Το φροντιστήριο

Δηλαδή: δίνουν 20 χρόνια τηλεσυχνότητες σε Καρατζαφέρηδες, Πλεύρηδες, Λιακόπουλους, Βελόπουλους, Αδώνηδες, Blue Sky, Telecity, καλούν στο "κυριλέ" φάσμα τηλεοπτικών συχνοτήτων και νομιμοποιούν - αισίως μέχρι βαθμού Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της κυβέρνησης - τον διαβόητο διάδοχο του Μιχαλολιάκου στη Γραμματεία της ΕΠΕΝ, και κάτοχο του franchise του Λεπενισμού στην Ελλάδα, τον οποίο ανάγουν σε κήνσορα για θέματα τρομοκρατίας αρχικά, θέματα δημοκρατικής νομιμότητας τελικά... Πουλάνε ως τηλεσταρ έναν Αρχιεπίσκοπο που "διάβαζε" επί χούντας και "δεν ήξερε" τι γινόταν τότε, ενώ "καθαγίαζε" την ατζέντα μιας σκληρής ακροδεξιάς. Σηκώνουν σαν "εθνικό ζήτημα" κάθε παραλήρημα γεωπολιτικών ψυχάκηδων και νεομακεδονομάχων διεφθαρμένων πολιτικάντηδων. Περνάνε παντοιοτρόπως στα κανάλια τους τον σεξισμό, την φοβία του διαφορετικού, του ξένου 24/7, διαστρέφοντας τα στοιχεία, διαδίδοντας μύθους για "2,5 εκατομμύρια λαθρομετανάστες" και ταυτίζοντας κάθε μετανάστη με τον εγκληματία, τον επικίνδυνο, τον βρώμικο και μολυσμένο. Συκοφαντούν δια των ΜΜΕ τους τις κοινωνικές αντιστάσεις, διασπείρουν την αισθητική του κωλάδικου, υμνούν τον οικονομικά ισχυρό, καταφέρονται εναντίον του αδυνάτου. Αναδεικνύουν τον υπερκαταναλωτισμό σε αυτονόητο και αξία και όταν αυτός αποδεικνύεται φενάκη στρέφουν την μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης ως υπαίτιας για την απώλειά του.

Προς το τέλος της όλης διαδικασίας, τότε με τους απεργούς πείνας της Υπατίας (απεργούς που ζώντας εδώ απλά απαιτούσαν την ασφάλισή τους σημειώνω, αν και αυτό ουδέποτε τονίσθηκε από τα καθεστωτικά μέσα δημοσίως), αλλεπάλληλα δελτία ειδήσεων σχετικά με το θέμα, έφερναν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα σε όλες τις αστικές του εκφάνσεις να έχει αγκαλιάσει τις θέσεις, τη ρητορική και την αφρίζουσα λύσσα προς τον ξένο του ναζισμού, εν ονόματι της νομιμότητος βεβαίως, βεβαίως. Τα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών των ημερών εκείνων θα αποτελούν αδιάψευστο τεκμήριο του πως στήθηκε το τέλος της μεσογειακής μας "Δημοκρατίας της Βαϊμάρης" πριν τα Αυγά ακόμα Χρυσίσουν και πριν η Παράταξη του Μεσαίου Χώρου μετεξελιχθεί σε νέο ΛΑΟΣ με χρυσές μεταγραφές όλου αυτού του θιάσου της Τρας-TV που αποτελούσε την κοινοβουλευτική ομάδα της ακροδεξιάς.

Η μεταπολίτευση από το 2010 και μετά γινόταν συνώνυμο της αθλιότητας, αδιάκοπα λοιδωρημένη πλέον από κάθε λογής φωστήρες της αστικής διανόησης και καλά, ως μια υπερδημοκρατική "νοσηρότητα", ως μια εκτροπή - αλλά από τι; - υπό την ηγεμονία της αριστεράς, νοουμένης ως - και ταυτιζόμενης με - ένα μείγμα Θεόδωρου Πάγκαλου, Ευάγγελου Γιαννόπουλου και Μένιου Κουτσόγιωργα με ολίγη από 17Ν. Υπό τις συνθήκες, αυτές αν φυσικά η μεταπολίτευση ήταν απλά μια μεγάλη παθογένεια, προφανώς οφείλαμε να αναζητήσουμε την χρυσή εποχή που προηγήθηκε: ή τη χούντα λοιπόν, ή τα Ιουλιανά ή την οκταετία Καραμανλή, ή την κτηνώδη μετεμφυλιοπολεμική καταστολή.

Έτσι φτάνουμε εδώ που βρεθήκαμε και κλείνει σιγά-σιγά η μεταπολιτευτική παρένθεση: μαζική καταστολή εναντίον των πάντων, διωγμός του τύπου, καταδίκες από τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας για την εργατική νομοθεσία και από την Διεθνή Αμνηστία για βασανιστήρια με νεοναζί να οργιάζουν υπό την προστασία της αστυνομίας. Μεταδίδουν δημόσια τα ονόματα και τις φωτογραφίες οροθετικών, τοξικομανών πορνών. Στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες, για τοξικομανείς και τελευταία για τον εκφοβισμό των αστέγων...

Δηλαδή, σοβαρά τώρα, μετά από όλα αυτά, σας κάνει εντύπωση που 30% των Ελλήνων θεωρούν καλύτερη εποχή την χούντα σε σχέση με σήμερα; Είκοσι  χρόνια τώρα ζούμε σε ένα φροντιστήριο απαξίωσης της δημοκρατίας: το μάθημα απέδωσε.