Δυόμιση αιώνες - ίδια κατάσταση

Έκθεμα 1: Άνταμ Σμιθ, ο "Πλούτος των Εθνών" 1776

Όποτε ο νόμος έχει επιχειρήσει να ρυθμίσει τους μισθούς των εργατών ήταν πάντα για να τους μειώσει και όχι για να τους αυξήσει....

Όποτε η νομοθετική εξουσία επιχειρεί να ρυθμίσει τις διαφορές μεταξύ αφεντικών και των εργατών τους, σύμβουλοί της είναι πάντα τα αφεντικά. Όταν η ρύθμιση, συνεπώς, είναι προς το συμφέρον των εργατών, είναι πάντα δίκαιη και ισόνομη. Είναι όμως συχνά το αντίθετο όταν είναι πρς το συμφέρον των αφεντικών...

Έκθεμα 2: Η ιστορία του "οικονομικά ανέφικτου" στις ΗΠΑ:

Πηγή Ampersand, σχετικοί επεξηγηματικοί σύνδεσμοι πέρυσι στο αγγλικό Ιστολόγιον...

Έκθεμα 3. Η Λατινική Ευρώπη του ΔΝΤ, σημειώσεις από το 2001

Λες και είναι σήμερα... Αξίζει να διαβαστεί όλο...

Το Multinational Monitor εξέτασε τα έγγραφα των δανείων μεταξύ του ΔΝΤ της Παγκόσμιας Τράπεζας και 26 χωρών. Η εξέταση αυτή δείχνει πως οι όροι δανείου από τα ιδρύματα αυτά περιλαμβάνουν μια σειρά από προβλέψεις που υπονομεύουν άμεσα τα εργασιακά δικαιώματα, την ισχύ και το βιοτικό επίπεδο δεκάδων εκατομμυρίων εργατών. Περιλαμβάνουν:

* Την μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων
* Την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, με απαίτηση απολύσεων πριν και συχνά και μετά την ιδιωτικοποίηση
* Προώθηση της εργασιακής ευελιξίας και της αλλαγής των κανονισμών για να αναιρεθούν οι περιορισμοί στις δυνατότητες της κυβέρνησης και των ιδιωτών εργοδοτών για την απόλυση εργαζομένων
* Υποχρεωτικές μειώσεις μισθών και συγκράτησή τους και αύξηση της μισθολογικής ψαλίδας μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και των μάνατζερ, και
* Συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικοποίησης των συντάξεων, που μειώνουν τις κοινωνικές παροχές προς τους εργαζόμενους.

Το ΔΝΤ και η ΠΤ υποστηρίζουν πως οι πολιτικές αυτές μπορεί να προκαλέσουν βραχυπρόθεσμα πόνο, αλλά είναι απαραίτητες για την δημιουργία των συνθηκών για μακροχρόνια ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας

Οι επικριτές τους απαντούν πως τα μέτρα αυτά επιβάλλουν αγωνία χωρίς όρια, επιδεινώνουν την φτώχεια και στην πραγματικότητα υπονομεύουν τις προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη. Οι πολιτικές αυτές, λένε, αντικατοπτρίζουν την προκατάληψη εναντίον της εργασίας και υπέρ των εταιρικών συμφερόντων...

... Η θεωρία πίσω από την εργασιακή ευελιξία είναι πως αν η εργασία αντιμετωπισθεί σαν άλλο ένα εμπόρευμα όπως όλα τα άλλα, και οι εταιρείες μπορούν να απολύουν και να προσλαμβάνουν εργαζόμενους όπως θα τοποθετούσαν ή θα αφαιρούσαν μια μηχανή, τότε οι αγορές θα δρούσαν αποτελεσματικά. Οι αγορές που λειτουργούν αποτελεσματικά θα διευκολύνουν στην συνέχεια την οικονομική ανάπτυξη.

Οι επικριτές λένε πως η θεωρία δεν στέκει. Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας Joseph Stiglitz περιέγραψε ως εξής το πρόβλημα: "Ως τμήμα του δόγματος της φιλελευθεροποίησης η Συναίνεση της Ουάσινγκτον έλεγε: 'κάντε τις αγορές εργασίας πιο ευέλικτες'. Η μεγαλύτερη αυτή ευελιξία υποτίθεται πως θα οδηγούσε σε μικρότερη ανεργία. Μια παράπλευρη συνέπεια για την οποία δεν ήθελαν να πολυμιλάνε ήταν πως αυτό θα οδηγούσε σε χαμηλότερους μισθούς. Αλλά οι χαμηλότεροι μισθοί θα προσέλκυαν περισσότερες επενδύσεις, μεγαλύτερη ζήτηση για εργασία. Έτσι θα υπήρχαν δύο ωφέλιμες συνέπειες: Το ποσοστό ανεργίας θα μειωνόταν και η δημιουργία θέσεων εργασίας θα επιταχυνόταν επειδή οι μισθοί θα ήταν χαμηλότεροι.

"Τα δεδομένα από την Λατινική Αμερική δεν υποστηρίζουν αυτά τα συμπεράσματα" εξήγησε ο Stiglitz... "Η μισθολογική ευελιξία δεν συσχετίζεται με την χαμηλότερη ανεργία. Ούτε έχει αυξηθεί γενικά ο ρυθμός δημιουργίας θέσεων εργασίας... Εκεί που η ευελιξία της αγοράς εργασίας σχεδιάστηκε για την μετακίνηση ανθρώπων από δουλειές χαμηλής παραγωγικότητας σε υψηλής παραγωγικότητας... συχνότερα μετακίνησε ανθρώπους από χαμηλής παραγωγικότητας δουλειές στην ανεργία... που είναι ακόμα μικρότερης παραγωγικότητας"...

... Στις συστάσεις της προς την καινούρια [τότε] Μεξικανική κυβέρνηση του Vicente Fox, η Παγκόσμια Τράπεζα έχει εκφράσει αναλυτικά πόσο ευρέως προωθεί την ευελιξία της εργασίας, Η Τράπεζα ενθάρρυνε το Μεξικό να καταργήσει σταδιακά ένα ευρύ φάσμα εργατικών δικαιωμάτων και προστασιών:

- το τρέχον σύστημα αποζημιώσεων απόλυσης

- τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις δεσμευτικές κλαδικές συμβάσεις

- την υποχρεωτική συμμετοχή σε σωματεία και την αναγκαστική συμμετοχή στα κέρδη

- τους περιορισμούς στις συμβάσεις προσωρινής εργασίας, μαθητείας και ορισμένου χρόνου...

...

Μπόνους έκθεμα ιδεοληψίας: Τι είναι εκείνο που αναγκάζει την Κομισιόν να σκεφτεί σοβαρά πλέον την μεταβολή των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας: Ο φόβος της επανακρατικοποίησης των συνταξιοδοτικών συστημάτων.