ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Στις 27/11/1990 ο Βασίλης Ξανθόπουλος και ο Στέφανος Πνευματικός, καθηγητές φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, έπεφταν δολοφονημένοι μέσα στο μάθημα από το όπλο ενός παρανοημένου πρώην μεταπτυχιακού φοιτητή του Πανεπιστημίου. Από σύμπωση δεν ήμουν μέσα σε αυτό το σεμινάριο υπολογιστικής φυσικής, όντας τότε μεταπτυχιακός στο τμήμα και με καθηγητή τον Βασίλη τον Ξανθόπουλο. Σύμπτωση καθαρή: είχα πιάσει την κουβέντα στο εστιατόριο του πανεπιστημίου και πέρασε η ώρα και αποφάσισα πως θα πήγαινα στο επόμενο γιατί είχα και άλλα διαβάσματα και το σεμινάριο ήταν προαιρετικό. Το έμαθα στις ειδήσεις το βράδυ. Οι ηλικίες των θυμάτων ήταν 40 και 33, σήμερα μου φαίνονται πάρα πολύ μικρές. Για να απαντήσω στην πρόστυχη συνομωσιολογία που καλλιεργήθηκε τότε (πού να υπήρχαν και σόσιαλ μίντια, θα είχα σκοτώσει κόσμο): το βασικό τους "αμάρτημα" ήταν η εγγύτητά τους προς τους φοιτητές, όλοι, ακόμα και ο φονιάς έβρισκε την πόρτα τους ανοιχτή, ο Στέφανος είχε προσπαθησει να του βρει πανεπιστήμ...

Σήμερα ο γιος μου,  μου έλεγε  πως έχει να μάθει ένα ποίημα γ ια τη σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 του Νοέμβρη. " Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος " λέει λεγόταν, και μου ζήτησε να του το τυπωσω. Αντιπαρήλθα το σφίξιμο που μου δημιουργείται κάθε που συνειδητοποιώ ότι για τα παιδιά η 17η Νοεμβρίου είναι εξίσου βαθύς χρόνος και "κανονικοποιημένη" εορτή όσο η 28η Οκτωβρίου και βρήκα το ποίημα - του Λειβαδίτη όπως προκύπτει (δεν τον έχω πολυδιαβάσει, να πω την αμαρ τία μου... πού να φανταζόταν ότι θα φτάσει να απαγγέλεται σε σχολικές εορτές του δημοτικού ο άνθρωπος)... Διαβάζοντάς το, δεν μπορεί κανείς να μη συνειδητοποιήσει αμέσως, πως εκείνοι που υμνεί ο ποιητής, εκείνοι που χωράνε στις "προϋποθέσεις" ανθρωπιάς που βάζει, είναι σαν εκείνα τα παιδιά που, προ ολίγου στη Λαμία τα μάζεψε (με τους γονείς τους) ο εισαγγελέας από την κατάληψη, σαν εκείνα τα παιδιά που βασάνισαν στη ΓΑΔΑ μετά την αντιφασιστική μοτοπορεία , σαν εκείνα τα π...