Αναγνώσεις και Συγκυρίες

• Ο Όργουελ για την συγκυρία... το 1937, στο Road to Wigan Pier

  "Μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης προλεταριοποιούνται σταδιακά. Αλλά το σημαντικό είναι πως δεν υιοθετούν, τουλάχιστον στην πρώτη γενιά, μια προλεταριακή οπτική. Νά'μαι εγώ για παράδειγμα, με αστική ανατροφή και εισόδημα εργατικής τάξης. Σε ποια τάξη ανήκω; Οικονομικά ανήκω στην εργατικής τάξη, αλλά μου είναι σχεδόν αδύνατον να δω τον εαυτό μου σαν κάτι άλλο από τμήμα της αστικής τάξης. Και αν υποτεθεί πως θα έπρεπε να διαλέξω πλευρά, με ποιον θα πήγαινα, με την ανώτερη τάξη που προσπαθεί με με συμπιέσει μέχρις εξαφανίσεως, ή με την εργατική τάξη της οποίας οι τρόποι δεν είναι δικοί μου τρόποι; Πιθανότατα εγώ προσωπικά, σε κάθε σημαντικό θέμα, θα έπαιρνα το μέρος της εργατικής τάξης. Αλλά τι γίνεται με τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες άλλων που βρίσκονται στην ίδια σχεδόν θέση; Και τι γίνεται με την πολύ ευρύτερη τάξη, που φτάνει τα εκατομμύρια; Τους υπαλλήλους γραφείων και το διοικητικό προσωπικό κάθε είδους, των οποίων οι παραδόσεις είναι λιγότερο σαφώς μεσαίας τάξης αλλά που σίγουρα δεν θα σας ευχαριστούσαν αν τους αποκαλούσατε "προλετάριους". Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ληστεύονται και κακοπαθαίνουν από το ίδιο σύστημα, Αλλά πόσοι το συνειδητοποιούν; Στην κρίσιμη στιγμή σχεδόν όλοι τους θα έπαιρναν το μέρος των καταπιεστών τους και θα βρισκόταν απέναντι με εκείνους οι οποίοι θα έπρεπε να είναι σύμμαχοί τους. Είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς μια μεσαία τάξη που θα συνθλίβονταν στα χειρότερα βάθη της φτώχειας και της οποίας η διάθεση θα παρέμενε παρόλα αυτά σκληρά αντιπρολεταριακή: αυτοί θα αποτελούσαν φυσικά ένα ετοιμοπαράδοτο φασιστικό κόμμα..."
  

• "Ακούστε τώρα τους τρεις πρώτους στόχους του κορπορατίστικου κινήματος στην Γερμανία, την Ιταλία και την Γαλλία κατά την δεκαετία του 1920. Αυτοί αναπτύχθηκαν από τους ανθρώπους που στην συνέχεια αποτέλεσαν τμήμα της φαιστικής εμπειρίας:
  (1) Μετατόπιση της εξουσίας άμεσα προς οικονομικές και κοινωνικές ομάδες
  (2) Η ώθηση της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας σε περιοχές που συνήθως φυλάσσονται για δημόσια σώματα
  (3) Η κατάργηση των ορίων μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου συμφέροντος - δηλαδή η αμφισβήτιση της ιδέας του δημόσιου συμφέροντος
  Αυτό ακούγεται σαν το επίσημο πρόγραμμα των περισσότερων σύγχρονων κυβερνήσεων"

  John Ralston Saul (The Unconscious Civilization)...



• "...Όπως και οι άλλοι ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι της "μετάβασης" από τον σοσιαλισμό στον καπιταλισμό, η Müller βρίσκει μια ισχυρή συνέχεια στα ανώτερα στρώματα: πολλοί επικεφαλής επιχειρήσεων στην Ανατολική Γερμανία διατήρησαν τις διοικητικές τους θέσεις και στον καπιταλισμό. Οι εργάτες παρέμειναν εργάτες. Φυσικά, οι σοσιαλιστές μάνατζερ διατήρησαν την επιχειρησιακή εξουσία, αλλά αντάλλαξαν την κομματικής προέλευσης εξουσία με την εκ του κεφαλαίου προερχόμενη. Μια πιο αξιοσημείωτη πλευρά του θέματος είναι οι περιπτώσεις που εντοπίζει η Müller αυτού που θα μπορούσε να αποκληθεί "έλξη της ορθοδοξίας" - εκείνοι που την δεκαετία του 1980 ήταν εξαιρετικά νομιμόφρονες προς το κόμμα και τον σοσιαλισμό, και στην συνέχεια προσδέθηκαν ισχυρά στις φιλοσοφίες και τις πεποιθήσεις των οικονομιών της αγοράς μετά το 1990. Οι επικριτές παρέμειναν επικριτές. Οι οπαδοί συνέχισαν να είναι οπαδοί. Με άλλα λόγια οι εργάτες ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να επιδιώξουν αλλαγές μέσα στις επιχειρήσεις από ότι οι μάνατζερ...."