλια

Ο χρήστης kukuzelis είπε…
ΣΧΟΛΙΟ ΜΕΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
(Το είχα γράψει το σχόλιο όταν διαπίστωσα ότι χρειαζόταν και μουσική)

(σόλο βιολί στο μπακγκράουντ)

O Waldman δεν ανησυχεί που το 62% των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού κόμματος και το 44% όσων αυτοχαρακτηρίζονται liberals, δεν πιστεύουν “that evolution is well-supported”. Μπα, “no real surprises there” είναι η ετυμηγορία του. Κατά τα άλλα οι καμπάνιες-καραμέλα της Radical Religious Right τον μάραναν. Προτιμώ τη δική σου παρατήρηση: «συνυπάρχουν στην Αμερική ισχυρά ρεύματα ορθολογισμού και ιρασιοναλισμού». Και θα συνυπάρχουν προσθέτω.

(εδώ μπαίνουν βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα και τύμπανα που σε λίγο θα οδηγηθούν σε κρεσέντο. Συνεχίζω:)

Και όσο αναπτύσσεται το αντιορθολογιστικό ρεύμα (αν αναπτύσσεται), τόσο η Αμερικάνικη κοινωνία, κυρίως μέσω των πανεπιστημίων και των διανοουμένων επιστημόνων που τα στελεχώνουν, θα γίνεται, για λογαριασμό όλου του πλανήτη, το κέντρο του ορθολογισμού. Και ο Shermer και ο Gould και ο Dennet και ο Randi, και τόσοι μα τόσοι άλλοι, Αμερικανοί είναι. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαία η συγκέντρωση τόσων ιδιοφυών ορθολογιστών σε μια μικρή σχετικά περιοχή της Γης. Μέλη μιας κοινωνίας που τους παρέχει τα μέσα να διαδώσουν παντού τις απόψεις τους, έστω και αν μέρος της («δεξιό» κι «αριστερό») διαφωνεί μαζί τους.

(η μουσική χαμηλώνει)

Ίσως το σπουδαιότερο, από τα πολλά που μου έμαθε ο Stephen Jay Gould, είναι να προσπαθώ (δύσκολο, πολύ δύσκολο) να μην αντιμετωπίζω με συγκατάβαση τις προκαταλήψεις (αν υποθέσουμε ότι η πίστη είναι μια προκατάληψη) των άλλων.

( μουσική σβήνει σιγά-σιγά)
Ο χρήστης talos είπε…
Έχεις βέβαια δίκιο kuk, αλλά εκεί που υπάρχουν πάπιες θα υπάρχουν και οι κυνηγοί παπιών. Θέλω να πω ότι η διείσδυση της θρησκοληψίας στις ΗΠΑ είναι μακράν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δύσης. Υποψιάζομαι ότι αν εμφανιζόταν τέτοιες ακρότητες και τέτοια πολιτική ισχύς του ιρασιοναλισμού π.χ. στην Γερμανία ή την Ολλανδία, θα αναπτυσσόταν και εκεί ισχυρό ρεύμα αντιλόγου. Δεν θα είχε λόγο ο Eldredge (Άγγλος συνεργάτης του Gould) να ασχολείται με την ανθυπομειονότητα των Βρετανών δημιουργιστών γιατί είναι απλώς γραφικοί - και όχι επικίνδυνοι...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση