Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα φας πολύ ξύλο

Σήμερα ο γιος μου, μου έλεγε πως έχει να μάθει ένα ποίημα για τη σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 του Νοέμβρη. "Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος" λέει λεγόταν, και μου ζήτησε να του το τυπωσω. Αντιπαρήλθα το σφίξιμο που μου δημιουργείται κάθε που συνειδητοποιώ ότι για τα παιδιά η 17η Νοεμβρίου είναι εξίσου βαθύς χρόνος και "κανονικοποιημένη" εορτή όσο η 28η Οκτωβρίου και βρήκα το ποίημα - του Λειβαδίτη όπως προκύπτει (δεν τον έχω πολυδιαβάσει, να πω την αμαρτία μου... πού να φανταζόταν ότι θα φτάσει να απαγγέλεται σε σχολικές εορτές του δημοτικού ο άνθρωπος)...
Διαβάζοντάς το, δεν μπορεί κανείς να μη συνειδητοποιήσει αμέσως, πως εκείνοι που υμνεί ο ποιητής, εκείνοι που χωράνε στις "προϋποθέσεις" ανθρωπιάς που βάζει, είναι σαν εκείνα τα παιδιά που, προ ολίγου στη Λαμία τα μάζεψε (με τους γονείς τους) ο εισαγγελέας από την κατάληψη, σαν εκείνα τα παιδιά που βασάνισαν στη ΓΑΔΑ μετά την αντιφασιστική μοτοπορεία, σαν εκείνα τα παιδιά που μάζευαν από τη Βίλα, σαν εκείνα τα παιδιά και τους μεγάλους που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια στο δρόμο και στις μεγάλες και μικρές διαδηλώσεις, σαν εκείνους που διεκδίκησαν τα εργασιακά τους δικαιώματα απέναντι στα ΜΑΤ, ή εκείνους που υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στο περιβάλλον· όλους αυτούς δηλαδή που αυτές οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν με ανοιχτή βία και οι καθεστωτικοί διανοούμενοι λοιδώρησαν και απαξίωσαν. Έτσι βρισκόμαστε στην παρανοϊκή στιγμή που το κράτος εξαίρεσης γιορτάζει τους ανθρώπους που έκαναν το Πολυτεχνείο, έστω και μέσα από ταριχευτικά και κατευναστικά τελετουργικά, για μια πολιτική και ηθική στάση για την οποία σήμερα σε μαζεύουν οι εισαγγελείς, σε βασανίζουν τα όργανα της τάξεως και σε κλείνουν φυλακή οι δικαστές, υπό τις οργίλες ιαχές μίσους της πολιτικής ηγεσίας. 
Αν ταίριαζε στην σημερινή κυβέρνηση να γιορτάσει κάτι σε λίγες μέρες, αυτό θα ήταν η στάση του Ζουρνατζή, η μνήμη του φονιά Ντερτιλή, η θηριωδία του Θεοφιλογιαννάκου. Ο κύκλος έκλεισε, το θέατρο της απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου από τους ορκισμένους εχθρούς της ηθικής εκείνης στάσης που το παρήγαγε, μπορεί να πάψει