ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Μερικές πρώτες σκέψεις:  1. Υπάρχει και επικαθορίζει την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μας μια κεντρική συνάρθρωση εξουσίας, μια "πρωταρχική διαπλοκή": Εκείνη μεταξύ επιχειρηματικών ελίτ· πολιτικών (μαζί και δικαστικών και διοικητικών) ελίτ· και οργανωμένου εγκλήματος. Πρόκειται για μια συνάντηση που γεννά συστηματικά και με πολλούς τρόπους παρακράτος και διαφθορά και είναι, ως προς την έκταση, την ιστορικότητα και το βάθος της σχέσης, μοναδική από όσο ξέρω στην "Δυτική" Ευρώπη, της Ιταλίας εξαιρουμένης. Η Χρυσή Αυγή σαν φαινόμενο ήρθε και κάθισε ακριβώς πάνω σε αυτή την συνάρθρωση και έγινε ένα με αυτή. Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να εκριζωθεί αυτό το μόρφωμα από το κοινωνικό του ρόλο, χωρίς να πάρει μαζί τμήμα από το υπόβαθρο αυτό, να αποκαλύψει γυμνές τις αρθρώσεις της βαθιάς διαπλοκής και να τις εκθέσει σε κοινή θέα. Για να αποφευχθεί αυτό τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πιθανώς εικάζω και τμήμα τουλάχιστον της δικαιοσύνης,  θα προσπαθήσουν να παίξουν το...

Περί Βαϊμάρης, για να μην λέμε πράγματα που δεν στέκουν: Ένας από τους βασικούς λόγους που ο Χίτλερ ανήλθε στην εξουσία, ήταν η διάθεση των αστικών κομμάτων να συνδιαλλαγούν μαζί του, στάση που πήγαζε από την αρχή πως είναι προτιμότεροι οι Ναζί από τους Κομμουνιστές. Το εθνικιστικό  συντηρητικό κόμμα υπήρξε κυβερνητικός του εταίρος. Το κόμμα του Κέντρου ήταν αυτό που έδωσε την κρίσιμη ψήφο υπέρ του Ermächtigungsgesetz , του νομοσχεδίου δηλαδή που έδωσε την αρμοδιότητα στην εκτελεστική εξουσία να νομοθετεί ερήμην του κοινοβουλίου και σήμανε την αρχή της χιτλερικής δικτατορίας και των παγκόσμιων δεινών. Η πρακτική αυτή όμως είχε ήδη προϊδεασθεί και "νομιμοποιηθεί" σαν ιδέα από το Κόμμα του Κέντρου (Deutsche Zentrumspartei), όταν για να προχωρήσει στα μέτρα άγριας λιτότητας σε μια βουλή όπου δεν είχε την σαφή πλειοψηφία (αλλά είχε την ανοχή των Σ/Δ), ο Κεντρώος καγκελάριος της λιτότητας Heinrich Brüning επικαλείτο την δυνατότητα που του έδινε το Σύνταγμα της Βαϊμάρης ...