Ο αφρός των σχολιαστών
Το σαμάρι και ο γάιδαρος Όταν έγινε το φονικό με τον Θανάση Καναούτη , μέσα στην γενική κατακραυγή είχαν βουήξει και τα σόσιαλ μίντια. Σε ελάχιστο καιρό όμως η συζήτηση έφυγε από το οργανωμένο έγκλημα της πριμοδότησης της επιθετικότητας των ελεγκτών με μερτικό από το εισιτήριο, και πήγε σε τι είπε η Χ μιντιακή περσόνα / ποπ-διανοούμενος, για το θέμα και στη συνέχεια σε τι είπε η Ψ μιντιακή περσόνα / ποπ διανοούμενος για την Χ - και η εμμονή αυτή είχε συνέχειες. Σε λίγο το αρχικό θέμα, το φονικό, έπαψε να απασχολεί τη συζήτηση, πέρασε σε δεύτερη μοίρα και έμεινε να κυριαρχεί στην συζήτηση ο αφρός του θέματος, ο επικοινωνιακός ντόρος, η τραγωδία ανηγμένη και υποβαθμισμένη σε οργισμένα ευφυολογήματα και κουτσομπολιά. Λέω πως αυτό είναι σύμπτωμα αδυναμίας: αντί να οργιζόμαστε με το πολιτικό προκείμενο - π.χ. την κυβερνητική πολιτική που παράγει δυνάμει δολοφόνους και θύματα, που εισάγει λογική φαρ-γουεστ στην συλλογή εισιτηρίων, που έχει καταντήσει την μετακίνηση στην πόλη είδο...