Το πράσινο πρόσχημα
Η λεγόμενη περιβαλλοντική κρίση σοβεί. Δεν είναι μόνο η κλιματική αλλαγή με όλα όσα αυτή σημαίνει και συνεπάγεται, με τους περιορισμούς που θέτει στην χρήση των πόρων. Είναι στα καθ' ημάς πιο άμεσα πράγματα: από το μικροσωματίδια στην ατμόσφαιρα των δύο μεγάλων μας πόλεων, μέχρι την δηλητηρίαση των υπόγειων υδάτων και κόλπων, μέχρι την συστηματική καταστροφή των περιαστικών δασών και των ελεύθερων χώρων της Αθήνας, μέχρι την τοξικότητα των πρόχειρων χωματερών ανά την χώρα. Είναι πλέον τόσο εμφανή τα σημάδια της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, που είναι αδύνατον να παριστάνεις πως δεν τα βλέπεις και να τα αγνοείς, τακτική που χαρακτήριζε το σύνολο σχεδόν της πολιτικής αντίληψης για το περιβάλλον στην χώρα μας μέχρι πρόσφατα. Πρέπει να φαίνεται πως τα βλέπεις και μετά να τα αγνοείς. Η αναγκαιότητα «να γίνει κάτι» για το περιβάλλον είναι πλέον αποδεκτή στα λόγια από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα. Με την κρίση σήμερα, μια εύλογη έξοδος σε έναν νεοκεϋνσιανό δρόμο είναι ένα «πράσινο new d