ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Έλαβα μια πρόσκληση συμμετοχής σε μια έρευνα σχετικά με την Ελληνική μπλογκόσφαιρα και το προφίλ του Έλληνα (ελληνόφωνου) ιστολόγου. Όπως αναφέρεται στο μπλογκ της έρευνας : * Στόχος της είναι να ανιχνεύσει το προφίλ του ελληνόφωνου blogger και κυρίως τα κίνητρα και τις πρακτικές του * Η έρευνα αποτελεί μέρος της μεταπτυχιακής διατριβής του φοιτητή Ζαφείρη Καραμπάση στα πλαίσια του διατμηματικού μεταπτυχιακού προγράμματος "Δυνητικές Κοινότητες : Ψυχο-Κοινωνιολογικές Προσεγγίσεις και Τεχνικές Εφαρμογές" (Πάντειο Πανεπιστήμιο, τμήμα Ψυχολογίας, Κέντρο Ψυχο-Κοινωνιολογικής Έρευνας της Διακυβέρνησης των Δυνητικών Κοινοτήτων, Ερευνητικό Κέντρο "Ωμέγα") Το ερωτηματολόγιο της έρευνας απευθύνεται σε όσους ιστολογούν (ποικιλοτρόπως). Αν ανήκετε σε αυτήν την κατηγορία χρηστών του διαδικτύου, το ερωτηματολόγιο προς συμπλήρωση βρίσκεται εδώ , αν απλώς θέλετε να δείτε το ερωτηματολόγιο, ρίξτε μια ματιά εδώ . Όπως λέει και ο Ζαφείρης: Νομίζουμε ότι πέρα από το προφανές ερ...

"...Οι στρατοί μας δεν έρχονται στις πόλεις σας και στα εδάφη σας ως κατακτητές, αλλά ως απελευθερωτές..." Από την "Διακήρυξη προς τον λαό του βιλαετιού της Βαγδάτης" του Βρετανού υποστράτηγου Maude, 19 Μαρτίου 1917 Μετά τέσσερα έτη Τον Φεβρουάριο του 2003, συμμετείχα όπως πολλοί (αλλά όχι όσο πολλοί θα έπρεπε) συμπολίτες μου και (πάρα πολλοί) πολίτες χωρών από όλο τον κόσμο, στην μεγαλύτερη διαδήλωση στην παγκόσμια ιστορία , που σκοπό είχε να σταματήσει την επικείμενη αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Προφανώς, απέτυχε στον στόχο της, όπως και εκείνες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν. Ως αποτέλεσμα, λοιπόν, της Αμερικανικής Εισβολής στο Ιράκ και της συνεχιζόμενης κατοχής, που έγινε με δικαιολογίες που κυμαίνονταν από ψευδείς μέχρι γελοίες , το Ιράκ είναι σήμερα το μεγαλύτερο πεδίο δολοφονιών στον πλανήτη και η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση (με το Νταρφούρ δεύτερο). Ως αποτέλεσμα, ολόκληρη η Μέση Ανατολή αποσταθεροποιήθηκε περαιτέρω. Ο εμφύλιος πόλεμος στο Ιράκ έχει αρχ...

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε, σε καθημερινή πλέον βάση, μια απαξίωση σε βάρος μας. Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη απ' ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας. Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης λίγων αστυνομικών. Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η ανείπωτη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας. Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ζητούμε: Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης. Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων. Ζητούμε αυτά πο...

Το Αντί το διαβάζω από τα 17 μου χρόνια. Άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο συχνά, αποτελούσα πάντα μέρος της "βάσης αναγνωστών" του. Τον Χρήστο τον Παπουτσάκη τον έχω γνωρίσει στην πορεία - οικογενειακή γαρ φιλία. Οι τελευταίες λοιπόν εξελίξεις με στεναχωρούν και με εξοργίζουν σχεδόν σε προσωπικό επίπεδο. Το περιοδικό συνόψισε στις σελίδες του όλη την μεταπολιτευτική πολιτική και πολιτιστική ιστορία, ενώ υπήρξε μαχητικά ανεξάρτητο μέσα στον πολιτικό χώρο της μη-σταλινικής αριστεράς στον οποίο ανήκε. Από τις σελίδες του έχουν περάσει δημοσιογράφοι και σκιτσογράφοι που έγιναν στην συνέχεια πανελληνίως γνωστοί. Το περιοδικό ΑΝΤΙ λοιπόν είναι στα πρόθυρα του να κλείσει, για ασήμαντη αφορμή και προς δόξαν της ελευθερίας του τύπου αλά Ελληνικά... Όπως γράφει σήμερα ο Περικλής Κοροβέσης : Τον Απρίλη που μας έρχεται κλείνουν σαράντα χρόνια από τη στρατιωτική επιβολή της δικτατορίας. Τον ίδιο μήνα, κατά μία περίεργη σύμπτωση, το περιοδικό θα κλείσει αν δεν βρεθούν ογδόντα χιλιάδε...

Η Αυγή δημοσίευσε το Σάββατο, ένα κείμενο του Διονύση Γουσέτη , το οποίο αποτελεί καταγγελία του Συνασπισμού - εξαιρετικά βαριά μάλιστα στην παρούσα συγκυρία. Δεν ξέρω τι να πω για το κείμενο αυτό, είμαι διχασμένος... Από την μια δείχνει μια "ακραία" δημοκρατικότητα εκ μέρους της εφημερίδας (που μερικοί συνιστολόγοι κατηγόρησαν περίπου ως "Σταλινική" επειδή καθυστέρησε την δημοσίευση κειμένου του ιδίου αρθρογράφου κατά δύο εβδομάδες το περασμένο καλοκαίρι). Τηρουμένων των αναλογιών είναι περίπου σαν να βλέπεις δημοσιευμένο ενυπόγραφα στο Έθνος π.χ. άρθρο που εγκαλεί τις επιχειρήσεις του Μπόμπολα για απάτη εις βάρος του Ελληνικού δημοσίου... Αυτό είναι καλό βεβαίως... Από την άλλη η σαχλαμάρα είναι σαχλαμάρα, είτε την εκφέρει ο Πολύδωρας, η Παπακώστα, ο Καρατζαφέρης, ή ο Πρετεντέρης, είτε δημοσιεύεται στην Αυγή. Πρόκειται για την ίδια πάνω-κάτω σαχλαμάρα - που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή όταν εκφέρεται από έναν άνθρωπο ο οποίος αρθρογραφεί για τα ανθρώπινα δικαιώματ...

Ο Γιώργος Παπαδάκης, εκπρόσωπος της Επιτροπής των Κρατουμένων στις φυλακές Κορυδαλλού, καταγγέλλει στον ραδιοσταθμό 105,5 Στο Κόκκινο, τις εικονικές εκτελέσεις που γίνονται στην ΓΑΔΑ, τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις φυλακές και δίνει στοιχεία σχετικά με τον απεργό πείνας Παναγιώτη Γεωργιάδη. Τέλος εκφράζει εκ μέρους των κρατουμένων την αλληλεγγύη στο φοιτητικό κίνημα. Η ηχογραφημένη συνέντευξή του εδώ . Τα μισά από όσα λέει να είναι αληθινά - ε, υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο ποινικό μας σύστημα (κάτι που είναι γνωστό βέβαια, και πολλάκις επιβεβαιωμένο, αλλά αλλιώς τα ακούς από κάποιον κρατούμενο)... Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση κρατουμένου. Ποινικός και όχι πολιτικός κρατούμενος (που έχει δικαιωθεί ήδη για το 80% και πλέον των κατηγοριών εναντίον του), είναι εδώ και έναν τουλάχιστον χρόνο σε αλλεπάλληλες απεργίες πείνας (με βιταμίνες, αλατόνερο και ζαχαρόνερο από 14/4/2006), αυτόπτης μάρτυρας της πυρκαγιάς που οδήγησε στον θάνατο (...

Ικανοποιημένος, λέει, ο Κ.Καραμανλής για την πορεία της ελληνικής οικονομίας : Ο Κ.Καραμανλής επισήμανε ότι η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να αναπτύσσεται γοργά χωρίς πλέον να βασίζεται στις δημόσιες δαπάνες. « Η ανάπτυξη στηρίζεται πλέον στην αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, των εξαγωγών, που έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ και στις άμεσες ξένες επενδύσεις που αναλογούν στο 2,2% του ΑΕΠ . Η ανεργία έπεσε κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες τα τελευταία τρία χρόνια. Οι διαπιστώσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με εκείνες του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ , εκτός και αν πρόκειται για θεαματική αναστροφή των δεδομένων της οικονομίας σε λίγους μόνο μήνες: Τον σημαντικό ρόλο στην αύξηση του ΑΕΠ (2005) παίζει η ιδιωτική κατανάλωση η οποία σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στον τραπεζικό δανεισμό, στην μείωση της ιδιωτικής αποταμίευσης των νοικοκυριών και στην αύξηση κατά 2,3% των πραγματικών μισθών. Αντίθετα, η συμβολή των ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων στην αύξηση του ΑΕΠ (2005) είναι αρνητική, ενώ η συμβολή της ιδιωτικής κατ...

Ο Συνασπισμός καταθέτει τις προτάσεις του για την παιδεία σε δημόσια συζήτηση. Το ιστολόγιο ΣΥΝ16 είναι ο χώρος δημοσίευσης και συζήτησης των θέσεων του κόμματος για την παιδεία. Η πρωτοβουλία είναι εξαιρετική και ψιλοαναπάντεχη (αν και με χαλάει το Blogspot domain - δεν υπάρχει κάποιος να πάρει το syn16.gr και να του φορέσει ένα εργαλείο μπλόγκινγκ;) - και αξίζει να σημειωθεί ότι στην συζήτηση συμμετέχει και απαντά σε επαίνους και χωσίματα ο Αλέκος Αλαβάνος , κάτι που είναι ίσως ενδεικτικό της σημασίας που δίνεται στο εγχείρημα. Σχετικό άρθρο εδώ . Όσοι έχετε διάθεση για την σχετική συζήτηση ας προσέλθετε. Εγώ τα έχω πει τα σχετικά εδώ παλιότερα και επιφυλάσσομαι για το επί της ουσίας σε λίγο καιρό...

Μια και είμαι σεσημασμένος από τρεις ( ΔΛ . kuk , Αρκούδος , που πήρα χαμπάρι - να με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι αν υπάρχουν - εξηγώ τα προβλήματα σε προηγούμενο ποστ), ας αναφέρω και εγώ πέντε περιαυτολογικά πράγματα, διαρρηγνύοντας την αλυσίδα εδώ: 1. Οι πρόγονοί μου σε βάθος τεσσάρων γενεών είναι αποκλειστικά από την Ανατολική Κρήτη (παρα πίσω έχουμε και ξένους: από τα Σφακιά πιθανόν, και από την Κάσο). Ένας τουλάχιστον από τους προπαππούδες μου εσφάγη υπό του τουρκοκρητικού όχλου στην Μεγάλη Σφαγή του 1898. 2. Επέστρεψα στην Ελλάδα, και δη στα Γιάννινα, σε ηλικία επτά ετών, από τις ΗΠΑ στις οποίες ζούσα επί διετία και πλέον τότε. Μιλούσα με αμερικάνικη προφορά και έγραφα καλύτερα τα εγγλέζικα από ότι τα Ελληνικά. Οι συμμαθητές μου στο δημοτικό με αποκαλούσαν "ο Εγγλέζος". 3. Όταν άρχισα να παίρνω μπόι και όγκο στην εφηβεία, οι φίλοι μου (εκείνοι τουλάχιστον από τους οποίους μέχρι τότε τις έτρωγα όταν τσακωνόμαστε) αποφάσισαν πως είχαμε μεγαλώσει πλέον πολύ για να παίζουμε ξ...