Μια επιστολή από τον Απόστολο Βαβύλη

Έλαβα σήμερα μια επιστολή από τον Απόστολο Βαβύλη, σχετικά με τα όσα είχα γράψει προ διετίας τριετίας για την πολύκροτη υπόθεσή του. (Συνειδητοποίησα ότι η αναζήτηση του ονόματος "Βαβύλης" στο διαδίκτυο δίνει ως πρώτο αποτέλεσμα την εν λόγω ανάρτηση - έτσι φαντάζομαι πως περιέπεσε και στην αντίληψή του). Παραθέτω εδώ (κατόπιν αδείας του) το περιεχόμενο της επιστολής του, ως έχει:

Αγαπητέ Μιχάλη, (άν είναι αυτό το όνομά σου)
διάβασα με ενδιαφέρον το σχετικό άρθρο σου στο blog ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ και με αφορά.
Χαίρομαι και σ' ευχαριστώ για το γεγονός ότι εκφράζεις έστω κάποιες αμφιβολίες για την αλήθεια των όσων γράφηκαν και ειπώθηκαν για μένα. Νομίζω ότι η Δικαιοσύνη απέδειξε έμπρακτα, με την αθώωσή μου από δύο ανώτατα δικαστήρια-3μελές & 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων-και την απαλλαγή μου με βούλευμα για το σύνολο σχεδόν των κατηγοριών που μου αποδιδόταν.

Είναι πραγματικά λυπηρό στη χώρα που γέννησε τη διαλεκτική σκέψη, την δημοκρατία και τον πολιτισμό, με τέτοια περισσή σπουδή και ευκολία να "λυντσάρεται" ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος στο όνομα της δήθεν ενημέρωσης και βέβαια ποτέ να μην γράφεται έστω και εκ των υστέρων η εξέλιξη-θετική στην περίπτωσή μου-που διαψεύδει τα τερατώδη που ειπώθηκαν. Είναι απογοητευτικό και απαράδεκτο να καταδικάζεται ένας άνθρωπος πριν καν εμφανιστεί στον ανακριτή, να μην καλείται έστω και για εξηγήσεις ούτε ένας κατήγορός του και όλοι...να κοιμούνται ήσυχοι.

Αυτό που εμένα με θλίβει ακόμη περισσότερο είναι η διαπίστωση ότι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος στερείται οποιασδήποτε δυνατότητας δικαίωσης και γιατί όχι αποζημίωσης-αλήθεια πόσο αποτιμάται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;

Τέλος είναι εκπληκτικό!; το γεγονός ότι ενώ αυτή τη στιγμή είμαι φερόμενος ως δράστης και δεν έχω ούτε δικαστεί ακόμη, ΟΥΔΕΙΣ κάλυψε τα προσωπικά μου στοιχεία τα οποία υποτίθεται ότι προστατεύονται δια νόμου, ενώ για τον δολοφόνο 5 ανθρώπων στο Αγρίνιο που ήδη έχει καταδικαστεί σε 5 φορές ισόβια καλύψαν το πρόσωπό του!

Επίσης η περίφημη "35χρονη και ο εργατολόγος" προφανώς δεν έχουν βαπτιστεί και έτσι δεν αναφέρονται τα ονόματά τους. Τώρα το ότι ενδεχομένως να "σπρώξαν" κάποιον στην απόπειρα αυτοκτονίας δεν δείχνει να ενδιαφέρει κανέναν.

Όπως και τότε, και σήμερα δεν γνωρίζω αρκετά για την υπόθεση για να την σχολιάσω επί της ουσίας, αλλά σημειώνω πάντως πως μετά από την επιστροφή του στην Ελλάδα και την σύλληψή του και μέχρι την πρόσφατη αποφυλάκισή του, ουδείς ασχολήθηκε - παρότι οι κατηγορίες που τον περιέβαλλαν τότε αφορούσαν μείζονα θέματα από την εθνική ασφάλεια μέχρι κατά συρροήν απάτες και την εμπλοκή της Εκκλησίας της Ελλάδος σε πολλές και ποικίλες δραστηριότητες. Όσος ντόρος είχε γίνει στην φάση των εικασιών, τόση αδιαφορία και σιωπή κάλυψε το διαδικαστικό σκέλος της υπόθεσης και την διάθεση για συνέχιση των σχετικών ερευνών. Δεν είναι η μόνη υπόθεση για την οποία τα ΜΜΕ επιδεικνύουν ένα αρχικό παροξυσμό ενδιαφέροντος για να πάψουν κάθε αναφορά απότομα μόλις δρομολογηθούν εξελίξεις που κάνουν τα δεδομένα λιγότερο ρευστά και πιο συγκεκριμένα. Η υπόθεση Ζαχόπουλου προς τα εκεί οδεύει π.χ. όπως και πλειάδα άλλων υποθέσεων (το παραδικαστικό, οι κουμπάροι κοκ) που είχαν απασχολήσει εντόνως τον Τύπο. Και οι δυνατές καταληκτικές εξελίξεις είναι δύο: είτε δικαιώνονται τα όσα έχουν γραφτεί οπότε οφείλεις να το παραθέσεις, είτε καταρρίπτονται, οπότε επανορθώνεις. Αν η υπόθεση συνεχίζεται χωρίς να έχει κλείσει, η αδιαφορία για αυτήν το μόνο που μπορεί να δηλώνει ότι το θέμα δεν ήταν εξαρχής σημαντικό... Φαίνεται πως η δημοσιογραφική επικαιρότητα είναι σαν τις μετεγγραφές ποδοσφαιριστών στον αθλητικό τύπο: οι εφημερίδες γράφουν πολύ περισσότερα στην περίοδο της σπέκουλας πριν από τις μετεγγραφές, παρά για τις μετεγγραφές που έχουν κλείσει.