Εν όψει εξελίξεων: Γιουγκοσλαβία

Η καταχώριση αυτή ξεκίνησε βασικά ως σχόλιο σε ένα ποστ του j95 περί Γιουγκοσλαβίας - και ως απάντηση σε κάποια πράγματα που θίχθηκαν στην σχετική συζήτηση θα πρέπει να ιδωθεί. Καταλαβαίνω ότι οι αιχμές κατευθύνονταν σε άλλες θέσεις από τις δικές μου, αλλά είναι χρήσιμο να υπενθυμίζονται κάποια πράγματα γιατί η μία απλούστευση δεν δικαιολογεί μια άλλη... Επεξέτεινα απλώς ατάκτως το σχόλιό μου και πρόσθεσα κάποια επιπλέον στοιχεία λόγω της σχετικής επικαιρότητας του θέματος, εν όψει της επικείμενης ανακοίνωσης του σχεδίου Αχτισαάρι για το μέλλον του Κοσόβου, η οποία υπάρχουν φόβοι πως θα προκαλέσει ένοπλη αναταραχή στο Β. Κόσοβο, γενικευμένο πόλεμο, κινδύνους γενικώς, ή αιματοχυσία, ανάλογα με το ποιον ρωτήσεις... Αν και η άμεση πιθανότητα αιματηρών ταραχών μου μοιάζει μικρή (αλλά όχι μηδενική) - η μελλοντική μου μοιάζει πολύ πιθανότερη. Όλα αυτά χάρη στην εγκληματική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που έκανε μια φοβερά δυσεπίλυτη κατάσταση, απόλυτα αδιέξοδη (και φυσικά της πολιτικής Μιλόσεβιτς που έκανε μια προβληματική κατάσταση, φοβερά δυσεπίλυτη)...

Λέει λοιπόν ο J95, απαντώντας περί της αρχικής ευθύνης για το ξέσπασμα του Γιουγκοσλαβικού πολέμου:

το 1989... ανακλήθηκε η αυτονομία του Κοσόβου κατόπιν “αγωνιωδών” εκκλήσεων αυτών των διανοούμενων [αυτή] (και όλως τυχαίως η Σερβία απέκτησε πλειοψηφία στην “Ομοσπονδιακή” Βουλή), [ισοπεδώθηκε το] Βούκοβαρ από το σερβικό πυροβολικό και τους διεστραμμένους παραστρατιωτικούς μαφιόζους (Αύγουστος-Νοέμβρης 1991) [αυτά δεν] ήρθαν μετά την βιαστική αναγνώριση της Κροατίας και της Σλοβενίας το Δεκέμβρη του 1991.

Κοίτα J, τα όσα οδηγούν σε έναν εμφύλιο πόλεμο δεν είναι ποτέ γραμμικά: Πριν την σφαγή του Βούκοβαρ στα χέρια Σέρβων παραστρατιωτικών, Κροάτες παρακρατικοί ήταν υπεύθυνοι για την δολοφονία ~80 Σέρβων πολιτών και για την μαζική φυγή από την πόλη χιλιάδων Σέρβων πολιτών. Ως "απάντηση" στις ενέργειες αυτές, βρήκαν αφορμή και πεδίο λαμπρό, μεταξύ άλλων, και οι γνωστοί δολοφόνοι του Αρκάν και έκαναν την μεγάλη σφαγή και την καταστροφή στο Βούκοβαρ. Βλέπε σχετικά εδώ. Οι υπεύθυνοι των αρχικών εγκλημάτων από την Κροατική πλευρά ουδέποτε διώχθηκαν. Ο Μέρτσεπ μάλιστα έγινε και βουλευτής στην Κροατία.

Τα όσα προηγήθηκαν της σφαγής στο Βούκοβαρ πάντως είναι εξίσου σημαντικά τουλάχιστον με την ίδια την σφαγή, στην πυροδότηση του πολέμου, καθώς λειτούργησαν επιβεβαιωτικά σε όλους τους Σέρβους της Κροατίας στην ρητορική της "αναγέννησης των Ουστάσι" - και της ανάγκης να βρεθούν "επί ποδός πολέμου". Σημειώνω τέλος ότι την ίδια στιγμή που το Βούκοβαρ βομβαρδιζόταν και πολιορκούνταν, Μιλόσεβιτς και Τούτζμαν συναντιόντουσαν επανειλημμένα για να μοιράσουν την Γιουγκσλαβία μεταξύ τους. Είναι σαφές π.χ. από την κατάθεση του Άντε Μάρκοβιτς στην δίκη του Μιλόσβιτς, πως υπήρχε μια αμοιβαία κυνική αδιαφορία για τα θύματα των αγριοτήτων, εν όψει της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.

[Σημείωση: Για το Βούκοβαρ (το οποίο είναι το μόνο - νομίζω - έγκλημα πολέμου στην Κροατία για το οποίο δικάστηκαν και καταδικάστηκαν Σέρβοι σε Σερβικό δικαστήριο, σε μια πραγματική δίκη), υπάρχει ένα εξαιρετικό Σερβo-Κροατικό ντοκιματέρ, φτιαγμένο από εκατέρωθεν "προδότες" φυσικά, που εξιστορεί τα όσα έγιναν με σχετικά αντικειμενικό τρόπο...]

Αλλά και στο Κόσοβο, παρότι η ανάκληση της αυτονομίας του και τα όσα εγκληματικά ακολούθησαν ήταν απαράδεκτη και ανόητη, δεν ήταν ανακριβές ότι επί αυτονομίας οι Σέρβοι είχαν μεγάλα προβλήματα με τις (Αλβανικές) αρχές, κάτι που οδήγησε στην διεύρυνση της εξόδου των μη Αλβανικών πληθυσμών από την επαρχία. Ενδεικτικά ήδη με τις ταραχές του 1981, και τις πραγματικές επιθέσεις εναντίον Σέρβων στο Κοσυφοπέδιο, ξεκίνησε μια έξοδος Σέρβων που συνεχίστηκε και μετά.

Τα προβλήματα τα οποία εκμεταλλεύτηκε ο Μιλόσεβιτς, ήταν υπαρκτά... Η λύση όμως της άρσης της αυτονομίας, ήταν από πολλές πλευρές μια από τις πλέον μαλακισμένες πολιτικές επιλογές στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία, ακόμα - εντέλει - και για τον ίδιο προσωπικά.

[Για το Κόσοβο: εξαιρετική εξιστόρηση της ιστορίας του από τον μεσαίωνα μέχρι τώρα σε δύο άρθρα στο European Tribune, μέρος Ι, μέρος II]

Εντέλει, όλες αυτές οι αγριότητες αποτελούν βαθμίδες μιας κλίμακας αγριοτήτων που ξεκινούν από έναν μικρό τσαμπουκά, συνεχίζονται ως δολοφονίες, απαντιώνται με σφαγές και τελειώνουν με εθνοκαθάρσεις. Στην κλιμάκωση αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι, μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Ο Μιλόσεβιτς ήταν πιθανόν ο μεγαλύτερος εσωτερικός υπεύθυνος, με βασικό του συνεταίρο τον Τούτζμαν. Καμία όμως κλιμάκωση δεν θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ, αν δεν υπήρχε η στήριξη και η παρότρυνση απ' έξω για την *γρήγορη* διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και αν δεν υπονομεύονταν (από το εξωτερικό πάλι) οι δυνάμεις εκείνες που επεδίωκαν την διατήρηση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ή έστω την ουσιαστική διαπραγμάτευση για την διάλυσή της.

Λέει επίσης ο J95:

αν ξεκινήσω την καριέρα μου με τη δολοφονία όλης της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και στη συνέχεια κυβερνήσω επί τριάντα χρόνια σαν αιμοσταγής δικτάτορας, κάνοντας στην πορεία δύο λυσσαλέους επιθετικούς πολέμους, το να συνταξιοδοτηθώ στην αγχόνη κατόπιν ξένης εισβολής προσωπικά δε θα μου έρθει *εντελώς* ουρανοκατέβατο.

Αντίστοιχα βέβαια αν τη δω Μεγάλη Παλλήνη και περάσω τα επόμενα 7 χρόνια βομβαρδίζοντας, καίγοντας και βιάζοντας ασύστολα τα Σπάτα, την Παιανία και το Κορωπί, το να φάω κι εγώ κάποια στιγμή βόμβες κλπ στο σπίτι μου σε γενικές γραμμές δε θα το θεωρήσω και *πολύ* απροσδόκητο.

Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες, και το ένα από τα δύο κοινά που έχουν Σαντάμ και σερβικός μεγαλοϊδεατισμός είναι ότι ανακατεύτηκαν υπέρ το δέον με τα πίτουρα. Το δεύτερο κοινό βέβαια είναι ότι θεωρούνται Άγιοι Οσιομάρτυρες του γιαλατζί αντιαμερικανισμού.

Κοίτα J, αν ξεκινήσω την καριέρα μου με στενές διασυνδέσεις με τις ΗΠΑ, πιθανόν από το 1958, αλλά σίγουρα από το 1968, σε μια σχέση που διήρκησε μέχρι το 1990, και συμπεριλάμβανε την υποστήριξη των ΗΠΑ σε λαμπρές αγριότητες που έχω διαπράξει, συμπεριλαμβανομένων και εντόνων προσπαθειών στον ΟΗΕ για να μην καταδικαστεί το Ιράκ για την χρήση χημικών όπλων (που μου τα προμήθευαν δυτικοί και ανατολικοί, μην χάσουν) στο πεδίο της μάχης... Αν έχουν συμβεί όλα αυτά - το ότι είναι οι Αμερικάνοι που με δικάζουν και με κρεμάνε, είναι όντως λίγο ουρανοκατέβατο... Ειδικά όταν οι υπερατλαντικοί συνεργάτες μου δεν δικάζονται μαζί μου.

Από την άλλη ο μακαρίτης ο Σαντάμ, διατηρεί το πρόσφατο ρεκόρ Μέσης Ανατολής στον αριθμό πτωμάτων που έσπειρε, αποκλειστικά και μόνο επειδή πρόλαβε και έκανε τον πόλεμο στο Ιράν. Σε νεκρούς εκτός πεδίου μάχης, οι κατοχικές δυνάμεις και οι δοσιλογικές αρχές που τον διαδέχθηκαν είναι ήδη, μέσα σε τρισήμιση χρόνια, μπροστά, πολύ μπροστά από τον Σαντάμ - εν όψει μάλιστα του εμφυλίου που είναι ήδη γεγονός και της αύξησης του αριθμού των αμερικανικών στρατευμάτων, πάμε για Κογκολέζικου επιπέδου bodycount... Ο νεκρός δεδικαίωται εν τέλει, στον βαθμό που η συντριπτική πλειοψηφία των Ιρακινών σήμερα θεωρεί ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα επί μιας αιματηρής δικατατορίας, με κυρώσεις και βομβαρδισμένες υποδομές, από ότι σημέρα, με τις ομάδες θανάτου, τους μισθοφόρους και τις βόμβες σε κάθε γειτονιά και περίπτερο, και την νέα κατοχική δικτατορία.

Όσο για την Γιουγκοσλαβία: η μία τελείως εσφαλμένη εικόνα είναι αυτή που λες: "οι καλοί Σέρβοι που τους κατηγορούν άδικα οι Δυτικοί". Η άλλη εξίσου εσφαλμένη εικόνα είναι "οι κακοί Σέρβοι που τους κατηγορούν, αποκλειστικά αυτούς, οι Δυτικοί". Υπερβαίνουν το απλώς εσφαλμένο οι συνεπαγωγές "ο Μιλόσβιτς ήταν επιθετικός δολοφόνος - ΣΥΝΕΠΩΣ έπρεπε οι Αμερικάνοι να βομβαρδίσουν γυναικόπαιδα, υποδομές και τηλεοπτικούς σταθμούς στην Σερβία" και "Το ΝΑΤΟ τους βομβάρδισε ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ προστατέψει τα ανθρώπινα δικαιώματα". Αυτά είναι απλώς παράλογα.

Σημειώνω δε ότι πριν από τους βομβαρδισμους, κάποιου είδους λύση στην περιοχή (ακόμα και η μακροπρόθεσμη αμοιβαία αναγνωρισμένη ανεξαρτησία του Κοσόβου, ή μέρους αυτού πιθανόν) ήταν νοητή. Μετά τους βομβαρδισμούς είναι σήμερα σαφές ότι ακόμα και αν επιβληθεί μια "λύση", η περιοχή θα είναι πηγή αστάθειας για κανέναν αιώνα ακόμα τουλάχιστον...

Επίσης σημειώνω ότι στην NATOϊκη επίθεση που είχε (παρανόμως χωρίς καμία έγκριση του ΟΗΕ, για να θυμόμαστε τα προηγούμενα της όλης κατάστασης σήμερα) εξαπολυθεί, συμμετείχε και η Τουρκία, η κυβέρνηση της οποίας είχε κάνει στο Τουρκικό Κουρδιστάν αγριότητες πολύ υπέρτερες των Σέρβων φυσικά, και απόλυτα συγκρίσιμες (μείον τα χημικά) με εκείνες του Σαντάμ.

Τέ'σ'πα: αυτά και αυτά έχουν φέρει τους Ριζοσπάστες (ένα πραγματικά φασιστικό εθνικιστικό κόμμα) στα πρόθυρα της εξουσίας, πρόθυρα που πρόκειται, υποψιάζομαι, να υπερβούν με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου - με την λεγόμενη δημοκρατική αντιπολίτευση (η οποία επί Βοσνιακού κατηγορούσε σχεδόν σύσσωμη τον Μιλόσεβιτς επί εθνική προδοσία για την εγκατάλειψη των Σερβοβόσνιων παραστρατιωτικών - με πρωτεργάτη τον συνδαιτημόνα του Κάρατζιτς στο Πάλε και μετέπειτα καλό παιδί της Δύσης, Τζίντζιτς) να βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος. - και την Σερβία και το Κόσοβο από κοινού να προχωρούν προς ένα μέλλον όπου θα επικρατεί ως οικονομικό μοντέλο, η φιλοξενία και η διευκόλυνση διαφόρων τύπων οργανωμένου εγκλήματος...