ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ

Προσωπική δήλωση της βουλευτού του Κόμματος της Αριστεράς, Christine Buchholz... Το «Όχι» μου στη βουλή, είναι ένα «Ναι» στην αντίσταση Σήμερα καταψηφίζω το νομοσχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης με τον παραπλανητικό τίτλο «Οικονομική βοήθεια για την Ελληνική Δημοκρατία». Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει, ότι θέλει τάχα να βοηθήσει τους Έλληνες. Αυτό είναι ένα ψέμα. Ούτε ένα σεντ από τα 130 δισεκατομύρια ευρώ του σχεδίου δε θα πάει στον ελληνικό λαό. Το ελληνικό κράτος θα πάρει τα λεφτά, για να ξεπληρώσει τα χρέη του στις γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες. Η δήθεν βοήθεια δε δίνεται στον ελληνικό λαό, αλλά στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Καταψηφίζω σήμερα, επειδή δε θέλω να επιβραβευτούν αυτοί που ευθύνονται για την κρίση. Και καταψηφίζω επειδή θα είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι φτωχοί που στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα άλλων. Κάθε ευρώ που δίνεται θα πρέπει να ξεπληρωθεί με εξαιρετικά ψηλούς τόκους. Θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες εργαζόμενο...

Περιέγραφε ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ , γνωστός Αμερικανός προοδευτικός οικονομολόγος και γιος διάσημου προοδευτικού οικονομολόγου, τον Ιούνιο του 2010 την συνάντηση του Γεωργιου Α. Παπανδρέου του και "Λεφτά Υπάρχουν" αποκαλούμενου, με τα κοράκια του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ πριν υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο: "Η Ελληνική κυβέρνηση οργάνωσε μια συνάντηση ειδικών συμβούλων τον Ιανουάριο [του 2010 σημ.]. Ένας άνθρωπος του ΔΝΤ είπε ευθέως στον Έλληνα πρωθυπουργό πως ο μόνος δρόμος διαφυγής ήταν η διάλυση του Ελληνικού κράτους-πρόνοιας. Ένας άλλος από τον ΟΟΣΑ, πρότεινε ένα τεστ: όταν όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των υποστηρικτών σου είναι εξοργισμένοι, είπε, θα ξέρεις πως έχεις κάνει αρκετά... Ο Γκαλμπρέιθ εξηγεί μετά για ποιο λόγο τα προτεινόμενα από ΔΝΤ και ΟΟΣΑ και εφαρμοσθέντα δεν έχουν καμία ελπίδα επιτυχίας, και έχει φυσικά δικαιωθεί απόλυτα. Άρα ο ΓΑΠ είχε ειδοποιηθεί για το πού οδηγούσε ο δρόμος που ακολούθησε και παρόλα αυτά προχώρησε σε αυτόν. Φαίνεται όμως πως αρχικά υπ...

Ευέλικτα και ασφαλή Ταυτόχρονα με την καλπάζουσα απορρύθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων, αλά Βιρμανία, ομού μετά της καταργήσεως του κράτους πρόνοιας, διάφορες φωνές, υπουργικές, γυναικείες, επαναφέρουν το flexicurity ως λύση για την χώρα μας : Υπήρξα από αυτούς που την υποστήριξαν με πάθος, με πολύ προσωπικό κόστος και παρουσίασα την πρόταση μου για την "ευελφάλεια", δηλαδή για την ευελιξία και ασφάλεια στον εργασιακό τομέα. Σε πολλές χώρες υπάρχει ευελιξία. Στις Σκανδιναβικές χώρες και στις προηγμένες κοινωνίες υπάρχει ευελιξία και ασφάλεια, δηλαδή συνεννόηση μεταξύ του εργοδότη και του εργαζόμενου.  Η ευελφάλεια δηλαδή η ευελιξία και η ασφάλεια, είναι και τώρα η λύση. Και βεβαίως δεν μπορεί να συνεχίσουμε με τη λογική των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συμβάσεων. Δεν μπορεί ο εργαζόμενος να είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει στην επιχείρησή του, δεν μπορεί να μην πάμε στη λογική των επιχειρησιακών συμβάσεων και στην συνεννόηση πια ανάμεσα στον εργοδότη και σ...

Έχουμε και λέμε: ο καθαρός βασικός μισθός για νέους στην Ελλάδα κατόπιν της επιμονής της τρόικα (κυρίως των συνομιλητών της) πάει στα 410 Ευρώ καθαρά . Στην πραγματικότητα βέβαια είναι ήδη κάτω από τα 410 Ευρώ, ουσιαστικά, μια και χιλιάδες κόσμος δουλεύει πλήρως αλλά υπογράφει για μερική απασχόληση, χιλιάδες άλλοι δεν πληρώνονται όλους τους μισθούς, ενώ ακόμα περισσότεροι είναι παραπλανητικά με μπλοκάκια, ή δουλεύουν απολύτως "μαύροι" ( 1 στους 3, λέει το ΙΚΑ ). Όλα αυτά σε μικρότερο βαθμό από την σημερινή τους γενίκευση υπήρχαν πάντοτε στην Ελλάδα και καθιστούσαν την χώρα μια από τις de facto πιο ευέλικτες εργασιακά χώρες στην ΕΕ, παρά την υποτιθέμενη ακαμψία της αγοράς εργασίας, που υπήρχε μόνο στα χαρτιά, δηλαδή σε νόμους που παρακάμπτονταν ή καταπατιόνταν ανάλογα με τις επιθυμίες της εργοδοσίας. Είχα γράψει πέρυσι και επαναλαμβάνω και σήμερα μια και έχει μια κάποια επικαιρότητα: Το ειρωνικότερο στην επίθεση που δέχονται τα εισοδήματα δημοσίων και ιδιωτικών εργ...