Πάλι οι Γάλλοι

Το βασικό δίδαγμα από τις κινητοποιήσεις στην Γαλλία είναι ότι μια υγιής κοινωνία συμμετέχει και αντιδρά στα διάφορα μυθολογήματα των "επαϊόντων" που έχουν σαν σκοπό την περαιτέρω αποδιάρθρωση της κοινωνίας και την οπισθοχώρηση σε εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις του περασμένου αιώνα. Ιδιαίτερα όταν οι σχετικές αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην της.

Είναι βέβαια βασικά θέμα κουλτούρας και πολιτισμού το αν δεχθείς να αναγάγεις την κοινωνία και τους ανθρώπους της σε αποκλειστικά οικονομικά μεγέθη, αν δηλαδή βλέπεις τους ανθρώπους σαν παραγωγικά διαθέσιμα ή σαν πολυδιάστατες υπάρξεις και πολίτες: Καθώς οι πολίτες υπερασπίζονται εαυτούς (τα συμφέροντά τους) με κάθε δημοκρατικά διαθέσιμο μέσο, από την επέλαση ενός μοντέλου που τους θέλει να παραδίδουν τις ζωές τους θυσία στα συμφέροντα της "αγοράς" (δηλαδή στον πλουτισμό των ολίγων) με αντάλλαγμα επισφαλείς θέσεις απορρυθμισμένης εργασίας και λιγότερο ελεύθερο, προσωπικό χρόνο (του οποίου η ευρεία διάθεση είναι στοιχείο πολιτισμού, κατά την ταπεινότατη άποψή μου, μακράν σημαντικότερο από τον αριθμό κινητών κατά κεφαλήν π.χ.), οι πολίτες δρουν δημοκρατικά ως πολίτες και όχι ως καταναλωτές/τηλεθεατές που εκλαμβάνουν τις επιταγές των αρχόντων τους ως ένα είδος αναπόφευκτου φυσικού νόμου. Υπερασπίζονται έτσι την ανθρώπινη και εργασιακή τους αξιοπρέπεια. Για άλλη μια φορά (μετά την απόρριψη του νεοφιλελεύθερου μανιφέστου που ήταν το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα) οι Γάλλοι πολίτες αναδεικνύονται πρωτοπόροι στην υπεράσπιση της δημοκρατίας στην Ευρώπη.

Δεν είχα σκοπό να γράψω για την Γαλλία μέχρι την γενική απεργία της 28ης Μαρτίου, οπότε θα φανεί και το πώς θα πάει τελικά το πράγμα. Ανοίγοντας όμως τις προάλλες το monitor, έπεσα πάνω σε δύο κείμενα που με κινητοποίησαν, καθώς αναπαράγουν ανακρίβειες και μύθους. Δεν αμφιβάλλω πως η Γαλλία έχει πολλά στραβά κι ανάποδα και αυτός ο ανάπηρος και καταφαγωμένος Κεϋνσιανισμός της δεν αποτελεί κάποιου είδος πρότυπο για μένα, αλλά αν είναι να μιλήσουμε σοβαρά, ας μιλήσουμε πάνω σε πραγματικά στοιχεία και όχι πάνω σε στοιχεία που διαδίδει η παραμορφωτική προπαγάνδα οπαδών ενός άλλου μοντέλου (εννοώ το μεγάλο μέρος του αγγλόφωνου οικονομικού τύπου). Οπότε...

...Πάμε λοιπόν. Νίκος Δήμου*:
"Από το 1789 οι Γάλλοι έχουν παράδοση στις επαναστάσεις και εξεγέρσεις. Βέβαια τελικά αυτό δεν τους ωφέλησε ιδιαίτερα – αν σκεφθούμε πως οι γείτονες και άσπονδοι φίλοι τους, οι Βρετανοί, έχουν προοδεύσει πολύ περισσότερο κοινωνικά και οικονομικά, χωρίς να ανοίξει μύτη."


Δεν καταλαβαίνω από ποια πηγή αντλούνται οι συγκρίσεις: κοινωνικά, η φτώχεια στην Βρετανία είναι μεγαλύτερη από ότι στην Γαλλία π.χ., και το "πολύ περισσότερο" (αν μόνη παράμετρος ευμάρειας είναι το εθνικό εισόδημα - που δεν είναι) δεν τεκμηριώνεται από τα νούμερα (28.800 δολάρια η Γαλλία 30.000 η Αγγλία, δεν είναι και καμία ιλιγγιώδης διαφορά). Να μην μπούμε και στον συνυπολογισμό των παροχών στους πολίτες από το κράτος μάλιστα γιατί εκεί ίσως και να αναστρεφόταν η σειρά. Ήδη μια πρόχειρη αποτίμηση σχετικά σηματικών άλλων παραγόντων, δείχνει ότι το διαμαγχικό και το διατλαντικό χάσμα ουσιαστικών εισοδημάτων δεν είναι και τόσο σημαντικό όσο λέγεται. Η απαξίωση της Γαλλικής Επανάστασης (χωρίς το βάρος και το προηγούμενο της οποίας δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν τόσο αναίμακτη η πρόσφατη εγχώρια ιστοριά της Βρετανίας), υπό το φως των... σημερινών δεικτών του ΑΕΠ (που θα είναι διαφορετικοί σε 10 ή 20 χρόνια, όπως ήταν και πριν 10, ή 20 χρόνια) είναι τολμώ να πω ανιστόρητη.

Βέβαια εμείς νιώθουμε πιο κοντά μας τους Γάλλους, γιατί η κατάστασή μας προσομοιάζει με την δική τους. Κι εμείς είμαστε κρατιστές, έχουμε υψηλή ανεργία, και χαμηλή παραγωγικότητα, τραγική γραφειοκρατία, ισχυρή αριστερή ιδεολογία, τις υψηλότερες κοινωνικές εισφορές (με τις χαμηλότερες παροχές...) και αγρότες που ζουν από επιδοτήσεις (εκεί συμμαχούμε πάντα με τους Γάλλους σε βάρος του Τρίτου Κόσμου, που κατά τα άλλα πολύ τον αγαπάμε...).


Κρατισμός: Η Γαλλία είναι εδώ και μια δεκαετία υπό μπαράζ ιδιωτικοποιήσεων. [Πρόσφατες ιδιωτικοποιήσεις]. Να σημειώσω πάντως ότι η παρακμή των οικονομικών αριθμών άρχισε στα σοβαρά μετά το πέρασμα μεταρρυθμίσεων φιλελευθεροποίησης.
Ανεργία: Η Γαλλία έχει υψηλή ανεργία. Τελευταία φορά που μειώθηκε σημαντικά ήταν επί κυβέρνησης Ζοσπέν που (παρά τα στραβά και ανάποδά της) καθιέρωσε το 35ωρο, και έσφιξε την εργατική νομοθεσία. Στην τετραετία η ανεργία είχε πέσει από 12,6 σε 8,6% με το 35ωρο και κάτι μέτρα για την νεανική εργασία στον κοινωνικό τομέα. Η καινούρια κυβέρνηση κατάργησε το 35ωρο και τα "emplois-jeunes" - με τα γνωστά καταπληκτικά αποτελέσματα στην ανεργία.
Χαμηλή παραγωγικότητα: Αυτό είναι αστείο! η Γαλλική ωριαία παραγωγικότητα είναι στο 105% της Αμερικανικής. Απλώς οι άνθρωποι δουλεύουν λιγότερο και ζουν περισσότερο από ότι στις ΗΠΑ και το ΗΒ. Σχετικά στοιχεία (.xls αρχείο) από την Στατιστική Υπηρεσία της Βρετανίας.
...ισχυρή αριστερή ιδεολογία: Ε; Στην Γαλλία ας πούμε πως στέκει (που δεν στέκει και απόλυτα, αλλιώς δεν θα ήταν ο Σιράκ στην κυβέρνηση). Στην Ελλάδα; Ισχυρή; Κατά ποία έννοια;
Γραφειοκρατία: Η σύγκριση σε ότι αφορά την γραφειοκρατία μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας είναι ατυχής. Αντίθετα στέκει π.χ. η σύγκριση με το Βέλγιο.
...τις υψηλότερες κοινωνικές εισφορές (με τις χαμηλότερες παροχές...) Αυτό θέλω να πιστεύω ότι αναφέρεται αποκλειστικά στην Ελλάδα, αλλιώς η σύγκριση παροχών στην Ελλάδα και την Γαλλία είναι τελείως εξωπραγματική.
...αγρότες που ζουν από επιδοτήσεις [και επιβαρύνουν τον τρίτο κόσμο]: Περί τρίτου κόσμου, ο λόγος στον Ζοζέ Μποβέ, παγκοσμίου φήμης Γάλλου αγροσυνδικαλιστή:

...we need an agriculture whose output is controlled at the European level and very clearly we must end direct or indirect subsidies for exports, a policy which is destroying the agriculture of the South, especially with regard to milk products, cereals and meat.


Ο κύριος ωφελημένος (και εκεί που πάει ο μεγαλύτερος όγκος των χρημάτων) από την ΚΑΠ είναι οι μεγάλες αγροβιομηχανίες.

οι Γάλλοι έχουν την υψηλότερη ανεργία στους νέους (22%)... ο νόμος αυτός δεν προήλθε από τις σαδιστικές τάσεις του κυρίου ντε Βιλπέν, αλλά με πρόθεση να τους βοηθήσει.


Το 22% αφορά τον ενεργό πληθυσμό 16-24. Αλλά στις ηλικίες αυτές το 60% των Γάλλων σπουδάζουν ή εκπαιδεύονται και δεν αποτελούν ενεργό πληθυσμό. Στην πραγματικότητα το 7,8%των Γάλλων μεταξύ 16-24 είναι άνεργοι, σε σύγκριση με το 7,4% της Βρετανίας και το 6,8% της Γερμανίας. Αν το δει κανείς έτσι τα πράγματα μοιάζουν λιγότερο καταστροφικά, έτσι; Όσον αφορά τον σαδισμό ή μη του Βιλπέν, αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα. Δεν μπορώ να αποδεχθώ τον πατερναλισμό (δεξιό λενινισμό τον λέω εγώ) κατά τον οποίο οι σοφοί ηγέτες/τεχνοκράτες ξέρουν και θέλουν το καλύτερο για τους υπηκόους τους - το ξέρουν καλύτερα μάλιστα από τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι ψέγονται όταν τολμήσουν να αντιμιλήσουν στην καπιταλιστική αυτή νομενκλατούρα διεκδικώντας το κατ'αυτούς αυτονόητο.

Δεν είμαι ψυχολόγος για να ξέρω τις προθέσεις του Βιλπέν (οι οποίες είναι εκτός πολιτικής συζήτησης), αλλά ξέρω ότι το μέτρο αυτό εντάσσεται σε μια ιδεολογική προσέγγιση που θέλει την αγορά εργασίας πιο "ευέλικτη" υπό το πρόσχημα ότι αυτό θα φέρει περισσότερες θέσεις εργασίας - όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία ένα πράγμα. Κι αν είναι έτσι - (που δεν είναι) - πόσες τέτοιες πρέπει να δουλεύω για να επιβιώνω; Άλλωστε, με συγχωρείτε, αλλά έχω μικρή πίστη στην συγκρισιμότητα των δεικτών μεταξύ χωρών. Τόσο για τις ΗΠΑ, όσο και για την Αγγλία. Προτιμώ την άμεσα μετρήσιμη και συκρίσιμη πραγματικότητα: Την περίοδο 1997-2002 που (η κατά τα άλλα όχι ιδιαίτερα σοσιαλιστική) κυβέρνηση Ζοσπέν καθιέρωσε το 35ωρο και τα "emplois jeunes", η ανεργία έπεσε συνολικά (και στους νέους) δραματικά (από 12,6% στο 8,6% σε πέντε χρόνια). Για κάποιον λόγο η θετική αυτή εμπειρία - επειδή είναι εκτός της κυρίαρχης ιδεολογίας και προπαγάνδας - παραβλέπεται και ψάχνουμε να βρούμε και καλά λύση στο πρόβλημα της ανεργίας με την "ιδεολογικά ορθή" μέθοδο της ευελιξίας της αγοράς εργασίας (δηλαδή σε απλά Ελληνικά του να δουλεύουν οι υπηκόοι περισσότερο, φτηνότερα και ανασφαλέστερα). Βέβαια ήδη το εργατικό κόστος στην Γαλλία φαίνεται πως είναι μικρότερο από ότι π.χ. στις ΗΠΑ, αλλά η Γαλλική ελίτ που νιώθει φαίνεται μειονεξία απέναντι στην ικανότητα των αγγλοσαξώνων συναδέλφων τους να διευρύνουν το χάσμα πλούτου από τις μάζες, θέλει να το μειώσει περαιτέρω.

Να το τονίσουμε λοιπόν: δεν υπάρχει καμία ισχυρή εμπειρική ένδειξη ότι η εργασιακή απορρύθμιση μειώνει την ανεργία. Πρόκειται για ιδεολόγημα. Με προφανείς στόχους.


Και πάμε στο σχετικό ποστ του S_G στο e-roosters:

Αφού επιβεβαιώσει την εικόνα που έχω περί του νεοφιλελευθερισμού ως δεξιού λενινισμού με ένα σύντομο ύμνο στην σοφή ηγεσία (στην αριστερή εκδοχή λέγεται κόμμα της πρωτοπορίας, κομματική καθοδήγηση της κοινωνίας κτλ) - που παραμένει εντυπωσιακός και μετά τις εξηγήσεις που του ζητήθηκαν, επαναλαμβάνει άλλο ένα κλισέ: τις διαδηλώσεις τις κάνουν οι βολεμένοι και τα θύματα είναι οι "απέξω":

Ο νομος προβλεπει αρση της προστασιας νεων εργαζομενων απο 25 και κατω. Οι περισσοτεροι φοιτητες δεν δουλευουν πριν τα 25! Ο νομος προσπαθει να βελτιωσει την κατασταση των ανεργων ανειδικευτων νεων, οι φοιτητες μονο ανειδικευτοι δεν ειναι και μονο απο ανεργια δεν πασχουν!
Ετσι παρουσιαζουμε την κατασταση σαν συγκρουση κακης κυβερνησης και αμοιρων πολιτων, ενω ειναι συγκρουση βολεμενων ή εστω επιφανειακα σκεπτομενων πολιτων εναντιον των πραγματικων αδυνατων στην Γαλλια, των ανειδικευτων, συνηθως απογονων μεταναστων, που δεν εχουν σημερα στον ηλιο μοιρα!


Αυτό προφανώς δεν το ξέρουν οι ίδιοι οι "αδύνατοι" καθώς το 80% των νέων της "κρίσιμης" ηλικίας 15-24 είναι εναντίον του νόμου! Οι Financial Times τιτλοφορούν πρόσφατη ανταπόκρισή τους "Αυτή δεν είναι μια εξέγερση της μεσαίας τάξης" [έμμεσος σύνδεσμος μια και οι FT αναρτούν για λίγες μέρες μόνο τα άρθρα τους στον ιστοχώρο τους] δίνοντας μια ιδέα για την γενικευμένη αντίθεση στον νόμο στα ίδια τα bannlieue. Εικάζω ότι οι ίδιοι οι "παρολίγον ευεργετηθέντες" από τον Βιλπέν, έχουν μια μάλλον καλύτερη ιδέα των συμφερόντων τους από τους εν Ελλάδι (και ΗΠΑ και Βρετανία) συμβουλάτορές τους.

O S_G καταλήγει με άλλη μια επίκληση στην σοφία της εκάστοτε εξουσίας:

Σχεδον καμμια κυβερνηση δεν προσπαθει να κανει κακο στους πολιτες της. Οταν γινεται μια μεταρρυθμιση πρεπει να ειμαστε καλοπιστοι και να δινουμε τεκμηριο καλης θελησης στην κυβερνηση, να σκεφτομαστε βαθια τι διακυβευεται, πριν παρουμε τους δρομους, κλεισουμε εθνικες και καψουμε Πολυτεχνεια...


Εγώ πάντως θα έλεγα πως απαραίτητο στοιχείο για να λειτουργήσει μια δημοκρατία ως δημοκρατία, είναι η κριτική διάθεση και ο σκεπτικισμός των πολιτών προς οιαδήποτε μορφή εξουσίας. Τελευταία άλλωστε αυτό που διακυβεύεται για τους περισσότερους στην Γαλλία, όπως και στην Ελλάδα, είναι η ασφάλεια της εργασίας τους, οι αποδοχές τους και ο προσωπικός τους χρόνος. Άρα το μόνο που μένει σε όσους υφίστανται την χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας και την περιθωριοποίηση είναι να πάρουν τους δρόμους. Αντιγράφω από ένα πρόσφατο άρθρο του William Pfaff στην ΙΗΤ (νομίζω ότι δημοσιεύτηκε αρχικά στους NYT;) ο οποίος αφού σε προηγούμενο άρθρο αναμασά τα καθιερωμένα (βλ. παρακάτω), αλλάζει (εν μέρει) ρότα και λέει το εξής απροσδόκητα σοφό:

... μου φαίνενται πως η παρούσα αναταραχή στην Γαλλία σηματοδοτεί την ευρύτερη λαϊκή αντίσταση στην Ευρώπη απέναντι σε ένα από τα βασικότερα στοιχεία του νέου μοντέλου αγοράς, την υπονόμευση της θέσης του εργαζόμενου στην εταιρική τάξη, σκόπιμα καθιστώντας την ζωή του υπαλλήλου επισφαλή.

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του μοντέλου αυτού στις ΗΠΑ υπήρξε η μεταφορά πλούτου σε μετόχους και διευθυντές, από τα δημόσια συμφέροντα (με περικοπές φόρων) και τους υπαλλήλους (μέσα σπό την συμπίεση των μισθών και την κατάργηση των παροχών στους εργαζόμενους).

Υπό αυτήν την οπτική, αυτό που στην Γαλλία μοιάζει με στείρα υπεράσπιση μιας παρωχημένης κοινωνικής και οικονομικής τάξης μπορεί να ερμηνευτεί ως μια προειδοποιητική έκκληση για ένα νέο αλλά ανθρώπιστικό μοντέλο για να την υποκαταστήσει. Μπορεί να είναι ευκαιρία για την Ευρώπη.

Αφήνω για το τέλος ένα τρίτο σχόλιο, πάλι στο e-roosters, όπου με βάση μια περιγραφή του Δανέζικου μοντέλου στην Wall Street Journal, ο Roark προκύπτει υπέρμαχός του, αντιδιαστέλλοντάς το με το Γαλλικό. Κατ' αρχάς να εκφράσω την χαρά μου που ένα μέλος των E-Roosters ανακαλύπτει τα πλεονεκτήματα της σοσιαλδημοκρατίας: Το Δανέζικο μοντέλο προϋποθέτει ισχυρά συνδικάτα, συλλογικές συμβάσεις, υψηλότατα επιδόματα ανεργίας, από τους υψηλότερους (και προοδευτικότερους) άμεσους φόρους στον κόσμο, εξαιρετική κάλυψη, έναν τεράστιο δημόσιο τομέα κοινωνικής πρόνοιας και υψηλής ποιότητας δημόσιες υπηρεσίες υγείας και παιδείας - και τέλος μια κοινωνία στην οποία η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στο δημόσιο αγαθό είναι βασική αξία. Η "απορρυθμισμένη" κρατικά αγορά ρυθμίζεται από τις συλλογικές συμβάσεις και, εν πάσει περιπτώσει, από την στιγμή που το κράτος έρχεται και σου τα σκάει γενναιόδωρα σε περίπτωση που μείνεις άνεργος, με την ασφάλεια της κρατικής προστασίας. Βλέπε π.χ. από μια πρόσφατη έκθεση για την "χαμηλόμισθη" (χα, χα) εργασία στην Δανία:

The social partners do wage setting and bargaining. They also make agreements on normal working hours, and set rules for labor protection with respect to overtime and work environments. Another example is that there is no minimum wage legislation in Denmark. Nevertheless, the social partners have agreed that no member firm will pay less than 89.50 DKK per hour plus 15% vacation pay, i.e. altogether 13.8€.


13,8 Ευρώ κατώτατο ωρομίσθιο! Ας πάει το συμβατικά συμφωνηθέν (και πραγματικά καταβλητέο) κατώτατο ωρομίσθιο στην Ελλάδα στα μισά - και δεν πειράζει ας μην επιβάλλεται με νόμο... Είμαι σίγουρος ότι με το επίπεδο κοινωνικής προστασίας που προσφέρει η Δανία (που έχει σημαντικά μικρότερο πληθυσμό παρεμπιπτόντως από το Παρίσι και μόνον, και άρα ίσως έχει άλλου είδους χαρακτηριστικά και δυνατότητες) οι Γάλλοι φοιτητές θα το ήθελαν και στην χώρα τους. Αλλά απορρύθμιση της αγοράς εργασίας χωρίς ένα παρομοίως γενναιόδωρο και σταθερό σύστημα κοινωνικής προστασίας και ασφάλειας είναι απλά κλοπή εις βάρος των ασθενεστέρων.

Γενικά οι Σκανδιναβοί προσεγγίζουν σε ουσιαστικούς δείκτες το Γερμανικό μάλλον παρά το Αγγλοσαξωνικό μοντέλο.

Αυτά. Θα χαρώ να διαβάσω κάθε είδους αντιρρήσεις, περισσότερες πληροφορίες, διορθώσεις κτλ. Μένει εκκρεμές το τι ακριβώς μπορεί να διδαχθεί η Ελλάδα από όλα αυτά... Αλλά η συζήτηση είναι ήδη πολύ πλατιά ως έχει...

Παραπομπές:

- Εξαιρετικά σχετικά κείμενα του "Παριζιάνου" Μαύρου Πρόβατου: 1, 2

- Λεπτομερής κατάρριψη της αγγλοσαξωνικής μυθολογίας για τις Γαλλικές διαδηλώσεις (από το πρώτο σχετικό άρθρο του Pfaff που αναφέραμε παραπάνω). Μέρος δεύτερον.

- Το ιστολόγιο της Γαλλικής εξέγερσης.

* Δράττομαι της ευκαιρίας να διευκρινήσω πριν αρχίσει η συζήτηση ότι αντίθετα με διαφόρους που έπεσαν να φάνε τον Νίκο Δήμου με του που βγήκε στο Blogger, χαίρομαι που ένας "αναγνωρίσιμος" και εντέλει ενεργός πολίτης αποφάσισε να πει στο ιστολογικό κουρμπέτι. Προφανώς οι αντιρρήσεις μου δεν είναι επί του προσωπικού και θα προτιμούσα τυχόν επιχειρήματα και αντιπαραθέσεις στα σχόλια να παραμείνουν επί του θέματος και όχι επί προσώπων. Τα ερασιτεχνικά ψυχογραφήματα δεν αποτελούν επιχειρήματα.

Σχόλια

Ο χρήστης gb είπε…
..και Θεσσαλονίκη-Γαλλία συμμαχία, εδώ Παπαγεωργόπουλος vs Ψωμιάδη,
εκεί Βιλπέν vs Σαρκοζί.
ποιοί μιμούνται ποιούς ;
και ποιοί έχουν τεθεί εκτός μάχης ώς σάποιο φρούτο;
αρκεί να γίνει λίπασμα για νέο ξεκίνημα.

Καλά αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία επαναλαμβάνεται ώς φάρσα, του 68,
άλλο ένα καμμένο χαρτί με μπαγιάτικα κουλούρια.
Ο χρήστης ---. είπε…
Μπράβο Τάλω. Καταπληκτικό κείμενο. Θα πρέπει βέβαια να σε πληροφορήσω και για την θέση της εκκλησίας μας απέναντι στα γεγονότα της Γαλλίας. Είπε λοιπόν ένας παπάς το πρωί στην τηλεόραση, ότι φταίει το γεγονός πως εδώ και έναν αιώνα η Γαλλία έκανε διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Από εκεί ξεκινούν όλα τα κακά. Επίσης τόνισε ότι στα κράτη που δεν έχει γίνει αυτός ο διαχωρισμός δεν υπάρχουν επαναστάσεις, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις και όλα κυλούν αρμονικά. Ελπίζω να σε διαφώτισα για να μην ψάχνεις άδικα δηλαδή τα αίτια. ;)

Υ.Γ. Ως προς το ωράριο, το hint της εποχής μας και της κατάντιας μας είναι ο καινούργιος όρος «ελαστικό» ωράριο. Που ψηφίζεται μεν 35ωρο ή 40ωρο αλλά όλοι δουλεύουν όσο ο εργοδότης επιθυμεί (εννοείται χωρίς να πληρωθούν υπερωρίες).
Ο χρήστης Rodia είπε…
Πολύ καλό κείμενο και ΜΠΡΑΒΟ!
Το ζουμί είναι πως οι γάλλοι είναι οι πλέον πολίτες της Ε.Ε. με τους βόρειους να ακολουθούν σε αρκετή απόσταση και τους υπόλοιπους ευρωπαίους -με μας στο τέλος της ουράς- να είμαστε απλώς υπήκοοι.
Ο χρήστης S G είπε…
μου το ειπε ο Ροαρκ ρε γαμωτο να γραφω μονο στρογγυλεμενα πραγματα που δεν μπορει να παρεξηγησει κανεις, αλλα εγω ως κλασικος αφελης, ηλπιζα οτι με ξερετε πια και οτι υπαρχει καποια καλοπιστια εδω περα...

που ακριβως ειδες να ζηταω μονοπωλιο εξουσιας απο ενα κομμα (οπως υπονοει η συγκριση με μαρξιστες...)???? αυτο που ζηταω ειναι πολιτισμενες σχεσεις συνεργασιας με τους ηγετες μας και οχι σύγκρουσης για την συγκρουση. Η Σκανδιναβια και η Γερμανια ανηκουν 100% σε αυτο το μοντελο... Αντιθετα Ελλαδα και Γαλλια ειναι τυπικες χωρες που η απεργια εχει οργανωθει ηδη πριν μαθουν καν το περιεχομενο του νομοσχεδιου... (οπως κριτικαρε και Γερμανος εκφωνητης που εκανε ρεπορταζ για τα επεισοδια)

Υγιη αντιδραση το λες, τα παιδακια να σπανε την Σορβοννη χωρις να εχουν ι-δ-ε-α γιατι?

Τωρα για τα αλλα που εθιξες, μην συγκρινεις τωρινο εισοδημα Γαλλιας-Αγγλιας. Συγκρινε πορεια των χωρων (παρολο που η Γαλλια ειναι προικισμενη με πολυ καλυτερη γεωγραφια) απο την εποχη Θατσερ και μετα. Μαλλον μην ανησυχεις, θα το κανουμε μεις συντομα για σενα :-)

αλλα και γενικα βρισκω τα επιχειρηματα σου αρκετα αδυνατα. Που ειναι η θεση του εργαζομενου χειροτερη, εκει που η ανεργια χτυπαει κοκκινο (Γαλλια) ή εκει που η ανεργια ειναι τοσο χαμηλη που ο εργοδοτης πρεπει να δινει γη και υδωρ στους καλους εργαζομενους για να μην του φυγουν? (ΗΠΑ)

Αφου η Γαλλια τα πηγαινε τοσο καλα, γιατι αρχισε μεταρρυθμισεις αντιγραφη των αγγλικων?

"δεν υπάρχει καμία ισχυρή εμπειρική ένδειξη ότι η εργασιακή απορρύθμιση μειώνει την ανεργία. "

ρε Μιχαλη, μισο λεπτο, με εχεις συνηθισει σε καλυτερη δουλεια. Το πεηπερ που συνδεεις

α) εχει αθλια μεθοδολογια. δεν ειναι περιεργο που δεν δημοσιευτηκε πουθενα. Κανουν bivariate regression (δηλαδη μονο με δυο παραμετρους ενω υπαρχουν αλλες τρομερα σημαντικες οπως η ετησια αναπτυξη) βαζοντας τις ιδιες χωρες πολλες φορες (αρα παραβιαζεται η αρχη των ανεξαρτητων παρατηρησεων) και χωρις να κοιτανε καθολου αν υπαρχει reverse causality (ας πουμε αν καπου πεσει η ανεργια, θεωρω πολυ πιθανο να ανεβει το επιδομα ανεργιας)
β) παρολαυτα οι συγγραφεις βρισκουν σε αυτο που παρεθεσες ή καλυτερα σε αυτο το πιο αναλυτικο πεηπερ οτι η ανεργια μειωνεται! (αλλα θεωρουν οτι το κοστος της μειωσης ειναι μεγαλο)

"το 80% των νέων της "κρίσιμης" ηλικίας 15-24 είναι εναντίον του νόμου!"

τωρα αυτο το λαθος επιτηδες το κανες ή σου διαφευγει οτι απο το 80% περισσοτεροι απο τους μισους (με δικα σου στοιχεια) ειναι ή θα γινουν φοιτητες, αρα μονο ανειδικευτοι δεν θα ειναι και πιθανοτατα δεν θα ψαξουν καν για εργασια πριν τα 25 τους?
Εγω θα ηθελα να ρωτησεις τους ανεργους νεους, απογονους μεταναστων, που εκαναν την Γαλλια λιμπα πριν λιγο καιρο τι γνωμη εχουν... να ρωτησεις ισως γιατι εγινε αυτος ο νομος τωρα κτλ

ΥΓ να παραθετεις λογια του καραγκιοζη Μποβε που οσοι Γαλλοι ξερω τον σιχαινονται, δεν το περιμενα...
Ο χρήστης Phantasmak είπε…
Πολύ καλό πόνημα.
Αυτό για την Αριστερά της Ελλάδας και της Γαλλίας δεν το ξανάκουσα (ούτε τα άλλα έχω ξανακούσει αλλά αυτό με παραξένεψε περισσότερο). Φυσικά είναι άκυρο, δεν ξέρω τι αριστερά έχει η Γαλλία και πόσο αποδεκτή είναι, αλλά αυτό που βλέπω στην Ελλάδα είναι ότι πάσχει από αριστερίστικη θεωρητικολογία. Θα βρω και λινκ όταν φτιάξει η σύνδεσή μου απ’ το σπίτι, αύριο-μεθαύριο ελπίζω, αλλά δες τις δηλώσεις του ΣΥΝ π.χ. Φοβικές και αφοριστικές γενικώς.
Ο χρήστης futures speculator είπε…
Συγχαρητήρια, για το εμπεριστατωμένο άρθρο.

Θα ήθελα να επισημάνω σε σχέση με το σχόλιο του "S G":

Που ειναι η θεση του εργαζομενου χειροτερη, εκει που η ανεργια χτυπαει κοκκινο (Γαλλια) ή εκει που η ανεργια ειναι τοσο χαμηλη που ο εργοδοτης πρεπει να δινει γη και υδωρ στους καλους εργαζομενους για να μην του φυγουν? (ΗΠΑ)

ότι η υποτιθέμενη "σφικτή" αγορά εργασίας και αντίστοιχα υψηλές αμοιβές στις ΗΠΑ, απλά δεν υφίσταται. Βλ. Jobs News Even Worse Than We Thought, Data Shows America’s Job Growth Benefits Immigrants, Outsourcers, Jobs Update: More Jobs For Bartenders, As Factory Workers Lose Jobs του Paul Craig Roberts .

Τα στατιστικά στοιχεία περί ανεργίας (αλλά και πληθωρισμού, ΑΕΠ κλπ) στις ΗΠΑ, είναι "μαγειρεμένα" και αφενός έχουν μικρή σχέση με την πραγματικότητα και αφετέρου δεν είναι συγκρισιμα με τα της Ε.Ε.

Υπάρχει όμως και το "αλλά" στο θέμα, που αφορά το πως μπορεί μια χώρα της Ε.Ε. να εφαρμόσει ένα θεσμικό πλαίσιο προστασίας στην αγορά εργασίας, όταν την ίδια στιγμή έχει ανοικτά εμπορικά σύνορα με χώρες όπου τίποτε απ'αυτά δεν ισχύει (π.χ. Κίνα).

Διότι στην περίπτωση αυτή, η όποια εταιρία απλά θα κλείσει το εργοστάσιο στην π.χ. Γαλλία και θα πάει να το ανοίξει αλλού.
Ο χρήστης S G είπε…
Οι πηγες σου βασικα αποτι καταλαβα λενε οτι πεφτει πολη η απασχοληση στην αμερικανικη βιομηχανια, κατι γνωστο. Δεν βλεπω ακριβως να λενε οτι επεσε η γενικη απασχοληση, μαλλον οτι ανεβηκε αλλα αργα. Βασικα θα ηθελα και καποια αλλη πηγη και κυριως καποια που να συγκρινει με Γαλλια. η δικη μου ανεκδοτη εμπειρια παντως επιβεβαιωνει πληρως την υποθεση οτι η Γαλλια υποφερει πολυ περισσοτερο απο τις ΗΠΑ (οπως και η ταση αρκετων γαλλων να δουλευουν στην ΝΥ πχ)

Τωρα για το δευτερο θεμα, ειναι απολυτα δυνατο να εχεις διαφορετικους φορους ακομα και απο χωρες που ειναι κοντα σου. Κοιτα το μοντελο του Πωλ Κρουγκμαν περι core and periphery που λεει ας πουμε οτι ο πυρηνας της Ευρωπης μπορει να εχει υψηλοτερους φορους απο την περιφερεια, ακομα και εντος ΕΕ!
Ο χρήστης talos είπε…
S_G: Διευκρίνησα τι εννοώ δεξιό λενινισμό: την υποκατάσταση των κομισάριων από μη-εκλεγμένους εντέλει μάνταζερ/τεχνοκράτες/"decision-makers" και από ηγέτες που εκλέγονται ανάμεσα από υποψηφίους ενός εξαιρετικά στενού πολιτικού φάσματος. Δεν σου προσάπτω μαρξισμό (αλλά αν κάνουμε σε βάθος την συζήτηση δεν με πολυενθουσιάζει και ο μαρξισμός του Λενινισμού).

Τα παιδάκια στην Σορβόννη πιθανόν να έχουν πολύ καλύτερη ιδέα για το γιατί διαδηλώνουν. Αλλά να σημειώσω ότι ταυτίζεις 2 εκατομμύρια διαδηλωτές με 300 που τα σπάγαν (με ή χωρίς λόγο). Κάτι που δεν μοιάζει να ευσταθεί.

Για την σύγκριση Γαλλίας-Αγγλίας αναφέρθηκα σε δείκτες *απόλυτης* φτώχειας. Για την οικονομική πορεία περιμένω το ποστ σου.

Αναφέρεσαι, συγκρίνοντας την κατάσταση των εργαζομένων, σε μια μικρή ελίτ ειδικευμένων εργαζομένων υποθέτω; Και πάλι από όσο έχω δει οι παραγωγικές δουλειές στις ΗΠΑ (π.χ. μηχανικοί, προγραμματιστές κττ) δεν γνωρίζουν ακριβώς άνθιση θέσεων εργασίας. Αναμφισβήτητα η Γαλλία της κάποιας προστασίας της εργασίας, είναι καλύτερη για τον μέσο εργαζόμενο από την Αμερική του Wal-Mart.

Αφου η Γαλλια τα πηγαινε τοσο καλα, γιατι αρχισε μεταρρυθμισεις αντιγραφη των αγγλικων?
Έλα μου ντε! Επιπλέον στοιχεία για την περίοδο 1996-2005 με το 35ωρο (στα Γαλλικά, έχω την αίσθηση πως τα διαβάζεις - αν όχι η έκθεση του ΟΟΣΑ λέει πως στην Γαλλία μεταξύ 1996-2002 με το 35ωρο δημιουργήθηκαν περισσότερες θέσεις εργασίας στον *ιδιωτικό* τομέα από ότι στην Βρετανία ή τις ΗΠΑ - βλ. πίνακα στην σελίδα 6). Ο ίδιος πίνακας δείχνει ότι η Ελλάδα την ίδια περίοδο δημιούργησε περισσότερες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα από ότι η Δανία (της οποίας η χαμηλή ανεργία οφείλεται στον μεγάλο δημόσιο τομέα κοινωνικών παροχών, αν έχω καταλάβει καλά).

Για το paper: κοίτα, ξέχνα τα regressions (να μην μπούμε τώρα στην συζήτηση για το αν τεχνικά ευσταθεί περισσότερο ή λιγότερο από άλλες σχετικές μελέτες) και κοίτα τα ωμά δεδομένα - και πες μου το πόσο προφανής είναι η σύνδεση μεταξύ προστασίας της εργασίας και ανεργίας. Έχεις κάποια άλλα στοιχεία να αντιπαραθέσεις; Όσο για το β. παραθέτω από τα συμπεράσματα:

Our results suggest a yawning gap between the confidence with which the case for labor market deregulation has been asserted and the evidence that the regulating institutions are the culprits. It is even less evident that further weakening of social and collective
protections for workers will have significant positive impacts on employment prospects. The effects of various kinds of deregulation on unemployment are very hard to determine and may be quite negligible. Moreover such effects as there are may influence labor force participation rather than employment (e.g., lower wages and greater employment insecurity may lead workers to opt out of the labor force altogether, which could contribute to lowering the unemployment rate).


Εγω θα ηθελα να ρωτησεις τους ανεργους νεους, απογονους μεταναστων, που εκαναν την Γαλλια λιμπα πριν λιγο καιρο τι γνωμη εχουν... να ρωτησεις ισως γιατι εγινε αυτος ο νομος τωρα κτλ

Όπως το άρθρο των FT δείχνει (και δεν ξέρω καμία έρευνα που να διαψεύδει την περιγραφή αυτή), τα banlieues λένε όχι στον νόμο γιατί ξέρουν καλά ότι αυτοί θα την φάνε πρώτοι. Έχεις κάποια άλλα στοιχεία; Απλά να σου αναφέρω ότι το 30% (νομίζω) των Γαλλικών Λυκείων που συμμετέχουν είναι από κάθε είδους γειτονιές.

Για την δημοτικότητα του Bove, κάνεις πολύ μονομερείς παρέες, Από άρθρο της Le Monde:

Pourtant Jos? Bov? h?site encore : partir dans la course ? la pr?sidentielle ou passer son tour ? Certains r?seaux militants l'y poussent. Et le succ?s de la campagne du non au r?f?rendum l'a mis sur le devant de la sc?ne. Il appara?t toujours, dans les sondages, comme le plus populaire des t?nors de gauche. Avec 56 % de bonnes opinons, selon le tableau de bord IFOP pour Paris Match de la mi-juin, et m?me 69 % parmi l'?lectorat de gauche, l'ex-leader paysan atteint une cote que les autres leaders du non...

56% θετικές γνώμες, που γίνονται 69& ανάμεσα στους αριστερούς ψηφοφόρους... δεν είναι ακριβώς για σίχαμα. Όπως και να έχει ανέφερα τα λεγόμενα του προσφιλούς μου Μποβέ, για να τεκμηριώσω ότι η Γαλλική αριστερά και οι αγρότες ακτιβιστές *είναι εναντίον των επιδοτήσεων των εξαγωγών*, αντίθετα με αυτά που τους προσ΄πατει ο ΝΔ. Το αν σου αρέσει εσένα και στους φίλους σου ο Μποβέ είναι παντελώς άσχετο με το θέμα.
Ο χρήστης talos είπε…
phantasmak: δεν ξέρω σε ποια απόφαση του ΣΥΝ αναφέρεσαι, αλλά ο ΣΥΝ παίρνει 3%. Δεν στοιχειοθετεί ακριβώς αυτό που λένε ισχυρή αριστερή ιδεολογία.

futures speculator: Συμφωνούμε απόλυτα. Έχω και δύο λινκ στο ποστ για την συγκρισιμότητα των στοιχείων ανεργίας ανάμεσα σε ΗΠΑ/Ευρώπη και Γαλλία/Βρετανία (η οποία έχω αναφέρει παλιότερα ότι αυξάνει τις θέσεις εργασίας χάρη στην αύξηση των δημόσιων επενδύσεων και του δημόσιου τομέα...!)

Για τον ανταγωνισμό: υπάρχουν άλλου είδους πλεονεκτήματα στην Γαλλία σε σχέση π.χ. με την Κίνα, όπως οι υποδομές, η διαφάνεια, η εκπαίδευση του προσωπικού και φυσικά η παραγωγικότητα της εργασίας. Βλέπε το συγκριτικό πλεονέκτημα του Καναδά σε σχέση με τον (φθηνότερο εργασιακά) Νότο των ΗΠΑ:

...Nissan and Honda have encountered difficulties getting new plants up to full production in recent years in Mississippi and Alabama due to an untrained - and often illiterate - workforce. In Alabama, trainers had to use "pictorials" to teach some illiterate workers how to use high-tech plant equipment.

"The educational level and the skill level of the people down there is so much lower than it is in Ontario," Fedchun said.
Ο χρήστης άσκεπος είπε…
Συγχαρητήρια Τάλω για το πόνημά σου. Επιτέλους, μπαίνοντας στο διαδίκτυο, βρίσκω και σοβαρούς ανθρώπους που είναι κοντά στον ιδεολογικό μου χώρο. Πάσχουμε από έλλειψη ανθρώπων όπως εσείς. Καλή δύναμη για τη συνέχεια!
Ο χρήστης Phantasmak είπε…
Όχι αριστερή ιδεολογία αλλά αριστερίστικη θεωρητικολογία (λαθεμένα έγραψα αριστερή θεωρητικολογία). Ο ΣΥΝ μπορεί να παίρνει 3% αλλά είναι ένας από τους εκφραστές αυτής της θεωρητικολογίας. Αλλο΄θ θα το έλεγα κλαψομούνιασμα. Και δε μιλάω για συγκεκριμένη δήλωσή του αλλά για πολλές.
Ο χρήστης S G είπε…
"κοίτα, ξέχνα τα regressions ... και κοίτα τα ωμά δεδομένα - και πες μου το πόσο προφανής είναι η σύνδεση μεταξύ προστασίας της εργασίας και ανεργίας"

μα δυστυχως ρε Μιχαλη δεν γινεται ετσι δουλεια. Με γυμνο ματι δυσκολα διακρινεις σωστα τις τασεις. Αν θες να στο πω διασθητικα: η απλη bivariate regression θεωρει οτι οι χωρες διαφερουν μονο στα δυο χαρακτηριστικα υπο μελετη, προστασια αγορας και ανεργια. Ετσι παραμελει αλλους σχετικους παραγοντες και μπορει να κανει τεραστια λαθη οπως δειχνει το παραδειγμα με τους πελαργους και τις γεννησεις.
Αν θες να το συζητησουμε καπως ελαφρα, πρεπει να βρουμε δυο χωρες στην ΙΔΙΑ κατασταση που η μια να εχει υψηλη προστασια και η αλλη χαμηλη ή καλυτερα την ιδια χωρα πριν και μετα απο μεταρρυθμισεις. Ε οσα διδυμα μπορω να φανταστω που μοιαζουν αρκετα (Γαλλια-Αγγλια, Γερμανια-Ολλανδια, Ισπανια-Πορτογαλλια), στηριζουν την υποθεση οτι η προστασια φερνει ανεργια. Για χωρες πριν και μετα τις αλλγες, ας περιμενουμε το αρθρο περι Θατσερικης Αγλλιας...
Αλλα και η απλη λογικη το επιβεβαιωνει, οταν η εναλλακτικη στο να μην δουλεψεις ειναι 1200 ευρω επιδομα, το σκεφτεσαι, οταν ειναι 300, δουλευεις ακομα και στα ΜακΝτο :-)

"Διευκρίνησα τι εννοώ δεξιό λενινισμό: την υποκατάσταση των κομισάριων από μη-εκλεγμένους εντέλει μάνταζερ/ τεχνοκράτες/ "decision-makers" και από ηγέτες που εκλέγονται ανάμεσα από υποψηφίους ενός εξαιρετικά στενού πολιτικού φάσματος."

ωραια. βρες τωρα που εγω μιλαω για μη-εκλεγμενους ή για τεχνητο περιορισμο των εκλεξιμων. Αλλως παραδεξου οτι με αδικησες...


ΥΓ βασικα οι γαλλοι που ξερω μενουν σχεδον ολοι εκτος γαλλιας. Νομιζω το να εισαι Γαλλος και να γουσταρεις τον Μποβε ειναι σαν να γουσταρεις τον Μαϊκλ Μουρ ή ξερω γω σαν να εισαι Ελληνας και να θεωρεις τον Τσοβολα ξερω γω σοβαρο ατομο... ο τυπος ειναι γραφικος, μαζευει ολα τα στερεοτυπα του Γαλλου και λεει βλακειες (σπαει και κανα ΜακΝτοναλντς στην χωρα με την μεγαλυτερη καταναλωση ΜακΝτο στην Ευρωπη :-) )
Ο χρήστης Кроткая είπε…
Μπράβο. Εξαιρετικό κείμενο. Από τις πιο εμπεριστατωμένες ερμηνείες των γεγονότων που έχω διαβάσει.
Ο χρήστης talos είπε…
Ε οσα διδυμα μπορω να φανταστω που μοιαζουν αρκετα (Γαλλια-Αγγλια, Γερμνανία-Ολλανδία...)

Τι λες; Για ρίξε μια ματιά πόσες από τις επιπλέον θέσεις εργασίας στην Βρετανία φτιάχτηκαν στον δημόσιο τομέα ή από δημόσιες επενδύσεις και μετά έλα να μου πεις... Υποθέτω ότι τα αποτελέσματα της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας αφορούν τον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτόν τον τομέα η Γαλλία δημιουργεί (και διατηρεί) εδώ και καιρό περισσότερες θέσεις από ότι η Βρετανία.

Για σύγκριση ΗΒ και Γαλλίας Δες τα συγκριτικά στοιχεία για το 2003 από τους Τάιμς του Λονδίνου [στο κάτω μέρος της σελίδας] (οι Τάιμς αγαπούν τους Γάλλους όσο ο Στόχος τους Τούρκους), σε μια χρονιά που ήταν η χειρότερη οικονομικά για την Γαλλία για πάνω από μια δεκαετία (βλέπεις ανέλαβε ο Σιράκ...)

Αλλα και η απλη λογικη το επιβεβαιωνει, οταν η εναλλακτικη στο να μην δουλεψεις ειναι 1200 ευρω επιδομα, το σκεφτεσαι, οταν ειναι 300, δουλευεις ακομα και στα ΜακΝτο :-)

Δεν ξέρω για την λογική, αλλά η εμπειρία δεν το επιβεβαιώνει δες τι ανεργία έχει η Σουηδία που έχει πολύ μεγάλα επιδόματα και τι ανεργία έχει η Ελλάδα που έχει ασήμαντα μικρά. Δεν είμαι σίγουρος πάντως αν ο εξαναγκασμός σε άθλια εργασία για μηδαμινό αντίτιμο είναι κάτι το θετικό για σένα...

Για τον Λενινισμό ΟΚ σε αδίκησα. Πες μου πάλι όμως για τον σοφό ηγέτη που θα βοηθήσει τον αμαθή λαό να ξεπεράσει τον συντηρητισμό του...;

Οι περισσότεροι Γάλλοι γουστάρουν τον Μποβέ. Πάρα πολλοί Αμερικάνοι τον Μουρ, παρά την επίθεση που δέχεται από τους ντόπιους εθνικιστές (που βλέπω σε ενοχλούν λιγότερο από τους δικούς μας). Προσωπικά είμαι φίλα προσκείμενος και προς τους δυο. Ο τσοβόλας αντίθετα δεν έχει τόσο υψηλά ποσοστά δημοτικότητας στην Ελλάδα. Να ξαναπώ για τρίτη φορά ότι τον Μποβέ πάντως τον ανέφερα για να μην περάσει η ιδέα πως οι Γάλλοι αγρότες είναι υπέρ των επιδοτήσεων στις εξαγωγές.

Για τους υπόλοιπους: ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια αλλά τα συγχαρητήρια ανήκουν στους καλούς οικονομολόγους [και συναφή επαγγέλματα] του European Tribune.
Ο χρήστης S G είπε…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ο χρήστης S G είπε…
για ΗΒ-Γαλλια:

πηγαινε εδω και πατα πανω στις σημαιες ΗΒ και Γαλλιας, GDP, real. View graph. Κλικαρε το per capita και index data to=. Συγκρινε 1950-1980 και 1980-2000. Δυο εικονες, χιλιες λεξεις...

"Δεν ξέρω για την λογική, αλλά η εμπειρία δεν το επιβεβαιώνει δες τι ανεργία έχει η Σουηδία που έχει πολύ μεγάλα επιδόματα και τι ανεργία έχει η Ελλάδα που έχει ασήμαντα μικρά."

η λογικη λειτουργει σε παρομοιες χωρες. Ελλαδα και Σουηδια δεν ειναι παρομοιες ουτε σε νοοτροπια, ουτε σε οικονοικη δομη.

ΥΓ Τον Μουρ δεν τον αντιπαθω γιατι "θαβει" την Αμερικη. Τον αντιπαθω γιατι ειναι φρικτα λαϊκιστης και εντυπωσηθηρικος. Σαν τον Μποβε...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μ' αρέσουν κάτι Φριντμάνιακς που χρησιμοποιούν μεγαλόστομα διμεταβλητές συσχετίσεις όπως αυτοί γουστάρουν ..... έχουν δουλέψει μεροκάματο ποτέ;;; αναρωτιέμαι ... εκτός και αν τα κατάλοιπά τους δεν καλύπτουν το κριτήριο της σφαιρικότητας....
Τάλω συνέχισε , σε μάρκαρα στα αγαπημένα μου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση