tag:blogger.com,1999:blog-57427082024-03-07T09:50:31.177+02:00ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝΑπόψεις και σύνδεσμοι. Διαδικτυακές περιηγήσεις. Ο πόνος μου σε πίξελ.taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.comBlogger846125tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-68697353850890717182018-01-27T18:35:00.000+02:002018-01-27T20:27:18.049+02:00Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUjpgpUJAkjHd5DoiVn4_Q2xsg9Er9quZOdmOZWflpwnX-2MVVst-FVGu0a3Ce0WnIVwZJX51p3AwA08lp5fz0MA9NkMfYERwXhh3sBp396SCVgVx89BQ1mmsJDAxLxAzn4Kou/s1600/www-dirante.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="962" height="374" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUjpgpUJAkjHd5DoiVn4_Q2xsg9Er9quZOdmOZWflpwnX-2MVVst-FVGu0a3Ce0WnIVwZJX51p3AwA08lp5fz0MA9NkMfYERwXhh3sBp396SCVgVx89BQ1mmsJDAxLxAzn4Kou/s640/www-dirante.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Είμαστε στην εποχή που μεταξύ της Google και του Facebook διαμορφώνεται, διακινείται και διαχέεται σχεδόν όλη η παγκόσμια δημοσιογραφική παραγωγή (εκτός Κίνας και Ρωσίας). Είμαστε επίσης στην εποχή που χωρίς τη μεσολάβηση αυτών των δύο εταιρειών και των υπηρεσιών τους, κάθε δημοσιογραφική παραγωγή, ανεξάρτητα από την πηγή της, είναι καταδικασμένη στη σχετική ή πλήρη αφάνεια. Δηλαδή έχει καταστεί αδύνατον για οποιονδήποτε επαγγελματία της επικοινωνίας ή της δημοσιογραφίας, κάποιον ακτιβιστή ή κάποιο δημόσιο πρόσωπο να «βγει» από τον κύκλο των υπηρεσιών αυτών χωρίς να υποστεί ποινή περιθωριοποίησης.<br />
Η Google και το Facebook αποτελούν με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικά πεδία ολοκληρωτικά μονοπώλια. Κάθε συζήτηση για την ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στις ημέρες μας, ιδίως στη Δύση, δεν μπορεί παρά να αφορά τη ρύθμιση και τον έλεγχο των πρακτικών αυτών των εταιριών. Η ρύθμιση αυτή, αν θέλουμε να είναι ουσιώδης, δεν μπορεί να είναι αυτορρύθμιση, δεν μπορεί να δοθεί στους ίδιους τους ιδιωτικούς αυτούς κολοσσούς η εξουσία της νομοθέτησης και της οριοθέτησης του δημόσιου λόγου και της διαχείρισης των δημόσιων και ιδιωτικών δεδομένων πάνω στα οποία κτίστηκαν. Όπως έγραφα σχετικά με τα “fake news” στον ιστοχώρο του περιοδικού <a href="http://dimosiografia.com/fake-news-google-facebook/">Δημοσιογραφία</a> τον Μάρτιο που μας πέρασε:<br />
<blockquote>
«…η ιδέα να δοθεί στην Google και την Facebook η ευθύνη να «ελέγχει» και να «λογοκρίνει» την «ψευδοειδησεογραφία» κινείται προς λάθος κατεύθυνση: δίνει ακόμα περισσότερη εξουσία και αρμοδιότητα επί του τι λέγεται δημοσίως στο διαδίκτυο στις δύο αυτές εταιρείες, οι οποίες για λόγους νομικής προστασίας τους και μόνο θα έχουν κάθε κίνητρο να λογοκρίνουν το διαδίκτυο σε βαθμό που θα κάνει την Κίνα να μοιάζει με όαση πολυφωνίας.<br />
Έτσι, παρότι η ρύθμιση της ροής και της έντασης της διακινούμενης πληροφορίας θα βρεθεί και πάλι σε «συστημικά» χέρια, θα βρεθεί με όρους αγοράς που θα έχουν την τάση να καταπνίγουν κάθε αποκλίνουσα φωνή. Δεν υπάρχει άλλωστε πιο αυστηρή λογοκρισία από τη λογοκρισία της αγοράς…».</blockquote>
Όταν λέμε πως ένας οργανισμός σαν την Google ή το Facebook ασκεί λογοκρισία, μπορεί να εννοούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα, άμεσα και εμπρόθετα ή έμμεσα και προκύπτοντα από αλγοριθμική επιλογή. Για παράδειγμα, η Google και το Facebook ασκούν λογοκρισία βάσει υποδείξεων και ειδοποιήσεων εθνικών κρατών ή περικόπτουν την πρόσβαση στις υπηρεσίες τους βάσει του κώδικα δεοντολογίας τους ή τους νομικούς τους περιορισμούς, κυρίως – αλλά όχι μόνο – με αλγοριθμικό και αυτόματο τρόπο, με όλες τις συνέπειες που αυτό έχει.<br />
Πέραν αυτών, συχνά παρεμβαίνουν άμεσα σε πολιτικώς ευαίσθητα θέματα, όπως συνέβη όταν το Facebook παρέκαμψε τους κανόνες του για τον <a href="https://www.wsj.com/articles/facebook-employees-pushed-to-remove-trump-posts-as-hate-speech-1477075392">«λόγο μίσους» </a>στις αμερικανικές εκλογές, ώστε να μην αναγκαστεί να λογοκρίνει τον Ντόναλντ Τραμπ.<br />
Μορφές «λογοκρισίας» όμως είναι και οι αλγόριθμοι επιλογής, το ποια αποτελέσματα αναζήτησης εμφανίζονται πρώτα και ποια μένουν θαμμένα στις πίσω σελίδες των αποτελεσμάτων, ποιες αναρτήσεις στο Facebook εμφανίζονται συχνά και ποιες όχι, η δαμόκλειος και συχνά τυφλή απειλή της εφαρμογής της πολιτικής προστασίας της «πνευματικής ιδιοκτησίας», ο αποκλεισμός μιας σελίδας από τις διαφημίσεις του Google ή του Facebook, το μπλοκάρισμα των αναζητήσεων ενός όρου, η παρεμπόδιση σύνδεσης στον λογαριασμό ενός χρήστη από τον ίδιο στο Facebook κ.ο.κ.<br />
Μια τέτοια άμεση παρέμβαση φαίνεται πως έχει επιχειρηθεί από την άνοιξη του 2016 με το πρόγραμμα «εκκαθάρισης» των δικτύων της Google από fake news και αμφιλεγόμενο περιεχόμενο, ονόματι Project Owl. Τα αποτελέσματά της οδήγησαν στον υποβιβασμό και την – επί της ουσίας – εξαφάνιση περιεχομένου, που περιλαμβανόταν σε μια σειρά από αγγλόφωνους ριζοσπαστικούς ιστοχώρους, από τα αποτελέσματα αναζήτησης της Google.<br />
Όπως αρχικά κατήγγειλε το World Socialist Web Site (WSWS), η αλλαγή των κριτηρίων αξιολόγησης των αποτελεσμάτων αναζήτησης, προκειμένου κατά την Google να αποκλειστούν «προκλητικοί» ιστοχώροι και να εμφανίζεται ψηλά στα αποτελέσματα «πιο έγκυρο περιεχόμενο», οδήγησε σε δραστική μείωση των επισκέψεων σε 13 (τουλάχιστον) γνωστά αριστερά, αντιπολεμικά και προοδευτικά σάιτ.<br />
<h4>
Με βάση ανάλυση εμπειρογνωμώνων, το WSWS αναφέρει3 πως οι μειώσεις στην επισκεψιμότητα ήταν οι ακόλουθες, σε μια λίστα που περιλαμβάνει και σοβαρές εκδόσεις της αμερικανικής αριστεράς:</h4>
<ul>
<li>wsws.org 67%</li>
<li>alternet.org 63%</li>
<li>globalresearch.ca 62%</li>
<li>consortiumnews.com 47%</li>
<li>socialistworker.org 47%</li>
<li>mediamatters.org 42%</li>
<li>commondreams.org 37%</li>
<li>internationalviewpoint.org 36%</li>
<li>democracynow.org 36%</li>
<li>wikileaks.org 30%</li>
<li>truth-out.org 25%</li>
<li>counterpunch.org 21%</li>
<li>theintercept.com 19%</li>
</ul>
<br />
Πρόκειται για έναν μηχανισμό λογοκρισίας, ας τον πούμε «λογοκρυψία», εξαιρετικά αποτελεσματικό, ιδίως όταν κάποια μικρά «διαδικτυακά έντυπα» βασίζονται στο μικρό έσοδό τους από τις διαφημίσεις – και άρα στην επισκεψιμότητά τους.<br />
Δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα αναζητήσεων, στα οποία μπορεί να υπάρξει λογοκριτική / λογοκρυπτική παρέμβαση της εταιρείας. Ακόμα και στις εφαρμογές του Android, του λειτουργικού συστήματος για κινητά της Google, μέσα από το Google Play, προκύπτουν πολιτικά προβλήματα «λογοκρισίας» νέου τύπου: πολύ πρόσφατα η Google αφαίρεσε από το Play Store (αναζήτηση εφαρμογών για κινητά), μετά από αίτημα των ισπανικών Αρχών, μια εφαρμογή που εντόπιζε τα εκλογικά τμήματα στην Καταλονία και διευκόλυνε όσους ήθελαν να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περιοχής. Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν είναι θεμιτό και επιτρεπτό για μια ιδιωτική επιχείρηση, μονοπωλιακού πρακτικά χαρακτήρα, να έχει τέτοια εξουσία πάνω στον δημόσιο λόγο, αλλά κυρίως στους ωκεανούς των δεδομένων που τροφοδοτούν τη νέα τεχνολογία και την οικονομία του αιώνα μας.<br />
<h4>
Μια αυτορρύθμιση αδύνατη και ανεπιθύμητη</h4>
Για να είναι κανείς δίκαιος, αυτό που μοιάζει να απαιτείται από τα ψηφιακά μονοπώλια είναι αντιφατικό και ουσιαστικά αδύνατο να επιτευχθεί, αλλά, και αν ακόμα επιτυγχανόταν, θα ήταν ανεπιθύμητο. Είναι αντιφατικό επειδή η ταυτόχρονη απαίτηση για έλεγχο και της ποιότητας και του θεμιτού κάθε είδησης που διακινείται μέσα από τα δίκτυά τους έρχεται σε αντίθεση με την απαίτηση να μην παρεμβαίνουν και να λογοκρίνουν απόψεις και ειδήσεις. Η γραμμή μεταξύ της πλαστής/ψευδούς είδησης και της διαφορετικής άποψης είναι λεπτή. Όπως λεπτή είναι η διαφορά μεταξύ του λόγου μίσους και της δημόσιας – πολιτικής ή μη – πολεμικής. Δεν είναι εφικτή η μονομερής λύση τέτοιων θεμάτων αδιαφανώς από μια ιδιωτική εταιρεία που δεν είναι υπόλογη δημόσια.<br />
<br />
Είναι αντιφατικό όμως παράλληλα, επειδή κάθε επίμαχο και κραυγαλέο περιεχόμενο είναι καλό για τις επιχειρήσεις αυτές. Το Facebook αντιμετωπίζει κάθε πληροφορία που διακινεί, ανεξάρτητα από τη φύση της, από την πιο εκλεπτυσμένη φιλοσοφική ανάλυση μέχρι τις πλέον εξωφρενικές, ρατσιστικές ή συνωμοσιολογικές πλαστές ειδήσεις που επινοεί κάποιο διαδικτυακό ταμπλόιντ, ισότιμα. Το μόνο μέγεθος που ενδιαφέρει είναι η διάδοση και η «αλληλεπιδραστικότητα» των χρηστών με την πληροφορία, γιατί αυτό αυξάνει τα έσοδα του κορμού της δραστηριότητας της επιχείρησης Facebook – που είναι η διαφήμιση. Ανάλογα και η Google. Βασίζεται στην παραπομπή και στον όσο το δυνατόν μεγαλύτερο όγκο διαδικτυακής κίνησης. Ό,τι φέρνει κλικ είναι καλό για το επιχειρηματικό της μοντέλο που δεν το αφορά καθόλου η ποιοτική διαφορά μεταξύ ψευδών/πλαστών ειδήσεων και του πιο έγκυρου ρεπορτάζ στον κόσμο ή μεταξύ διαδικτυακών πογκρόμ για την εξόντωση των Εβραίων ή των μουσουλμάνων και της τεκμηριωμένης πολιτικής άποψης. Και δεν έχουν στηθεί να κάνουν τέτοιες διακρίσεις. Το κυνηγητό των πλαστών ειδήσεων ή του λόγου μίσους δεν είναι κάτι που έχει επιχειρηματικό νόημα να το κάνει ένα μονοπώλιο. Αν δεν σου αρέσει, τι θα κάνεις; Δεν υπάρχει «αλλού» να πας.<br />
Τα παραδείγματα που προαναφέραμε είναι ενδεικτικά και εγείρουν το ερώτημα αν η λύση της αναγόρευσης των υπηρεσιών αυτών σε αλγοριθμικό λογοκριτή και λογοκρύπτη, σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια, δεν είναι ακόμα πιο διαβρωτική για τη δημοκρατία, την πολυφωνία και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών από ό,τι η αδράνειά τους. Τότε ποια είναι η λύση; Πώς αντιμετωπίζεις την παντοδυναμία και την εκ θέσεως και εκ συμφέροντος αδυναμία ή απροθυμία ενός τεράστιου παγκόσμιου μονοπωλίου να ελέγξει την ποιότητα του περιεχομένου που διαχειρίζεται; Μα, καταργώντας το μονοπώλιο!<br />
<h4>
Σπάζοντας τα ψηφιακά μονοπώλια</h4>
Επ’ αυτού μοιάζει να διαμορφώνεται ένα οριζόντιο αίτημα για επιτήρηση ή ακόμα και για διάλυση των «ψηφιακών μονοπωλίων». Είτε με το σπάσιμο της Alphabet/Google σε επιμέρους επιχειρήσεις στη βάση των νόμων αντι-τραστ και το προηγούμενο της AT&T, ή την εκχώρηση πατεντών στη δημόσια άδεια (σύμφωνα με τον <a href="https://www.nytimes.com/2017/04/22/opinion/sunday/is-it-time-to-break-up-google.html">Τζόναθαν Τάπλιν</a> που έχει αρθρογραφήσει σχετικά στους New York Times και έχει γράψει βιβλίο ακριβώς για τη διάλυση των ψηφιακών μονοπωλίων), είτε με τη ρύθμισή τους ως επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, όπως πρότεινε ο πρώην επικεφαλής στρατηγικής του Λευκού Οίκου και ακροδεξιός ιδεολόγος του Τραμπισμού <a href="https://theintercept.com/2017/07/27/steve-bannon-wants-facebook-and-google-regulated-like-utilities/">Στηβ Μπάννον</a>. Είτε τέλος με την πρόταση, από αριστερά, για <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/aug/30/nationalise-google-facebook-amazon-data-monopoly-platform-public-interest?CMP=share_btn_tw">κρατικοποίηση</a> των ψηφιακών μονοπωλίων.<br />
Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει το ένα πρόστιμο μετά το άλλο στην<a href="http://www.euronews.com/2017/06/27/google-hit-with-record-fine-for-abusing-internet-search-monopoly"> Google</a> κυρίως και στο <a href="https://www.nytimes.com/2017/05/18/technology/facebook-european-union-fine-whatsapp.html">Facebook</a>, για καταχρήσεις των προνομιακών και μονοπωλιακών θέσεών τους. Αν η Ευρώπη κυνηγά δικαστικά και νομικά τα ψηφιακά μονοπώλια για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, στην Κίνα και τη Ρωσία ουσιαστικά έχουν περιορίσει (Ρωσία) ή μπλοκάρει (Κίνα) τη χρήση των δύο αυτών ψηφιακών κολοσσών, αντικαθιστώντας το δίδυμο Google/Facebook με το Yandex/ VKontakte και με τα Baidu/WeChat, κάτι που προέκυψε από συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων αλλά και του πληθυσμού των δύο αυτών υπερδυνάμεων και που δείχνει πως υπάρχει πλέον η κατανόηση ότι οι διαδικτυακές αυτές υπηρεσίες και ο έλεγχός τους αποτελούν ζήτημα κυριαρχίας και εθνικής ασφάλειας. Ιδίως όταν έχουν δημοσιευθεί συγκεκριμένες αποκαλύψεις για εμπλοκή της Google με το Κράτος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.<br />
Η <a href="https://wikileaks.org/google-is-not-what-it-seems/">Google,</a> κατά τον Ασάνζ, κάνει για την CIA πράγματα που η κατασκοπική υπηρεσία δεν θα μπορούσε να κάνει: οι ιδιοκτήτες της είναι δικτυωμένοι με το στρατιωτικό/κατασκοπικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ και είναι παράλληλα από τους πιο γενναιόδωρους λομπίστες, συναγωνιζόμενοι τους παραδοσιακούς πρωταθλητές των λόμπι, δηλαδή την πολεμική βιομηχανία. Παράλληλα, οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν μας έχουν κάνει όλους κοινωνούς (ανήμπορους να αντιδράσουν, αλλά κοινωνούς) του γεγονότος ότι η Google, το Facebook και η Apple μετείχαν στο ευρύτατο (σχεδόν καθολικό) παγκοσμίως πρόγραμμα υποκλοπής δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας των ΗΠΑ (της διαβόητης <a href="http://NSA mines Facebook for connections, including Americans' profiles">NSA</a>).<br />
Το πρόβλημα της λογοκρισίας λοιπόν, όπως και εκείνο του ελέγχου της δημόσιας συζήτησης, των δημόσιων δεδομένων και της ποικιλίας των υποδομών, που οι μεγάλοι αμερικάνικοι διαδικτυακοί κολοσσοί ελέγχουν, έχει άμεση σχέση με τη μονοπωλιακή τους θέση σε μια θεμελιώδη υποδομή που είναι κρίσιμη για τη λειτουργία της δημοκρατίας και της δημόσιας επικοινωνίας. Πρόκειται για θέση που κατέχουν την ίδια στιγμή που το επιχειρηματικό τους μοντέλο είναι αδιάφορο ή και ανταγωνιστικό προς τις προϋποθέσεις της λειτουργίας αυτής.<br />
Κάθε λύση που δεν αντιμετωπίζει αυτήν τη θεμελιώδη αντίφαση, το κομβικό σκάνδαλο της ιδιοποίησης ενός φυσικού εντέλει <a href="https://promarket.org/google-close-natural-monopoly-bell-system-1956/">μονοπωλίου </a>συνδεσιμότητας και δικτύωσης, δεν θα συνδράμει παρά στην περαιτέρω ενίσχυση των δύο ημι-κρατικού μεγέθους επιχειρήσεων, σε βλάβη της δημοκρατίας και της πληροφόρησης. Λύση θα ήταν μια σειρά παρεμβάσεων που θα έσπαγε τα μονοπώλια αυτά οριζόντια σε ενότητες δραστηριοτήτων και τοπικά ανά γεωγραφικές περιοχές ή κράτη.<br />
<br />
[<a href="http://dimosiografia.com/google-facebook-logokrisia/" target="_blank">Πρωτοδημοσιεύτηκε στο τ. 15 του περιοδικού Δημοσιογραφία</a>] </div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-38418099335612839522017-12-07T01:57:00.001+02:002018-10-08T20:48:02.167+03:00Στρίβοντας δεξιά στη διακλάδωση του Wallerstein<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. Η διακλάδωση</span></h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYwA0f83kNccGt-6ypXmkJalNpX3VGlhrbBi8u0ZIsILu04VFhkVx-VwD-Sio4Nr1GQZeugQ_IfT-9ZO3LA4xf1MEFStOjYG1uf-85S1aoCiu6VRezXrt2roGCbYrGjvp-y-zj/s1600/bif.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1419" data-original-width="1600" height="564" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYwA0f83kNccGt-6ypXmkJalNpX3VGlhrbBi8u0ZIsILu04VFhkVx-VwD-Sio4Nr1GQZeugQ_IfT-9ZO3LA4xf1MEFStOjYG1uf-85S1aoCiu6VRezXrt2roGCbYrGjvp-y-zj/s640/bif.jpeg" width="640" /></a></div>
<h5 style="box-sizing: border-box;">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="color: #231f20;"> </span>“Things fall apart; the centre cannot hold”<br />– The Second Coming, W. B. Yeats (1919)</span></h5>
Η Θεωρία των Παγκοσμίων Συστημάτων (ΘΠΣ) αποτελεί μια προσέγγιση της ιστορίας και των κοινωνικών μεταβολών η οποία χρησιμοποιεί έννοιες και μεθοδολογίες ανάλυσης προερχόμενες από τη μελέτη των δυναμικών συστημάτων στη φυσική. Ο <a href="https://www.iwallerstein.com/">Ιμάνουελ Βαλερστάιν</a>, είναι ίσως ο επιφανέστερος θεωρητικός της ΘΠΣ, και ο ευρύτερα γνωστός εκφραστής της.<br />
<br />
Κατά τον Βαλερστάιν έχουμε μπει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες σε μια διαδικασία μετάβασης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος προς δύο πιθανές κατευθύνσεις. Η διαδικασία αυτή διαρκεί αρκετές δεκαετίες και, κατά τον Βαλερστάιν πάλι, έχει ήδη τεθεί σε κίνηση από την «παγκόσμια επανάσταση του 1968». Το υπάρχον σύστημα διέρχεται βαθιά κρίση διαρκείας και εμφανίζει εδώ και χρόνια χαοτική συμπεριφορά: περνάει από καταστάσεις «τυχαίων διακυμάνσεων σε όλες τις παραμέτρους του ιστορικού συστήματος»: την παγκόσμια οικονομία, το σύστημα διακρατικών σχέσεων και τα <a href="https://monthlyreview.org/2011/03/01/structural-crisis-in-the-world-system/">πολιτισμικά-ιδεολογικά ρεύματα</a>.<br />
<br />
Σύμφωνα με τον Βαλερστάιν λοιπόν, το σύστημα οδηγείται για λόγους που στοιχειοθετεί εκτενώς, σε μια «διακλάδωση» στην οποία δυο διάδοχες μορφές εμφανίζονται ως δυνατές και ευσταθείς, και η τελική κατάληξη του Παγκόσμιου Συστήματος είναι αβέβαιη:<br />
<br />
«…Οι μόνιμες τάσεις τελικά μετακινούν το σύστημα προς τις ασύμπτωτές του, και το σύστημα δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει τη φυσιολογική ανέλιξή του. Εκεί αρχίζει να διακυμαίνεται έντονα και επανειλημμένα οδηγώντας σε διακλάδωση – δηλαδή σε μια χαοτική κατάσταση στην οποία δεν μπορεί να διατηρηθεί σταθερή ισορροπία. Σε μια τέτοια χαοτική κατάσταση υπάρχουν δυο σημαντικά αποκλίνουσες μεταξύ τους δυνατότητες ανάπλασης της τάξης μέσα από το χάος, ή ενός νέου σταθερού συστήματος. Η περίοδος αυτή μπορεί να αποκληθεί “δομική κρίση του συστήματος” και σε αυτήν εκτυλίσσεται μια μάχη εξαπλωμένη σε όλο το σύστημα – για τα ιστορικά κοινωνικά συστήματα μιλάμε για μια πολιτική μάχη – σχετικά με ποια από τις δύο εναλλακτικές δυνατές καταλήξεις θα “<a href="https://monthlyreview.org/2011/03/01/structural-crisis-in-the-world-system/">επιλεχθεί</a>“».<br />
<br />
Οι δύο αυτές δυνητικές εναλλακτικές καταλήξεις κατά τον Βαλερστάιν είναι:<br />
<ul style="box-sizing: border-box; text-align: left;">
<li>ένα παγκόσμιο σύστημα που θα διατηρεί την ιεραρχικότητα, την εκμετάλλευση και την ανισότητα του σημερινού, θα επιτείνει αυτά τα χαρακτηριστικά και θα τα επιβάλλει σε αυταρχικότερα πλαίσια από τα σημερινά (αυτό που ο Βαλερστάιν ονομάζει σχηματικά «Πνεύμα του Νταβός») ή</li>
<li>ένα παγκόσμιο σύστημα σημαντικά πιο δημοκρατικό και εξισωτικό (που ο Βαλερστάιν αποκαλεί σχηματικά «Πνεύμα του Πόρτο Αλέγκρε»).</li>
</ul>
<br />
Από την κρίση του 2007 και μετά, τα σημάδια της αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ενταθεί και πολλαπλασιαστεί, και το θεωρητικό σχήμα του Βαλερστάιν έχει πάρει σάρκα και οστά σε όλο τον πλανήτη. Η διαδικασία συνεχούς «αποδημοκρατισμού» των πολιτικών συστημάτων μέσω της μεταφοράς των αποφάσεων σε διεθνείς, ανεξέλεγκτους δημοκρατικά θεσμούς, η πρωτοφανής ανισότητα εισοδημάτων και πλούτου, ορατή πια σε όλο τον κόσμο μέσα από την επανάσταση των τηλεπικοινωνιών, η γεωπολιτική ρευστότητα, οι πόλεμοι, η περιθωριοποίηση και το πέρασμα στην επισφάλεια όλο και περισσότερων πολιτών και η υπονόμευση όσων κρατών προνοίας οικοδομήθηκαν την προηγούμενη περίοδο, έχει οδηγήσει τα πολιτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο σε κρίση ανυποληψίας και απονομιμοποίησης. Το κενό πολιτικής, η κοινωνικο-οικονομική πόλωση και η ακρότητα των συνεπειών της παραμονής στην πεπατημένη, έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο σχήματα που βρίσκονταν πέρα από τα άκρα αυτού που αποτελούσε, μέχρι την αλλαγή του αιώνα, «το θεμιτό κυβερνητικό φάσμα». Έτσι, από τις ΗΠΑ μέχρι την Λατινική Αμερική, και από την Ινδία μέχρι τον Αραβικό Κόσμο και τις Φιλιππίνες, προβάλλει με ποικίλους τρόπους ένα νέο χαοτικό πολιτικό τοπίο. Μέσα σε αυτό, αναδύονται μαζί άγιοι και τέρατα σε μέχρι πρότινος εξωσυστημικά δίπολα: Τραμπ – Σάντερς, Κόρμπυν – Φαράζ, Μελανσόν – Λεπέν, αλλά και Ροζ Κύμα – Μαύρο Κύμα στη Λατινική Αμερική.<br />
<br />
Το «Πνεύμα του Νταβός» του Βαλερστάιν είναι ήδη εδώ και μοιάζει να επικρατεί. Συντίθεται από τον παρακμάζοντα και ολοένα πιο απονομιμοποιημένο και αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό των κομμάτων αυτού που έχει ονομαστεί Ακραίο Κέντρο, σε διάλογο και σε σχέση αλληλοτροφοδότησης – και συχνά συνεργασίας – με την ανερχόμενη νέα παγκόσμια ακροδεξιά. Το «Πνεύμα του Νταβός» αποκτά ένα πρόσωπο που είναι μισό Όρμπαν και μισό Μόντι.<br />
<div>
<br />
<div>
<h3 style="text-align: left;">
2. <span style="color: #231f20; font-family: "roboto" , sans-serif; font-size: 20px;">Η νέα ακροδεξιά</span></h3>
<h5 style="box-sizing: border-box;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ksxWJB7tZuWA5umOn-leMg5IDny_pb5gG6JmeT2kEdoPk9oj1Mg6pg4s49bxW4AeWOgyhyphenhypheniLiDP1Cy9STFnkHFz6nk2gXEon5PMLTdoXD5MyJIsIGLwLjsP4Q49lr4hI6DvI/s1600/Wilders.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1136" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0ksxWJB7tZuWA5umOn-leMg5IDny_pb5gG6JmeT2kEdoPk9oj1Mg6pg4s49bxW4AeWOgyhyphenhypheniLiDP1Cy9STFnkHFz6nk2gXEon5PMLTdoXD5MyJIsIGLwLjsP4Q49lr4hI6DvI/s640/Wilders.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Geert Wilders at Gays for Trump event </span></td></tr>
</tbody></table>
</h5>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">“History never repeats itself but it rhymes”<br />– Mark Twain (αποδιδόμενο)</span></div>
<div>
<br />
<br />
Η καινούρια ακροδεξιά δεν μοιάζει με εκείνη της δεκαετίας του ‘30 και οι μορφές που παίρνει σε όλο τον κόσμο δεν συγκλίνουν απαραίτητα μεταξύ τους. Υπάρχουν ακροδεξιά κόμματα που επιχειρούν να προστατεύσουν κάποιου είδους κοινωνικό κράτος, π.χ. το κυβερνών κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης στην <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2016/oct/25/poland-right-law-justice-party-europe">Πολωνία</a>, και κόμματα που θέλουν να το διαλύσουν, όπως οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ. Υπάρχουν κόμματα που καταγγέλλουν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τις λεγόμενες «συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου» και κόμματα που τις ενστερνίζονται.<br />
<br />
Υπάρχουν όμως κάποια κοινά χαρακτηριστικά που διατρέχουν τα πολιτικά κόμματα της ακροδεξιάς παγκοσμίως και μας επιτρέπουν να ιχνογραφήσουμε τη σημερινή ταυτότητά τους:</div>
<div>
<ul style="box-sizing: border-box; text-align: left;">
<li>Είναι εθνικιστικά. Αναφέρονται σε ένα εξιδανικευμένο, μυθικό εθνικό παρελθόν, έχουν σοβινιστικό λόγο και πράξη, προωθούν την ξενοφοβία και γενικότερα στοχοποιούν και χρησιμοποιούν ως αποδιοπομπαίους τράγους τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, «αλλόφυλους και αλλογενείς» πληθυσμούς, και μειονοτικές εθνικές ή κοινωνικές ομάδες. Από αυτά τα συστατικά κατασκευάζονται εσωτερικοί υπονομευτές και εξωτερικοί εχθροί.</li>
<li>Επαγγέλλονται τον «Νόμο και την Τάξη»: Στην πολιτική τους ατζέντα έχει προτεραιότητα η μεγιστοποίηση και η ένταση της ανασφάλειας και των φόβων των πολιτών και η αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Η άνοδός τους ευνοήθηκε από τη σύμπλευσή τους με την ανάλογη ατζέντα των παραδοσιακών συντηρητικών και εντυπωσιοθηρικών ΜΜΕ σε τέτοια θέματα.</li>
<li>Είναι κοινοβουλευτικοί πρωτίστως σχηματισμοί: Δεν πρόκειται παρά σπανίως για «κινηματικά» κόμματα, δεν βασίζονται σε μαζικά λαϊκά κινήματα από τα κάτω, όπως ο φασισμός και ο ναζισμός στον Μεσοπόλεμο. Είναι τυπικά εντός κοινοβουλευτικού πλαισίου – παρότι συχνά με προβλήματα ένταξης σε αυτό – έχουν μηντιακή στρατηγική και μετέρχονται του σύγχρονου πολιτικού μάρκετινγκ. Πρόκειται για κόμματα που προέρχονται ιστορικά από άλλα κόμματα της δεξιάς και της σκληρής ακροδεξιάς ή από δικτατορικά καθεστώτα. Αυτές οι πρόδρομες μορφές των αναδυόμενων ακροδεξιών σχηματισμών αποτέλεσαν και τη δεξαμενή από την οποία στρατολογήθηκε ο πυρήνας τους.</li>
<li>Είναι ιεραρχικά, αντιδημοκρατικά και αντίπαλα των μορφών κοινωνικής αυτοοργάνωσης. Είναι κόμματα που ρέπουν προς ή αγκαλιάζουν τον αυταρχισμό, παρότι ανομολόγητα. Εσωτερικά λειτουργούν ηγετοκεντρικά. Έχουν σχέσεις αντιπαράθεσης με τα συνδικάτα, τις κοινωνικές και δικαιωματικές διεκδικήσεις, τα ανεξάρτητα κοινωνικά κινήματα. Αντίθετα, έχουν καλές σχέσεις με θρησκευτικές οργανώσεις, και εθνικιστικά ή τοπικιστικά κινήματα. Η ακροδεξιά είναι καταστατικά ολιγαρχική.</li>
<li>Είναι κόμματα με αντιφατικές κοινωνικές αναφορές. Σχεδόν παντού όπου τα κόμματα αυτά θριαμβεύουν έχουν στηρίγματα σε ισχυρά τμήματα της εθνικής αστικής τάξης της εκάστοτε χώρας, αλλά μαζικοποιούνται με αναφορά στα μικροαστικά και τα φτωχότερα στρώματα, τα παραδοσιακά εργατικά ή αγροτικά και τα πτωχευμένα μεσοστρώματα. Αναπτύσσονται μέσα στην αντίφαση μεταξύ μιας ρητορικής «λαϊκότητας» και της στήριξής τους από ισχυρά συμφέροντα. Στις ΗΠΑ, στην Ινδία και στην Ιαπωνία π.χ., αυτό είναι εμφανέστερο από ό,τι στην Ευρώπη.</li>
<li>Είναι κόμματα του κοινωνικού συντηρητισμού. Είναι στη βάση τους ρατσιστικά και σεξιστικά κόμματα – στο μέτρο της καθιερωμένης κατά περίπτωση κοινωνικής νόρμας στις χώρες τους. Όμως σε κάποιες περιπτώσεις έχουν στελέχη ή και ηγέτες γυναίκες (η Μαρίν Λεπέν είναι το διασημότερο παράδειγμα), και περιλαμβάνουν και μειονότητες στα ψηφοδέλτιά τους. Σε κάποιες χώρες της Δυτικής Ευρώπης εμφανίζονται ως υποστηρικτές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και των γυναικών, απέναντι στην «εισβολή των ισλαμιστών».</li>
</ul>
<ul style="box-sizing: border-box; text-align: left;">
</ul>
<div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; color: #231f20; font-family: Georgia, serif; font-size: 20px;">
</div>
<ol start="3" style="box-sizing: border-box; color: #231f20; font-family: georgia, serif; font-size: 20px; text-align: left;">
<li style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box;"><h3 style="box-sizing: border-box; font-family: "roboto" , sans-serif;">
Η παγκόσμια ανάδυση της ακροδεξιάς</h3>
</li>
</ol>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho0AjiM9SI9FxQfIVj5IfR1eC9n65ZPUfwCOTU-3kqjjCNp6UX7Gwj4So8bEWAsSml1al_ySY_iSGfZ1KwcDDkXAvO1i9vcZmJDDaSGYHaASJpYhCSXB8oqxvqoRnrK1uYTx07/s1600/TrumpKKK.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="663" data-original-width="1000" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho0AjiM9SI9FxQfIVj5IfR1eC9n65ZPUfwCOTU-3kqjjCNp6UX7Gwj4So8bEWAsSml1al_ySY_iSGfZ1KwcDDkXAvO1i9vcZmJDDaSGYHaASJpYhCSXB8oqxvqoRnrK1uYTx07/s640/TrumpKKK.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"></span><br />
<div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">
“And what rough beast, its hour come round at last,<br />Slouches towards Bethlehem to be born?”<br />– The Second Coming W. B. Yeats (1919)</span><br />
<div style="box-sizing: border-box;">
<div style="color: #231f20; font-family: georgia, serif; font-size: 20px;">
<br /></div>
<br />
Η ακροδεξιά που περιγράψαμε παραπάνω, με την ευρύτατη έννοια, είναι σε παγκόσμια έξαρση: Από τον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικάνους, μέχρι τη Λεπέν και τον Βίλντερς, τη Βρετανία του UKIP, τη Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία, τα ακροδεξιά κόμματα της Σκανδιναβίας, τους Ελεύθερους Δημοκράτες στην Αυστρία, την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, το Γιόμπικ, αλλά και το Φιντές στην Ουγγαρία, το Σβόμποντα (μεταξύ άλλων) στην Ουκρανία, τον Ερντογάν και το AKP στην Τουρκία, τη συμμαχία του Λικούντ με τον Λίμπερμαν στο Ισραήλ.<br />
<br />
Αλλά και τον Μόντι και το BJP στην Ινδία, τον Άμπε και τη στροφή στο Φιλελεύθερο Κόμμα της Ιαπωνίας, τους Βραζιλιάνους πραξικοπηματίες και το χριστιανοφονταμενταλιστικό/φασιστικό Κοινωνικό Χριστιανικό Κόμμα κ.λπ. Υπάρχει ο Πούτιν (εν μέρει) και ο Ζιρινόφσκι στη Ρωσία – και άλλα πολλά στην πρώην ΕΣΣΔ. Κατά μια έννοια, τόσο τα Σαλαφιστικά κινήματα στον Σουνιτικό κόσμο σε Ασία και Αφρική και ιδιαίτερα το Σαουδικό καθεστώς, όσο και οι επανακάμψαντες δικτάτορες όπως ο Σίσι στην Αίγυπτο, ανήκουν στην ίδια αυταρχική «οικογένεια». Σε διπλανές στήλες παρουσιάζουμε τρεις κρίσιμες αλλά πιο μακρινές και συνεπώς πιο «άγνωστες» στο ελληνικό κοινό περιπτώσεις κυβερνώσας ακροδεξιάς: στην Ιαπωνία, τη Βραζιλία και την Ινδία.<br />
<br />
Τα κόμματα της ακροδεξιάς είχαν θεαματική ενίσχυση τα τελευταία χρόνια. Ακόμα πιο μεγάλη άνοδο όμως είχε η ακροδεξιά πολιτική με την έννοια της ροπής προς τον αυταρχισμό, της αμφισβήτησης της αρχής της ισότητας των μελών της κοινωνίας, της απονεύρωσης της δημοκρατίας, του φόβου του ξένου και της επιστροφής σε μια μυθική θρησκευτική/πολιτική παραδοσιακή ουτοπία, αλλά και στους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς.<br />
<br />
Το παγκόσμιο σύστημα οδηγείται σε μορφές στις οποίες τα κεκτημένα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας υπονομεύονται, η δυνατότητα των πολιτών να επιλέγουν και να ελέγχουν πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις, που τους αφορούν, περιορίζεται συνεχώς και ο κόσμος διοικείται από μη-εκλεγμένες τεχνοκρατικές και πλουτοκρατικές ελίτ.<br />
<br />
Οι ανισότητες στις ανεπτυγμένες κοινωνίες διευρύνονται και ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού παγκοσμίως, αλλά πιο αισθητά στη Δύση που νόμιζε πως είχε αφήσει αυτόν τον Ντικενσιανό κόσμο πίσω της πριν από έναν αιώνα, νιώθει επισφαλές και απειλούμενο. Παράλληλα, οι συγκρούσεις μεταξύ των ηγεμονικών δυνάμεων του συστήματος οδηγούν σε πολέμους διά εκπροσώπων και στην άνοδο της τρομοκρατίας, επιτείνοντας με έναν ακόμη τρόπο τη γενικευμένη ανασφάλεια.<br />
<br />
Η πολιτική αντιμετώπιση της ακροδεξιάς βασίστηκε όχι στην απόκρουση των επιχειρημάτων της, αλλά στην υιοθέτηση μεγάλου μέρους της ατζέντας της από τα δεξιά/κεντροδεξιά κόμματα (αλλά και από την κεντροαριστερά ακόμα), νομιμοποιώντας τις θέσεις της και μεταφέροντας την ακροδεξιά στοχοθέτηση στο πολιτικό κέντρο. Η απειλή κατά της δημοκρατίας που συνιστούν τα κόμματα αυτά δεν γίνεται άμεσα αισθητή μέσα στην ήδη προχωρημένη μετάβαση στη μεταδημοκρατία. Η γελοιοποίηση και η περιφρόνηση της λαϊκής εκλογικής βάσης των κομμάτων αυτών από το κυρίαρχο («ακραίο») κέντρο έδρασε συσπειρωτικά (όπως είδαμε στις ΗΠΑ).<br />
<br />
Επί της ουσίας κανένα από τα συστημικά κόμματα σε όλο τον κόσμο δεν ήταν έτοιμο να παραδεχθεί πως βρίσκεται σε πορεία μάλλον τελεσίδικης απώλειας της λαϊκής ανοχής και μέσα στην παγκόσμια κρίση όλα επέμειναν και επιμένουν στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, παρά την επανειλημμένα εκπεφρασμένη εκλογικά διαμαρτυρία των πολιτών. Ενισχύθηκε έτσι η εθνική περιχαράκωση και η αναζήτηση της λαϊκής δημοκρατικής κυριαρχίας έξω από τους ανυπόλογους δημοκρατικά διεθνείς θεσμούς.<br />
<br />
Οι δυνάμεις της αριστεράς (το «Πνεύμα του Πόρτο Αλέγκρε» κατά Βαλερστάιν) από την άλλη, εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται από τον πολύ κόσμο ως δέσμιοι ενός διεθνισμού που τις ταυτίζει, στη δυνητική πολιτική και εκλογική της βάση, με τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του «κέντρου». Παρότι σημειώνουν σημαντική και συχνά πρωτοφανή άνοδο σε πολλές χώρες (το φαινόμενο Σάντερς θα ήταν αδύνατο να προκύψει ακόμα και 10 χρόνια νωρίτερα π.χ.), δεν έχουν καταφέρει, πέρα από τη Λατινική Αμερική από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας και μετά, να προσφέρουν ένα πειστικό πολιτικό αφήγημα, ένα σχέδιο ανάκτησης της δημοκρατικής επιλογής και του δημοκρατικού ελέγχου στην κοινωνία. Με δεδομένη την υποχώρηση της αριστεράς και στη Λατινική Αμερική, φοβάμαι πως στην διακλάδωση που έρχεται το παγκόσμιο σύστημα ρέπει προς τα δεξιά.<br />
<br />
<br />
<h2 style="text-align: left;">
<span style="color: #231f20; font-family: "roboto" , sans-serif; font-size: 20px;">Η περίπτωση Μόντι: Γενοκτονία, Μυθικός Εθνικισμός και Νεοφιλελευθερισμός στην Ινδία</span></h2>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibAz541WE7ife-RIlZuhLk6YOWhVVg3aBG_t7CQhvntqoFBbs6gMXR3-yLEaHCFeFeuba3RYlNrBjZ8Xstdv0d2mmHOXIfSSqjWPfTqorcn_ApjALtop8SWfiugCyEu9Rn_WzV/s1600/narendra-modi-for-pm-2014-13-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="580" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibAz541WE7ife-RIlZuhLk6YOWhVVg3aBG_t7CQhvntqoFBbs6gMXR3-yLEaHCFeFeuba3RYlNrBjZ8Xstdv0d2mmHOXIfSSqjWPfTqorcn_ApjALtop8SWfiugCyEu9Rn_WzV/s640/narendra-modi-for-pm-2014-13-1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Για να εξηγήσουμε τι είναι ο Μόντι πρέπει να μιλήσουμε για τη σφαγή των μουσουλμάνων στην ινδική Πολιτεία του Γκουτζαράτ μετά τις 27 Φεβρουαρίου 2002, υπό την ανοχή – και ίσως, όπως λέγεται, την καθοδήγηση – του Ναρέντρα Μόντι. Αφορμή για τη σφαγή στάθηκε η πυρκαγιά που ξέσπασε, καθώς τρένο που μετέφερε ινδουιστές προσκυνητές μέσα από μια θρησκευτικά διχασμένη περιοχή, μετά από αντεγκλήσεις των επιβατών με ντόπιους μουσουλμάνους.<br />
<br />
Οι έρευνες έκτοτε έχουν αποφανθεί πως η πυρκαγιά ήταν ατύχημα. Τα γεγονότα αυτά πυροδότησαν διακοινοτικές ταραχές στην Πολιτεία. Αμέσως ο τότε νεοεκλεγείς πρωθυπουργός του Γκουτζαράτ και νυν Πρωθυπουργός της Ινδίας έσπευσε να κατηγορήσει τις μυστικές υπηρεσίες του Πακιστάν για την πυρκαγιά, χωρίς κανένα στοιχείο, και στη συνέχεια επέτρεψε να εκτεθούν τα καμένα πτώματα των 59 νεκρών (στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα) σε δημόσια θέα στο Αχμενταμπάντ, τη μεγαλύτερη πόλη του Γκουτζαράτ.<br />
<br />
Ο ίδιος ενέκρινε τριήμερη γενική απεργία διαμαρτυρίας για το συμβάν σε ολόκληρη την Πολιτεία. Μέσα σε συντονισμένο κύμα δημοσιευμάτων και ψευδών φημών περί μουσουλμανικών αγριοτήτων, ο ινδουιστικός όχλος, με την ενθάρρυνση του κόμματος του Μόντι και άλλων ακραίων ινδουιστικών οργανώσεων, επιδόθηκε τις επόμενες μέρες σε ένα πογκρόμ εναντίον μουσουλμάνων και άλλων μειονοτήτων, ανεμπόδιστος ή και επικουρούμενος από τα σώματα ασφαλείας.<br />
<br />
Στη φρικώδη σφαγή, πάνω από δύο χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν και χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν. Οι δίκες για τη σφαγή, που ακολούθησαν με πολύ βραδείς ρυθμούς και με αμφισβητούμενη αμεροληψία, δεν οδήγησαν σε καταδίκη του Μόντι, αν και καταδικάστηκαν αρκετοί άμεσοι συνεργάτες του. Ο Μόντι έγινε μαύρο πρόβατο: του είχε απαγορευθεί η είσοδος στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία επί δέκα χρόνια μετά τη σφαγή, μέχρι που έγινε Πρωθυπουργός της Ινδίας.<br />
<br />
Ο Μόντι σιγά-σιγά επέκτεινε την επιρροή του και πέρα από το Γκουτζαράτ, απέκτησε υποστηρικτές πανεθνικά και επαινέθηκε για τις οικονομικές επιδόσεις που παρουσίασε η Πολιτεία του, πάνω σε ένα μοντέλο που διαφημίστηκε ως Modinomics. Οι επιδόσεις αυτές, όπως παρατηρούσε <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2014/apr/07/narendra-modi-massacre-next-prime-minister-india">ο Αντίτγια Τσακραμπόρτι στον Guardian το 2014</a> προσέφεραν μεγέθυνση της οικονομίας αλλά όχι ανάπτυξη:<br />
<br />
«Σε ό,τι αφορά το μοντέλο ανάπτυξης του Γκουτζαράτ, δεν υφίσταται. Η Πολιτεία έχει γνωρίσει οικονομική μεγέθυνση, αλλά ελάχιστη ανάπτυξη. Υπό τον Μόντι έμεινε πίσω από τις άλλες μεγάλες Ινδικές Πολιτείες στην αντιμετώπιση της βρεφικής θνησιμότητας, τη μείωση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού. Το 2016 υπήρχαν περισσότερα υποσιτιζόμενα παιδιά στο Γκουτζαράτ από ό,τι το 1993, κάτι που ο Μόντι απέδωσε στο ότι τα κορίτσια της μεσαίας τάξης δίνουν προτεραιότητα στην εμφάνισή τους.<br />
<br />
Οι μεγάλες επιχειρήσεις στηρίζουν τον Μόντι, αλλά αυτό οφείλεται στα τόσα που τους έχει δώσει. Από την πλευρά τους, του παρείχαν ως <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2014/apr/07/narendra-modi-massacre-next-prime-minister-india">αντάλλαγμα </a>την χορηγία τους και βόλτες με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα».<br />
<br />
Η στήριξη αυτή, φανερή αλλά και κάτω από το τραπέζι, ευοδώθηκε με την εκλογή του Μόντι στην πρωθυπουργία, με την αρωγή αμερικανικών εταιρειών δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ, και την προώθηση μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Έκτοτε, ως κυρίαρχος του παιχνιδιού στην Ινδία συνεχίζει αυτόν το συνδυασμό αταβιστικού εθνικισμού και νεοφιλελευθερισμού.<br />
<br />
Η προσπάθεια πολιτικού ξεπλύματος του ακροδεξιού Μόντι συνεχίζεται από μεγάλα τμήματα των ινδικών ΜΜΕ, υπό την επιρροή της αστικής τάξης που τον έχει αγκαλιάσει. Ήδη σχεδιάζει επίθεση στη δημόσια περιουσία και τον δημόσιο τομέα, ανοίγοντας πλήρως πεδία που μέχρι σήμερα ήταν κλειστά στις ξένες επενδύσεις, όπως η άμυνα, οι συγκοινωνίες, οι ορυκτοί πόροι, οι αερομεταφορές, η ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες, ενώ έχει βάλει μπροστά ένα ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Ταυτόχρονα, σε θέματα δικαιωμάτων και ελευθεριών, μεταξύ άλλων και του Τύπου, η <a href="http://www.ramanmedianetwork.com/human-rights-abuses-increasing-in-modis-india-report/">κυβέρνηση Μόντι </a>οπισθοδρομεί.<br />
<br />
Στάσιμη είναι και η ινδική οικονομία για την πλειοψηφία του <a href="http://www.aljazeera.com/indepth/features/2017/05/years-narendra-modi-government-170525083111566.html">πληθυσμού</a> της παρά το success story της κυβέρνησης Μόντι. Φυσικά, η εκλογική επιτυχία του βασίζεται και στην πλήρη ανυποληψία του Κόμματος του Κογκρέσου, του ιστορικού κεντροαριστερού κόμματος της Ινδίας λόγω της οικονομικής του πολιτικής και της βαθιάς του διαφθοράς. Ο Μόντι μπορεί ακόμα να παρουσιάζεται, με τη βοήθεια ενός μηντιακού τοπίου το οποίο ελέγχει με κίνητρα και εκφοβισμούς, ως η προσωποποίηση της άρνησης του παλιού και διεφθαρμένου συστήματος.<br />
<h2 style="box-sizing: border-box; color: #231f20; font-family: roboto, sans-serif; font-size: 20px; text-align: left;">
Ιαπωνία: Ο εγγονός του εγκληματία πολέμου και μια σκοτεινή οργάνωση</h2>
<div style="box-sizing: border-box;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: #231f20; font-family: georgia, serif; font-size: 20px; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8s8idlTJe9pl67r-K5MyG5CcXK0YUgfjbTtkzbfoYE1Bm-bRq_F6a2f3m3q0PKIiePdb2sEmcsXViHSTFebJedN8bxEehg_I1e7hT2e2niXSxWfSXRtfvlBGi43lqNpVzj9Ty/s1600/la-fg-wn-japan-us-obama-shrine-20140423-001.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1100" data-original-width="1600" height="440" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8s8idlTJe9pl67r-K5MyG5CcXK0YUgfjbTtkzbfoYE1Bm-bRq_F6a2f3m3q0PKIiePdb2sEmcsXViHSTFebJedN8bxEehg_I1e7hT2e2niXSxWfSXRtfvlBGi43lqNpVzj9Ty/s640/la-fg-wn-japan-us-obama-shrine-20140423-001.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Japanese lawmakers follow a Shinto priest during a visit to the
controversial Yasukuni shrine in Tokyo on Tuesday to honor the country's
war dead. (Yoshikazu Tsuno / AFP/Getty Images)</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="color: #231f20; font-family: georgia, serif; font-size: 20px;">
<br /></div>
Στην Ιαπωνία πρόσφατα, η κυβέρνηση αποφάσισε <a href="https://www.japantimes.co.jp/news/2017/04/15/national/social-issues/japan-tolerates-use-hitlers-autobiography-schools/">να επιτρέψει τη διδασκαλία του Mein Kampf του Χίτλερ στα σχολεία, μαζί με τo Αυτοκρατορικό Διάταγμα για την Παιδεία του 1890</a>, βασικό εργαλείο προπαγάνδας του ιαπωνικού φασισμού στον Μεσοπόλεμο. Η προσθήκη διευκρινίσεων ότι δεν θα πρέπει Ο Αγών του Χίτλερ να χρησιμοποιηθεί για να προάγει τον ρατσισμό δεν μοιάζει καθόλου καθησυχαστική.<br />
<br />
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε, αρχηγός του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (ΦΔΚ) που κυβερνά την Ιαπωνία, με ένα μικρό μόνο διάλλειμα από τον πόλεμο και μετά, και μέλη της κυβέρνησής του, δείχνουν ανησυχητική προσκόλληση στον ναζισμό και τον ιαπωνικό αυτοκρατορικό φασισμό. Ο ίδιος είναι εγγονός ενός πρωτοκλασάτου εγκληματία πολέμου, του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Nobusuke_Kishi">Νομποσούκε Κισί</a>, υπεύθυνου για ασύλληπτες αγριότητες στην Κορέα και τη Μαντζουρία, που μετέπειτα αποκαταστάθηκε από τις αμερικανικές δυνάμεις κατοχής, επειδή τον θεωρούσαν χρήσιμο για τη διακυβέρνηση της μεταπολεμικής Ιαπωνίας. Αυτός ο άνθρωπος, κατά τον ίδιο τον Άμπε, «αποτελεί πολιτικό του πρότυπο».<br />
<br />
Δύο μέλη της κυβέρνησης του Άμπε έχουν σχέση με το ιαπωνικό ναζιστικό κόμμα, άλλος ένας με μια βίαιη αντικορεάτικη ακροδεξιά σέχτα, ενώ το 2013 ο αναπληρωτής πρωθυπουργός δήλωνε πως «το Γερμανικό Σύνταγμα της Βαϊμάρης μετατράπηκε στο Σύνταγμα του Ναζισμού πριν το πάρει κανείς χαμπάρι… Άλλαξε πριν το καταλάβει κανείς. Γιατί δεν μαθαίνουμε από τη <a href="http://edition.cnn.com/2013/08/02/world/asia/japan-politician-nazi-comment/">μέθοδο</a> αυτή;».<br />
<br />
Το Σύνταγμα στο οποίο αναφέρεται είναι το Σύνταγμα που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην ηττημένη Ιαπωνία το 1947. Είναι ένα πασιφιστικό και δημοκρατικό Σύνταγμα, που βρίσκεται στο στόχαστρο του ιαπωνικού εθνικισμού από τον πόλεμο και μετά, και το ΦΔΚ τα τελευταία χρόνια το παραβιάζει κατά συρροήν – αλλά πια αυτό δεν του φθάνει. Οι αλλαγές που θέλει να κάνει το κόμμα του Άμπε, περιλαμβάνουν «την απόρριψη της καθολικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ανύψωση της διατήρησης της δημόσιας τάξης πάνω από όλα τα ατομικά δικαιώματα (συμπεριλαμβανομένων της ελευθερίας του λόγου και του τύπου), την ακύρωση της πλήρους εγγύησης όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων, την αναστολή του Συντάγματος σε “περιόδους εκτάκτων καταστάσεων”, τη μείωση των φραγμών για μελλοντικές συνταγματικές τροποποιήσεις και φυσικά την κατάργηση του <a href="http://www.japantimes.co.jp/community/2016/07/31/issues/abe-will-always-constitution/">Άρθρου 9</a> που περιορίζει την στρατιωτική ισχύ της Ιαπωνίας».<br />
<br />
Από την αρχή της θητείας του Άμπε, <a href="https://www.theguardian.com/world/2017/jun/13/japan-accused-of-eroding-press-freedom-by-un-special-rapporteur">η ελευθερία του Τύπου και του λόγου δέχθηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα</a>, με αποτέλεσμα η Ιαπωνία να έχει πέσει μέσα σε έξι χρόνια 61 θέσεις στην κατάταξη των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για την ελευθερία του τύπου στον κόσμο. Μεταξύ άλλων υπάρχει μια δρακόντεια για το κρατικό απόρρητο νομοθεσία, που τιμωρεί με φυλάκιση όποιον δημοσιογράφο αναφέρει θέμα που θεωρείται κρατικό απόρρητο ακόμα και αν δεν ξέρει πως είναι κρατικό απόρρητο, ενώ οι πιέσεις προς τις εφημερίδες να γράφουν αυτά που θέλει η κυβέρνηση είναι συνεχείς. Στις προηγούμενες εκλογές του 2014 η κυβέρνηση είχε εκδώσει οδηγίες για το τι επιτρεπόταν και τι δεν επιτρεπόταν να συζητήσουν τα ΜΜΕ (π.χ. το θέμα της πυρηνικής ενέργειας με πρόσφατη την καταστροφή της Φουκουσίμα ήταν εκτός), υποδεικνύοντας πως το μόνο που θα έπρεπε να συζητηθεί προεκλογικά ήταν τα οικονομικά. Τα ΜΜΕ ανταποκρίθηκαν, μέσα σε ένα κλίμα εκφοβισμού.<br />
<br />
Πίσω από όλη αυτή την ακροδεξιά και εθνικιστική στροφή της Ιαπωνίας βρίσκεται <a href="https://www.jacobinmag.com/2017/03/abe-nippon-kaigi-japan-far-right">μια υπερσυντηρητική, παραδοσιοκρατική οργάνωση</a>, η <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Nippon_Kaigi">Νιππόν Καϊγκί</a> (Ιαπωνική Συνδιάσκεψη), μέλη της οποίας είναι ο ίδιος ο Άμπε και το μεγαλύτερο μέρος της κυβέρνησής του. Πρόκειται για μια οργάνωση που έχει σαν σκοπούς, μεταξύ άλλων, την επαναφορά της λατρείας του Αυτοκράτορα, την ακύρωση του επιβληθέντος από τους νικητές Συντάγματος της Ιαπωνίας, συμπεριλαβανομένης και της άρσης των εμποδίων στην ανάπτυξη της στρατιωτικής ισχύος της χώρας, την αποκατάσταση των νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που σημαίνει ξέπλυμα των βαρβαροτήτων του <a href="http://apjjf.org/2016/21/Mizohata.html">Αυτοκρατορικού Στρατού </a>και την τόνωση του πατριωτισμού και του σεβασμού των εθνικών συμβόλων.</div>
<h4 style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; color: #231f20; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 20px;">
Βραζιλία: η πραξικοπηματική άνοδος της ακροδεξιάς</h4>
<div style="box-sizing: border-box;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhXq4v9vnziUcLnbKtNR4IR78LCDyN7vnPXC21tZyJoCNcdoCqq0ZfEDQXn7MVIk8t8w4e6Zk3KgP977_rFxU8VUIKCEscww8rI9_w4PhZ7WCaJ3ZM0yeIznaKHsNRgJFxoRP/s1600/BrazilNazisforBolsonaro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifhXq4v9vnziUcLnbKtNR4IR78LCDyN7vnPXC21tZyJoCNcdoCqq0ZfEDQXn7MVIk8t8w4e6Zk3KgP977_rFxU8VUIKCEscww8rI9_w4PhZ7WCaJ3ZM0yeIznaKHsNRgJFxoRP/s640/BrazilNazisforBolsonaro.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">Διαδήλωση ναζιστών στο Σάο Πάολο, υπέρ του Μπολσονάρο</span></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Στη Βραζιλία συνετελέσθη την άνοιξη του 2016 κοινοβουλετικό πραξικόπημα που απομάκρυνε, μέσω ενός έωλου κατηγορητηρίου, την εκλεγμένη Πρόεδρο της χώρας Ντίλμα Ρούσσεφ και έφερε στην εξουσία τον αντιπρόεδρό της Μίτσελ Τεμέρ, επικεφαλής μιας ευρείας συνεργασίας κομμάτων, κάποια από τα οποία είχαν συνεργαστεί με το Κόμμα των Εργατών (PT) της Ρούσσεφ.<br />
<br />
Η νέα κυβέρνηση, χωρίς νέες εκλογές, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα ανατροπής των κατακτήσεων και των φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων του Κόμματος των Εργατών, που είχαν ξεκινήσει επί προεδρίας Λούλα το 2003, και έβαλε τη χώρα σε έναν πρωτοφανή <a href="https://www.theguardian.com/world/2016/dec/09/brazil-austerity-cuts-un-official">παρατεταμένο ζουρλομανδύα λιτότητας</a>, με περιορισμό των κρατικών δαπανών σε ορίζοντα εικοσαετίας, περιορισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης και κατάργηση πολλών προνοιακών επιδομάτων. Οι δυναμικές διαδηλώσεις σε όλη τη Βραζιλία τον Απρίλιο του 2017 έδειξαν πως τα μέτρα αυτά δεν θα περνούσαν εύκολα, αλλά στο μεταξύ η συνεχιζόμενη έρευνα των σκανδάλων, στα οποία είναι εμπλεγμένο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Βραζιλίας, ενέπλεξε τόσο τον νυν πρόεδρο Τεμέρ όσο και τον Αέσιο Νέβες, τον ισχυρότερο υποψήφιο του δεξιού μπλοκ, και πρόεδρο του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.<br />
<br />
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις πάντως φαίνεται πως ανοίγει ο δρόμος για την επανεκλογή του Λούλα ως υποψηφίου του PT με την προϋπόθεση πως δεν θα του κλείσει τον δρόμο η δικαιοσύνη, η οποία διεξάγει έρευνες. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις φέρουν τον Λούλα να προπορεύεται σημαντικά του δεύτερου υποψηφίου. Πίσω του βρίσκεται ο μοναδικός υποψήφιος της δεξιάς που σημειώνει σημαντική άνοδο τους τελευταίους μήνες, ένας δεδηλωμένος φασίστας, <a href="https://theintercept.com/2014/12/11/misogynistic-hateful-elected-official-democacratic-world-brazils-jair-bolsonaro/">ο Τζαΐρ Μπολσονάρο (στα Βραζιλιάνικα Ζαΐγ Μπολσονάρου), ένας άνθρωπος που κάνει τον Ντόναλντ Τραμπ να μοιάζει μετριοπαθής και πολιτισμένος</a>.<br />
<br />
Ο Μπολσονάρο έχει <a href="http://time.com/3630922/brazil-politics-congresswoman-rape-comments/">έμμεσα απειλήσει βουλεύτριες της αριστεράς στη Βραζιλία με βιασμό μέσα στο κοινοβούλιο</a>, έπλεξε στη βουλή <a href="https://www.huffingtonpost.com/francisco-toledo/what-happens-when-a-congr_1_b_9738030.html">το εγκώμιο του αρχιβασανιστή της βραζιλιάνικης χούντας</a> (1964–1985) και βασανιστή της ίδιας της πρώην Προέδρου Ρούσσεφ, την ψήφο του υπέρ της καθαίρεσης της οποίας του αφιέρωσε. Είναι βίαια μισογύνης και ομοφοβικός, θεωρεί πως το μεγάλο σφάλμα της χούντας (επί της οποίας υπήρξε αξιωματικός του στρατού) είναι που άφησε ζωντανούς κομμουνιστές, πιστεύει πως η βραζιλιάνικη αστυνομία (την οποία η Διεθνής Αμνηστία εκτιμά ως τη βιαιότερη αστυνομία του κόσμου) είναι πολύ μαλακή, έχει ταχθεί υπέρ του βασανισμού συλληφθέντων, κατά των ιθαγενών πληθυσμών των οποίων την εκδίωξη ζητά από τον Αμαζόνιο, κατά του μαύρου πληθυσμού, υπέρ της θανατικής ποινής κ.λπ. Ο Μπολσονάρο, που είναι μέλος της άτυπης κοινοβουλευτικής ομάδας που αυτοαποκαλείται <a href="https://www.theguardian.com/world/2015/apr/17/brazil-rightwing-caucus-lower-age-criminal-responsibility">Σφαίρες, Κρέας και Βίβλος</a> (καταστολή, καταστροφή του Αμαζονίου και φονταμενταλιστικός υπερσυντηρητισμός) θα κατέβει στις επόμενες εκλογές με το Κοινωνικό Χριστιανικό Κόμμα, ένα κόμμα ευαγγελικών προτεσταντών που θα μπορούσε να περιγραφεί σαν χριστιανοί ταλιμπάν. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τον δείχνουν να έχει εγκατασταθεί <a href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2017-10-13/ex-army-captain-rises-in-brazil-polls-as-threat-to-the-corrupt">στη δεύτερη θέση</a> και συνεπώς να μπαίνει στον δεύτερο γύρο των εκλογών με ισχυρή δυναμική.</div>
<div style="-webkit-font-smoothing: antialiased; box-sizing: border-box; color: #231f20; font-family: Georgia, serif; font-size: 20px;">
<h4 style="text-align: left;">
[<a href="http://dimosiografia.com/dexia-diakladosi-wallerste/" target="_blank">Αναδημοσίευση από το τ. 14 του περιοδικού Δημοσιογραφία</a>]</h4>
</div>
</div>
</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-48371195916715508142017-02-08T02:59:00.000+02:002017-02-09T00:02:12.035+02:00Brexit: Το αναπάντεχο καλοκαίρι της Βρετανίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.truthdig.com/cartoon/item/brexit_fight_20160604" target="_blank"><img border="0" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUIN5ZtDCZeIWOFQVKuHoKyNnz29zXBNSr-9in1QyigA1RUv2wdPf5gMcOhIL4Js13HXHLqkzRfeZ3do1shcZ0eRje2aF0lJSTldYsWgYgBMdMLdqejMsoNB97gZq5Si2RakvY/s640/BrexitFight_1000.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<i>{Το άρθρο αυτό γράφτηκε λίγες εβδομάδες μετά το Βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, και δημοσιεύτηκε<a href="http://www.dimosiografia.press/brexit-anapadexo-kalokairi/" target="_blank"> στο τεύχος καλοκαιριού του περιοδικού "Δημοσιογραφία"</a>}</i><br />
<br />
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, είναι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Brexit είναι ένα «εν δυνάμει» κοσμοϊστορικό γεγονός επειδή η κατάληξη του ζητήματος της αποχώρησης ή μη του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πιθανότερο να περάσει από αρκετά ακόμα κύματα πριν καταλήξει στην πράξη σε κάποιο οριστικό αποτέλεσμα. <br />
<br />
Ακόμα όμως και το ενδεχόμενο απόρριψης τελικά της λαϊκής βούλησης, όπως εκφράστηκε μέσα από το δημοψήφισμα, σε μια χώρα «πρώτης γραμμής» ως προς την παγκόσμια ισχύ της και τη δημοκρατική της παράδοση, θα αποτελούσε μείζονα εξέλιξη, και θα επιβεβαίωνε την προκεχωρημένη αποδημοκρατικοποίηση και μεταδημοκρατικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελώντας και σε αυτήν την περίπτωση μια παγκόσμια, κοσμοϊστορική και αυτή, «πρωτοπορία».<br />
<br />
Οι συνέπειες του BRexit, όμως, είναι ήδη εκρηκτικές: Η πόλωση που επικράτησε προεκλογικά ήταν πρωτόγνωρη – και οδήγησε και στην πρώτη από την εποχή της δράσης του ΙΡΑ – δολοφονία πολιτικού στη Μεγάλη Βρετανία.<br />
<br />
Οι μετά το δημοψήφισμα πολιτικές εξελίξεις και η αβεβαιότητα, με την κούρσα διαδοχής στο συντηρητικό κόμμα (χωρίς τον «ηγέτη» της πλευράς του συντηρητικού Leave, Μπόρις Τζόνσον), τον Νάιτζελ Φαράζ εκτός ηγεσίας του UKIP και το επιχειρούμενο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα της μπλερικής πτέρυγας του Εργατικού Κόμματος εναντίον του αρχηγού του Τζέρεμι Κόρμπιν, έχουν ολοκληρώσει την εικόνα της πολιτικής αποσταθεροποίησης που έθεσε σε κίνηση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.<br />
<br />
Παράλληλα, έχει ξανανοίξει το ζήτημα της ανεξαρτησίας / παραμονής στην ΕΕ της Σκοτίας, αλλά και το ερώτημα της επανένωσης της Βόρειας Ιρλανδίας με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Brexit: Το αναπάντεχο αποτέλεσμα </h3>
H απόφανση του βρετανικού λαού ήταν λοιπόν αναπάντεχη, καθώς οι περισσότεροι αναλυτές και δημοσκόποι θεωρούσαν σχεδόν βέβαιο πως στην τελική ευθεία θα «συμμορφωνόταν» με την επιλογή της Παραμονής (του Remain), δεδομένων των οικονομικών κινδύνων τους οποίους η εκστρατεία υπέρ της φρόντιζε να επισείει. Το δημοψήφισμα ανακοινώθηκε άλλωστε από τον Ιανουάριο του 2013, ως μια κίνηση του Ντέιβιντ Κάμερον για να κατευνάσει την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα του κόμματός του, αλλά και ως χαρτί για τον εξαναγκασμό της ΕΕ σε περισσότερες «εξαιρέσεις» για τη Βρετανία, χωρίς καμία αίσθηση ρίσκου. Κανένας, πολύ λιγότερο ο ίδιος ο Κάμερον, δεν πίστευε πως θα κατέληγε έτσι.<br />
<br />
Πίσω από το αιφνιδιαστικό αυτό αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος συμπλέκεται ένα ισχυρό ρεύμα ευρωσκεπτικισμού, που προϋπήρχε στη Βρετανία, με την κατάσταση της εργατικής τάξης στη χώρα, καθώς και με την καλπάζουσα κρίση νομιμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και γενικότερα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ελίτ σε όλη τη Δύση.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Η παλιά ιστορία του Βρετανικού Ευρωσκεπτικισμού</h3>
Η διαδικασία και η πορεία που οδήγησε στο αποτέλεσμα της 23ης Ιουνίου του 2016, <a href="http://theconversation.com/polling-history-40-years-of-british-views-on-in-or-out-of-europe-61250">ξεκινά από παλιά</a> . Η σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με την ΕΟΚ και μετά με την ΕΕ, έχει περάσει από πολλά κύματα αμφισβήτησης. Αν και έχουν υπάρξει στιγμές τα τελευταία σαράντα χρόνια που η δυσαρέσκεια των Βρετανών για την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα ή την Ευρωπαϊκή Ένωση μετριόταν δημοσκοπικά πάνω από το 50%, αυτό αποτελούσε συνήθως προσωρινή αντίδραση σε συγκεκριμένες συγκυρίες.<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFmxZEIy6ZfF4rIGSUEL1Njx5I7s3sOwtJZiPHAigjBfNWoD9EEPJ8YfDm9-2RIqmnrlTWGIN2SGmSa0uH2HRnFUYduq4Ir5Bh_-okA-dLMCCdXeWScqUrEtw70nsv1s8jMLbD/s1600/brexit.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="470" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFmxZEIy6ZfF4rIGSUEL1Njx5I7s3sOwtJZiPHAigjBfNWoD9EEPJ8YfDm9-2RIqmnrlTWGIN2SGmSa0uH2HRnFUYduq4Ir5Bh_-okA-dLMCCdXeWScqUrEtw70nsv1s8jMLbD/s640/brexit.png" width="640" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
Εξαίρεση τα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας Θάτσερ κατά τα οποία η απόρριψη της «Κοινής Αγοράς» είχε φτάσει το 65%. Και η Θάτσερ, όπως και ο Χάρολντ Γουίλσον πριν από αυτή, διαχειρίστηκαν την κρίση εμπιστοσύνης επαναδιαπραγματευόμενοι τους όρους της συμμετοχής του Ηνωμένου Βασιλείου στο ευρωπαϊκό εγχείρημα.<br />
<br />
Στην περίπτωση του Γουίλσον η αναδιαπραγμάτευση είχε και θεαματικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά το πρώτο δημοψήφισμα για τη συμμετοχή ή μη της Βρετανίας στην ΕΟΚ (ουσιαστικά, την επικύρωση της απόφασης προσχώρησης του 1973): Οι ψηφοφόροι στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν ψηφίσει τελικά υπέρ της παραμονής στην ΕΟΚ το 1975 σε ποσοστό 67%.<br />
<br />
Έκτοτε όμως η πορεία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρώπη προσδιορίστηκε από διαδοχικές διεκδικήσεις και εξασφαλίσεις εξαιρέσεων και προνομίων. Αν η κοινή γνώμη διατηρούσε μια σχετικά θετική άποψη για την ΕΕ, αυτό οφειλόταν και στο ότι, από τη Θάτσερ και μετά, το Ηνωμένο Βασίλειο απαίτησε να μην είναι ένα «κανονικό» μέλος στην υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ιδιαιτερότητα αυτή έλκει εν μέρει την καταγωγή της από την ιστορική επιφύλαξη των βρετανικών ελίτ προς την ευρωπαϊκή ιδέα, αλλά, παράλληλα, και στη μάλλον κυνική χρήση της ΕΟΚ/ΕΕ σαν αποδιοπομπαίο τράγο από τον ιθαγενή θατσερισμό που, ιστορικά μιλώντας, πάντα προς τα δεξιά πίεζε την Ευρώπη.<br />
<br />
Πάνω σε αυτό το ιστορικό δύσθυμης συμμετοχής συνέκλιναν τα τελευταία χρόνια δύο σχετιζόμενες μεταξύ τους αλλά διακριτές διαδικασίες: <br />
<br />
- Από τη μια, η διεύρυνση της ανισότητας στη Βρετανία και η γενικευμένη πολιτική αγανάκτηση ενάντια σε οικονομικές πολιτικές που δημιουργούσαν αυξανόμενα προβλήματα σε ευρύτατα στρώματα στη χώρα.<br />
<br />
- Από την άλλη, η χρεοκοπία του ευρωπαϊκού μοντέλου σαν θετικά επιθυμητό πρότυπο. <br />
<br />
Το δεύτερο αφορούσε την Ευρώπη. Το πρώτο δεν αφορούσε μόνο την Ευρώπη, αλλά στη δεξιά ρητορική, που ηγεμόνευσε στα τάμπλοϊντ, είχε αναχθεί στον αποδιοπομπαίο Ανατολικοευρωπαίο και Νοτιοευρωπαίο που «έρχεται και ρίχνει τα μεροκάματα», λόγω της ΕΕ.<br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Η ΕΕ, ένα άλογο που δεν μπορεί να κερδίσει</h3>
Στην ΕΕ τα δημοψηφίσματα έχουν ένα χαρακτηριστικό τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον: είναι ως επί το πλείστον οχήματα διαμαρτυρίας εναντίον της και απόρριψής της. Μπορεί να εικάσει εύλογα κανείς πως σε κάθε δημοψήφισμα στο οποίο η ΕΕ μέσω των μηχανισμών και των οργάνων της τοποθετείται υπέρ του ενός αποτελέσματος, θα υπερψηφίζεται το αντίθετο, τουλάχιστον, αλλά όχι μόνον, στις χώρες της παλιάς ΕΕ15.<br />
<br />
Δεν είναι τυχαίο πως για ένα ήσσονος σημασίας θέμα, μια συμφωνία σύνδεσης της ΕΕ με την Ουκρανία, απαιτήθηκε και πραγματοποιήθηκε εφέτος, στις 6 Απριλίου, δημοψήφισμα στην Ολλανδία, στο οποίο αναμενόμενα οι Ολλανδοί τοποθετήθηκαν με μεγάλη διαφορά (62% – 38%) εναντίον της συνθήκης. Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στις περιπτώσεις των δημοψηφισμάτων για το Ευρωσύνταγμα της Γαλλίας και της Ολλανδίας, των δημοψηφισμάτων της Ιρλανδίας για τη συνθήκη της Νίκαιας, αλλά φυσικά και της Ελλάδας το 2015, τα αποτελέσματα δεν είχαν καμία ουσιαστική πολιτική συνέπεια. Κάτι που επιτείνει την οργή εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συστηματικά κωφεύει και αγνοεί την εκφρασμένη λαϊκή βούληση.<br />
<br />
Παράλληλα, και στην Ολλανδία και στη Βρετανία, όπως πέρυσι στην Ελλάδα, σε κάθε εκλογές στις χώρες της ΕΕ, εκείνοι που μαζικά ψηφίζουν «αντι-ΕΕ» και αντισυστημικά είναι τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, εκείνοι και εκείνες που πλήττονται περισσότερο από τη νεοφιλελεύθερη επιβολή στην Ευρώπη και στρατεύονται με οποιοδήποτε εύκαιρο και δυνητικά αποτελεσματικό όχημα πολιτικής διαμαρτυρίας. Αυτό φάνηκε και <a href="http://_wp_link_placehhttp/lordashcroftpolls.com/2016/06/how-the-united-kingdom-voted-and-why/older">στις ποιοτικές έρευνες για το βρετανικό δημοψήφισμα</a> , όπου η ταξική θέση αποδείχθηκε εξαιρετικά στενά συνδεδεμένη με την τελική επιλογή υπέρ της Παραμονής ή της Εξόδου.<br />
<br />
Πρόκειται, στην ουσία για εκδήλωση της γενικευμένης δυσαρέσκειας προς το νεοφιλελεύθερο παγκόσμιο σύστημα που βρήκε, στην κρίση που ξεκίνησε το 2007, την ιδανική ευκαιρία για επέκταση και κυριαρχία. Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, συμβαίνει και σε όλον τον κόσμο, συμβαίνει και σε εθνικό και σε υπερεθνικό επίπεδο: η κυριαρχία μιας καθολικά ανυπόλογης τεχνοκρατικής ελίτ η οποία ασκεί πολιτική που έχει σαν στόχο την εξυπηρέτηση των βραχυπρόθεσμων κερδών μεγάλων επιχειρήσεων και τον πλουτισμό του «1%» σε βάρος του «99 %». Στην Ευρώπη απλά, αυτή η μορφή υποκατάστασης της δημοκρατίας από αυτό το τεχνοκρατικό - τραπεζικό κυβερνητικό σύμπλεγμα, είναι σε πιο προχωρημένο στάδιο και αποτελεί πλέον, ανοιχτά και εκπεφρασμένα αυστηρά μέσω των Συνθηκών της ΕΕ, μεταδημοκρατικό υπόδειγμα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij5eA99t2NDrWpalmL6l0m4JvEBTB8U8e7n3DGPj3buP4P9jNpFRnI-9sT3DMxAsW0bTrK_iZGehwYO1uHN9Hb_MbTOP8NPJ5uV-v-gpnAonO-5vGwCISZH5IXqA6mLRX0NSU6/s1600/PM_2016.06.07_brexit-01.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij5eA99t2NDrWpalmL6l0m4JvEBTB8U8e7n3DGPj3buP4P9jNpFRnI-9sT3DMxAsW0bTrK_iZGehwYO1uHN9Hb_MbTOP8NPJ5uV-v-gpnAonO-5vGwCISZH5IXqA6mLRX0NSU6/s400/PM_2016.06.07_brexit-01.png" width="288" /></a></div>
<br />
Έτσι, η ΕΕ έχει φτάσει ήδη <a href="http://www.pewglobal.org/2016/06/07/euroskepticism-beyond-brexit/">σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά θετικής αποτίμησης από τους πολίτες</a> των χωρών-μελών της . Η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης και των θεσμών της μεταδημοκρατικής, υπερεθνικής διακυβέρνησης που την υπηρετούν, αναδεικνύει σαν αντίπαλο σχέδιο (με τα κατάλληλο ενδοσυστημικά εχέγγυα συνήθως) την επιστροφή στην εθνική συγκρότηση.<br />
<br />
Συνεπώς, είναι εύφορο το έδαφος για την ενίσχυση της Ακροδεξιάς η οποία μοιάζει να είναι και η μόνη δύναμη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που πολιτεύεται στη βάση της πλήρους απόρριψης της ΕΕ. Σε αντίθεση με την ευρωπαϊκή Αριστερά που παραμένει δέσμια της (εύλογης σε αφηρημένο επίπεδο) επιθυμίας της για «μιαν άλλη Ευρώπη» που, ενώ διαβεβαιώνει πως «είναι εφικτή», η μόνιμη «ανεφικτότητά» της στην πράξη τριάντα χρόνια τώρα, και επικυρώνει το θατσερικό TINA (There Is No Alternative, Δεν Υπάρχει Εναλλακτική Λύση) και την εξουδετερώνει πολιτικά.<br />
<br />
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει την εμπιστοσύνη των πιο ευάλωτων τμημάτων των κοινωνιών: η σοσιαλδημοκρατική υπόσχεση, που βρισκόταν στον πυρήνα του ιδρυτικού της οράματος, για μια Ένωση που θα προστατεύει κοινωνικά τους λαούς της από την έκθεση στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και θα τους προσφέρει συνθήκες ευημερίας και ασφάλειας, έχει πάψει να υφίσταται καν σαν θεσμικά θεμιτή πολιτική επιλογή.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Φόβος από παντού</h3>
Η εκστρατεία στο Ηνωμένο Βασίλειο κινήθηκε στο κινδυνολογικό και το τερατολογικό πεδίο και από τις δύο όχθες. Και αν οι ακροδεξιές αθλιότητες της πλευράς του Leave με τις φωτογραφίες των Σύρων προσφύγων ως δυνητικών εισβολέων και η ρητορική του Φαράζ, ήταν η απεχθής πλευρά της εκστρατείας, από την άλλη πλευρά, του Remain, μαθαίναμε (υπομειδιώντας στην Ελλάδα) πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προστάτης εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<br />
<br />
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ τη συμμετρία του φόβου στην πέριξ το BRexit συζήτηση. Από τη μια, η καμπάνια της Εξόδου βασίστηκε στον φόβο του ξένου και των προσφυγικών ροών, από την άλλη, βασικό επιχείρημα για την παραμονή στην ΕΕ στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ο φόβος των οικονομικών συνεπειών μιας εξόδου. Ο φόβος όμως δεν μπορεί να αποτελέσει μακροπρόθεσμα στοιχείο καμίας θετικής πρότασης.<br />
<br />
Αν η ΕΕ έχει απολέσει κάθε ελκυστικότητα και θεμελιώνει την αποδοχή της πάνω στον τρόμο της οικονομικής της αντεκδίκησης σε περίπτωση εξόδου από τους θεσμούς της, τότε δεν μπορεί κανένας να περιμένει πως η Ένωση θα κρατήσει πολύ. Ιδίως όταν πια ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν θεωρεί πως έχει τίποτα να χάσει: Άλλωστε, και στη Βρετανία, όπως πέρυσι στην Ελλάδα, διαπιστώθηκε καθυστερημένα το προφανές: δεν μπορείς να απειλήσεις με οικονομική καταστροφή τον κατεστραμμένο.<br />
<br />
Για όσους η νεοφιλελεύθερη επέλαση αφήνει εκτός κοινωνίας και χωρίς καμία προσδοκία, δεν υπάρχει ερώτημα: η ψήφος που αντιτίθεται στη συστημική επιλογή, στην επιλογή που του λένε να ψηφίσουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και οι ποικίλης φύσης τεχνοκράτες, θα είναι πάντα το εύλογο ανακλαστικό των πληττόμενων κοινωνικών ομάδων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή μοιάζει (και είναι) ανεπηρέαστη από τη λαϊκή βούληση, είναι ο ιδανικός στόχος αυτής της μαζικής λαϊκής δυσαρέσκειας με τον θνήσκοντα αλλά όχι αποθανόντα ακόμα νεοφιλελευθερισμό.<br />
<br />
Αλλά ακόμα και στο θέμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, δεν είναι καθόλου προφανές ότι η «επίσημη» πλευρά του Remain, όπως εκφράστηκε από τη συντηρητική κυβέρνηση, ήταν λιγότερο φοβική και δεν ενίσχυσε το αφήγημα των «κακών ξένων» εξίσου με την καμπάνια του BRexit, από θεσμική μάλιστα θέση. Η κυβέρνηση Κάμερον χρησιμοποίησε σαν επιχείρημα υπέρ της Παραμονής πως διαπραγματεύτηκε ένα περιοριστικό πλαίσιο για τη μετακίνηση εργαζομένων μέσα στην ΕΕ. <br />
<br />
Ενδεικτικά, η πίεση της Βρετανίας για τον τερματισμό της επιχείρησης Mare Nostrum για τον εντοπισμό και τη διάσωση μεταναστών και προσφύγων από το Ιταλικό Ναυτικό, ήταν και δεδομένη και ομολογημένη ανοιχτά. Εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κάμερον είχε μάλιστα δηλώσει πως <a href="https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2014/10/28/why-britain-wont-save-drowning-migrants-in-the-mediterranean/?utm_term=.17526936a5db">η Βρετανία αντιτίθεται σε μεγάλης έκτασης προσπάθειες περισυλλογής και διάσωσης ναυαγών στη Μεσόγειο </a>γιατί συνιστούσαν «παράγοντα προσέλκυσης μεταναστών».<br />
<br />
Η λήξη του Mare Nostrum και η υποκατάστασή του από την επιχείρηση Τρίτων της Frontex, σήμαινε την εκτόξευση του αριθμού των πνιγμών στη Μεσόγειο <a href="http://www.amnestyusa.org/research/reports/europe-s-sinking-shame-the-failure-to-save-refugees-and-migrants-at-sea">όπως κατήγγειλε η Διεθνής Αμνηστία</a>. Η βρετανική κυβέρνηση εξέπεμπε συστηματικά λοιπόν διαβεβαιώσεις στο εκλογικό σώμα πως είναι εξίσου ξενοφοβική με την άλλη πλευρά, απλά πιο <i>υπεύθυνα </i>ξενοφοβική.<br />
<br />
Το κλίμα της επίρριψης των ευθυνών στους μετανάστες για τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, την ίδια στιγμή μάλιστα που ένα απορρυθμισμένο εργασιακό τοπίο επέτρεπε τη χρήση ξένων (Ανατολικοευρωπαίων και Νοτιοευρωπαίων) μεταναστών για να ρίχνει την αμοιβή της εργασίας, ήταν και παραμένει ισχυρό πολιτικό αφήγημα των Βρετανών Τόριδων, η επιτυχία του οποίου ενίσχυσε και έθρεψε ακροδεξιά φαινόμενα όπως το UKIP και δημιούργησε τις συνθήκες για τη μαζική στροφή προς την ξενοφοβία εκτεταμένων στρωμάτων της εργατικής τάξης.<br />
<br />
Καμία λοιπόν πλευρά δεν βασίστηκε κυρίως και επίσημα στην παρουσίαση μιας θετικής προοπτικής, αλλά έκτισαν αμφότερες πάνω στον φόβο του αγνώστου, το οποίο κάθε πλευρά έντυνε απλώς με διαφορετικά ρούχα.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Η περιφρόνηση των νικητών και η αμφισβήτηση της δημοκρατίας</h3>
Τα κυρίαρχα ΜΜΕ και οι δημοσιολόγοι της ημεδαπής και της αλλοδαπής, ιδίως βέβαια του Ηνωμένου (προς το παρόν) Βασιλείου, έχουν αποδυθεί σε έναν απεγνωσμένο αγώνα απαξίωσης του αποτελέσματος και άρνησής του. Στον πυρήνα των αναλύσεων αυτών βρίσκεται η συστηματική επίθεση και περιφρόνηση προς τις κοινωνικές ομάδες που υπερψήφισαν την έξοδο από την ΕΕ, με τη μεταφορά της «εξήγησης» για την ψήφο στη σφαίρα της ηθικολογίας, ή της ηθικολογίζουσας κοινωνιολογίας.<br />
<br />
Υπάρχει ένας κυκεώνας αντιδράσεων που συντείνουν σε αυτή την μπρεχτικά ειρωνική απαίτηση «να παραιτηθεί ο λαός και η κυβέρνηση να εκλέξει νέο» την οποία <a href="http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/brexit-result-latest-david-lammy-mp-eu-referendum-result-parliament-twitter-statement-stop-this-a7102931.html">μοιάζουν να υιοθετούν και εκλεγμένοι πολιτικοί </a>. Στη Βρετανία ο παραδοσιακός ευρωσκεπτικισμός από τα δεξιά, είχε ισχυρό βήμα στα λαϊκά ταμπλόιντ που «έκτισαν» ατζέντα με ξενοφοβικό και εθνικιστικό πρόσημο. Το άλμα από αυτό στη συλλήβδην ταύτιση όλης της ψήφου εναντίον της ΕΕ με τον ρατσισμό και τον παραδοσιακό αγγλικό αντιευρωπαϊσμό είναι όμως έωλο.<br />
<br />
Ενώ είναι ακριβές πως στην εκστρατεία του Leave ηγεμόνευσε επικοινωνιακά αυτή η ακροδεξιά ρητορική, μια τέτοια συνολική αναγωγή της ψήφου σε ρατσιστική διάθεση αγνοεί και το γεγονός ότι την κρίσιμη πλειοψηφία στο Leave την έδωσαν εκείνοι που αμφισβητούσαν την παραμονή στην ΕΕ από τα αριστερά και πως <a href="http://www.britishfuture.org/articles/15131/">μεταγενέστερες δημοσκοπήσεις</a> κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν μια τέτοιου είδους ηγεμονία του ρατσισμού στη βρετανική κοινωνία.<br />
<br />
Κάθε δημοψήφισμα απαντά σε κάποιο ερώτημα, συχνά μάλιστα όχι σε αυτό που τίθεται αλλά σε αυτό που στην πραγματικότητα υπονοείται ή υποβόσκει. Ιδίως όταν συντρέχουν, όπως τώρα, συνθήκες αποδυνάμωσης της δημοκρατίας και οι πολίτες το μετατρέπουν σε συνολική ψήφο εμπιστοσύνης ή μομφής κατά ενός ολόκληρου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού συστήματος. Επειδή οι κομματικοί μηχανισμοί και οι παραδοσιακές εκπροσωπήσεις ατονούν στα δημοψηφίσματα σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές εκλογές, τα αποτελέσματα καταδεικνύουν το πολιτικό κλίμα χωρίς τη μεσολάβηση της πολιτικής συνήθειας.<br />
<br />
Η απάντηση που δίνεται έτσι στο εκάστοτε ερώτημα δεν είναι σίγουρο πως θα είναι πάντα αποδεκτή από όλους, πάντως η κρίση για αυτό το θέμα δεν είναι ηθική, ακριβώς γιατί σε τελική ανάλυση, όπως είπαμε, ένα τόσο κρίσιμο δημοψήφισμα «επιλέγει» μόνο του το πραγματικό ζήτημα που θέλει να τεθεί. Στο δημοψήφισμα αυτό, οι συνθήκες ήταν τέτοιες (και αυτό θα όφειλε να το γνωρίζει ο Κάμερον) ώστε το πραγματικό ερώτημα για ένα κρίσιμα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος να είναι εκείνο της απελπισίας του αποκλεισμού και των μειούμενων μισθολογικών προοπτικών και εργασιακών προστασιών, αλλά και της ανησυχίας για τη δημοκρατική κυριαρχία στη χώρα τους.<br />
<br />
Η ψήφος ήταν αναγκαστικά ψήφος «κατά» μιας επιλογής και όχι «υπέρ» μιας θετικής πρότασης. Αν το αγνοήσει κανείς αυτό και καταφύγει<a href="http://nymag.com/daily/intelligencer/2016/04/america-tyranny-donald-trump.html"> σε ηθικολογικούς δεκάρικους εναντίον του «αμαθούς λαού» και της υπερβολής της δημοκρατίας</a> , μιλά <a href="http://www.telegraph.co.uk/news/2016/06/10/the-world-is-baffled-by-our-urge-to-leave-the-eu--to-do-so-would/">για «κακομαθημένα παιδιά»</a> και ζητά την κατάργηση των εκλογών, τότε επιβεβαιώνει με αυτήν ακριβώς τη στάση την καχυποψία των εκλογέων απέναντί του. Εμφανίζεται σαν ολιγαρχικός, υπερασπιστής μιας μη-υπόλογης νομενκλατούρας από την οποία ο λαός έσπευσε να διαφοροποιηθεί με την ψήφο του. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, η συνθηματολογία ξεπερνά την μπρεχτική ειρωνεία που προαναφέραμε: <a href="http://foreignpolicy.com/2016/06/28/its-time-for-the-elites-to-rise-up-against-ignorant-masses-trump-2016-brexit/?wp_login_redirect=0">καλούνται οι ελίτ να εξεγερθούν απέναντι στις αμαθείς μάζες </a>και να τις βάλουν στη θέση τους , να επικρατήσει η διακυβέρνηση μέσω τεχνοκρατών και να σταματήσουν οι εκτροπές (και μάλιστα όλο αυτό εκφωνούμενο από έναν μετριοπαθή έως τώρα αρθρογράφο).<br />
<br />
Οι επιθέσεις στις «ανόητες μάζες» και στην ανωριμότητά τους έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα, και βρίσκουν πάτημα συχνά από άλλα φαινόμενα ακροδεξιάς ανόδου παγκοσμίως, από τη Λεπέν μέχρι τον Τραμπ. Το ενδιαφέρον στις αναλύσεις αυτές είναι πως την κατάρρευση της νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος σε παγκόσμιο (ή έστω δυτικό) επίπεδο και την ανάδυση φαινομένων πολιτικής απελπισίας και πρωτογονισμού τη μεταφέρουν από το πλαίσιο της αναζήτησης των αιτίων για αυτή την εξέλιξη, στο πλαίσιο της καταδίκης και απόρριψης των φορέων αυτής της εξέλιξης.<br />
<br />
Σε αυτό όλοι οι απολογητές του καταρρέοντος συστήματος (αυτό που ονομάστηκε «ακραίο κέντρο») συγκλίνουν, και με τον τρόπο αυτό γίνονται πόλοι αμφισβήτησης της δημοκρατίας, βγαίνοντας από τα δεξιά στην ακροδεξιά.<br />
<br />
Εδώ όμως έχουμε πολλαπλά παράδοξα πολύ πέραν της Βρετανίας: η δημοκρατική και σώφρων Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά, οι δύο πυλώνες του θνήσκοντος νεοφιλελεύθερου μοντέλου, γίνονται οι σκληρότεροι τιμητές της δημοκρατίας της ίδιας. Στο βαθμό που το ακραίο αυτό κέντρο, οπουδήποτε στον κόσμο, εκφράζει τη φρίκη του για την άνοδο διαφόρων λαϊκισμών (με την τρέχουσα ασαφή δημοσιογραφική έννοια), αλλά συνεχίζει να ασκεί το ίδιο τεχνοκρατικό μοντέλο αποκομμένης και ανυπόλογης εξουσίας, ανατροφοδοτεί θετικά τις συνθήκες υπό τις οποίες αναπαράγεται και ενισχύεται η Ακροδεξιά. Όπως θετικά την ανατροφοδοτεί αυτή η μαζική απαξίωση του «αμόρφωτου λαού». <a href="http://www.rollingstone.com/politics/news/the-reaction-to-brexit-is-the-reason-brexit-happened-20160627?page=3">Όπως παρατηρεί ο Matt Taibbi</a>, η αντίδραση στο BRexit είναι ο λόγος που το BRexit συνέβη.<br />
<br />
Οι ελίτ, όχι μόνο στη Βρετανία, αλλά και σε όλη την ΕΕ, επέλεξαν να κωφεύσουν στην κοχλάζουσα δυσαρέσκεια που πραγματικά ανέδειξε η κάλπη. Η στάση των Ευρωπαίων αξιωματούχων δείχνει πως το πάθημα της Βρετανίας δεν έγινε μάθημα και η σειρά από πολιτικές (πέρα από τις οικονομικές) κρίσεις που έρχονται στα απόνερα της βρετανικής απόφασης για έξοδο από την Ένωση, θα αντιμετωπιστούν με την ίδια εμμονικότητα και ακαμψία.<br />
<br />
Ήδη,<a href="http://www.kathimerini.gr/865533/article/epikairothta/kosmos/handelsblatt-metarry8mistiko-sxedio-soimple-gia-komision---ekt"> κατά την Handelsblatt </a>, ο Σόιμπλε φαίνεται πως κατάλαβε από όλη αυτή την ήττα, πως δεν υπάρχει αρκετά αυστηρή τήρηση του δημοσιονομικού συμφώνου και πως χρειάζονται χρηματοδοτικοί εκβιασμοί προκειμένου να πειστούν οι χώρες να εφαρμόσουν τα αντιλαϊκά και διαβρωτικά για τη δημοκρατία μέτρα που αποκαλεί «μεταρρυθμίσεις». Υπό τις συνθήκες αυτές είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς κάποιο μέλλον σε αυτήν την Ευρώπη, με ή χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία…<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
<b>Επίμετρο</b></h4>
<br />
<i>Την κρίσιμη διαφορά για να υπερισχύσει το Leave την έκαναν ψηφοφόροι του Εργατικού και του Πράσινου Κόμματος που ψήφισαν με άλλο σκεπτικό και άλλα κριτήρια από τον συντηρητικό πυρήνα. Μια ματιά στα ποιοτικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων κάνει σαφές πως χωρίς αυτό το κομμάτι, το Leave δεν υπήρχε περίπτωση να συγκεντρώσει πλειοψηφία. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο λοιπόν, η δική μας ήττα πέρυσι έδρασε πιθανόν καταλυτικά στη Βρετανία: αν δει κανείς την επιχειρηματολογία του Lexit (της καμπάνιας για έξοδο από την ΕΕ από αριστερή σκοπιά) και των ανθρώπων που από κάθε άλλο παρά ακροδεξιά σκοπιά ψήφισαν Leave, κεντρικότατο σημείο της ήταν πως η ΕΕ απέδειξε, α) με τη στάση της πέρυσι το καλοκαίρι στην Ελλάδα και β) με τη διαχείριση του προσφυγικού, πως είναι και τελεσίδικα αντιδημοκρατική και επίσης ξενοφοβική (αλλά απλά με πιο θεσμικό τρόπο και χωρίς τη ρητορική που συνοδεύει τις ηλιθιότητες του Farage).</i><br />
<i><br /></i>
<i>Με άλλα λόγια, πέρα από την αυτοκρατορική αυταπάτη και την ξενοφοβία, που ήταν πάντα το υπόστρωμα του συντηρητικού ευρωσκεπτικισμού και υπήρχε πάντα, την πλειοψηφία στο Leave ενδέχεται να έδωσαν εκείνοι που απομυθοποίησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το ευρωπραξικόπημα του Ιουλίου του 2015 στη χώρα μας. Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε το πολιτικό αυτό φαινόμενο της πεταλούδας επιβεβαιώνει ήδη αυτό που λεγόταν από πέρυσι: μετά τον πειθαναγκασμό της Ελλάδας στη συνέχιση της λιτότητας, η Ευρώπη δεν θα ήταν ποτέ πια η ίδια.</i></div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-76780947209789191392016-10-20T22:02:00.000+03:002016-10-20T22:43:14.946+03:00Παραμορφωμένοι από την τρυφερή χάρη των κοινωνικών δικτύων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHycnvrBR5q-EzIHNl-6UikMaP9L4GO5wEZoas2zhftDNmVZUxJIdJE0GNaMWNsq7d0qNxf1CMZUbmBGk3r23UPTPIvqqggAHVIIEj0gjARpgcOLaoRtERghQCcJhLJLfbbVMM/s1600/moby.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHycnvrBR5q-EzIHNl-6UikMaP9L4GO5wEZoas2zhftDNmVZUxJIdJE0GNaMWNsq7d0qNxf1CMZUbmBGk3r23UPTPIvqqggAHVIIEj0gjARpgcOLaoRtERghQCcJhLJLfbbVMM/s640/moby.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Moby, from "Are you lost in the world like me"official video</td></tr>
</tbody></table>
<i><br /></i>
<i>[Αναδημοσιεύω εδώ άρθρο μου που <a href="http://www.dimosiografia.press/paraplhroforhsh-sta-mesa/" target="_blank">δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Δημοσιογραφία" στο τεύχος 10, Άνοιξη 2016</a>]</i></div>
<div>
<br /></div>
Κάποια εποχή οι απεργίες των δημοσιογράφων είχαν άμεση επίδραση στους πολίτες αυτής της χώρας. Προκαλούσαν ένα αισθητό κενό στην ενημέρωση. Οι εφημερίδες που δεν έβγαιναν, οι ειδήσεις στα ραδιόφωνα και τα κανάλια που δεν μεταδίδονταν, γινόντουσαν αντιληπτές σαν μια ενοχλητική σιωπή. Τα Μέσα πληροφόρησης για το τι γίνεται στον κόσμο και στην χώρα, ήταν κλειστά. Κάθε δημόσιος διάλογος έπαυε.<br />
<br />
<div>
Σήμερα, καμία απεργία δημοσιογράφων δεν δημιουργεί την ίδια αίσθηση. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην απαξίωση της δημοσιογραφίας παντού, και με ιδιαίτερη ένταση (για πολλούς συγκυριακούς και συστημικούς λόγους) ειδικά στη χώρα μας. Όμως, κυρίως οφείλεται στη δραματική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ενημερώνεται ένα ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των πολιτών.<br />
<br />
Στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο το διαδίκτυο ανέτρεψε το μοντέλο διάδοσης και παραγωγής της ενημέρωσης. «Εκδημοκράτισε» και κατέστησε απλή την «έκδοση» πάσης φύσεως δημοσιογραφικών ή ενημερωτικών εγχειρημάτων σε όλο το φάσμα. Από το ερασιτεχνικό και το ακτιβιστικό μέχρι τα διάφορα ενημερωτικά «μικρομάγαζα» κάθε είδους. Η κυριαρχία των social media (κοινωνικών μέσων ή μέσων κοινωνικής δικτύωσης – ΜΚΔ), στη συνέχεια, άλλαξε τελείως τους τρόπους διάχυσης της είδησης και «προσωποποίησε» τις ροές ειδήσεων και πληροφορίας.<br />
<br />
Οι αλλαγές αυτές δεν είναι κάτι το δευτερεύον. Επηρεάζουν και μεταβάλλουν δραστικά ολόκληρο το οικοσύστημα της πληροφόρησης και της δημόσιας συζήτησης· σπάζουν μερικώς (συχνά εικονικά) την ασυμμετρία μεταξύ πομπού και δέκτη της πληροφόρησης· αλλάζουν τις πρακτικές και τις δεξιότητες που απαιτούνται από δημοσιογράφους, δημοσιολογούντες και αναγνώστες· και αυξάνουν το λόγο θορύβου προς σήμα της διαχεόμενης πληροφορίας.<br />
<br />
Στην πορεία δημιουργούν, ή μάλλον επεκτείνουν από εκεί που την είχε αφήσει η τηλεόραση, μια έρημο του, κατά Μποντριγιάρ, «υπερπραγματικού», και αναδεικνύονται σε υπονομευτές της δυνατότητας για έλλογη συζήτηση, κάτι που επικρεμόταν πάντα σαν ένας από τους λανθάνοντες κινδύνους (ή στόχους;) της μαζικοποίησης των μέσων ενημέρωσης και της συγκεντρωτικής εμπορευματοποίησής τους.<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Ποσότητες και ποιότητες</h4>
Ας πάρουμε τα πράγματα από την ποσοτική τους αρχή: Πυλώνας πλέον της ενημέρωσης σαν μέσο είναι το διαδίκτυο. <a href="http://www.statistics.gr/documents/20181/51246a10-a5d9-44ae-9186-d17d55a496a0">Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ</a>, στην Ελλάδα το 2014 το 68% περίπου του πληθυσμού έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Το ποσοστό στους κάτω των 44 ετών είναι 83% και πάνω, σε αντίστροφη αναλογία με την ηλικία. Από αυτούς, το 85% διαβάζει ειδήσεις online. Το 65% (που γίνεται 88% στις μικρές ηλικίες) μπαίνει στις σελίδες υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης (όπως facebook, twitter, instagram κτλ).<br />
<br />
Μπορούμε λοιπόν να δούμε πως κατά μέσο όρο, ήδη στην Ελλάδα, πάνω από τους μισούς κατοίκους της χώρας ενημερώνονται από το διαδίκτυο. Αν συνυπολογιστεί και η χρήση των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης (που φιλοξενούν ενημερωτικούς συνδέσμους κάθε είδους) το ποσοστό γίνεται τεράστιο, ιδίως στις ενεργές ηλικίες. Στις ΗΠΑ, το 63% των χρηστών του facebook και του twitter <a href="http://www.journalism.org/2015/07/14/the-evolving-role-of-news-on-twitter-and-facebook/">δήλωναν το καλοκαίρι του 2015 στην Pew Research</a> πως οι πλατφόρμες αυτές κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν και τη βασική τους πηγή ειδησεογραφικής πληροφόρησης.<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Τα νέα κανάλια</h4>
Συνεπώς, στο κέντρο της «κατανάλωσης περιεχομένου» γενικά και ειδησεογραφίας (και ανάλυσης) ειδικά, βρίσκονται, όλο και περισσότερο, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Οι πλατφόρμες τους αποτελούν τα νέα «αμφίδρομα» κανάλια. Ήδη στους περισσότερους ειδησεογραφικούς ιστοχώρους οι παραπομπές συνδέσεων από το facebook είναι – εδώ και 3-4 χρόνια τουλάχιστον – πολύ περισσότερες από εκείνες από το Google.<br />
<br />
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον βασικοί κόμβοι στο δίκτυο της πολιτικής οικονομίας των (όχι πια και τόσο) «νέων» μέσων. Χαρακτηριστικά, <a href="http://www.edelman.com/insights/intellectual-property/2016-edelman-trust-barometer/global-results/">το Βαρόμετρο Εμπιστοσύνης της Edelman για το 2016, σε 28 χώρες</a> δείχνει πως πιο αξιόπιστες πηγές ειδήσεων θεωρούνται από τους πολίτες των χωρών αυτών οι μηχανές αναζήτησης. Η ψαλίδα μεταξύ των παραδοσιακών μέσων (στα οποία περιλαμβάνονται βέβαια και τα διαδικτυακά τους σκέλη) και των αμιγώς διαδικτυακών κλείνει – με αυξανόμενη την αξιοπιστία και των ΜΚΔ. Ειδικά στους κάτω των 33, η ψαλίδα αυτή έχει κλείσει ήδη και ως προς τα διαδικτυακά ΜΜΕ όσο και ως προς τα ΜΚΔ.<br />
<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Στην Ελλάδα</h4>
Αξίζει να τονίσουμε πως στην Ελλάδα η απαξίωση της ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας έχει οδηγήσει σε μια πιο «προωθημένη» αποδοχή και θετική αξιολόγηση των ΜΚΔ από ό,τι σε άλλες χώρες. Έτσι, <a href="http://ec.europa.eu/public_opinion/archives/eb/eb82/eb82_media_en.pdf">σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο</a> του Φθινοπώρου του 2014, η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες στην ΕΕ στις οποίες το διαδίκτυο διαθέτει μεγαλύτερη αξιοπιστία από ό,τι τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και οι εφημερίδες. Επίσης, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην ΕΕ ως προς τη θετική πρόσληψη της αξιοπιστίας των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.<br />
<br />
Έτσι, παρά το γεγονός ότι και στην Ελλάδα, όπως παντού στη Δύση, η καθημερινή πολιτική ατζέντα κυριαρχείται ακόμα από τις επιλογές των τηλεοπτικών (βασικά) ΜΜΕ, η υποβάθμιση (στην Ελλάδα κατάρρευση) της αξιοπιστίας τους, τη δυναμιτίζει, και οδηγεί σε αρνητική αντιμετώπισή της. Η προωθούμενη εκάστοτε ατζέντα προσλαμβάνεται από την πλειονότητα, ιδίως των νέων, όλο και περισσότερο με εξαιρετικό σκεπτικισμό.<br />
<br />
Παρότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το διαδίκτυο ακόμα για να εστιάσει την κοινή γνώμη εξίσου μαζικά σε συγκεκριμένα γεγονότα όπως η τηλεόραση, μπορεί να υπονομεύει αποτελεσματικά και ποικιλοτρόπως τις αφηγήσεις των ΜΜΕ ακολουθώντας την κοινωνική διάθεση, που είναι απορριπτική σε μεγάλο βαθμό απέναντί τους. Αυτό, σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα, που προκαλεί ένταση της σημασίας των ΜΚΔ και του διαδικτύου γενικότερα στην ενημέρωση σε σχέση με τις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ ή τις ΗΠΑ.<br />
<br />
Έτσι, ενώ η τηλεόραση (κυρίως) καθορίζει ακόμα το τι συζητείται ευρύτερα, δεν ελέγχει πια καθόλου τον τρόπο που συζητιέται, αλλά ούτε και τα επιμέρους θέματα και τα πληροφοριακά αντικείμενα που εξαπλώνονται ατάκτως μέσα από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Δικτύωσης και δρουν σωρευτικά και αποτελεσματικότατα σαν διεκδικητές της προσοχής του χρήστη στο διαδίκτυο σε σχέση με τα προωθούμενα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ.<br />
<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Τα Μέσα και οι παθολογίες τους</h4>
Ας εστιάσουμε στους μηχανισμούς διεκδίκησης της «επισκεψιμότητας». Αυτοί οι μηχανισμοί διαμορφώνουν ταυτόχρονα και ένα μέρος από τη μεθοδολογία της διαδικτυακής δημοσιογραφικής πρακτικής. (Αλλά και εκείνη κάθε διαδικτυακού περιεχομένου προς εμπορευματοποίηση).<br />
<br />
Μια από τις βασικές στρατηγικές αύξησης της επισκεψιμότητας ενός ιστοχώρου είναι<br />
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Να πείσει / προκαλέσει τους χρήστες των ΜΚΔ να αναπαραγάγουν / αναρτήσουν μια είδησή του και</li>
<li>Να πείσει όσους τη δουν να την αξιολογήσουν θετικά και να κάνουν «κλικ» σε αυτήν.</li>
</ul>
<br />
Σε αυτό το πλαίσιο, για οικονομικούς λόγους, ένα κυρίαρχο μοντέλο παραγωγής περιεχομένου ξεκινά από τον τίτλο και φτάνει μόνο μέχρι την περιγραφή. Στα πιο ευτελή από τα «ενημερωτικά σάιτ» υψηλότερης επισκεψιμότητας («ενημερωτικά μπλογκ» είχε καθιερωθεί εσφαλμένα να ονομάζονται<a href="http://www.dimosiografia.press/paraplhroforhsh-sta-mesa/#_ftn5">[1]</a>) η ερεθιστικότητα του τίτλου, παραβαίνει κάθε δεοντολογική αρχή. Άλλες φορές ανακυκλώνονται ή παραποιούνται φωτογραφίες, βίντεο ή ειδήσεις παρελθόντων μηνών ή ετών. Άλλες φορές ο τίτλος δεν προκύπτει από το περιεχόμενο. Πιο συχνά ακόμα ο τίτλος είναι διατυπωμένος έτσι, ώστε να γαργαλάει την περιέργεια του χρήστη με διάφορα τρικ κ.ο.κ.<br />
<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Τερατολογίες</h4>
Στην κατώτερη στάθμη αυτής της παραδημοσιογραφίας (αλλά όχι μόνο πια εκεί), είναι η υιοθέτηση αλλά και η εφεύρεση συνωμοσιολογικών και κίτρινων τερατολογιών, φημών και λάσπης, σε συνέχεια της μεγάλης παράδοσης του σκανδαλοθηρικού και κίτρινου τύπου, αλλά σε κλίμακα και συντονισμό τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από οτιδήποτε μπορούσε να παραχθεί από έντυπα. Παράλληλα με το κερδώο σκέλος, ανάλογες τεχνικές χρησιμοποιούνται και στο κομμάτι της εξυπηρέτησης οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Άρα, η ροή της πληροφόρησης μέσα στα ΜΚΔ είναι σε συνεχείς ρήξεις με το πραγματικό. Μάλλον, για την ακρίβεια, σε σχέση υποβολιμιαίας δημιουργικής επανερμηνείας και επαύξησής του…<br />
<br />
Θα μπορούσε κανείς να αντείπει πως παράλληλα με τις παθολογίες αυτές, έχει δημιουργηθεί ένας ζωτικός και ευρύτατος χώρος δημόσιας συζήτησης. Πως έχει αποδοθεί σε αδρανείς μέχρι τώρα αναγνώστες / τηλεθεατές η δυνατότητα ενεργούς παρέμβασης και στη διανομή και στην παραγωγή πληροφορίας. Αν και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, τόσο το ιδιωτικοποιημένο περιβάλλον των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης και το ιδεολογικό πλαίσιο των συμφραζομένων τους<a href="http://www.dimosiografia.press/paraplhroforhsh-sta-mesa/#_ftn6">[2]</a>, όσο και η παραμένουσα ασυμμετρία ισχύος της πληροφόρησης, αλλά και της δυνατότητας διαφημιστικής προώθησης περιεχομένου που δίνουν οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, δρουν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.<br />
<br />
<h4>
</h4>
<h4>
Δυσλειτουργίες</h4>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;">Παρακάτω θα περιγράψω μερικές μόνο από τις δυσλειτουργίες / παθολογίες που γεννά η νέα κεντρικότητα των ΜΚΔ στην παραγωγή, διάχυση και πρόσληψη της πληροφόρησης.</span></div>
<div>
<br /></div>
<h3 style="text-align: left;">
Η δομική μη-αντιστρεψιμότητα της παραπληροφόρησης</h3>
Άπαξ και κάτι κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και μοιραστεί στα social media είναι αδύνατον να αποσυρθεί και δυνητικά θα κυκλοφορεί κατά κύματα αέναα, χωρίς δυνατότητα διόρθωσης, ακόμα και αν αποδειχθεί περίτρανα το αβάσιμό του, παρά μόνο για το πολύ μικρό κομμάτι εκείνων που και διαβάζουν τα σχόλια των άλλων και καταλαβαίνουν τι σημαίνει τεκμηρίωση. Οι δυνατότητες ατέρμονης παραπληροφόρησης, απάτης, λασπολογίας, δυσφήμισης και συκοφαντίας (ή προώθησης, διαφήμισης και αγιογράφησης βέβαια) που προσφέρουν τα ΜΚΔ με την αρωγή συνήθως ιστοχώρων αμφίβολης καθαρότητας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας (αλλά όχι μόνο τέτοιων), που αναπαράγουν ό,τι θεαματική ράδιο-αρβύλα περνάει από τα αυτιά τους ή που απλά την επινοούν, είναι πρωτοφανείς στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Στα ΜΚΔ, με μετανεωτερικότατο τρόπο, η μυθοπλασία και η είδηση, η ιδεολογική επινόηση και η τεκμηριωμένη ιστοριογραφία, η κακόβουλη ψευδολογία και το λεπτομερές ρεπορτάζ, η επιστημονική άποψη και οι «τσαρλατανισμοί», είναι όντωςεπικοινωνιακά ισοδύναμα, πρακτικά.<br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<a href="http://www.ted.com/talks/eli_pariser_beware_online_filter_bubbles">Η φούσκα του φίλτρου (filter bubble)</a></h3>
Μια βασική δυνατότητα που έχουν δώσει στους χρήστες τα ΜΚΔ είναι εκείνη της «προσωποποίησης» της χρονογραμμής, δηλαδή το να μπορεί να επιλέγει και να διατηρεί επαφή κανείς μόνο με εκείνους τους φίλους ή τις ενημερωτικές / ειδησεογραφικές / αναλυτικές πηγές που εκείνος επιλέγει. Παρότι αυτή η δυνατότητα είναι αναμφίβολα εύχρηστη και δυνητικά χρήσιμη, δημιουργείται έτσι ένα όλο και πιο «προστατευμένο» περιβάλλον ενημέρωσης, όπου απόψεις και αντιλήψεις δεν τίθενται ποτέ υπό αμφισβήτηση και ελάχιστα νέα πλην των προκαθορισμένων φτάνουν στον εκάστοτε χρήστη. Από την τυραννία των «φρουρών» της πληροφορίας των ΜΜΕ, φτάνουμε στην αυτο-περίκλειση σε έναν θάλαμο με καθρέπτες, όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να αυτοαποκλείεται αποτελεσματικά από την πραγματικότητα, μέσα σε μια αέναη επανάληψη του ασφαλούς για αυτόν, έχοντας ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση της σφαιρικής ενημέρωσης.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Η υποστολή της δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα ΜΚΔ</h3>
<a href="http://www.ing.com/Newsroom/All-news/NW/2014-Study-impact-of-Social-Media-on-News-more-crowdchecking-less-factchecking.htm">Σε έρευνα της ING</a> το 2014, διαπιστώθηκε πως ένα μεγάλο τμήμα των δημοσιογράφων διεθνώς θεωρούν, αφενός, πως δεσμεύονται λιγότερο από τη δημοσιογραφική δεοντολογία στα ΜΚΔ και, αφετέρου, ελέγχουν και επιβεβαιώνουν τα όσα γράφουν στα περισσότερα Μέσα πολύ λιγότερο από ό,τι παλαιότερα και κυρίως μετά τη δημοσίευση. Αυτή η συστηματική απώλεια ελέγχου από τους (έστω και τυπικά) θεματοφύλακες της διασταύρωσης της πληροφορίας, στοιχίζει πολλαπλασιαστικά στην ακεραιότητα των όσων μεταφέρονται, ακόμα και από καθιερωμένα και με κύρος ΜΜΕ μέσα από το διαδίκτυο.<br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Το δίκοπο μαχαίρι της διπλής ιδιότητας παραγωγού – λήπτη περιεχομένου.</h3>
Αντίθετα με την παλιά μορφή πρόσληψης ειδήσεων ή αρθρογραφίας, σήμερα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των χρηστών ΜΚΔ είναι ενεργοί συμμέτοχοι, όχι μόνο στην επιλογή και στη διάχυση του περιεχομένου που διαβάζουν. Συχνά και στην παραγωγή. Ανάλογα με τη «θεαματικότητα» όσων μεταφέρουν πολλά από τα στάτους, τις φωτογραφίες, τα βίντεο ή τα tweets που εμφανίζονται, διαχέονται και επαναλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα, συχνά δε αναπαράγονται και από μαζικότερα μέσα. Αυτό έχει το πλεονέκτημα της αμεσότητας και δίνει τη δυνατότητα ταχύτατης διάχυσης επί τόπου μαρτυριών και εναλλακτικών, αντί των επισήμων, ερμηνειών. Όμως, παράλληλα είναι εξαιρετικά ευάλωτη ως διαδικασία στην εξαπάτηση, στην παραποίηση, στην παρεξήγηση, αλλά και στο τρολάρισμα. Πρόκειται για την οικοδόμηση του υπερπραγματικού με όρους crowdsourcing.<br />
<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Churnalism</h3>
Η ακατάπαυστη δραστηριότητα των ΜΚΔ επιτείνει τις ανάγκες παραγωγής περιεχομένου σε μια συνεχή γραμμή παραγωγής ειδήσεων σε 24ωρους ρυθμούς, σε news room που είναι συνήθως υποστελεχωμένα. Αυτό οδηγεί, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στον έντυπο ή τον ραδιοτηλεοπτικό τύπο, στην εκτενή παρουσίαση αυτούσιων αποσπασμάτων από εταιρικά, πολιτικά, οικονομικά και άλλα δελτία Τύπου, μπροσούρες, και γενικά έγγραφα δημοσίων σχέσεων ή προπαγάνδας – όλο αυτό που ονομάζεται διεθνώς churnalism. Αυτό μπορεί να γίνεται εσκεμμένα σαν μέρος κάποιας ατζέντας ή απλά λόγω της πίεσης του χρόνου. Αλλά, έχει πάντα ως αποτέλεσμα τη σύγχυση μεταξύ κάλυψης ενός θέματος και προώθησης μιας πλευράς ή άποψης επ’ αυτού. Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες και οργανισμοί κάθε είδους γίνονται «δημοσιογράφοι του εαυτού τους» με αποτελεσματικό τρόπο, η δυσκολία ξεδιαλύματος μέσα στα ίδια τα ΜΚΔ αυξάνει, και η ήδη δυναμιτισμένη διάκριση μεταξύ κριτικού και προωθητικού υλικού, για τους περισσότερους χρήστες γίνεται αδύνατη.<br />
<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Τι να κάνουμε;</h4>
Ο Βρετανός δημοσιογράφος και ντοκιμαντερίστας Άνταμ Κέρτις (Adam Curtis), στη σειρά ντοκιμαντέρ All Watched Over By Machines of Loving Grace, που προβλήθηκε στο BBC το 2011, παρουσίασε τη θέση πως η υπόσχεση των υπολογιστών ως εργαλείων για την ανθρώπινη απελευθέρωση δεν μπορεί να υποστηριχθεί πια εκ του αποτελέσματος. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές έχουν δράσει τελικά ως τώρα έτσι ώστε να μας παγιδεύσουν, ως ανθρωπότητα και ως πολίτες, σε μια πιο απλοϊκή και παραμορφωμένη εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μας.<br />
<br />
Ως παλιός και σταθερός χρήστης των ΜΚΔ, μπορώ ίσως να πω κάτι παρόμοιο για αυτά. Παρά την αρχική τεχνοφιλική προσδοκία της χρήσης των ΜΚΔ ως εργαλείων απελευθέρωσης και χειραφέτησης των αναγνωστών / χρηστών / θεατών από τη μονόπλευρη, ελεγχόμενη και μερική τροφοδοσία των μεγάλων και συστημικών ΜΜΕ, η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτή. Τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως εργαλεία μιντιακής διαμεσολάβησης, συνεισφέρουν και αυτά στη δημιουργία μιας απλοϊκότερης και παραμορφωμένης εικόνας για τον κόσμο. Εγκλωβίζουν μάλιστα τον κόσμο στην ψευδαίσθηση μιας αδιαμεσολάβητης και μη-χειραγωγήσιμης εμπειρίας. Δεν είναι ακριβώς απροσδόκητο το ότι αυτό συμβαίνει. Ζούμε μέσα σε μια συγκυρία που ηγεμονεύεται από μια οικονομικά μηχανιστική θεώρηση της ανθρώπινης φύσης. Οι μηχανισμοί που αυτή παράγει δεν θα μπορούσαν παρά να αποτυπώνουν την ηγεμονία αυτή.<br />
<br />
<h4 style="text-align: left;">
Οπότε;</h4>
Ευτυχώς, κανένας μηχανισμός και κανένα εργαλείο δεν είναι στατικό. Επειδή η διαδικασία αυτή, καλώς ή κακώς, μόνο να προχωρήσει μπορεί και όχι να επιστρέψει σε μια (κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή κι αυτή άλλωστε) προγενέστερη των ΜΚΔ εποχή, έχει νόημα να αρχίσουν να διαδίδονται και να εγκαθίστανται πρακτικές, δεξιότητες και μηχανισμοί που θα επιτρέπουν τον απεγκλωβισμό από την παραμορφωτική φούσκα των social media. Αυτό απαιτεί εκπαίδευση και των επαγγελματιών και των χρηστών / συμπαραγωγών. Απαιτεί επίσης να υπάρχει μια κριτική εμπλοκή με τα ΜΚΔ σε όλα τα επίπεδα.<br />
<br />
Υπάρχουν αρκετές τέτοιες πρωτοβουλίες, από τη δημιουργία ανοικτών και αποκεντρωμένων εναλλακτικών πλατφορμών, μέχρι συγκροτημένες προσπάθειες υπονόμευσης του κυρίαρχου μοντέλου χρησιμοποίησης των ΜΚΔ από τους παραγωγούς της πληροφορίας ή το ζητούμενο της διάχυσης των δεξιοτήτων κριτικής ανάλυσης της διαδικτυακής πληροφορίας – από το σχολείο ήδη με την εισαγωγή και διδασκαλία του ψηφιακού αλφαβητισμού από τους ειδικούς της Επικοινωνίας και των Μέσων. Είναι μια πολλαπλή και σύνθετη μάχη για όποιους θελήσουν να τη δώσουν.<br />
<br />
<br />
Παραπομπές<br />
<br />
<a href="http://www.dimosiografia.press/paraplhroforhsh-sta-mesa/#_ftnref5">[1]</a> Το μπλογκ είναι προσωπικό ή συλλογικό, αλλά προϊόν αυτόβουλης επιθυμίας για επικοινωνία ή για συμμετοχή στον κύκλο της ενημέρωσης και κατάθεση άποψης. Τα ενημερωτικά site είναι μαγαζιά με εργαζομένους. Προωθούν για εμπορικούς ή πολιτικούς λόγους μια ατζέντα ή κάποιες ειδήσεις και απόψεις.<br />
<br />
<a href="http://www.dimosiografia.press/paraplhroforhsh-sta-mesa/#_ftnref6">[2]</a> Βλέπε την κριτική του Philip Mirowski για το facebook ως μηχανή αναπαραγωγής ενός νεοφιλελεύθερου “επιχειρηματικού εαυτού” (entrepreneurial self) στο βιβλίο του Never Let Α Good Crisis Go to Waste (Verso, 2013).</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-79527014321357741132016-10-19T02:55:00.000+03:002018-01-24T01:32:09.920+02:00(Ξανά-) Θάβοντας τον Μιλόσεβιτς (remix: 2016)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η παρούσα “αναψηλάφιση” της <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2006/03/blog-post_17.html">προ δεκαετίας ανάρτησης</a> στο Ιστολόγιον, ξεκίνησε με αφορμή <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.icty.org/x/cases/karadzic/tjug/en/160324_judgement.pdf" href="http://www.icty.org/x/cases/karadzic/tjug/en/160324_judgement.pdf" target="_blank">την απόφαση καταδίκης του Κάρατζιτς από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία</a>, η οποία περιείχε ένα εδάφιο το οποίο <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://www.rt.com/op-edge/354362-slobodan-milosevic-exonerated-us-nato/" href="https://www.rt.com/op-edge/354362-slobodan-milosevic-exonerated-us-nato/" target="_blank">ερμηνεύτηκε ως γενική αθώωση του Μιλόσεβιτς</a>, και πήρε διαστάσεις <b>και </b>στον Ελληνικό Τύπο και στα Κοινωνικά Μέσα. Δεν πρόκειται όμως για κάτι τέτοιο παρά μόνο έμμεσα, για ένα κομμάτι των κατηγοριών, και για ένα θέμα (το αν η γενοκτονική εκστρατεία της Σερβοβοσνιακής ηγεσίας και η Σρεμπρένιτσα έγινε με τις οδηγίες του ή την ανοχή του) και από σπόντα. Η δίκη του Μιλόσεβιτς διακόπηκε με τον θάνατό του. Δεν πρόκειται να τελεσιδικήσει έτσι ή αλλιώς ποτέ.<br />
Πρόκειται όμως για αναμενόμενη εξέλιξη: Ανάλογη απόφανση είχε προκύψει έμμεσα το 2007, όταν το ανώτατο διεθνές δικαστήριο <a href="http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6395791.stm">είχε απορρίψει την κατηγορία περί συμμετοχής της νέας Γιουγκοσλαβίας σε γενοκτονία στη Βοσνία</a>. Στην ίδια κατεύθυνση ήταν η <a href="http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7911761.stm" target="_blank">απαλλαγή για σχετικά εγκλήματα στο Κόσοβο του πρώην Προέδρου της ΟΔΓ Μίλαν Μιλουτίνοβιτς</a> το 2009. Την προοικονομούσε η παντοιοτρόπως και πολλαπλά αφηγηματοκτόνα <a href="https://www.theguardian.com/law/2016/mar/31/serb-nationalist-vojislav-seselj-acquitted-war-crimes-crimes-against-humanity-icty-the-hague">αθώωση του φασίστα Σέρβου ηγέτη Βόγισλαβ Σέσελι</a>, λίγες μέρες μετά την καταδίκη του Κάρατζιτς από το ίδιο δικαστήριο, φέτος, μια απαλλαγή που πέρασε ελάχιστα σχολιασμένη στα διεθνή και ασχολίαστη στα Ελληνικά ΜΜΕ. Νομικός δεν είμαι αλλά έχω την αίσθηση πως ο συνδυασμός της απόφασης που απορρίπτει τις ευθύνες του γιουγκοσλαβικού κράτους, με την αθώωση του πλέον ανοιχτά και απροσχημάτιστα προπαγανδιστή εθνοκαθάρσεων στη Σερβία εκείνη την εποχή, δείχνουν πως δύσκολα θα καταδικαζόταν ο Μιλόσεβιτς στη Χάγη για οτιδήποτε είχε σχέση με γενοκτονία στη Βοσνία και την Κροατία, αν επιζούσε. Αυτό είχε διαφανεί και κατά την διάρκεια της δίκης του Μιλόσεβιτς όταν είχε γίνει <a href="http://www.foxnews.com/story/2004/02/28/milosevic-likely-to-be-acquitted-on-genocide-charges.html" target="_blank">εμφανές</a> πως το <a href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2006/mar/14/warcrimes.milosevictrial" target="_blank">κατηγορητήριο</a> θα <a href="https://www.theguardian.com/world/2004/feb/27/warcrimes.balkans" target="_blank">είχε προβλήματα</a>. Κάτι που γεννά ερωτήματα που θα τα θέσω στην κατακλείδα της ανάρτησης...<br />
<br />
<br />
<br />
<section class=" section--body" name="8c64"><div class="section-content">
<div class="section-inner layoutSingleColumn">
<div style="text-align: left;">
<i>Ακολουθεί το κείμενο του 2006, με μικρές σημειώσεις, μια μικροεπιμέλεια και με διορθωμένους και επαυξημένους κατάτι τους συνδέσμους - και στη συνέχεια ένα επίμετρο με επιπλέον πληροφορία και συνδέσμους μετά το 2006, που πραγματεύονται και το μετά τον Μιλόσεβιτς, αλλά και κάποια γενικά συμπεράσματα και παρατηρήσεις για την Γιουγκοσλαβία και τα όσα την ακολούθησαν...</i></div>
<br />
<br />
<figure class="graf--figure" name="6d76"><img class="graf-image" data-height="504" data-image-id="1*LJs6f_v5ns56jOke_VLciQ.jpeg" data-width="900" height="357" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/800/1*LJs6f_v5ns56jOke_VLciQ.jpeg" width="640" /><figcaption class="imageCaption" style="text-align: center;">Ντέιτον: Μιλόσεβιτς, Κλίντον, Τούτζμαν</figcaption></figure><br />
<div class="graf--p" name="add8">
</div>
<div style="text-align: left;">
<a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2006/03/blog-post_17.html" target="_blank"><b>Θάβοντας τον Μιλόσεβιτς</b></a>: 17/3/2006 // O θάνατος του Μιλόσεβιτς έχει ήδη προκαλέσει δύο διαφορετικού τύπου νεκρολογίες / αποτιμήσεις. Η μία τον παρουσιάζει λίγο-πολύ ως έναν δικτάτορα, έναν εθνικιστή, <b>τον </b>υπεύθυνο της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας και η άλλη ως τον συνεπή αντι-ιμπεριαλιστή, σοσιαλιστή, πατριώτη που αντιτάχθηκε στα υπερατλαντικά συμφέροντα. Και οι δύο εκτιμήσεις διατυπώνονται ερήμην των πραγματικών γεγονότων.</div>
<br />
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς υπήρξε ένας αδίστακτος καιροσκόπος που ηγεμόνευσε στα πολιτικά πράγματα της Σερβίας για πολλούς λόγους, αλλά η “δικτατορικότητά” του δεν ήταν ο μόνος από αυτούς. Αν και το πέτυχε με πολλούς και αιματηρούς συχνά τρόπους, ο Μιλόσεβιτς εκλεγόταν σε θέσεις εξουσίας για περισσότερο από μια δεκαετία με σχετικά άνετες πλειοψηφίες, εκμεταλλευόμενος (αλλά όχι ταυτιζόμενος με) τον Σερβικό εθνικισμό. Ανά πάσα στιγμή, όσο και να αλλοίωνε το εκλογικό αποτέλεσμα (που συχνά το έκανε σε κάποιο βαθμό) όσο και να εκφόβιζε / τρομοκρατούσε τους πολιτικούς του αντιπάλους (που κι αυτό το έκανε συστηματικά), θα μπορούσε να ανατραπεί σε κάποιες εκλογές. Το ότι αυτό δεν συνέβη οφείλεται και στην ανικανότητα της λεγόμενης “Δημοκρατικής Αντιπολίτευσης” (για την οποία περισσότερα παρακάτω) και <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.upi.com/Archives/1992/10/31/Albanian-election-boycott-affects-Yugoslav-power-struggle/9036720507600/" href="http://www.upi.com/Archives/1992/10/31/Albanian-election-boycott-affects-Yugoslav-power-struggle/9036720507600/" target="_blank">στην αποχή από τις Γιουγκοσλαβικές εκλογές</a> του συνόλου σχεδόν των Αλβανών Κοσοβάρων. Η τελευταία αυτή λεπτομέρεια καταδεικνύει την ταύτιση συμφερόντων μεταξύ Αλβανικού εθνικισμού στο Κόσοβο και του προσωπικού συμφέροντος του Μιλόσεβιτς — μια «αλλόκοτη σύγκλιση» από τις πολλές στην τέως Γιουγκοσλαβία. Οι Αλβανοί Κοσοβάροι δεν ήθελαν να εκλεγεί κάποιος πιο αποδεκτός από την Δύση ηγέτης (και πιθανόν και πιο ευνοϊκά διακείμενος απέναντι στην φιλελευθεροποίηση στο Κόσοβο) στην Γιουγκοσλαβία, γιατί αυτό θα κλόνιζε τα αποσχιστικά τους σχέδια. Ο Μιλόσεβιτς δεν είχε κανένα κίνητρο να βελτιώσει την κατάσταση των Αλβανών στο Κόσοβο ώστε να τους βάλει στο πολιτικό παιχνίδι γιατί τότε οι ψήφοι που έπαιρνε έτσι μονοκούκι στο Κόσοβο (της Σερβικής μειονότητας και μόνο), θα γίνονταν μειοψηφικοί και θα υπονομευόταν η εκλογή του.<br />
<br />
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο Μιλόσεβιτς διατήρησε την θέση του και με ιδιαίτερα βίαιες μεθόδους, συνεργαζόμενος με εξαιρετικά αστέρια του Σερβικού υποκόσμου σε ενέργειες που ήταν σαφώς εγκληματικές. Το πιο πρόσφατο και πιο καραμπινάτο παράδειγμα είναι <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.b92.net/feedback/misljenja/barovic-stambolic.php" href="http://www.b92.net/feedback/misljenja/barovic-stambolic.php" target="_blank">η δολοφονία του Στάμπολιτς</a> (του αρχικού μέντορα και προστάτη του Μιλόσεβιτς) το 2000. Ένα άλλο <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://insajder.net/en/site/tema/704/" href="https://insajder.net/en/site/tema/704/" target="_blank">η δολοφονία του δημοσιογράφου Σλάβκο Τσουρβίγια το 1999</a>. Η δεκαετία της διακυβέρνησης της Σερβίας από τον Μιλόσεβιτς ήταν μια δεκαετία εθνικών ταπεινώσεων, εσωτερικής καταπίεσης και γενικευμένης δυστυχίας — αλλά και ιλιγγιώδους <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.b92.net/english/news/b92_focus.php?yyyy=2003&mm=03&nav_id=22113" href="http://www.b92.net/english/news/b92_focus.php?yyyy=2003&mm=03&nav_id=22113" target="_blank">δημογραφικής κατάρρευσης</a>.<br />
<br />
Ο Μιλόσεβιτς <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://links.org.au/node/279" href="http://links.org.au/node/279" target="_blank">δεν υπήρξε και σοσιαλιστής</a>. Οι <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.dsp.org.au/node/124" href="http://www.dsp.org.au/node/124" target="_blank">διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων</a> ξεκίνησαν επί των ημερών του με την επιπλέον ιδιομορφία ότι οι αγοραστές ήταν “δικοί του” ή εντάσσονταν στα πλαίσια κάποιων υποχρεώσεών του προς τρίτους (π.χ. η <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.diplomatictraffic.com/debate_archives.asp?ID=653" href="http://www.diplomatictraffic.com/debate_archives.asp?ID=653" target="_blank">πώληση των ορυχείων του Κοσόβου στον Μυτιληναίο</a>, ή του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών). O Μιλόσεβιτς είχε μια συμβιωτική σχέση αμοιβαίας “διευκόλυνσης” με τους αδελφούς Κάριτς, τους πλουσιότερους ανθρώπους στην τέως Γιουγκοσλαβία. Αυτό δεν απέτρεψε την οικογένεια Κάριτς να τον “πουλήσει” όταν διαφάνηκε η αδυναμία του και η επικείμενη πτώση του, αλλά ακόμα και σήμερα θρυλείται (αν και δεν υπάρχουν φυσικά αποδείξεις) ότι <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.b92.net/doc/media/phone_tycoon.php" href="http://www.b92.net/doc/media/phone_tycoon.php" target="_blank">ο υπόδικος σήμερα</a> (για πολιτικούς πλέον λόγους — είναι μια άλλη συζήτηση αυτό) Κάριτς ήταν και είναι τραπεζίτης της οικογένειας Μιλόσεβιτς. Από το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο (είδατε πρωτοπορία ο Σλόμπο;) του κ. Κάριτς στο Βελιγράδι <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.nytimes.com/2002/01/20/magazine/the-unrepentant.html" href="http://www.nytimes.com/2002/01/20/magazine/the-unrepentant.html" target="_blank">πήρε το πτυχίο του ο προβληματικός γιος του Μιλόσεβιτς, Μάρκο</a> (εικάζω αξιοκρατικότατα…). Με άλλα λόγια ο Μιλόσεβιτς ήταν αρχηγός ενός δικτύου διαπλεκομένων μαφιόζων και συγγενών. Ο γιόκας του που λέγαμε φαίνεται πως <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.b92.net/doc/media/how_marko.php" href="http://www.b92.net/doc/media/how_marko.php" target="_blank">διέπρεψε στο λαθρεμπόριο τσιγάρων</a>. Αυτό δεν ήταν δικιά του ιδιαιτερότητα: Ο Τζίντζιτς λέγεται πως υπήρξε εκτός από "δημοκράτης" αντικαταστάτης του Σλόμπονταν και καθηγητής φιλοσοφίας, λαθρέμπορος τσιγάρων, όπως και η οικογένεια του “εγκεκριμένου από την Δύση” Μαυροβούνιου <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://www.theguardian.com/world/2003/sep/27/smoking.italy" href="https://www.theguardian.com/world/2003/sep/27/smoking.italy" target="_blank">Τζουγκάνοβιτς</a>.<br />
<br />
Ο Μιλόσεβιτς έγινε “αντι-ιμπεριαλιστής” κατά λάθος. Έβαλε την Γιουγκοσλαβία στην υπό τις ΗΠΑ συμμαχία του 1990 στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου [<strong class="markup--strong markup--p-strong">edit 2016</strong>: <em class="markup--em markup--p-em">τα λινκ που τεκμηρίωναν αυτόν τον ισχυρισμό δεν δουλεύουν, και δεν έχω κατορθώσει να βρω το οτιδήποτε σχετικά με την στάση της ΠΟΔΓ στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, οπότε δεν επιμένω στο συγκεκριμένο</em>], συζήτησε και πήγε με τα νερά, όταν τον συνέφερε, πάσης φύσεως Δυτικών — των οποίων υπήρξε ο βασικός συνομιλητής στο Ντέιτον — και πρωτοστάτησε στην διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας σε αγαστή σύμπνοια με τον Τούτζμαν, τον άλλο μεγάλο πρωταγωνιστή της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας. <a href="ttps://www.washingtonpost.com/archive/politics/1993/02/08/a-bloody-failure-in-the-balkans/e19cb4b3-6d9c-444e-b958-a3c271760f45/" target="_blank">Η επίσκεψη του Υπ.Εξ των ΗΠΑ τότε Τζέιμς Μπέικερ στο Βελιγράδι, τον Ιούνιο του 1991</a>, ζητώντας την διατήρηση της ενότητας της Γιουγκοσλαβίας, <a href="https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1993/02/08/a-bloody-failure-in-the-balkans/e19cb4b3-6d9c-444e-b958-a3c271760f45/" target="_blank">θεωρήθηκε μάλλον ορθώς από το Βελιγράδι σαν πράσινο φως για την εισβολή στη Σλοβενία</a> μετά από μερικές μέρες - και χωρίς αντίδραση από την Ουάσινγκτον. Έγινε αντι-ιμπεριαλιστής όταν συνειδητοποίησε πως <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://en.wikipedia.org/wiki/Rambouillet_Agreement" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Rambouillet_Agreement" target="_blank">η αποικιακού τύπου συμφωνία</a> που του δόθηκε να υπογράψει για τον Κόσοβο, θα τον καταδίκαζε στην απώλεια της εξουσίας και την αρνήθηκε. Αλλά για πρώτη φορά στην καριέρα του, συστρατεύτηκε τότε πίσω από αυτήν την άρνηση και ολόκληρη σχεδόν η “δημοκρατική αντιπολίτευση”.<br />
<br />
Από την άλλη, η μυθολογία ότι ο Μιλόσεβιτς υπήρξε εθνικιστής και πρωταρχικός (ή και μόνος) υπεύθυνος για όλες τις τραγωδίες που έπληξαν την τέως Γιουγκοσλαβία, είναι εξίσου έωλη. Ήταν ένας από τους κύριους πολιτικούς υπευθύνους για αυτές (ιδιαίτερα στα στάδια που προηγήθηκαν της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας) και είναι σαφές ότι και αυτός και ο Τούτζμαν είχαν επενδύσει πολλά στην διάλυση της χώρας, αλλά τελικά ήταν πρωταγωνιστής ενός δράματος που υπήρχε και θα υπήρχε ανεξάρτητα από αυτόν. Η αρχή της δαιμονοποίησης του Σλόμπο σαν υπερεθνικιστή έχει να κάνει με την εσφαλμένη υπεραπλούστευση του Βοσνιακού πολέμου ως μανιχαϊστικής μάχης καλών (Μουσουλμάνων) με κακούς (Σέρβους εθνικιστές). Αν και οι Σέρβοι υπήρξαν οι αποτελεσματικότεροι σφαγείς στην Βοσνία (και η σφαγή της Σρεμπρένιτσα υπήρξε μακράν η αιματηρότερη μεμονωμένη αγριότητα σε μια αιματηρότατη διαμάχη), αυτό οφείλεται στην σχετική τους υπεροπλία και όχι στην εκ των προτέρων δαιμονική τους φύση. Αυτό φαίνεται και από <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.freerepublic.com/focus/f-news/1291965/posts" href="http://www.freerepublic.com/focus/f-news/1291965/posts" target="_blank">τα φονικά νούμερα</a> που λένε μια διαφορετική ιστορία: Στον εμφύλιο της Βοσνίας φαίνεται ότι οι απώλειες σε αμάχους των Σέρβων ήταν σχεδόν απόλυτα ίσες <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bosnia_and_Herzegovina#Demographics" href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bosnia_and_Herzegovina#Demographics" target="_blank">με την αναλογία των Σερβοβόσνιων στον Βοσνιακό πληθυσμό</a> (αλλά οι απώλειες εμπολέμων τους ήταν κάπως μικρότερες και των μουσουλμάνων μεγαλύτερες — η στρατιωτική υπεροπλία που λέγαμε) [<strong class="markup--strong markup--p-strong">βλ. όμως Επίμετρο 2016</strong>]. Αυτό δεν συνάδει με την εικόνα μονομερούς επιθετικότητας και βιαιοπραγίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν αυτός που <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://www.cia.gov/library/readingroom/docs/1994-11-23.pdf" href="https://www.cia.gov/library/readingroom/docs/1994-11-23.pdf" target="_blank">ξέκοψε από την Σερβοβοσνιακή ηγεσία</a>, που οδήγησε <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://en.wikipedia.org/wiki/Dayton_Agreement" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Dayton_Agreement" target="_blank">στη συμφωνία του Ντέιτον</a> (υπό τις διαμαρτυρίες των Σερβοβόσνιων, που εκβιάστηκαν από τον Μιλόσεβιτς <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.nytimes.com/1995/11/24/world/in-reversal-serbs-of-bosnia-accept-peace-agreement.html" href="http://www.nytimes.com/1995/11/24/world/in-reversal-serbs-of-bosnia-accept-peace-agreement.html" target="_blank">για να άρουν τις αντιρρήσεις τους</a>) και που εγκατέλειψε τους Σέρβους της Κράινα στις διαθέσεις των Κροατών εκκαθαριστών της περιοχής χωρίς (ουσιαστικά) να βγάλει κιχ. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε και το γεγονός ότι ο Μιλόσεβιτς είχε να αντιμετωπίσει, την εποχή που ξεκινούσε ο Γιουγκοσλαβικός εμφύλιος, όλη την “δημοκρατική αντιπολίτευση” (με την εξαίρεση της Βέσνα Πέσιτς της <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://en.wikipedia.org/wiki/Civic_Alliance_of_Serbia" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Civic_Alliance_of_Serbia" target="_blank">Συμμαχίας Πολιτών</a> με καθαρή αντιπολεμική φωνή που έπαιρνε όμως περί το 3% στις εκλογές) — που του έβγαινε από εθνικιστικότερες θέσεις. Πέρα από τον φασίστα Σέσελι, ο Ντράσκοβιτς ήθελε να ξανασυστήσει τους (φασίστες και δοσίλογους) <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://en.wikipedia.org/wiki/Chetniks" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Chetniks" target="_blank">Τσέτνικ </a>(προς τιμήν του έγινε μετριοπαθέστερος μετά το Βούκοβαρ, αλλά παρέμεινε σκληρά εθνικιστής), ο Ντζίντζιτς όταν τα έσπασε ο Μιλόσεβιτς με τον Κάρατζιτς, <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://books.google.gr/books?id=ObrfAAAAQBAJ&pg=PA89&lpg=PA89&dq=djindjic+ox&source=bl&ots=VVwqFsFsnv&sig=2zAqd5GbDxtk6se5597G6Kvds7k&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi1lJKji5nPAhUnKcAKHVfGA-sQ6AEIIzAB#v=onepage&q=djindjic%20ox%20pale&f=false" href="https://books.google.gr/books?id=ObrfAAAAQBAJ&pg=PA89&lpg=PA89&dq=djindjic+ox&source=bl&ots=VVwqFsFsnv&sig=2zAqd5GbDxtk6se5597G6Kvds7k&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwi1lJKji5nPAhUnKcAKHVfGA-sQ6AEIIzAB#v=onepage&q=djindjic%20ox%20pale&f=false" target="_blank">πήγε στο Πάλε και σούβλισε δημοσίως ένα βόδι παρέα με τον Κάρατζιτς</a>, προσπαθώντας <a href="http://www.bilten.org/wp-content/uploads/2015/03/zoran_na_palama.jpg" target="_blank">να τον προσεταιριστεί</a>, ενώ ο Κουστούνιτσα εγκαλούσε τους Σοσιαλιστές <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.aparchive.com/metadata/Serbia-Belgrade-Pro-Krajina-Serb-Demo/7f31ee2cc6873734c5a1e96d22d7be16?query=belgrade&current=3&orderBy=Relevance&hits=176&referrer=search&search=%2Fsearch%3Fquery%3Dbelgrade%26allFilters%3DEthnic%2520conflicts%3ASubject&allFilters=Ethnic+conflicts%3ASubject&productType=IncludedProducts&page=1&b=d7be16" href="http://www.aparchive.com/metadata/Serbia-Belgrade-Pro-Krajina-Serb-Demo/7f31ee2cc6873734c5a1e96d22d7be16?query=belgrade&current=3&orderBy=Relevance&hits=176&referrer=search&search=%2Fsearch%3Fquery%3Dbelgrade%26allFilters%3DEthnic%2520conflicts%3ASubject&allFilters=Ethnic+conflicts%3ASubject&productType=IncludedProducts&page=1&b=d7be16" target="_blank">για την εγκατάλειψη των Σέρβων της Βοσνίας και της Κράινα</a>. Τον Ιούλιο του 1995, ενώ ο Μιλόσεβιτς διαπραγματευόταν την αναγνώριση της Βοσνίας ως ανεξάρτητου κράτους, και λίγο μετά την σφαγή της Σρεμπρένιτσα, ο (μετέπειτα “μεταρρυθμιστής” και δημοκράτης) Τζίντζιτς απέρριπτε κάθε τέτοια ιδέα, όπως και ο Κουστούνιτσα (<a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.scc.rutgers.edu/serbian_digest/172/t172-5.htm" href="http://www.scc.rutgers.edu/serbian_digest/172/t172-5.htm" target="_blank">δείτε και την σχετική δημοσιογραφική κάλυψη της εποχής</a>).<br />
<br />
Θα μπορούσε κανείς να πει πως αντίθετα με την αντιπολίτευση που ήταν σε εθνικιστική έξαρση (κάποιοι από άποψη και κάποιοι από τυχοδιωκτισμό) από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, ο Μιλόσεβιτς είχε τουλάχιστον την διάθεση όχι μόνο να συνωμοτήσει αλλά και <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.slobodan-milosevic.org/news/smorg020606.htm" href="http://www.slobodan-milosevic.org/news/smorg020606.htm" target="_blank">να διαπραγματευτεί</a> (και η επιλογή του ως συνομιλητή από την Δύση γι’ αυτό έγινε): μέσα στα πλαίσια της τακτικής του για την μετά την Γιουγκοσλαβία εποχή έφτιαξε μεν <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.scc.rutgers.edu/serbian_digest/117/t117-3.htm" href="http://www.scc.rutgers.edu/serbian_digest/117/t117-3.htm" target="_blank">αλλά και αποκήρυξε</a> τον (<a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://web.archive.org/web/20060316112510/http://wcbs880.com/pages/12166.php" href="https://web.archive.org/web/20060316112510/http://wcbs880.com/pages/12166.php" target="_blank">πρόσφατα αυτοκτονήσαντα στην Χάγη</a>) ηγέτη των Σέρβων της Κροατικής Κράινα, Μίλαν Μπάμπιτς, τον οποίον έσπευσαν τότε <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.tol.org/client/article/15537-milosevic-loses-krajina-elections.html?print" href="http://www.tol.org/client/article/15537-milosevic-loses-krajina-elections.html?print" target="_blank">να αγκαλιάσουν οι “δημοκράτες” της Σερβίας</a>. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Μιλόσεβιτς έλυνε και έδενε στην Κράινα, αλλά <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://web.archive.org/web/20060302164117/http://www.iwpr.net/?p=tri&s=f&o=259864&apc_state=henh" href="https://web.archive.org/web/20060302164117/http://www.iwpr.net/?p=tri&s=f&o=259864&apc_state=henh" target="_blank">υπάρχει εύλογη αμφιβολία</a> για το αν όλα τα εγκλήματα που έγιναν από την Σερβική πλευρά εκεί ήταν κατόπιν δικών του εντολών. Στην Βοσνία η εγκατάλειψη του Κάρατζιτς που αναφέραμε (που ο ίδιος ο Μιλόσεβιτς στήριξε αρχικά) και η προθυμία του να φτάσει σε διαπραγματεύσεις τον έκαναν <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://web.archive.org/web/20090929194857/http://www.ex-yupress.com/telegraf/telegraf17.html" href="https://web.archive.org/web/20090929194857/http://www.ex-yupress.com/telegraf/telegraf17.html" target="_blank">να θεωρηθεί “προδότης”</a> από τμήμα της Σερβοβοσνιακής ηγεσίας.<br />
<br />
Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι η εκδοχή της ιστορίας που παρουσιάζει τους ιθαγενείς πρωταγωνιστές της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας ως την αιτία αλλά και τους σεναριογράφους της, είναι μια εκδοχή ανάπηρη και ανιστόρητη. Ο Γιουγκοσλαβικός εμφύλιος δεν ήταν αυτό το μανιχαϊστικό θέατρο σύγκρουσης καλών και κακών που προανέφερα, αλλά αποτέλεσμα μιας πολύπλοκης συμπλοκής εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων η οποία εντέλει οδήγησε σε έναν ανεξέλεγκτο πόλεμο όλων εναντίον όλων, σε μια επιστροφή ενός ως τότε καλοζωισμένου και μορφωμένου λαού στην πιο άγρια βαρβαρότητα. Αιτία αυτής της αναδρομής στο ζωώδες ήταν η κατάρρευση ενός αυταρχικού αλλά βασικά πολιτισμένου συστήματος, με την παράλληλη ανάδειξη ως μόνης ενοποιητικής συλλογικής ταυτότητας τους επιμέρους εθνικισμούς και τις τοπικές ταυτότητες που άλλοι (Τούτζμαν, Ιζετμπέγκοβιτς) καθοδήγησαν και άλλοι (ο Μιλόσεβιτς) χειραγώγησαν. Αλλά ο εθνικισμός στα πλαίσια μιας κρίσης, όταν μάλιστα είναι απόλυτα αόριστα τα εδάφη τα οποία “οφείλουν” να “λυτρωθούν”, είναι το βέβαιο εισιτήριο (το ξέρουμε καλά στα Βαλκάνια) για την γενικευμένη θηριωδία και τα όμορφα χωριά που όμορφα καίγονται. Παρόλα αυτά, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος που παρακολούθησε ειδησεογραφικά την εξέλιξη της τραγωδίας από πολλές πλευρές και συζήτησε με πολλούς τέως Γιουγκοσλάβους, γνωστούς και φίλους, διαφόρων πολιτικών κλίσεων και εθνοτήτων είναι το πιθανότερο πως, παρά τις εθνικιστικές ζυμώσεις και νευρώσεις, το κρίσιμο γεγονός που έθεσε αναπόδραστα πλέον σε κίνηση τις μηχανές του ολοκληρωτικού εμφυλίου πολέμου στην Βοσνία και στην Κροατία ήταν εξωγενές: <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://publications.niod.knaw.nl/publications/srebrenicareportniod_en.pdf" href="http://publications.niod.knaw.nl/publications/srebrenicareportniod_en.pdf" target="_blank">η βιασύνη της Γερμανίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Κροατίας και της Σλοβενίας</a> (σ.298), μια βιασύνη που σε πολλούς ήταν σαφές από τότε ότι θα οδηγούσε την Βοσνία στον εμφύλιο. Μια ολοκληρωμένη Χάγη, θα έπρεπε να περιλαμβάνει, πέραν των έως σήμερα παραπεμφθέντων, τους εν λόγω διπλωμάτες (και φυσικά εκείνους που βομβάρδιζαν την Σερβία και το Μαυροβούνιο, και τα “παράπλευρα” θύματα, για την “προστασία των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου” δηλαδή, εντέλει, για την εθνική εκκαθάριση Σέρβων και άλλων μη-Αλβανών από το Κόσοβο).<br />
<br />
Περισσότερα:<br />
<blockquote class="graf--blockquote" name="c52c">
<em class="markup--em markup--blockquote-em">- Για τα γεγονότα και την ιστορία της Γιουγκοσλαβίας, εξαιρετική πηγή και αναλυτικότατη στο εύρος της έρευνας και τα συμπεράσματά της, ήταν η έκθεση του Netherlands Institute for War Documentation (NIOD) για την Σρεμπρένιτσα κατόπιν εντολής της Ολλανδικής κυβέρνησης. </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://publications.niod.knaw.nl/publications/srebrenicareportniod_en.pdf" href="http://publications.niod.knaw.nl/publications/srebrenicareportniod_en.pdf" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">Ολόκληρη η έκθεση είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em"> και αποτελεί μια εξαιρετική πηγή για την πρόσφατη ιστορία της Γιουγκοσλαβίας (και τα γεγονότα της σφαγής της Σρεμπρένιτσα).<br /><br /> — Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την Γιουγκοσλαβική κρίση είναι το “</em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0140257713?v=glance" href="http://www.amazon.com/exec/obidos/tg/detail/-/0140257713?v=glance" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">The Fall of Yugoslavia</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em">” του Misha Glenny. Ο Glenny έγραψε και πρόσφατα ένα καλό άρθρο για τον θάνατο του Μιλόσεβιτς και την </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://www.opendemocracy.net/conflict-yugoslavia/milosevic_3343.jsp" href="http://www.opendemocracy.net/conflict-yugoslavia/milosevic_3343.jsp" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">μετα τον Μιλόσεβιτς Σερβία</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em"> — η οποία λέει (και εγώ θα στοιχιμάτιζα) πως οδηγείται από τα γεγονότα σε κυβέρνηση Ριζοσπαστών (εθνικιστών νεοφασιστών — το κόμμα του Σέσελι). [<b>ΝΒ 2016</b>: Ο νυν και ο πρώην πρωθυπουργός της Σερβίας σήμερα, ανήκουν σε κόμμα που προέρχεται από διάσπαση του Κόμματος των Ριζοσπαστών]<br /><br /> — Για τον τυχοδιωκτισμό του Μιλόσεβιτς είχα κάνει κάποιες καταχωρίσεις στο Αγγλικό Ιστολόγιο, σχετικά με μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την πολιτική δράση του από κοντά: </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://histologion.blogspot.com/2003/11/milosevic-trial-part-i-ante-markovic.html" href="http://histologion.blogspot.com/2003/11/milosevic-trial-part-i-ante-markovic.html" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">1</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em">, </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://histologion.blogspot.com/2003/11/milosevic-trial-part-ii-former-british.html" href="http://histologion.blogspot.com/2003/11/milosevic-trial-part-ii-former-british.html" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">2</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em">. Σχετικά με το Κόσοβο και την δίκη του Μιλόσεβιτς είχα αναφέρει </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://histologion.blogspot.com/2004/07/kosovo-clintons-good-war-fiction.html" href="http://histologion.blogspot.com/2004/07/kosovo-clintons-good-war-fiction.html" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">εδώ</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em">.<br /><br /> — </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://www.globalpolicy.org/intljustice/tribunals/yugo/2004/0126haggl.htm" href="http://www.globalpolicy.org/intljustice/tribunals/yugo/2004/0126haggl.htm" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">Η κατάθεση του (τέως συμβούλου του Κροάτη προέδρου Τούτζμαν) Σάρινιτς στην Χάγη</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em"> — με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τις τότε διαπραγματεύσεις.<br /><br /> — Πριν από δύο χρόνια — </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="https://www.theguardian.com/world/2004/oct/10/warcrimes.milosevictrial" href="https://www.theguardian.com/world/2004/oct/10/warcrimes.milosevictrial" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">ένα άρθρο στην Guardian</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em"> για το αδύνατο της καταδίκης του Μιλόσεβιτς για γενοκτονία.<br /><br /> — </em><a class="markup--anchor markup--blockquote-anchor" data-href="http://emperors-clothes.com/articles/Jared%20Israel/what%20milosevich%20really%20said.htm" href="http://emperors-clothes.com/articles/Jared%20Israel/what%20milosevich%20really%20said.htm" target="_blank"><em class="markup--em markup--blockquote-em">Το πλήρες κείμενο της περιβόητης ομιλίας του Μιλόσεβιτς στο Κόσοβο το 89</em></a><em class="markup--em markup--blockquote-em"> πριν ανακαλέσει την αυτονομία της περιοχής. Είναι εντυπωσιακά μη-εντυπωσιακός.</em></blockquote>
<div class="graf--p" name="3999">
<b>Κατακλείδα</b>:<br />
<br />
<a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://web.archive.org/web/20051112025306/http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?ItemID=5226" href="https://web.archive.org/web/20051112025306/http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?ItemID=5226" target="_blank">Ο Μπόρις Καγκαρλίτσκι είχε πει</a> επ'αφορμή κάποιων αντισερβικών επεισοδίων στο Κόσοβο πως:</div>
<blockquote class="graf--blockquote" name="2d5b">
<em class="markup--em markup--blockquote-em">…Το θέμα δεν είναι πως η Δύση υποστήριξε την λάθος πλευρά στην σύγκρουση αυτή. Οι Σέρβοι εθνικιστές δεν είναι πιο αξιοπρεπείς και έντιμοι από τους Αλβανούς που προκαλούν ταραχές και δολοφονίες. Σε διαμάχες σαν κι αυτή δεν υπάρχουν καλοί, απλά οι κακοί και οι χειρότεροι. Και ο προσδιορισμός του ποιος είναι ποιος με οιαδήποτε βεβαιότητα είναι αδύνατος…</em></blockquote>
<div class="graf--p" name="b930">
Λόγια που αφορούν εντέλει ολόκληρη την Γιουγκοσλαβική τραγωδία.<br />
<br /></div>
</div>
</div>
</section><section class=" section--body" name="d7e6"><div class="section-content">
<div class="section-inner layoutSingleColumn">
<h3 style="text-align: left;">
Επίμετρον 2016</h3>
<div class="graf--p" name="db59">
<strong class="markup--strong markup--p-strong">Δημογραφία των εγκλημάτων</strong>: Έκτοτε έχουν δημοσιευθεί στοιχεία που απέχουν από λίγο έως πολύ από τα εδώ δημοσιευθέντα. Ο πιο έγκυρος απολογισμός μοιάζει να είναι εκείνος που <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="http://www.icty.org/x/file/About/OTP/War_Demographics/en/bih_casualty_undercount_conf_paper_100201.pdf" href="http://www.icty.org/x/file/About/OTP/War_Demographics/en/bih_casualty_undercount_conf_paper_100201.pdf" target="_blank">δημοσιεύθηκε στα πλαίσια του ICTY το 2010</a>, και ο οποίος παρουσιάζει την εξής εικόνα:</div>
<br />
<br />
<br />
<figure class="graf--figure" name="7dc1"><img class="graf-image" data-height="640" data-image-id="1*bpWgbrcQnwHmCLzLB62oYA.jpeg" data-width="949" height="428" src="https://cdn-images-1.medium.com/max/800/1*bpWgbrcQnwHmCLzLB62oYA.jpeg" width="640" /></figure><br />
<div class="graf--p" name="2c7a">
Με απογραφή αναφοράς εκείνη <a class="markup--anchor markup--p-anchor" data-href="https://en.wikipedia.org/wiki/1991_population_census_in_Bosnia_and_Herzegovina" href="https://en.wikipedia.org/wiki/1991_population_census_in_Bosnia_and_Herzegovina" target="_blank">του 1991</a> (41% μουσουλμάνοι, 31% Σέρβοι 17% Κροάτες)… Είναι προφανές πως η σχετική υπεροπλία των Σέρβων / Σερβοβόσνιων μεταφράζεται και σε υψηλότερο ποσοστό Βόσνιων μουσουλμάνων (αλλά όχι Κροατών) αμάχων θυμάτων (αν και σε μια τέτοια σύγκρουση και οι ένοπλοι είναι και αυτοί πολίτες της χώρας και όχι ευκρινώς διαχωρίσιμοι από τον γενικό πληθυσμό). Η γενική παρατήρηση πως υπήρχαν άμαχοι-θύματα αυτού του πολέμου από όλες τις πλευρές σε όχι συντριπτική αναντιστοιχία με την πληθυσμιακή σύσταση νομίζω πάντως πως ισχύει.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Συμπεράσματα από τη Γιουγκοσλαβική τραγωδία - 10 χρόνια μετά</h3>
<b>Μετά τους πολέμους δεν νίκησε κανείς: </b>Παίρνει κανείς μια εικόνα των στόχων και των επιδιώξεων αλλά και του αλλοπρόσαλλου (;) της δυτικής επέμβασης εξετάζοντας τα τελικά αποτελέσματα των έξωθεν παρεμβάσεων και ρυθμίσεων τόσο στη Βοσνία, όσο και στο Κόσοβο, δύο από τα τρία προτεκτοράτα της ΕΕ στα Βαλκάνια.<br />
Συγκεκριμένα:<br />
<b>Στην μεν Βοσνία</b>, η κατάσταση είναι η εξής:<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><a href="https://www.quora.com/Is-Bosnia-and-Herzegovina-a-de-facto-EU-protectorate" target="_blank">Προτεκτοράτο της ΕΕ</a></li>
<li><a href="https://aboutcroatia.net/news/balkan/mafia-have-upper-hand-bosnia-sarajevo-seeks-future-eu-10370" target="_blank">Κράτος μαφίας</a></li>
<li><a href="http://www.tradingeconomics.com/bosnia-and-herzegovina/unemployment-rate" target="_blank">Μαζική ανεργία</a> (41,57%!), και<a href="http://data.worldbank.org/indicator/SL.UEM.1524.ZS" target="_blank"> την υψηλότερη νεανική ανεργία στον κόσμο</a>, καθότι η ΕΕ έχει δείξει πως προτιμά τα προτεκτοράτα της γεμάτα άνεργους. Αυτά τα νούμερα είναι ψηλά παρότι ο τρέχον ρυθμός μετανάστευσης από την χώρα για καλύτερη τύχη αλλού <a href="http://unvocim.net/eng/68-000-people-emigrated-from-bosnia-and-herzegovina-only-in-the-past-year/" target="_blank">είναι λίγο κάτω από το 2% του συνολικού πληθυσμού τον χρόνο</a> (προφανώς δυσανάλογα μεγαλύτερο στις παραγωγικές ηλικίες και στο εργατικό δυναμικό)</li>
<li>Κοινωνική αναταραχή εναντίον αντιεργατικών "μεταρρυθμίσεων" καθοδηγούμενες <a href="http://www.voanews.com/a/bosnian-region-adopts-labor-law-sought-by-eu-imf/2887106.html" target="_blank">από τους ίδιους βρυκόλακες που μας πίνουν και εδώ το αίμα</a>. Οι εν λόγω βρυκόλακες <a href="http://www.express.co.uk/news/world/695726/Bosnia-IMF-loan-deal-European-Union-membership" target="_blank">έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα</a></li>
<li>Η συμφωνία του Ντέιτον, που θα πρέπει να χρεωθεί εν μέρει και στον Μιλόσεβιτς καθώς όλη η υπόλοιπη σερβική και σερβοβοσνιακή ηγεσία τον κατήγγειλε όταν την υπέγραφε, <a href="https://www.washingtonpost.com/news/monkey-cage/wp/2015/12/14/20-years-later-this-is-what-bosnians-think-about-the-dayton-peace-accords/" target="_blank">έχει αναπάντεχα υψηλά ποσοστά επιδοκιμασίας</a> δεδομένων των συνθηκών αυτών που δημιούργησε</li>
<li>Επίσης<a href="http://www.businessinsider.com/bosnia-isis-recruitment-hotbed-2015-12" target="_blank"> έχουν προκύψει κάτι θεματάκια</a> με την ισλαμιστική τρομοκρατία</li>
</ul>
<br />
<b>Ανάλογη ή και χειρότερη η κατάσταση στο Κόσοβο</b>:<br />
<ul style="text-align: left;">
<li><a href="http://www.ks.undp.org/content/kosovo/en/home/countryinfo.html" target="_blank">Ανεργία και φτώχεια</a>, </li>
<li><a href="http://www.indep.info/documents/5615_INDEP_An%20overview%20of%20migrations%20of%20Kosovars%20into%20the%20EU%20Migration%20as%20a%20Multifaceted%20Phenomenon.pdf" target="_blank">μαζική</a>, <a href="https://www.euractiv.com/section/global-europe/news/poverty-spurs-mass-migration-from-kosovo/" target="_blank">μαζικότατη μετανάστευση</a> (πριν τους Σύρους, το 2014, <a href="http://frontex.europa.eu/news/latest-trends-at-external-borders-of-the-eu-6Z3kpC" target="_blank">οι Κοσοβάροι ήταν η πρώτη σε αριθμό ομάδα αιτούντων άσυλο στην ΕΕ</a>, <a href="http://www.euractiv.com/section/migrations/news/german-police-sent-to-serbia-hungary-border-to-stem-kosovo-exodus/" target="_blank">με μπλόκα στα Ουγγρικά σύνορα</a>, και <a href="http://www.balkaninsight.com/en/article/7500-kosovar-migrants-returned-this-year" target="_blank">μαζικούς επαναπατρισμούς</a>). </li>
<li>Η χώρα <a href="http://www.politico.eu/article/kosovo-hashim-thaci-un-special-court-tribunal-organ-trafficking-kla-serbia-milosevic-serbia-ramush/" target="_blank">διοικείται από το οργανωμένο έγκλημα</a> (<a href="http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/kosovo/8280226/Leaked-Nato-cables-allege-Kosovo-PM-was-biggest-fish-in-organised-crime.html" target="_blank">εν γνώσει της Δύσης</a>, και του <a href="http://www.france24.com/en/20110216-un-confidential-document-kosovo-organ-trafficking-investigation-unmik-eulex" target="_blank">ΟΗΕ</a>) και έχει γίνει <a href="http://www.foreignpolicyjournal.com/2016/03/01/kosovo-a-nest-of-crime-fugitives-in-europe/" target="_blank">καταφύγιο υποκόσμου</a>. </li>
<li>Από την εποχή του UCK υπάρχει όπως φαίνεται μια τεράστια επιχείρηση με <a href="http://www.balkaninsight.com/en/article/kosovo-organ-trafficking-how-the-claims-were-exposed-09-04-2015-1" target="_blank">διακίνηση οργάνων αιχμαλώτων</a> που δολοφονούντο για τον σκοπό αυτό. Η "<a href="http://www.b92.net/eng/news/world.php?yyyy=2016&mm=02&dd=10&nav_id=96993" target="_blank">επιχειρηματική" αυτή δραστηριότητα συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, με την συνεπικουρία Νιγηριανών γιατρών</a> και <a href="http://www.bbc.com/news/world-europe-22343589" target="_blank">έχουν ήδη καταδικαστεί</a> για αυτή κάποιοι σχετικά χαμηλά ιστάμενοι. Ήδη <a href="http://www.balkaninsight.com/en/article/kosovo-liberation-army-organ-trafficking-report" target="_blank">έχουν στηθεί διεθνή δικαστήρια εναντίον των επικεφαλής του UCK</a> για εγκλήματα κατά τις ανθρωπότητας. Στην ιθαγενή διαφθορά <a href="https://euobserver.com/opinion/128343" target="_blank">συμμετέχουν και οι Ευρωπαίοι τοποτηρητές</a>, που <a href="https://www.theguardian.com/world/2014/nov/05/eu-facing-questions-dismissal-prosecutor-alleged-corruption" target="_blank">εστάλησαν για να διώξουν την διαφθορά</a>... </li>
<li>Φυσικά όπου υπάρχει μια τέτοιας κλίμακας καταστροφή δεν θα μπορούσαν να απουσιάσουν <a href="http://www.balkaninsight.com/en/article/imf-pledges-22-mln-for-kosovo-1" target="_blank">οι ως άνω γνωστοί βρυκόλακες</a>.</li>
</ul>
<br />
[Σε μια παράγραφο που δεν έχει σχέση με το θέμα μας, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να την αναρτήσω μια και δείχνει την οικονομική παράνοια που μας δέρνει ανάγλυφα, <a href="http://www.balkaninsight.com/en/article/imf-pledges-22-mln-for-kosovo-1#sthash.JrQrm0ce.dpuf" target="_blank">το ΔΝΤ είχε να πει το εξής</a> για μια οικονομία πλήρως μαφιοποιημένη, κατεστραμμένη κατά τα λοιπά, με δεκάδες χιλιάδες να φεύγουν ως *πρόσφυγες* ανά τον κόσμο κάθε χρόνο:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">"Διατηρώντας τους μισθούς στο δημόσιο στα σημερινά επίπεδα, συγκρατώντας τις δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες και εισαγάγοντας προσπάθειες για αύξηση των εσόδων, θα δημιουργηθεί χώρος για φιλοαναπτυξιακής προτεραιότητας δαπάνες. Ο Συνδυασμός χαμηλότερων ελλειμμάτων και χρηματοδότησης από το ταμείο θα βοηθήσει να αυξηθούν τα αποθεματικά της κυβέρνησης" δήλωσε η αποστολή του ΔΝΤ"</span></blockquote>
Επίσης να υπογραμμίσω πως ο πεφωτισμένος εκπρόσωπος του ΔΝΤ στο Κόσοβο εστιάζει φέτος σε λίγα λέει πράγματα αλλά πρώτο από αυτά είναι "<a href="http://www.imf.org/external/pubs/ft/survey/so/2016/new012516a.htm" target="_blank">το μη-ανταγωνιστικό κόστος εργασίας</a>" ("uncompetitive labor costs" - δεν κάνω πλάκα<span style="background-color: white; color: #2c2825; font-family: , "helvetica" , sans-serif; font-size: 16.128px;">)</span>. σε μια χώρα που <a href="http://www.invest-ks.org/en/What-is-the-average-wage-in-Kosovo" target="_blank">ο μέσος μισθός είναι στα 360 €</a>, και ο <a href="http://www.fedee.com/pay-job-evaluation/minimum-wage-rates/" target="_blank">βασικός στα 170€ to 2011</a>, αλλά <a href="http://www.balkaneu.com/kosovo-high-prices-minimum-wages/" target="_blank">μάλλον χαμηλότερα πλέον</a>]<br />
<br />
<b>Για το ICTY και το σκοπό των διώξεων</b><br />
<b><br /></b>
Με την εποπτεία που μας προσφέρει η χρονική απόσταση μπορούμε να δούμε πλέον μερικά πράγματα καθαρότερα.<br />
1. Στο Διεθνές Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία για την Χάγη, εστάλησαν, πλην των αναμφισβήτητων άμεσων δραστών αγριοτήτων, και πολιτικά πρόσωπα. Οι παραπομπές αυτές (ανεξάρτητα από τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες του καθενός τους) έγιναν για λόγους πολιτικής νομιμοποίησης των επεμβάσεων και των αφηγημάτων της ανθρωπιστικής επέμβασης. Εξ αρχής ήταν δύσκολο η πολιτική ευθύνη να μεταφραστεί σε ποινική. Αυτό συνέβη με τον Μιλόσεβιτς και τον Μιλουτίνοβιτς, αυτό συνέβη με τον <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Trial_of_Gotovina_et_al" target="_blank">Άντε Γκοτόβινα</a> (και εμμέσως στη δίκη του με όλη την Κροατική ηγεσία που αθωώθηκε "πλαγίως" για την εθνοκάθαρση στην Κράινα), αυτό συνέβη με τον Κοσοβάρο ηγέτη Ραμούς Χαραντινάι, γύρω από τον οποίο <a href="http://www.eurotrib.com/story/2007/2/17/211733/380" target="_blank">γινόταν του Noor1</a> συνεπικουρικά, Αυτό συνέβη επίσης και με την κατηγορία περί γενοκτονίας από την πλευρά της Γιουγκοσλαβίας και τελικά συνέβη ακόμα και με τις κατηγορίες για κάποιον σαν τον Σέσελι που προπαγάνδιζε ανοιχτά την εθνοκάθαρση στην "Μεγάλη Σερβία" και είχε και κυβερνητική θέση την εποχή του πολέμου του Κοσόβου, ενώ ήταν πολιτικά αναμεμειγμένος στη δημιουργία ομάδων θανάτου την εποχή του πολέμου στην Κροατία και στην Βοσνία. Ακόμα και ο Κάρατζιτς καταδικάστηκε μόνο για την σφαγή της Σρεμπένιντσα, όπου ο ρόλος του ήταν αδιαμφισβήτητος, και όχι για τις σφαγές στην ύπαιθρο, όπου ήταν δύσκολο να αποδειχθεί η προσωπική του εμπλοκή στις αγριότητες.<br />
<br />
2. Η παραπομπή του Μιλόσεβιτς έγινε την ίδια στιγμή που αποκλείσθηκε η συμπερίληψη τυχόν εγκλημάτων του ΝΑΤΟ στην περιοχή, <a href="http://repository.jmls.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1445&context=facpubs" target="_blank">καθώς</a>, :<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace;">In the aftermath of NATO's intervention in
Kosovo, the Prosecutor stated that NATO's use of force in Kosovo
subjected members of their militaries to the jurisdiction of the
ICTY. She then appointed a committee to review allegations that
certain acts by NATO forces constituted violations within the
jurisdiction of the ICTY. The committee recommended that the
Prosecutor not proceed with a formal investigation of any acts by
NATO, and the Prosecutor deferred to that recommendation. </span></blockquote>
Αυτό είναι ένα γενικότερο θέμα: κανένα διεθνές δικαστήριο δεν θα μπορεί να το πάρει κανείς σοβαρά όσο αυτοαποκλείεται από την δικαιοδοσία του η μόνη στρατιωτική υπερδύναμη. Σκεφτείτε μόνο το εξής ανέκδοτο: "Διεθνές Δικαστήριο για την εισβολή στο Ιράκ". Γίνεται; Δεν νομίζω...<br />
<br />
3. Εκ του αποτελέσματος δεν προκύπτει πως το δικαστήριο ήταν "στημένο" μια και στην ανώτατη Σερβική ηγεσία πρακτικά δεν επιβλήθηκε καμία ποινή, ενώ <a href="https://www.theguardian.com/world/2008/apr/12/warcrimes.kosovo" target="_blank">η Κάρλα Ντελ Πόντε ήταν εκείνη που κίνησε διαδικασίες για τα εγκλήματα των συνέβησαν εναντίον των Σέρβων</a> σε μια εποχή που οι κατηγορίες φαινόντουσαν εξωφρενικές μάλιστα στους περισσότερους και την αποδοκίμαζαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι κάθε είδους. Το δικαστήριο αθώωσε τον Σέσελι παρά <a href="https://www.youtube.com/watch?v=FTtWqwD_iEY" target="_blank">το μπινελίκι που του έριξε</a> (η χαρά του Σέρβου φασίστα) οδηγώντας τον Σέρβο ακροδεξιό να μιλάει για την "<a href="http://indianexpress.com/article/world/world-news/vojislav-seselj-war-crimes-un-court-serbia/" target="_blank">εντιμότητα δύο δικαστών</a>" αφού το αποκήρυττε ως στημένο κάθε δεύτερη μέρα. Σε ότι αφορά την διαδικασία, το δικαστήριο ήταν ασύμμετρο ως προς την Βοσνία - η μεγάλη πλειονότητα των κατηγορουμένων αλλά και των καταδικασθέντων στο δικαστήριο αφορούσε την Βοσνία ακόμα και σε επίπεδο, φρουρών και στρατιωτών, εν αντιθέσει με όλες τις άλλες αγριότητες των γιουγκοσλαβικών πολέμων εκεί η μεγάλη πλειονότητα των καταδικασθέντων ήταν Σερβοβόσνιοι. Υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για την επιλογή των παραπεμφθέντων, καθώς δηλαδή παραπέμφθηκε ο κάθε ανθυποεγκληματίας στην Βοσνία αλλά όχι οι ενεργά συμμετέχοντες αξιωματικοί στην εθνοκάθαρση της Κράινα π.χ.<br />
4. Όμως σε ότι αφορά τις κορυφαίες διώξεις, είναι για μένα προφανές πως ο Μιλόσεβιτς διώχθηκε για αμιγώς πολιτικούς λόγους, με σκοπό να παραπεμφθεί ακριβώς την στιγμή που ετοιμαζόταν η καθαίρεσή του και η υποκατάστασή του από την εθνικιστική αντιπολίτευση της δεκαετίας του '90. Το ότι δεν υπήρχε επαρκής βάση για τις κατηγορίες αυτές είναι είπαμε προφανές εκ των αποτελεσμάτων των δικών της Χάγης. Η δίωξή του είχε σκοπό την στιγμή της παραπομπής και της σύλληψής του την εμπέδωση της ιδέας της "δίκαιης επέμβασης" και της δυτικής αφήγησης περί το Γιουγκοσλαβικό αλλά και την εκκαθάριση της Σερβίας από δυνητικά προβληματικές για την Δύση κυβερνήσεις. Αυτό δεν έχει να κάνει με το αν είχε ευθύνες ο Σ.Μ για την καταστροφή, ή αν ήταν εγκληματίας (ήταν όπως είπαμε), έχει να κάνει με το αν υπήρχε κάποια εναλλακτική πολιτική πρόταση σε αυτόν την κρίσιμη εποχή που να <b>μην</b> ήταν εθνικιστικότερη από εκείνη που υπηρέτησε. Η απάντηση ανήκει στη σφαίρα του αναστοχασμού για το απραγματοποίητο, που με την σειρά της ανήκει στην σφαίρα της μεταφυσικής, αλλά εκείνη την εποχή, ο Μιλόσεβιτς για πολλούς παρατηρητές και υποψιάζομαι και Σέρβους πολίτες, έμοιαζε η λιγότερο εθνικιστική πολιτική επιλογή, όσο παράδοξο και να φαίνεται αυτό σήμερα<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxYWCiADelDk3Jmlq1ZakPajXMnw59V6YOgbsY5_uDsoD7cXtmJcmoTD-p3O0CntkaE4P-k8gIrKsFeVEAPrtvR8EDq6tVTvNS85JTZdNV0pYI5pot1uVET3BDMsSR0MYxguWV/s1600/arkan_djindjic.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxYWCiADelDk3Jmlq1ZakPajXMnw59V6YOgbsY5_uDsoD7cXtmJcmoTD-p3O0CntkaE4P-k8gIrKsFeVEAPrtvR8EDq6tVTvNS85JTZdNV0pYI5pot1uVET3BDMsSR0MYxguWV/s640/arkan_djindjic.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο φασίστας παραστρατιωτικός και γκάνγκστερ Αρκάν σε κοινωνική συναναστροφή με τον φίλο του και δημοκρατικό διάδοχο του Μιλόσεβiτς <a href="http://www.bilten.org/?p=5378" target="_blank"> Ζόραν Τζίντζιτς</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Η μεγάλη εικόνα</h3>
Είναι πλέον αδύνατον να δούμε τον χειρισμό του Γιουγκοσλαβικού και τις "ανθρωπιστικές επεμβάσεις" στη Γιουγκοσλαβία ερήμην του τι επακολούθησε. Της εισβολής δηλαδή στο Ιράκ (και της "δίκης του Σαντάμ") ή της στήριξης δυτικόφιλων κυβερνήσεων σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (στις οποίες συμμετέχουν ακόμα και καραμπινάτοι ναζιστές, όπως στην Ουκρανία), ή ακόμα και της επέμβασης στη Λιβύη (με την "αυθόρμητη εκτέλεση του Καντάφι") ή στη Συρία. Είναι αδύνατον να μην δούμε πως όλα αυτά, της δίκης Μιλόσεβιτς συμπεριλαμβανομένης, ήταν πρόλογος. Και έχοντας πει αυτό πρέπει να επισημάνω πως κινδυνεύουμε από δύο εξίσου προβληματικές αν και αντιδιαμετρικές οπτικές.<br />
- Από τη μία την υποκατάσταση της πολιτικής και της ηθικής οπτικής (που είναι για μένα συνυφασμένες) από μια, συχνά φαντασιακή ή συμβολική, γεωπολιτική στράτευση. Να πούμε δηλαδή πως όλα όσα έγιναν στην Βοσνία από τους Σερβοβόσνιους ή στο Κόσοβο από τους Σέρβους ήταν καλώς καμωμένα <b>επειδή </b>βρισκόταν ακουσίως σε σύγκρουση με βασικές γεωπολιτικές επιλογές των ΗΠΑ ή της Γερμανίας - ή σήμερα να αντιμετωπίζουμε το καθεστώς Άσαντ σα να ήταν καθεστώς αγίων, σαν να μην ήρξατο χειρών αδίκων ανοίγοντας πυρ εναντίον αόπλων αρχικά διαδηλωτών, <b>επειδή </b>είναι στην Αμερικανική / Σαουδαραβική / Ευρωπαϊκή ατζέντα η ανατροπή του. Αλλά προσωπικά θα υπενθυμίζω πάντα πως κάθε ενεργή στράτευση είναι τοπική - και η άμεση αντίδραση στο βιωμένο κακό και στην αδικία στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, πάντα αποτελεί σε πρώτη ανάλυση υπέρτατο τεκμήριο δίκαιης στράτευσης. Η θεώρηση των Γιουγκοσλαβικών πολέμων από γεωπολιτική σκοπιά είναι χρήσιμη, αλλά σε ό,τι αφορά το άμεσο επίδικο, περισσότερα για την πολιτική ταυτότητα και το ποιον της σερβοβοσνιακής ηγεσίας μας λέει εδώ στη χώρα μας τούτο: οι Έλληνες εθελοντές στο πλευρό τους ήταν όλοι χρυσαβγίτες και στρατόκαυλοι πυροβολημένοι εθνικιστές, το πολιτικό τους όραμα δε ήταν η εθνοκάθαρση.<br />
<br />
- Από την άλλη η ανάλυση που λέει πως η γεωπολιτική είναι ηθικά και πολιτικά αδιάφορη, και πως τα τοπικά κίνητρα και η εσωτερική δυναμική (ή κάποιος εικαζόμενος ταξικός συσχετισμός) είναι το πρωτεύον στην ανάλυση, είναι τυφλή στην καταστροφική πραγματικότητα. Είναι αδύνατον να τα δούμε όλα αυτά έξω από το πλαίσιο ενός νέου ιμπεριαλισμού των ανοικτών αγορών και της μάχης για παγκόσμια κυριαρχία. Ζούμε σε συνθήκες παγκόσμιας αποσταθεροποίησης, όπου οι πόλεμοι ανοίγουν αγορές, οι ανατροπές δημιουργούν ευκαιρίες και οι επεμβάσεις προετοιμάζουν τις επόμενες. Κανένας ενεργά συμμετέχων δεν είναι μόνο αυτό που νομίζει πως είναι, και κανένας δεν μπορεί να ελπίζει πως θα πάρει τα πράγματα στα δικά του χέρια στην κατάληξη ενός τέτοιου πολέμου. Η μοίρα των κομματιών της Γιουγκοσλαβικής διάλυσης που αναφέραμε παραπάνω έχει να κάνει ακριβώς με την γεωπολιτική συνθήκη γύρω από την οποία συνέβη, και ο εθνικισμός που την υπαγόρευσε ήταν τμήμα και σύμπτωμα της νέας τότε μεταψυχροπολεμικής πραγματικότητας. Η ετερογονία των στόχων εδώ είναι καραμπινάτη: Ο Βόσνιος μουσουλμάνος πολέμησε τον Κάρατζιτς εντέλει για να γίνει η χώρα του η παγκόσμια πρωτεύουσα της ανεργίας και να πάρουν την εξουσία μαφιόζοι που σε τοπικό επίπεδο έχουν το αμφίβολο πλεονέκτημα να ανήκουν στην ίδια εθνοτική ομάδα με αυτόν. Ο διαδηλωτής εναντίον του Άσαντ χρησίμευσε άθελά του σαν πλατφόρμα για την έλευση στην χώρα του ισλαμιστών μαχητών με τα λεφτά της Σαουδαραβίας και των Εμιράτων.<br />
<br />
Οπότε επιστρέφουμε στον Μιλόσεβιτς. Ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος ενός κόσμου που έσβηνε, χωρίς καμία δυναμική, καβάλα σε ένα άλογο (τον Σερβικό εθνικισμό) που δεν το πολυπίστευε και αποδείχθηκε κουτσό. Η μοίρα του περιγράφεται ιδανικά μέσα από τη ζωή ενός άλλου μοιραίου Γιουγκοσλάβου / Σέρβου πολιτικού και διανοούμενου, του <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Dobrica_%C4%86osi%C4%87" target="_blank">Ντόμπριτσα Τσόσιτς</a>: πρώην Τιτοϊκός, υποδαυλιστής του Σερβικού εθνικισμού από το 1968, ο ιθύνων νους πίσω από το<a href="https://chnm.gmu.edu/1989/items/show/674" target="_blank"> Μνημόνιο της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών το 1986</a> που θεωρείται το ιδρυτικό κείμενο του σύγχρονου σερβικού εθνικισμού και οιωνός της επικείμενης διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Τη διακήρυξη αυτή την κατήγγειλε τόσο η Λίγκα των Κομμουνιστών της Γιουγκοσλαβίας, όσο και το στέλεχός της Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ("τίποτ' άλλο από τον πιο σκοτεινό εθνικισμό" είχε πει για το κείμενο) αλλά και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς (που είχε δηλώσει επ'αυτού το εξαιρετικά ειρωνικό, δεδομένης της συνέχειάς "Ο Μπολσεβικισμός είναι κακό πράγμα, αλλά ο εθνικισμός είναι ακόμα χειρότερος"). Ο Τσόσιτς στη συνέχεια έγινε σύμμαχος του Μιλόσεβιτς αρχικά, μετά του Κάρατζιτς, μετά Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας και μετά το 1993 αποκήρυξε από τα δεξιά τον Μιλόσεβιτς προειδοποιώντας για παγκόσμια συνωμοσία κατά των Σέρβων με όρους που στην Ελλάδα θα τους λέγαμε Καρατζαφερικούς. Μετά από όλα αυτά υποστήριξε το 2000 το αντιμιλοσεβιτσικό και υποστηριζόμενο από τη Δύση κίνημα <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Otpor!" target="_blank">Otpor!</a> παραμένοντας όμως μέχρι το τέλος του το 2014, απολογητής του Μλάντιτς.<br />
<br />
Και αυτή η μικρή βιογραφική διήγηση θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει τη μόνη, τελικά, δυνατή υπεράσπιση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς</div>
</div>
</div>
</section></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-9163476966694432012016-03-09T02:06:00.000+02:002016-03-11T00:41:33.915+02:0010 σημεία για τη γεωπολιτική συγκυρία της προσφυγικής κρίσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguO1lniB_E40RiTkQuitXCNGI06jESAk81ffhMCr_VeX8hlh5_xmLviH1xsMMKXjcUBpB4Hyc58bXBO0tVnSK38EAq76bT-3gfpLUwtuJEUHPCdsOuhZBuhsJpcaNadrVI2eF9/s1600/refugees1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguO1lniB_E40RiTkQuitXCNGI06jESAk81ffhMCr_VeX8hlh5_xmLviH1xsMMKXjcUBpB4Hyc58bXBO0tVnSK38EAq76bT-3gfpLUwtuJEUHPCdsOuhZBuhsJpcaNadrVI2eF9/s640/refugees1.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Τούρκοι στρατιώτες περιφρουρούν Σύριους που περιμένουν πίσω από τους φράχτες των συνόρων κοντά στην πόλη Σουρούτς στην ΝΑ Τουρκία (Kadir Celikcan/Reuters)</td></tr>
</tbody></table>
1. ΞΕΚΙΝΏΝΤΑΣ ΚΑΝΕΊΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ για το προσφυγικό ζήτημα, διαπιστώνει πως δεν είναι δυνατόν να το εντοπίσει χωρικά και χρονικά. <a href="http://data.unhcr.org/dataviz/" target="_blank">Τα ρεύματα των προσφύγων από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά ήταν έντονα και συνεχή</a>, διάσπαρτα παντού στον κόσμο. Η εν εξελίξει προσφυγική κρίση που βιώνουμε στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν είναι παρά παροξυσμός ενός προϋπάρχοντος φαινομένου που προέκυψε μέσα στη συγκυρία διαδοχικών κρατικών καταρρεύσεων και πολέμων στην ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής και Δυτικής Ασίας.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdXj6ewjX-0HE5b1LFzmBZiMpj_u0xYUye0j_C06SDo6XdIdntwDauCT7Zxx1vZKG640cUPfS_6WgTgoQAJHmiOreKp8E8KE2dSgt2ktiqY3Eautg1f57bRSMvf6Hf6UbE9FQI/s1600/melilla-fence-golf-course.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="492" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdXj6ewjX-0HE5b1LFzmBZiMpj_u0xYUye0j_C06SDo6XdIdntwDauCT7Zxx1vZKG640cUPfS_6WgTgoQAJHmiOreKp8E8KE2dSgt2ktiqY3Eautg1f57bRSMvf6Hf6UbE9FQI/s640/melilla-fence-golf-course.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Παίκτες του γκολφ και στο βάθος Αφρικανοί μετανάστες πάνω σε συνοριακό φράχτη μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας στην Μελίγια 20/10/2014 (José Palazon/Reuters)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
2. Η σημερινή έκφανση της προσφυγικής κρίσης <a href="http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/sep/20/migrants-refugees-asylum-seekers-21st-century-trend" target="_blank">συμπλέκεται και περιπλέκεται με το φαινόμενο της μαζικής οικονομικής μετανάστευσης</a>, και γίνεται δυσδιάκριτη από αυτήν. Αυτό είναι ένα νέο μείζον και ιστορικό γεωπολιτικό δεδομένο, παράγωγο με τη σειρά του των σημαντικών γεωπολιτικών αλλαγών την τελευταία μεταψυχροπολεμική τριακονταετία.<br />
<div>
Με την κατάρρευση της Συρίας, <a href="https://www.amnesty.org/en/latest/news/2016/02/syrias-refugee-crisis-in-numbers/">τα εκατομμύρια άτομα που έφυγαν από τη χώρα</a> επισωρεύτηκαν σε ήδη μεγάλα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα προς τις μητροπόλεις του καπιταλισμού και τις εστίες πλούτου ανά τον κόσμο.</div>
<div>
Πρόκειται για ανθρώπους που εδώ και δυο τρεις δεκαετίες δραπετεύουν από τεράστιες γεωγραφικές ζώνες γεωπολιτικής, πολιτικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης.<br />
Μπορεί να πει κανείς πως το σύνολο των αιτιών που προκαλούν προσφυγικές κρίσεις συμπεριλαμβάνεται –σε παρόμοια αλλά λιγότερο επιτακτική μορφή– στα αίτια της μεταναστευτικής μετακίνησης. Είναι συχνά δύσκολο να διακρίνει κανείς έναν πρόσφυγα από έναν οικονομικό μετανάστη μια και οι κινητήριες για τη φυγή τους καταστροφές μπορεί να σχετίζονται και με την πολιτική ή πολεμική αποσταθεροποίηση, αλλά και με την οικονομική διάλυση. Το παιχνίδι των διοικητικών ορισμών για τους πρόσφυγες από διάφορες χώρες, όπου ένας πόλεμος –εμφύλιος ή μη– ή μια καταστροφή έχει δημιουργήσει και οικονομικό μαρασμό, είναι χαρακτηριστικό της ασάφειας αυτής: Υπάρχουν και σχετικά ειρηνευμένες περιοχές του Αφγανιστάν ή <a href="http://www.huffingtonpost.com/hibaaq-osman/everything-must-go-somalia-sells-dignity_b_9358738.html" target="_blank">της Σομαλίας</a>, όπου <a href="http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2015/09/afghanistan-economy-stupid-150906095654455.html" target="_blank">η οικονομία έχει καταρρεύσει</a> και οι άνθρωποι φεύγουν γιατί αντιμετωπίζουν την εξόντωσή τους, φυσική και οικονομική. <a href="http://www.scientificamerican.com/article/climate-change-refugees-bangladesh/" target="_blank">Οι οικολογικές πιέσεις στο Μπαγκλαντές</a> οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε «περιβαλλοντικό εσωτερικό εκτοπισμό» και προσφυγιά, που όμως δεν οδηγούν και στην αναγνώριση της αντίστοιχης διεθνούς νομικής ιδιότητας, και ούτω καθεξής.<br />
<br />
3. Παρότι άλλες εστίες παραμένουν ενεργές (ενδεικτικά, <a href="https://www.opendemocracy.net/can-europe-make-it/sara-cincurova/ukraine-europes-forgotten-refugees" target="_blank">Ουκρανία</a>, <a href="http://www.dw.com/en/kosovo-population-drain-challenges-germanys-refugee-policies/a-18245189" target="_blank">Κόσοβο</a>, <a href="http://atimes.com/2015/09/libya-refugee-crisis-is-europes-top-challenge-is-partition-the-only-answer-sisci/" target="_blank">Βόρεια Αφρική</a>, <a href="http://www.tradingeconomics.com/sub-saharan-africa/refugee-population-by-country-or-territory-of-asylum-wb-data.html" target="_blank">Υποσαχάρια Αφρική</a>, <a href="http://data.unhcr.org/horn-of-africa/regional.php" target="_blank">Κέρας της Αφρικής</a>, <a href="https://www.irinnews.org/analysis/2015/09/18" target="_blank">Υεμένη</a>), το θερμό σημείο του προσφυγικού σήμερα είναι προς το παρόν στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Afghan_refugees" target="_blank">χρονίως</a> και στο Αφγανιστάν, σε περιοχές δηλαδή που σημαδεύτηκαν από εξωτερικές επεμβάσεις, με κεντρικό σημείο αναφοράς τη διπλή επέμβαση και εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, το 2001, και στο Ιράκ, το 2003. Παράλληλα, η περιοχή από τα Ιμαλάια μέχρι τον Ατλαντικό είναι ευρύτερα αποσταθεροποιημένη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, μεταξύ άλλων, από:<br />
<br />
• τις συνεχείς στρατιωτικές και οικονομικές επεμβάσεις της Δύσης –κυρίως των ΗΠΑ– και τις συγκρούσεις μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων μέσω πολέμων εντολοδόχων (proxy wars) στο πλαίσιο μιας εξελισσόμενης μεταψυχροπολεμικής αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων ισορροπιών,<br />
<br />
• τη σεχταριστική βία που έχει συνειδητά και στρατηγικά <a href="http://www.antiwar.com/orig/zunes.php?articleid=8668" target="_blank">κινητοποιήσει το αμερικανικό κατοχικό σχέδιο στο Ιράκ</a> και χρηματοδοτούν οι αντιδραστικές και φονταμενταλιστικές, σουνιτικές/ουαχαμπιστικές πετρομοναρχίες της Αραβικής χερσονήσου. Η <a href="http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/the-vicious-schism-between-sunni-and-shia-has-been-poisoning-islam-for-1400-years-and-its-getting-9139525.html" target="_blank">σύγκρουση</a> αυτή έχει <a href="http://www.foreignpolicyjournal.com/2015/04/10/yemen-at-war-the-new-shia-sunni-frontline-that-never-was/" target="_blank">εξαπλωθεί</a> στην <a href="http://www.breitbart.com/national-security/2015/12/03/world-view-hrw-bahrains-sunni-government-continues-abuse-of-shia-majority/" target="_blank">ευρύτερη</a> περιοχή μαζί με τον ακρότατο σουνιτικό φονταμενταλισμό και επηρεάζει μια ζώνη που φτάνει μέχρι την Κεντρική Αφρική και την Ινδονησία,<br />
<br />
• την <a href="http://edition.cnn.com/2015/11/23/world/is-the-syrian-conflict-linked-to-climate-change/" target="_blank">κλιματική αλλαγή</a> που προκαλεί συχνότερη και εντονότερη εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων, τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν σε επισιτιστικές κρίσεις, φυσικές καταστροφές και απώλεια της δυνατότητας άμεσης επιβίωσης σε πολλές περιοχές. <a href="https://www.jacobinmag.com/2016/01/refugees-europe-merkel-germany-migrants-france-emergency/" target="_blank">Τα φαινόμενα αυτ</a>ά προκαλούν και υποδαυλίζουν την πολιτική αναταραχή, αλλά <a href="http://www.aljazeera.com/indepth/features/2015/11/climate-refugees-151125093146088.html" target="_blank">εντείνουν και τα ρεύματα εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης</a>,<br />
<br />
• τις <a href="https://www.bostonglobe.com/opinion/editorials/2015/06/01/the-global-migrant-crisis/cQZsJl2wafcCDvwOIAnCAN/story.html" target="_blank">συνέπειες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης</a> στην κοινωνική συνοχή των φτωχότερων χωρών και την κοινωνική δυσαρέσκεια, με όχημα <a href="http://www.phoenix-acumen.com/blog/europes-refugee-crisis-the-imfs-gaddafis-role/" target="_blank">τα προγράμματα της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ</a>, αλλά και την αύξηση των παγκόσμιων και των περιφερειακών ανισοτήτων,<br />
<br />
• <a href="http://www.aljazeera.com/indepth/features/2015/03/fallen-leaves-arab-spring-150310060732982.html" target="_blank">την ήττα της Αραβικής Άνοιξης</a> ως κινήματος εκδημοκρατισμού σχεδόν σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Η ήττα αυτή προκλήθηκε από –αλλά και προκάλεσε– την υποκατάσταση της πολιτικής διαμαρτυρίας από ένοπλους στρατοκρατικούς εμφυλίους. Οι πόλεμοι αυτοί άνοιξαν τον δρόμο για παρεμβάσεις τρίτων χωρών και την ανάδειξη του πιο σκληρά παραδοσιοκρατικού και κορανικά <a href="https://www.thebookofwonder.org/2014/08/biblical-literalism-isis/" target="_blank">λιτεραλιστικού τζιχαντισμού</a> σε πόλο συσπείρωσης των σουνιτικών πληθυσμών.<br />
<br />
Μέσα σε αυτό το κλίμα πολυπαραγοντικής γενικής αστάθειας και κρατικής κατάρρευσης, οι ανθρώπινες ροές, προσφυγικές και μεταναστευτικές, αναδρούν πάνω στην περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων και διαχέουν τη σκιά των τοπικών συγκρούσεων σε μια διευρυνόμενη γεωγραφικά περιοχή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghUoldCnw4MC0Dfcs6nIJUuU_0Jgg_aCXaWzkPCVU8_zAHE3TI6TNpxOaA12-p9m5HVY3zf5dgagzV03-ruRl3lHFDGJGcR_OmVQHrjiASbrsCQGYzbgk4WcRIAlGyz9TzbAyu/s1600/syria3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghUoldCnw4MC0Dfcs6nIJUuU_0Jgg_aCXaWzkPCVU8_zAHE3TI6TNpxOaA12-p9m5HVY3zf5dgagzV03-ruRl3lHFDGJGcR_OmVQHrjiASbrsCQGYzbgk4WcRIAlGyz9TzbAyu/s640/syria3.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Αφρικανοί μετανάστες στις ακτές του Τζιμπουτί, National Geographic 12/2013, John Stanmeyer</td></tr>
</tbody></table>
4. Εάν αίτια της μετανάστευσης και της προσφυγιάς αποτελούν οι πόλεμοι και η γεωπολιτική αποσταθεροποίηση, τίθεται το ερώτημα γιατί, παρότι αυτά είναι χρόνια προβλήματα στην καπιταλιστική περιφέρεια και ιδίως στη Μέση Ανατολή, στην εποχή μας μόνο καταφεύγει όλος αυτός ο κόσμος τόσο μαζικά στη Δύση.<br />
<br />
Η απάντηση είναι διττή και αφορά με διαφορετικούς τρόπους την παγκοσμιοποίηση:<br />
<br />
Πρώτον, γιατί η ίδια η λογική της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης κάνει τη μετακίνηση πληθυσμών μια εύλογη απόκριση των ανθρώπων της περιφέρειας στη μόνιμη κατάσταση οικονομικής (και συχνά και πολιτικής) έκτακτης ανάγκης που έχουν να αντιμετωπίσουν, αλλά και γιατί, στην πραγματικότητα, οι μετακινήσεις αυτές περιέχουν μια καπιταλιστική ορθολογικότητα: Ολοκληρώνουν την «απελευθέρωση των αγορών», πέρα από εκείνες των κεφαλαίων, και στο πεδίο της αγοράς εργασίας. Έτσι, το φτηνό εργατικό δυναμικό που μπορούσε να έρθει «λαθραίο» (αλλά μόνο λαθραίο), «παράνομο» και εύκολα χειραγωγίσιμο, χρησιμοποιήθηκε για να φέρει τον εργασιακό Τρίτο Κόσμο στη μητρόπολη και στις ισχυρές χώρες της περιφέρειας. Στη Δύση υπήρχε ζήτηση για εργατικό δυναμικό από τον Τρίτο Κόσμο. Η ενσωμάτωσή του όμως εμποδίστηκε μέσω της διασποράς του αντιμεταναστευτικού πανικού που χρησίμευσε σαν εργαλείο αποκοπής των ξένων εργαζομένων από τα εργασιακά δικαιώματα που είχαν κατακτήσει οι «ιθαγενείς», αλλά και σαν μέσο εργασιακής πειθάρχησής τους.<br />
<br />
Δεύτερον, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, ζούμε σε έναν τηλεπικοινωνιακά αλλά και μεταφορικά πρωτοφανώς διασυνδεδεμένο κόσμο. Επειδή, λοιπόν, κάθε κύμα μετανάστευσης δημιουργεί τις τοπικές «υποδοχές» στον Πρώτο Κόσμο για τα επόμενα, με την εγκατάσταση συγγενών και φίλων, η μετακίνηση από τις χώρες σε κρίση είναι πλέον όλο και ευρύτερα προσιτή σαν λύση. Επιπλέον, τα εργαλεία και οι δυνατότητες διερεύνησης των προϋποθέσεων, της πραγματοποίησης της μετακίνησης και της εγκατάστασης σε μια τρίτη χώρα –μέσω του Διαδικτύου και της συνεχούς επαφής και σύνδεσης με τους οικείους και με τον προορισμό μέσω της κινητής τηλεφωνίας– είναι πλέον ευρύτατα διαθέσιμα, ενώ υπάρχουν ήδη εγκατεστημένα «έμπειρα» και εκτενή παράνομα δίκτυα διακίνησης και μεταφοράς ανθρώπων σε κάθε λογής προορισμούς. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://i.imgur.com/L6uddjw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://i.imgur.com/L6uddjw.jpg" height="380" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Στρατόπεδο προσφύγων Ζααταρί, Ιορδανία</td></tr>
</tbody></table>
<br />
5. Ο αριθμός των προσφύγων και των εσωτερικά εκτοπισμένων προσώπων έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια –ιδίως την τελευταία διετία–, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης αυτής <a href="http://www.internal-displacement.org/publications/2015/global-overview-2015-people-internally-displaced-by-conflict-and-violence" target="_blank">αφορά τους εσωτερικά εκτοπισμένους, τους πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα</a>. Αυτό δείχνει ότι το μείζον πρόβλημα που αναδεικνύεται δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό: Το προσφυγικό ανάγεται σε παγκόσμια «κρίση» μόνο όταν τα προσφυγικά ρεύματα αρχίζουν και επηρεάζουν άμεσα τη Δύση. Στον βαθμό που οι επιπτώσεις του παραμένουν περιφερειακές, τα προσφυγικά ρεύματα είναι «αόρατα» ως παγκόσμια πολιτικά ζητήματα και παραμένουν στη σφαίρα αρμοδιότητας των ανθρωπιστικών οργανώσεων, του ΟΗΕ, του Ερυθρού Σταυρού και των γειτονικών χωρών. Έτσι, η Ευρώπη συγκλονίζεται πολιτικά υπό το βάρος λιγότερων του ενός εκατομμυρίου Σύρων προσφύγων, την ίδια στιγμή που <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Refugees_of_the_Syrian_Civil_War" target="_blank">τέσσερα και πλέον εκατομμύρια πρόσφυγες</a> βρίσκονται και ζουν εδώ και τρία χρόνια στην Τουρκία, στην Ιορδανία και στον Λίβανο, χωρίς να αναχθούν σε μείζον γεωπολιτικό θέμα. Στις δύο τελευταίες χώρες, μάλιστα, είναι το πολλοστό κύμα προσφυγιάς που έχουν να χειριστούν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και μετά, αφού συνέδραμαν και την <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Palestinian_refugees" target="_blank">παλαιστινιακή</a> και την <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Refugees_of_Iraq" target="_blank">ιρακινή</a> προσφυγική διασπορά, και αποτέλεσαν τόπο φιλοξενίας τους. Η προσφυγική κρίση στο Αφγανιστάν, όσο <a href="http://www.resettlement.eu/page/afghan-refugees-iran-pakistan-0" target="_blank">το Πακιστάν και το Ιράν</a> χρησίμευαν σαν χώροι απόθεσης –στην κυριολεξία– των ανθρώπινων κυμάτων που έφευγαν από τη χώρα, δεν αξιολογήθηκε ποτέ ως μείζων, παρά μόνο όταν έπαψαν οι χώρες αυτές να αποτελούν –εξ ανάγκης ή εξ επιλογής– «μαξιλαράκια» υποδοχής και αποδοχής του προβλήματος.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://vid.alarabiya.net/images/2016/01/24/d99d1e93-bc7f-4c01-8d45-eb06e7601cad/d99d1e93-bc7f-4c01-8d45-eb06e7601cad.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://vid.alarabiya.net/images/2016/01/24/d99d1e93-bc7f-4c01-8d45-eb06e7601cad/d99d1e93-bc7f-4c01-8d45-eb06e7601cad.JPG" height="382" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Υποστηρικτές του Γερμανικού ακροδεξιού και αντιπροσφυγικού κινήματος Pegida, Κολωνία, Ιανουάριος 2016, Reuters</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
6. Οι σημερινές μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών βιώνονται σαν πολιτική κρίση, ειδικά για την Ευρώπη, για δύο λόγους, κυρίως:<br />
<br />
• επειδή βρίσκουν την Ευρώπη, σαν προτιμητέα περιοχή καταφυγής των προσφύγων, σε πολιτική και οικονομική συγκυρία κατά την οποία είναι σε εξαιρετικά δυσχερή θέση να διαχειριστεί ένα νέο ρεύμα πληθυσμιακών μετακινήσεων. Αυτό συμβαίνει λόγω της πολιτικής διαχείρισης των μεταναστευτικών ρευμάτων μέχρι τώρα, η οποία ενίσχυσε ξενοφοβικά και ρατσιστικά ανακλαστικά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τα ενσωμάτωσε στον λόγο των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων, αλλά και λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας και καταστροφής που έξι χρόνια λιτότητας έχουν επιφέρει</div>
<div>
<br />
• επειδή πρόκειται κυρίως για μουσουλμανικούς και αραβικούς πληθυσμούς. Δηλαδή, πολιτισμικά καταγγελμένους ως αντιπάλους και εχθρούς της Δύσης, στο πλαίσιο της μεθοδικής κατασκευής μιας νέας απειλής μετά τον Ψυχρό Πόλεμο: της επιτελεστικής αφήγησης του Πολέμου των Πολιτισμών.<br />
<br />
7. Κεντρικό στοιχείο της πολιτικής αφήγησης η οποία έθεσε σε κίνηση τις πολλαπλές αποσταθεροποιήσεις που ανατινάσσονται η μια μετά την άλλη εδώ και δέκα χρόνια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ασίας και της Αφρικής, αλλά και στα γκέτο της Δύσης, ήταν το σχήμα του «<a href="https://www.hks.harvard.edu/fs/pnorris/Acrobat/Huntington_Clash.pdf" target="_blank">Πολέμου των Πολιτισμών</a>». Ο Σάμουελ Χάντινγκτον δεν είχε περιγράψει κάποια σοβούσα αντιπαράθεση. Την είχε <i>προδιαγράψει</i>, σε τελική ανάλυση, ως τη <a href="http://mrzine.monthlyreview.org/2008/bustani290508.html" target="_blank">νέα μανιχαϊστική αντίθεση</a> που θα θρέψει τις πολεμικές μηχανές και την –απαραίτητη για την ευστάθεια του παγκόσμιου συστήματος ως έχει– γεωπολιτική μάχη για αέναη επέκταση της αμερικανικής (δυτικής γενικότερα) ηγεμονίας, ελλείψει του φόβητρου του «κομμουνισμού».<br />
<br />
Η δαιμονοποίηση του Ισλάμ και η αναγωγή του σε παγκόσμιο αντίπαλο βρήκε πρόθυμους αποδέκτες από την αντίθετη πλευρά, οι οποίοι ισχυροποιήθηκαν μέσω αυτής τους της δαιμονοποίησης . Όλη η ιστορία της γεωπολιτικής αναταραχής από τους Δίδυμους Πύργους και μετά τρέφεται από αυτό τον κύκλο ανατροφοδότησης και αμοιβαίας ισχυροποίησης μεταξύ της δυτικής/ιμπεριαλιστικής αφήγησης του «καθυστερημένου και καταστατικά εχθρικού» Ισλάμ και της φεουδαρχικής, σαλαφιστικής αγριότητας που ιδιοποιείται τον ρόλο του αντιδίκου, αλλά, σημειωτέον, με τα λεφτά των φονταμενταλιστών συμμάχων των ΗΠΑ: της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων του Περσικού Κόλπου.<br />
<br />
Γύρω από όλο αυτό το ανατροφοδοτούμενο δίπολο και τα πολλά παρόμοιας δυναμικής πολωτικά φαινόμενα σε όλη την περιοχή (βλ. την αλληλοενίσχυση διά της αντιπαλότητας μεταξύ Άσαντ και ISIS), μέσα στη συνολική καταστροφή των στρατιωτικών επεμβάσεων, εξελίσσεται ένα σκηνικό σύγκρουσης και ρήξεων χωρίς κανένα εύκολο σημείο ισορροπίας: Εάν δεν υπάρξουν ρήξεις με τα γεωπολιτικά αυτονόητα της περιόδου αυτής, οδηγούμαστε σε μονιμοποίηση της καταστροφής, σε <a href="http://qz.com/560768/when-refugees-camps-last-three-generations-we-must-accept-theyre-not-going-anywhere/" target="_blank">μια μόνιμα αιμορραγούσα προσφυγική κρίση</a>, σε μια μαζική εξαγωγή του αφγανικού μοντέλου μόνιμης πολεμικής κρίσης και συνεχούς δημιουργίας προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων. Εάν υπάρξει εντέλει βούληση από τις περισσότερες πλευρές για λύση, οι γέφυρες που θα πρέπει να στηθούν στην περιοχή, για να εξομαλυνθεί η κατάσταση, θα αναδιατάξουν συνολικά τη Μέση Ανατολή με τρόπους που θα αμφισβητούν, μεταξύ άλλων, και τα μέχρι σήμερα σύνορα.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7PQFOrnzp26r9PikwxuDo4fZrHDqwIbvj0sfTVxkYCiUEEIEF6O-lcrPForpkHjUgHR0eIVbS-mXPiv0synIAXk0YHjU3dk4o7ZDrZ9bMC8m0q_RetMEeo18Ov6OinQIb56Ph/s1600/syria3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7PQFOrnzp26r9PikwxuDo4fZrHDqwIbvj0sfTVxkYCiUEEIEF6O-lcrPForpkHjUgHR0eIVbS-mXPiv0synIAXk0YHjU3dk4o7ZDrZ9bMC8m0q_RetMEeo18Ov6OinQIb56Ph/s640/syria3.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Η πόλη Χομς της Συρίας, κατεστραμμένη, 2015, Reuters: Yazan Homsy</td></tr>
</tbody></table>
8. Αν και έχουν υπάρξει σημάδια πως η κρίση στη Συρία μπαίνει πια σε φάση μιας αποδοτικότερης, για την πιθανή της ειρήνευση, διαπραγμάτευσης, θα ήταν πρόωρο να μιλήσει κανείς για κάποιον ορίζοντα ανακωχής, έστω, ή παύσης της προσφυγικής ροής, ή παλιννόστησης προσφύγων, ούτε στη Συρία, αλλά ούτε και στο Ιράκ.<br />
<br />
Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένη τη δυσκολία υποδοχής προσφύγων και στην Ευρώπη, αλλά και λόγω εξάντλησης και <a href="http://www.aljazeera.com/news/2016/01/syrian-refugees-lebanon-live-fear-deportation-160117102350730.html" target="_blank">στις γειτονικές χώρες</a>, οι πρόσφυγες ήδη χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία πίεσης και εκβιασμών, από όλους του εμπόλεμους. <br />
<br />
Εν τω μεταξύ δε, η στάση όλων σχεδόν των εμπλεκόμενων τρίτων χωρών στη Συρία και στο Ιράκ είναι απολύτως ανεύθυνη και κυνική, με αποκορύφωμα την κατά τα φαινόμενα σχεδόν τυχαία πραγματοποίηση βομβαρδισμών στη Συρία, χωρίς στρατηγικό στόχο, με <a href="http://www.aljazeera.com/news/2015/11/syria-monitoring-groups-russian-air-strikes-kill-400-civilians-151122063024984.html" target="_blank">συνεχείς</a> «<a href="http://www.dailymail.co.uk/news/article-2773864/Civilians-killed-US-airstrike-ISIS-controlled-region-Syria-missiles-hit-grain-silos-say-British-human-rights-group.html" target="_blank">παράπλευρες</a> <a href="http://www.express.co.uk/news/world/623982/Syria-airstrikes-Britain-stop-RAF-bombing-missions-protect-civilians" target="_blank">απώλειες</a>» αμάχων, μόνο για λόγους συμβολικούς, χωρίς κανέναν συντονισμό, σε συνδυασμό με την παντελή απουσία διαδικασίας για τη σταθεροποίηση στο Ιράκ. Αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει περαιτέρω αύξηση των προσφυγικών ροών από την περιοχή.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0NlCqM-lXSyzOM7Uzb0t_UQ3celB9xxOwmf8uInovAGbwnTp0T5NgfyO4DIc0eZMsGAB9nNfeeH8oqeqVlrmffHldnpQAWdZ6qDnUiHncgWoBCx7chTkQExEJlP0vYzu8oYe4/s1600/syria3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0NlCqM-lXSyzOM7Uzb0t_UQ3celB9xxOwmf8uInovAGbwnTp0T5NgfyO4DIc0eZMsGAB9nNfeeH8oqeqVlrmffHldnpQAWdZ6qDnUiHncgWoBCx7chTkQExEJlP0vYzu8oYe4/s640/syria3.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ακροδεξιοί Φινλανδοί σε διαμαρτυρία εναντίον των προσφύγων</td></tr>
</tbody></table>
<br />
9 . Είναι αξιοσημείωτος πάντως ο τρόπος με τον οποίο οι δυνάμεις και οι χώρες που αγγίζουν τη θερμή περιοχή και εμπλέκονται στο προσφυγικό βρίσκονται μπροστά σε δευτερογενείς επιπτώσεις της κρίσης.<br />
<br />
Ειδικά τα εσωτερικά ευρωπαϊκά πολιτικά αποτελέσματα της υποδοχής (και απόκρουσης) προσφύγων, με την <a href="http://www.ibtimes.co.uk/rise-far-right-poland-no-more-eurovision-vegetarians-cyclists-1537735" target="_blank">εκρηκτική</a> <a href="http://blogs.lse.ac.uk/europpblog/2016/03/01/austrias-presidential-election-is-set-to-be-another-vote-dominated-by-the-issue-of-immigration/" target="_blank">άνοδο</a> της <a href="http://www.bbc.com/news/world-europe-35739551" target="_blank">Ακροδεξιάς</a> σε <a href="http://www.independent.co.uk/news/world/europe/germany-local-elections-far-right-groups-merkel-afd-npd-huge-gains-a6917246.html" target="_blank">όλη</a> την ήπειρο, η πολυφωνία σε επίπεδο ΕΕ για το «τι δέον γενέσθαι», η ανοιχτά ξενοφοβική και κυριολεκτικά <a href="https://www.amnesty.org/en/latest/news/2015/10/hungary-eu-must-formally-warn-hungary-over-refugee-crisis-violations/" target="_blank">φασιστική</a> <a href="http://www.independent.co.uk/news/world/europe/slovakia-wants-to-stop-muslim-migrants-from-entering-a6803811.html" target="_blank">αντίδραση</a> πολλών –ιδίως κεντροευρωπαϊκών, <a href="http://edition.cnn.com/2016/01/26/europe/denmark-vote-jewelry-bill-migrants/" target="_blank">αλλά όχι μόνο</a>– <a href="https://www.euractiv.com/section/central-europe/news/czech-president-attends-anti-islam-rally-on-velvet-revolution-anniversary/" target="_blank">κυβερνήσεων</a> στις ενδιάμεσες χώρες, αλλά και η αδυναμία της ΕΕ να διαχειριστεί με επιτυχία τις ροές αυτές βλάπτουν τη «μαλακή ισχύ» της.<br />
<br />
Βλάπτουν επίσης και την –<a href="http://www.theguardian.com/business/2015/jul/13/thisisacoup-germany-faces-backlash-over-tough-greece-bailout-demands" target="_blank">ήδη τρωθείσα</a>– δημοκρατία στην ήπειρο. Είναι ίσως χαρακτηριστικό πως έχει εμφανιστεί η τάση <a href="http://ecre.org/component/content/article/70-weekly-bulletin-articles/1364-ecre-strongly-opposes-legitimising-push-backs-by-declaring-turkey-a-safe-third-country.html" target="_blank">να αναιρείται η εκτιμώμενη επικινδυνότητα ενός καθεστώτος</a> για την ΕΕ, προκειμένου να καταστεί νόμιμη η επιστροφή εκεί προσφύγων και διωκόμενων. Επειδή η μεταβολή αυτή είναι αυθαίρετη, δεν είναι σαφές αν και ποια είναι τα όριά της: Ήδη το ότι στους απορριφθέντες ως μη πρόσφυγες από την ΠΓΔΜ συγκαταλέγονται, για παράδειγμα, Σουδανοί και Σομαλοί (δηλαδή, πολίτες χωρών που βρίσκονται σε κατάσταση εμφυλίου) είναι και παράλογο και υποκριτικό. Πρόκειται για επιφαινόμενο και παράγωγο μιας αντιδημοκρατικής ροπής, για έναν ακόμα τρόπο με τον οποίο η ευρωπαϊκή αμηχανία μπροστά στις μετακινήσεις προσφύγων κάθε είδους δρα διαβρωτικά στο δημοκρατικό φρόνημα και συνεπώς στην ίδια τη δημοκρατική συγκρότηση των χωρών της ηπείρου μας.<br />
<br />
Εντέλει, τα μεγάλα προσφυγικά ρεύματα που θα εγκατασταθούν –άγνωστο για πόσο– στις χώρες της ΕΕ ενδέχεται να οξύνουν και άλλο τα κρούσματα ρατσισμού και ξενοφοβίας, ιδίως μάλιστα τη στιγμή που η αποξενωμένη δεύτερη και τρίτη γενιά Ευρωπαίων μουσουλμάνων έχει σε έναν μικρό αλλά επικίνδυνο και εν δυνάμει αιματηρό βαθμό, ριζοσπαστικοποιηθεί από τον ακραίο φονταμενταλιστικό ισλαμισμό, όπως έδειξαν τα γεγονότα στο Παρίσι.<br />
<br />
10. Τα σημεία της αποσταθεροποίησης, οι χώρες όπου η προσφυγιά ή η μετανάστευση είναι μοναδική λύση επιβίωσης, πολλαπλασιάζονται: <a href="https://news.vice.com/article/this-was-the-year-yemen-was-destroyed" target="_blank">Η Υεμένη</a>, στον εμφύλιο πόλεμο της οποίας επενέβη στρατιωτικά η Σαουδική Αραβία με καταστροφικά αποτελέσματα, <a href="http://awdnews.com/political/unesco-condemns-destruction-of-historical-monuments-in-yemen,-syria-and-iraq" target="_blank">είναι ήδη συντρίμμια</a>, με τον ISIS να έχει κάνει την εμφάνισή του και με προσφυγικά ρεύματα που «απλώς» δεν έχουν φτάσει στην Ευρώπη. Μια <a href="http://allafrica.com/stories/201603060002.html" target="_blank">σειρ</a>ά <a href="http://www.onlineopinion.com.au/view.asp?article=18009" target="_blank">αφρικανικών</a> <a href="http://www.worldmag.com/2016/02/as_boko_haram_ravages_northern_nigeria_civil_war_threatens_in_the_south" target="_blank">χωρών</a> <a href="http://www.aljazeera.com/news/2016/03/deadly-reprisal-attacks-hit-central-african-republic-160308043239343.html" target="_blank">νοτίως της Σαχάρας</a> είναι σε <a href="http://www.npr.org/sections/goatsandsoda/2016/03/08/469502071/nothing-is-going-right-in-the-worlds-newest-nation" target="_blank">ανοιχτούς εμφυλίους</a> και συγκρούσεις εξουσίας με εμπλοκή συχνότατα <a href="http://www.iol.co.za/news/africa/nigers-fears-over-home-grown-jihadis-1990477" target="_blank">ακραίων μουσουλμανικών στοιχείων</a>, επίσης με τεράστιους αριθμούς εκτοπισμένων από τα σπίτια τους, σε συνδυασμό με τη μόνιμη φυγή αμάχων από εκεί για να ζήσουν σαν άνθρωποι στη Δύση. <a href="http://www.theguardian.com/world/2016/feb/16/libya-gaddafi-arab-spring-civil-war-islamic-state" target="_blank">Η Λιβύη</a> παραπαίει όντας ουσιαστικά εκτός κεντρικού ελέγχου. <a href="http://www.stripes.com/news/kunduz-collapse-biggest-test-yet-for-afghan-forces-1.370920" target="_blank">Η κατάσταση στο Αφγανιστάν</a> ανά πάσα στιγμή <a href="http://www.nytimes.com/2015/10/22/opinion/the-next-refugee-crisis-afghanistan.html?_r=0" target="_blank">μπορεί να ξεχειλίσει</a> πάλι στο Πακιστάν, το οποίο <a href="http://america.aljazeera.com/articles/2015/11/18/afghan-refugees-in-pakistan-facing-fear-and-discrimination.html" target="_blank">δύσκολα</a> θα δεχτεί να συνεχίσει <a href="http://blogs.dunyanews.tv/12233/pakistans-uneasy-relation-afghan-refugees/" target="_blank">να συσσωρεύει πρόσφυγες</a>. Η Αίγυπτος είναι μια στυγνή δικτατορία. Η Ουκρανία είναι και αυτή μια περιοχή παραγωγής προσφύγων πρόσφατα, και η εξέλιξη των σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας-ΕΕ ενδέχεται να επηρεάσει και προσφυγικά ρεύματα από εκεί. Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα που στην παρούσα συγκυρία έχει περικυκλώσει την Ευρώπη. <br />
<br />
Εν πολλοίς, μπορεί και να κρίνει και τη μοίρα της.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMvXxYSvBxhZ69GrwYOCEdYkNpbGy_WXSy8EBfeCzq69ZBQu8-2nR-gsD0gKlBW7efP7wAgkzaR8-i1jGY9Ri-CmciZ0_BHT16HFIikf9RAJKDQLAqHz4MO0yvIVx7sdUFg_um/s1600/syria3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMvXxYSvBxhZ69GrwYOCEdYkNpbGy_WXSy8EBfeCzq69ZBQu8-2nR-gsD0gKlBW7efP7wAgkzaR8-i1jGY9Ri-CmciZ0_BHT16HFIikf9RAJKDQLAqHz4MO0yvIVx7sdUFg_um/s640/syria3.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption">Φωτογραφία: Λευτέρης Παρτσάλης για το Rizopoulos Post</td></tr>
</tbody></table>
<br />
[Το κείμενο αυτό το έγραψα στην έντυπή του μορφή για την έκδοση "<a href="http://rosalux.gr/publication/pio-kryo-kalokairi" target="_blank">Το Πιο Κρύο Καλοκαίρι</a>" του Ελληνικού Παραρτήματος του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ. με την ευγενή συγκατάθεση του οποίου το αναδημοσιεύω. Εδώ έχω προσθέσει συνδέσμους και φωτογραφίες, και έχω κάνει - πολύ μικρές - τροποποιήσεις στο κείμενο]</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-62866749089350403952016-02-03T18:35:00.003+02:002016-02-03T18:36:22.390+02:00Κοινωνική κινητικότητα, αξιοκρατία και ισότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
[Με ούτε τρία χρόνια καθυστέρηση, μια αρχική τοποθέτηση πάνω σε μια συζήτηση περί αξιοκρατίας που <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html">είχαμε κάποτε</a> με τον dpant - νά'ναι καλά ο Guardian :-) ]<br />
<div class="fb-video" data-allowfullscreen="1" data-href="/theguardian/videos/vb.10513336322/10153915554991323/?type=3">
<div class="fb-xfbml-parse-ignore">
<blockquote cite="https://www.facebook.com/theguardian/videos/10153915554991323/">
<a href="https://www.facebook.com/theguardian/videos/10153915554991323/">Social mobility is cruel. Here's why</a><br />
"Social mobility, we're told, is the corner stone of a fair society. A just nation is one where rewards go to those that have earned them. There's just one small problem: social mobility is undesirable and cruel."<br />
Posted by <a href="https://www.facebook.com/theguardian/">The Guardian</a> on Wednesday, February 3, 2016</blockquote>
</div>
</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-45067861632254156292014-11-30T03:49:00.000+02:002014-11-30T03:50:26.280+02:00Μνήμη του δασκάλου μου Βασίλη Ξανθόπουλου, 24 χρόνια από τη δολοφονία του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στις 27/11/1990 ο<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Basilis_C._Xanthopoulos" target="_blank"> Βασίλης Ξανθόπουλος</a> και ο Στέφανος Πνευματικός, καθηγητές φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, έπεφταν δολοφονημένοι μέσα στο μάθημα από το όπλο ενός παρανοημένου πρώην μεταπτυχιακού φοιτητή του Πανεπιστημίου. Από σύμπωση δεν ήμουν μέσα σε αυτό το σεμινάριο υπολογιστικής φυσικής, όντας τότε μεταπτυχιακός στο τμήμα και με καθηγητή τον Βασίλη τον Ξανθόπουλο. Σύμπτωση καθαρή: είχα πιάσει την κουβέντα στο εστιατόριο του πανεπιστημίου και πέρασε η ώρα και αποφάσισα πως θα πήγαινα στο επόμενο γιατί είχα και άλλα διαβάσματα και το σεμινάριο ήταν προαιρετικό. Το έμαθα στις ειδήσεις το βράδυ. Οι ηλικίες των θυμάτων ήταν 40 και 33, σήμερα μου φαίνονται πάρα πολύ μικρές. Για να απαντήσω στην πρόστυχη συνομωσιολογία που καλλιεργήθηκε τότε (πού να υπήρχαν και σόσιαλ μίντια, θα είχα σκοτώσει κόσμο): το βασικό τους "αμάρτημα" ήταν η εγγύτητά τους προς τους φοιτητές, όλοι, ακόμα και ο φονιάς έβρισκε την πόρτα τους ανοιχτή, ο Στέφανος είχε προσπαθησει να του βρει πανεπιστήμιο για διδακτορικό στην Γαλλία (αλλά δεν τον δέχτηκαν γιατί στην συνέντευξη τους έλεγε ασυναρτησίες), ο Βασίλης ήταν Πρόεδρος του Τμήματος και πάντα πρόθυμος να βοηθήσει όποιον του χτύπαγε την πόρτα: αυτός κάλεσε τον φονιά στο σεμινάριο όταν πήγε να τον δει μερικές μέρες πριν το φονικό. Με τον Στέφανο παίζαμε μπάσκετ μαζί, αλλά ο Βασίλης Ξανθόπουλος ήταν για μένα o σπουδαιότερος δάσκαλος που είχα γνωρίσει. Με τρώει το κρίμα που δεν έκατσα ποτέ να προσπαθήσω να βγάλω άκρη από την ημιτελέστατή μας δουλειά. Στην πράξη εκεί τελείωσε η κοσμολογία και συνεπώς η φυσική - όπως προέκυψε - για μένα.<br />
<br />
Λίγες μέρες μετά, ο Ινδός νομπελίστας αστροφυσικός Subrahmanyan Chandrasekhar, δάσκαλος, συνεργάτης και στενός φίλος του ΒΞ, συμπλήρωνε στον 6ο τόμο των επιλεγμένων του άρθρων <a href="http://books.google.gr/books?id=n0eFaWlGK_YC&lpg=PR19&dq=chandrasekhar%20on%20xanthopoulos%20death%20wife&pg=PP1#v=onepage&q&f=false" target="_blank">The Mathematical Theory of Black Holes and of Colliding Plane Waves</a>, έναν τόμο που προλόγιζε ο Βασίλης Ξανθόπουλος, μια τελευταία καταληκτική αφιέρωση για τον Βασίλη Ξανθόπουλο:<br />
<br />
<img alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjppWTd5uu8triUFXyT9s0zxshyphenhyphenwY5cULzN5bvRspXOiUztyuVtKoKw741Z6FSpLq9A3aw11GgK2AQF9jkHUGYBDARlvyeLEFTXoLqG04XouKefjRSRZrRFaW0Hr-fIfoyIKFDA0w/s1600/daskalos.jpg" /><br />
<br />
Τον βρήκα αυτόν τον επίλογο τρία χρόνια μετά σε μια Αμερικάνικη πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων. Ο Τσαντράσεκαρ πέθανε πέντε χρόνια αργότερα, ο Βασίλης παραμένει ο καλύτερος δάσκαλος που έχω ποτέ γνωρίσει οπουδήπτε στον κόσμο<br />
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/arfHsnxE-MU" width="640"></iframe></div>
<br /></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-75201719216610232632014-11-06T04:12:00.000+02:002014-11-16T19:06:50.607+02:00Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα φας πολύ ξύλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s2.reutersmedia.net/resources/r/?m=02&d=20120210&t=2&i=569163129&w=&fh=&fw=&ll=700&pl=390&r=2012-02-10T151019Z_01_GM1E82A1S5X02_RTRRPP_0_GREECE" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s2.reutersmedia.net/resources/r/?m=02&d=20120210&t=2&i=569163129&w=&fh=&fw=&ll=700&pl=390&r=2012-02-10T151019Z_01_GM1E82A1S5X02_RTRRPP_0_GREECE" height="300" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;">Σήμερα ο γιος μου, </span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;">μου έλεγε</span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;"> πως έχει να μάθει ένα ποίημα γ</span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">ια τη σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 του Νοέμβρη. "<a href="http://tassosleivaditis.wordpress.com/2012/01/29/an-theleis-na-legesai-anthropos-tasos-leivaditis/" target="_blank">Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος</a>" λέει λεγόταν, και μου ζήτησε να του το τυπωσω. Αντιπαρήλθα το σφίξιμο που μου δημιουργείται κάθε που συνειδητοποιώ ότι για τα παιδιά η 17η Νοεμβρίου είναι εξίσου βαθύς χρόνος και "κανονικοποιημένη" εορτή όσο η 28η Οκτωβρίου και βρήκα το ποίημα - του Λειβαδίτη όπως προκύπτει (δεν τον έχω πολυδιαβάσει, να πω την αμαρ</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">τία μου... πού να φανταζόταν ότι θα φτάσει να απαγγέλεται σε σχολικές εορτές του δημοτικού ο άνθρωπος)...</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">Διαβάζοντάς το, δεν μπορεί κανείς να μη συνειδητοποιήσει αμέσως, πως εκείνοι που υμνεί ο ποιητής, εκείνοι που χωράνε στις "προϋποθέσεις" ανθρωπιάς που βάζει, είναι σαν εκείνα τα παιδιά που, προ ολίγου <a href="http://www.avgi.gr/article/4710548/eisaggeleis-kai-xulodarmoi-kata-ton-katalipseon-sta-sxoleia-den-exo-xrimata-leei-o-loberdos-video-" target="_blank">στη Λαμία</a> τα μάζεψε (με τους γονείς τους) ο εισαγγελέας από την κατάληψη, σαν εκείνα τα παιδιά που βασάνισαν στη ΓΑΔΑ μετά <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=720720" target="_blank">την αντιφασιστική μοτοπορεία</a>, σαν εκείνα τα παιδιά που <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63764242&mmid=28562567" target="_blank">μάζευαν από τη Βίλα</a>, σαν εκείνα τα παιδιά και τους μεγάλους που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια στο δρόμο και στις <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2011/06/blog-post_30.html" target="_blank">μεγάλες</a> και <a href="http://www.tovima.gr/society/article/?aid=605218" target="_blank">μικρές</a> διαδηλώσεις, σαν εκείνους που διεκδίκησαν τα εργασιακά τους δικαιώματα <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=703617" target="_blank">απέναντι στα ΜΑΤ</a>, ή εκείνους που <a href="http://www.thepressproject.gr/article/30593/KSulo-kai-dakrugona-stis-Skouries" target="_blank">υπερασπίστηκαν το δικαίωμα στο περιβάλλον</a></span><span style="background-color: white; color: #545454; font-family: arial, sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2000007629395px;">·</span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;"> όλους αυτούς δηλαδή που αυτές οι κυβερνήσεις </span><a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=716863" style="font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;" target="_blank">αντιμετώπισαν</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14.4444446563721px; line-height: 19.3199996948242px;"> με ανοιχτή βία και οι καθεστωτικοί διανοούμενοι λοιδώρησαν και απαξίωσαν</span><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">. Έτσι βρισκόμαστε στην παρανοϊκή στιγμή που το κράτος εξαίρεσης γιορτάζει τους ανθρώπους που έκαναν το Πολυτεχνείο, έστω και μέσα από ταριχευτικά και κατευναστικά τελετουργικά, για μια πολιτική και ηθική στάση για την οποία σήμερα σε μαζεύουν οι εισαγγελείς, σε βασανίζουν τα όργανα της τάξεως και σε </span><a href="http://stokokkino.gr/article/1000000000000089/Anikousti-i-sterisi-politikon-dikaiomaton" style="font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;" target="_blank">κλείνουν φυλακή οι δικαστές</a><span style="background-color: white; color: #141823; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">, υπό τις οργίλες ιαχές μίσους της πολιτικής ηγεσίας. </span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;">Αν ταίριαζε στην σημερινή κυβέρνηση να γιορτάσει κάτι σε λίγες μέρες, αυτό θα ήταν η στάση του Ζουρνατζή, η μνήμη του φονιά Ντερτιλή, η θηριωδία του Θεοφιλογιαννάκου. Ο κύκλος έκλεισε, το θέατρο της απότισης φόρου τιμής στους νεκρούς του Πολυτεχνείου από τους ορκισμένους εχθρούς της ηθικής εκείνης στάσης που το παρήγαγε, μπορεί να πάψει</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://info-war.gr/wp-content/uploads/2013/04/7d18fcf4cebb57f4cb5bfa493ae07483_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://info-war.gr/wp-content/uploads/2013/04/7d18fcf4cebb57f4cb5bfa493ae07483_XL.jpg" height="296" width="400" /></a></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.3199996948242px;"><br /></span></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-49209591075519259812014-09-26T03:15:00.003+03:002020-10-05T13:24:08.808+03:00Πού τελείωνε το ειδύλλιο του πρωθυπουργικού γραφείου με την ΧΑ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/baltakos-samaras-660_1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/baltakos-samaras-660_1.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: x-small;"><a href="https://www.avgi.gr/politiki/112579_poy-teleione-eidyllio-toy-prothypoyrgikoy-grafeioy-me-tin-ha" target="_blank">[ Δημοσιεύθηκε αρχικά στην ηλεκτρονική Αυγή, 23.09.2014]</a></span><br />
Ας το πούμε εξ αρχής: Οι ενδείξεις ότι η Χρυσή Αυγή ήταν σε συνεννόηση με την ηγεσία της ΝΔ, και με συγκεκριμένο συστημικό ρόλο <i>τουλάχιστον </i>μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2013, έχουν περάσει πια το κρίσιμο ποσοτικό κατώφλι ώστε να χρήζουν άμεσης και εις βάθος διερεύνησης. Αν η Χρυσή Αυγή είναι (που είναι) όπως περιγράφει το ήδη υπάρχον κατηγορητήριο "εγκληματική οργάνωση", η διερεύνηση μάλιστα των σχέσεων αυτών δεν μπορεί να έχει μόνο πολιτικό, αλλά <i>και </i>ποινικό χαρακτήρα.<br />
Η σταγόνα που ξεχειλίζει το ήδη γεμάτο ποτήρι, είναι <a href="https://web.archive.org/web/20140921013648/https://www.avgi.gr/article/4063117/ntokoumenta-o-mpaltakos-koinobouleutikos-arxigos-tis-x-a-o-mixaloliakos-ta-ixere-ola-gia-ti-dolofonia-fussa" target="_blank">οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τον καθοδηγητικό ρόλο του στενού φίλου και συμβούλου του πρωθυπουργού</a> στην βουλή στο τι θα ψηφίσει το ναζιστικό μόρφωμα - αποκαλύψεις που <a href="https://web.archive.org/web/20140920191942/http://www.avgi.gr/article/4075237/en-gnosei-samara-i-anoixti-grammi-me-ti-x-a-afinei-na-ennoithei-o-mpaltakos" target="_blank">ο ίδιος ο Τ.Μπαλτάκος επιβεβαίωσε και υπέδειξε πως ήταν εν γνώσει του Αντώνη Σαμαρά</a> . Είχε προηγηθεί η συνάντηση <a href="https://www.youtube.com/watch?v=4GHL2Y3fhOg" target="_blank">Μπαλτάκου-Κασιδιάρη</a>, μετά την δολοφονία Φύσσα, όπου η διάρρηξη των σχέσεων αμοιβαίας συνεννόησης και ιδεολογικής σύγκλισης μετά τις διώξεις εναντίον της ΧΑ, διεκτραγωδήθηκε και από τις δύο πλευρές. Οι συναντήσεις αυτές δείχνουν ξεκάθαρα μια προϋπάρχουσα συστηματική επαφή μεταξύ του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος και της Χρυσής Αυγής. Οι επαφές, δεν ήταν μόνο επαφές συντονισμού, αλλά και εκδήλωσης συμπάθειας για τις μεθόδους της: Ο Μπαλτάκος κατά το <a href="https://web.archive.org/web/20141021172555/https://www.efsyn.gr/?p=235821" target="_blank">δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών,</a> φέρεται να έχει συγχαρεί τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ηλιόπουλο για ένα <a href="https://web.archive.org/web/20130614231504/https://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63829482" target="_blank">ρεσιτάλ αλητείας</a> και περιφρόνησης του Προεδρείου της βουλής.<br />
<div dir="ltr">
Λίγο καιρό πριν τις τελευταίες αποκαλύψεις για το κοινοβουλευτικό "κοουτσάρισμα" του ναζιστικού μορφώματος από τον γραμματέα τότε του υπουργικού συμβουλίου, είχαμε <a href="http://www.humanrightsfirst.org/sites/default/files/HRF-report-We-Are-Not-Nazis-But.pdf" target="_blank">έκθεση αμερικάνικης οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων</a> στην οποία περιεχόταν μαρτυρία σχετικά με την χρηματοδότηση επαρχιακής τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής από νεοδημοκράτη επιχειρηματία που έβλεπε τους ναζί σαν την "πολιτοφυλακή" της ΝΔ. Ο ίδιος μάρτυρας ανέφερε πως η αστυνομία είχε "συγκεκριμένες εντολές να μην μας αγγίζει" και εκτιμούσε πως η κυβέρνηση άφηνε την Χρυσή Αυγή να δυναμώνει για δικό της όφελος και έδρασε εναντίον της μόνο όταν θεώρησε πως είχε παραγίνει ισχυρή. Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου μιας υπόγειας συνεργασίας που<a href="https://www.avgi.gr/arheio/97971_syriza-idoy-oi-ypogeies-diadromes-nd-hrysis-aygis" target="_blank"> είχε καταγγελθεί πρόσφατα από τον ΣΥΡΙΖΑ τεκμηριωμένα</a>...</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCrUok8p9nIJBi7CVnWiBmNj8eNFSw1g82UXtpjE9jlOHoGGUSmJH_hnYywtvzSfe0gUgFVJA_R2QdhOSfyddHPkUD5RbYnHsIUJSGQC90NqDkPwYPAjVVnNOGOPv9eIfIXF9b/s1600/1234762_589334261108210_1082865023_n.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCrUok8p9nIJBi7CVnWiBmNj8eNFSw1g82UXtpjE9jlOHoGGUSmJH_hnYywtvzSfe0gUgFVJA_R2QdhOSfyddHPkUD5RbYnHsIUJSGQC90NqDkPwYPAjVVnNOGOPv9eIfIXF9b/s1600/1234762_589334261108210_1082865023_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr">
Η εικόνα της ανοχής από την πλευρά αλλεπάλληλων κυβερνήσεων που οδήγησε στην συμπόρευση αυτή, έφτασε στο μέγιστό της επί της πρωθυπουργίας Σαμαρά, όταν τα όρια μεταξύ της ιδεολογίας της ομάδας <a href="http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ti-kanei-i-xrysi-aygi-toy-failoy-kranidioti" target="_blank">συμβούλων</a> περί τον <a href="https://web.archive.org/web/20150224203133/https://www.avgi.gr/article/454470/kubernitiki-sunergasia-me-ti-xrusi-augi-blepei-o-mpaltakos" target="_blank">πρωθυπουργό </a>και του ναζιστικού μορφώματος έγιναν δυσδιάκριτα. Ήδη πριν από την κρίση υπήρξαν επώνυμες καταγγελίες από τον τότε ταμία της οργάνωσης Χάρη Κουσουμβρή <a href="http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/03/18/ypagrhxoi-xrysh-avgh-nea-dimokratia/" target="_blank">για την χρηματοδότηση και την υλική στήριξη της ΧΑ</a> και από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, ιδίως όμως από την ΝΔ. Η μακρά σχέση της φασιστικής οργάνωσης με την εξουσία και την επίσημη δεξιά επιβεβαιώνεται από πολλά γεγονότα της τελευταίας 20ετίας, αλλά γίνεται κραυγαλέα ορατή από το 2012 μέχρι την δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Είναι <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=336689" target="_blank">τόσα και τέτοια τα περιστατικά</a> της βίας στα οποία εμπλέκεται η Χρυσή Αυγή, και συνέβησαν με τέτοια θεαματική αδράνεια (και συχνά συνδρομή) της αστυνομίας που μοιάζει απίθανο η θέση των ναζί στο απυρόβλητο να οφείλεται απλά και μόνο στις ακροδεξιές τάσεις μεγάλης μερίδας των εμπλεκομένων αστυνομικών. Η μόνη λογική εξήγηση για την εκτεταμένη <a href="http://left.gr/news/oligoria-sti-syllipsi-ton-hrysaygiton-poy-epitethikan-sto-synergeio-episkepsi-voyleyton-toy" target="_blank">αδράνεια</a> ή και την <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=720720" target="_blank">προστασία</a> αυτή, είναι πως η ΝΔ ανεχόταν και στήριζε την δράση της ΧΑ, παρότι φύλαγε την πλάτη της παρακολουθώντας και δημιουργώντας φάκελο για την οργάνωση σε περίπτωση που θα "παραέπαιρνε αέρα". Οι δεκάδες υποθέσεις που ξαφνικά πέρυσι μετά την δολοφονία του Φύσσα βγήκαν στην επιφάνεια είναι ενδεικτικές. Επίσης ενδεικτική για τις πολιτικές προτεραιότητες του συμπλέγματος ΜΜΕ-κυβέρνησης ήταν η πενιχρή (μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2013 πάντα) κάλυψη από τα κανάλια, της συστηματικής βίας κατά πάντων που ασκούσε η Χρυσή Αυγή αλλά και κάθε θέματος που θα μπορούσε να αμβλύνει την ξενοφοβική ατζέντα της συγκυβέρνησης ή να αναδείξει τον ρόλο της αστυνομίας στην κάλυψη και την προστασία των ναζί. Μέχρι πριν την δολοφονία Φύσσα υπήρξαν γνωστά στελέχη της ΝΔ και δημοσιογράφοι του χώρου της που καλούσαν σε ανοιχτή συνεργασία με τους ναζί, ενώ οι καταγγελίες πως ο Μπαλτάκος <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=424334" target="_blank">εκβίαζε την συγκυβέρνηση</a> με την απειλή της συμπόρευσης με την Χρυσή Αυγή (σενάριο <a href="https://web.archive.org/web/20131215021630/https://www.avgi.gr/article/454470/kubernitiki-sunergasia-me-ti-xrusi-augi-blepei-o-mpaltakos" target="_blank">δημόσια ομολογημένο</a>) δείχνει πως υπήρχαν τέτοια σχέδια έτοιμα παρά τω πρωθυπουργώ. Η δίωξη εναντίον του ναζιστικού μορφώματος από τον Σεπτέμβρη του 2013 καταλάγιασε κάπως τον ζήλο για προς τα δεξιά διευρύνσεις στον όμορο χώρο, αλλά οι σχέσεις διασύνδεσης <a href="https://web.archive.org/web/20140606010502/https://www.parapolitika.gr/parapolitikablog/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1/%CE%B3%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%B4-video" target="_blank">κάθε άλλο παρά λήξασες μπορεί να θεωρηθούν</a>.</div>
<div dir="ltr">
Παράλληλα εκκρεμεί το πόρισμα του ΣΔΟΕ για την χρηματοδότηση της οργάνωσης. Κάποιες <a href="https://web.archive.org/web/20150527231728/http://www.avgi.gr/article/1672568/duo-offshore-stin-kupro-pou-sundeontai-me-ti-xrusi-augi-brike-o-sdoe" target="_blank">διαρροές στην αρχή του χρόνου</a> κάθε άλλο παρά εντυπωσιακές ήταν και σίγουρα ήταν πολύ λιγότερο θεαματικές από τις <a href="http://www.kathimerini.gr/56509/article/epikairothta/politikh/se-va8os-dwdekaetias-o-elegxos-toy-sdoe-sth-xrysh-aygh" target="_blank">αρχικές διαρροές</a> που ενέπλεκαν <a href="http://www.thepressproject.gr/article/47254/Stoixeia-gia-tous-xrimatodotes-tis-Xrusis-ugis-exei-to-SDOE" target="_blank">πολλούς</a> και επώνυμους, αλλά και από <a href="https://web.archive.org/web/20140607224722/http://unfollow.com.gr/print/from-issue/13108-xrima/" target="_blank">τα σχετικά ρεπορτάζ</a>. Η οικονομική πλευρά της ενίσχυσης της εγκληματικής οργάνωσης, μαζί με την πολιτική ενίσχυση παραμένει επισήμως άδηλη. Πρόκειται όμως για τις κρισιμότερες όψεις του ζητήματος. Η διερεύνηση της συσχέτισης τμημάτων της Νέας Δημοκρατίας με την μεγέθυνση και την ενίσχυση της ναζιστικής συμμορίας, ιδίως μετά την αποκάλυψη των στενών σχέσεων του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με αυτήν, αλλά και η συστηματική και ενδελεχής διερεύνηση της χρηματοδοτικής στήριξης της οργάνωσης από τμήματα των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της χώρας (και όχι μόνο ενδεχομένως) είναι κρίσιμη. Χωρίς αυτό θα πρόκειται για μια μερική διαδικασία χωρίς βάθος. Η περίπτωση του Τάκη Μπαλτάκου, που ξέρουμε πλέον ότι συνεργαζόταν ανοιχτά και ήταν σε ευθεία επαφή με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής χρήζει διερεύνησης από τους ανακριτές όπως και κάθε εμπλοκή του πρωθυπουργικού γραφείου με την υπόθεση αν αυτή προκύψει.</div>
<div dir="ltr">
Πέρυσι, <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html" target="_blank">σημείωνα</a> πως:</div>
<blockquote>
<div dir="ltr">
"Υπάρχει και επικαθορίζει την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας μας μια κεντρική συνάρθρωση εξουσίας, μια "πρωταρχική διαπλοκή": Εκείνη μεταξύ επιχειρηματικών ελίτ· πολιτικών (μαζί και δικαστικών και διοικητικών) ελίτ· και οργανωμένου εγκλήματος. Πρόκειται για μια συνάντηση που γεννά συστηματικά και με πολλούς τρόπους παρακράτος και διαφθορά και είναι, ως προς την έκταση, την ιστορικότητα και το βάθος της σχέσης, μοναδική από όσο ξέρω στην "Δυτική" Ευρώπη, της Ιταλίας εξαιρουμένης. Η Χρυσή Αυγή σαν φαινόμενο ήρθε και κάθισε ακριβώς πάνω σε αυτή την συνάρθρωση και έγινε ένα με αυτή. Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατον να εκριζωθεί αυτό το μόρφωμα από το κοινωνικό του ρόλο, χωρίς να πάρει μαζί τμήμα από το υπόβαθρο αυτό, να αποκαλύψει γυμνές τις αρθρώσεις της βαθιάς διαπλοκής και να τις εκθέσει σε κοινή θέα. Για να αποφευχθεί αυτό τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πιθανώς εικάζω και τμήμα τουλάχιστον της δικαιοσύνης, θα προσπαθήσουν να παίξουν το ρόλο του μικροχειρουργού των σχετικών αποκαλύψεων"</div>
</blockquote>
<div dir="ltr">
Φοβάμαι πως οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την αρχική αυτή εκτίμηση</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-15283783207116998402014-05-25T04:08:00.002+03:002014-05-25T04:08:33.829+03:00Αυτοδιοικητικός επίλογος: η σύγκρουση δυο κόσμων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/n915dWXWKhU" width="560"></iframe>
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<i>Καμινισμός: η άσκηση εξουσίας με τον τύπο του νόμου αλλά ενάντια στο πνεύμα της δημοκρατίας, ο ψυχαναγκαστικός λεγκαλισμός ως λογική του άρχειν, η γραφειοκρατική ύπνωση, η αισθητική γιάπη η οποία, αν και επεκτείνεται πολύ πέραν του Δήμου Αθηναίων, έχει στον Καμίνη την απόλυτη ενσάρκωσή της.</i> <br />
<br />
Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη απεικόνιση του Καμινισμού που μας έχει βρει από την περίπτωση της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης. Η Δημοτική αγορά <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=740318">ήταν ένα κύτταρο κοινωνικών πρωτοβουλιών και ζωής</a>, σε ένα ιστορικό κτήριο που διασώθηκε από την κατεδάφιση από τους περιοίκους, και στέγασε για έξι χρόνια κάθε είδους δράσεις και πρωτοβουλίες. Ήταν μια κατάληψη, από αυτές που υπήρχαν και υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, μια χωρίς άλλο κοινωφελής χρήση ενός ιστορικού κτηρίου, με την επιδοκιμασία και το αγκάλιασμα της γειτονιάς. Αυτή την λειτουργική και κοινωφελή κατάληψη ήρθε ο νυν Δήμαρχος <a href="http://left.gr/news/loyketo-sti-dimotiki-agora-tis-kypselis-apo-ta-mat-se-synergasia-me-ton-kamini">να διαλύσει με τα ΜΑΤ για να φτιάξει προγραμματικά... τα ίδια</a>, και μετά από δυο χρόνια, <a href="http://left.gr/news/anoihti-poli-i-dimotiki-arhi-kamini-katastrefei-ti-dimotiki-agora-kypselis">τίποτα απολύτως ακόμα</a>. Με ΜΑΤ επαναλαμβάνω. Ξημερώματα. Δεκαπενταύγουστο.<br />
<br />
Η Δημοτική αγορά ήταν εστία αυτοδιαχείρισης, ανεκτικότητας, αντιρατσισμού (για αυτό και για τον αντιεραρχικό της χαρακτήρα την μισούσαν οι ακροδεξιοί με και χωρίς αρβύλες), κέντρο παραγωγής πολιτισμικού και κοινωνικού πλούτου, όαση μέσα στο ασφυκτικό και φτωχό κέντρο. Ο Δένδιας την έκλεισε ενόπλως (λες και είχε να κάνει με κομάντο απέναντι, όχι με βιοκαλλιεργητές και δασκάλες) επειδή "ήταν παράνομη", υπό τις επευφημίες και την παρώτρυνση του Καμίνη. Στην πραγματικότητα την έκλεισε γιατί είναι προγραμματικός αντίπαλος κάθε συλλογικής διεκδίκησης από τους πολίτες της εξουσίας πάνω στη ζωή τους. <br />
<br />
Το θέμα είναι το εξής: σε μια λογική δημοτική αρχή, στο είδος της δημοτικής αρχής το οποίο στρατεύτηκα κατά το μικρό που μου αναλογεί για να φέρω στα πράγματα, πρώτο και βασικό κριτήριο αξιολόγησης μιας από τα κάτω πρωτοβουλίας θα ήταν η ωφελιμότητα της πρωτοβουλίας για τους δημότες και για την πόλη. Αν υπήρχε αυτό - και μόνο ναζί και πυροβολημένοι ισχυρίζονταν το αντίθετο - τότε οι νομικές διευθετήσεις θα βρίσκονταν: ο δήμος θα μπορούσε να ξεκινήσει έναν διάλογο με το εγχείρημα, να το αγκαλιάσει ή να το ανεχθεί, να το παρακολουθεί ή να το αγνοήσει, να αλληλεπιδράσει με αυτό και να βρει έναν τρόπο να συνυπάρξει. Αντ' αυτού με νομικίστικα προσχήματα, όπως είπαμε, η πρωτοβουλία κατεστάλη βιαίως: Για τον Καμινισμό, αυτού του είδους οι "από τα κάτω" διεκδικήσεις αυτονομίας και η αυτοδιαχειριστική λογική προσκρούουν σε μια λογική του αυτοσκοπού του νόμου και της χρήσης του ως προσχήματος καταστολής. <b>Καλές πρωτοβουλίες για τους καμινίστας είναι δράσεις που χρηματοδοτεί η Eurobank, διοργανώνει κάποια ΜΚΟ και έχουν χορηγούς επικοινωνίας διάφορα κανάλια εργολάβων</b>. Απέναντι σε αυτήν την λογική, έχω υπαρξιακό, όχι απλά πολιτικό, μέτωπο.<br />
<br />
Πάρτε μια άλλη κατάληψη, <a href="http://www.lifo.gr/team/gnomes/34840">τη Βίλα Αμαλία</a>: η Βίλα Αμαλία σε οποιαδήποτε χαρτογράφηση του σύγχρονου αθηναϊκού πολιτισμού που δεν θα γινόταν από χουντικούς γυμνασιάρχες και σνομπ σουσούδες, είναι ιστορικός πολιτιστικός κόμβος του σύγχρονου λαϊκού αθηναϊκού πολιτισμού, <i>και μόνο</i> από την παρέλαση όλης της Ελληνικής πανκ σκηνής (πέραν όλων των άλλων) εκεί επί 20+ χρόνια. Η Βίλα Αμαλία είχε τεράστια προσφορά και στη γειτονιά αλλά και στην πόλη, ου μην αλλά και επειδή ήταν κέντρο αντίστασης και απόκρουσης της Χρυσής Αυγής στην περιοχή. Οι ναζί ήταν εκείνοι που έσκουζαν το περισσότερο από όλους για το κλείσιμό της, και η δική τους πίεση ώθησε τον Δένδια, πολιτικό συνεταίρο είπαμε του νυν δημάρχου, να εκκινήσει την βία εναντίον των "καταληψιών" και τον δήμαρχο να συνδράμει ενθουσιωδώς. Η Βίλα ήταν επίσης και εχθρός του πρεζέμπορου της περιοχής κάτι που την κατέστησε δυο φορές στόχο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.alfavita.gr/sites/default/files/u684/7jpcx5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.alfavita.gr/sites/default/files/u684/7jpcx5.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Η Βίλα Αμαλίας είναι για μένα και πάρα πολλούς ανθρώπους από τη γενιά μου ξεκινώντας και κατω, σημείο αναφοράς και χώρος ενηλικίωσης και ελευθερίας. Δεν είναι τυχαία η τεράστια διαδήλωση διαμαρτυρίας που ακολούθησε το κλείσιμό της. Ο Καμίνης, ως υπαρχηγός του Δένδια, είναι καταστροφέας αυτού του είδους των χώρων, εχθρός τους, εχθρός της κοινωνικής αυτοδιάθεσης και του πειραματισμού, εχθρός κάθε ανοιχτού και μη ελεγχόμενου κοινωνικού χώρου. Με την συνδρομή των ΜΜΕ και την χαύνωση των ηλιθίων που τα πιστεύουν,
παρουσίασε τη Βίλα Αμαλίας σαν κάποιου είδους τρομοκρατική γιάφκα, ένας
ισχυρισμός προφανώς καταγέλαστος για όσους είχαν περάσει ποτέ από εκεί. <b>Το ιδεώδες της πολης που διακονεί είναι ένα τεράστιο Mall - με πολίτες που δεν έχουν λεφτά παρά για να χαζέψουν στις βιτρίνες του</b>. Όπως είπα και πριν: υπαρξιακό, όχι απλά πολιτικό το μέτωπο απέναντι σε όλο αυτό... <br />
<br />
<hr />
<br />
Έχω την αίσθηση πως συγκροτείται ένας ενιαίος πολιτισμικά χώρος μισανθρωπίας με διαφορετικές εκφάνσεις και ένταση, που περιλαμβάνει όλο το φάσμα από τον Καμίνη μέχρι τις παρυφές των Χρυσαβγών. Ένας χώρος που ζητά την "ευνομία" (και εννοεί την παθητικοποιημένη και με σπασμένο ηθικό κοινωνία πελατών), την "τάξη" (και εννοεί την προστασία και την παλινόρθωση διάφορων μορφών ιεραρχίας και προνομίων) και την ασφάλεια (και εννοεί την απομόνωση πολυποίκιλων "άλλων" κάπου μακρυά από τα μάτια του). Όντας ήδη καθεστώς, ο χώρος αυτός απαιτεί την ηγεμονία του και δεν έχει πρόβλημα να την επιβάλει με την κτηνωδέστερη κρατική καταστολή - η οποία σαφώς εξαιρείται από τις καταδίκες της "βίας από όπου και αν προέρχεται". Και αν χρειαστεί δεν θα διστάσει να την επιβάλει καλώντας να αναλάβει δράση η "σοβαρή" Χρυσή Αυγή, που θα γίνει "σοβαρή" μόλις γίνει απαραίτητη για τη διαιώνιση του καθεστώτος. Η δημοκρατία για τον χώρο αυτό είναι εχθρός, είτε συνολικά, ή σε ό,τι ξεπερνά το τυπικό της θεσμικό κέλυφος και αφήνει να διεκδικηθεί οποιοδήποτε μικρό κομμάτι εξουσίας από τις υποτελείς τάξεις. Οι διαφορές στις εκφάνσεις του είναι μεν πολιτικά σημαντικές, αλλά ο πολιτισμικός χώρος που ξεκινά από την αρθρογραφία της Athens Voice, συγκλίνει ραγδαία πλέον με τον χώρο του Στόχου αν μη τι άλλο στο μίσος του για κάθε τι το χειραφετικό, στην ευκολία με την οποία μετέρχεται της συκοφαντίας, στο ελάχιστα συγκεκαλυμένο μίσος προς κάθε τι που ζητάει την διεύρυνση της δημοκρατίας αντί του περιορισμού της στα τετριμμένα και τελετουργικά. Δημιουργείται λοιπόν μια κοινωνική ρωγμή, που ξεκινά από, αλλά ξεπερνά, το μνημόνιο / αντιμνημόνιο και γίνεται ορατή στην αντίληψη για την πόλη και για τον δημόσιο χώρο (για να μιλήσω για τα αυτοδιοικητκά) και στην αναζήτηση της πηγής των εκάστοτε δεινών όχι στους ισχυρότερους, αλλά στους πιο αδύναμους.<br />
<br />
<hr />
<br />
<i>Είχα την χαρά και την τιμή να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής
Πόλης φέτος για τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα, και να πλαισιώσω την
προσπάθειά της να βγει δήμαρχος ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Δεν το ανέφερα
μέχρι τώρα κυρίως διότι νιώθω άβολα να χρησιμοποιήσω ένα διαδικτυακό
επικοινωνιακό πλεονέκτημα για να επιχειρήσω να "ξεπεράσω" σε σταυρούς συντρόφους και
φίλους πολύ πιο ενεργούς από μένα. Το
απέφυγα.</i><br />
<br />
<i>Αλλά η μομφή του Καμίνη (που αποτελεί προσωποποίηση της τακτικής της στρουθοκαμήλου απέναντι στους ναζί και της θεωρίας των δύο άκρων) εναντίον της παράταξης δήθεν για "'ανοιγμα στην Χρυσή Αυγή", μιας παράταξης που περιλαμβάνει ανθρώπους που έχουν δώσει μάχες όχι μόνο απέναντι στους φασίστες, αλλά και απέναντι στην πολιτική που γεννά τον φασισμό και έχουν χαράξει κόκκινες γραμμές που δεν αφήνουν την παραμικρή χαραμάδα υπαναχώρησης στην φασιστική ατζέντα, υπερβαίνει τα εσκαμμένα και την εκλαμβάνω ως προσωπική προσβολή. Η υποκρισία εδώ συναντά την αναίδεια (διαμεσολαβημένη από κυβερνητικούς επικοινωνιολόγους υποψιάζομαι) καθώς ο δήμαρχος όπως παρουσίασα παραπάνω, πολέμησε τον ενεργό αντιφασισμό, από όπου και αν προερχόταν: στη Βίλα Αμαλία και στην Δημοτική Αγορά, στα παζάρια χωρίς μεσάζοντες και στις πολιτικές διαδηλώσεις... Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο, αλλά νικήσει-χάσει αυτός ο άνθρωπος έχει κερδίσει την μόνιμη αντιπαλότητά μου...</i></div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-12679689008017957882014-05-14T04:11:00.000+03:002014-05-14T14:14:39.384+03:00Για να μην υπερισχύσει το κακό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Όσο διατηρείται η μνήμη της ελευθερίας και απασχολεί τον υπόδουλο, ο λαός θέλει και προβάλλει ισχυρή αντίσταση<span class="st">· όταν όμως υπερισχύσει το κακό και οι άνθρωποι δε συζητούν πια πώς θα το βγάλουν από πάνω τους αλλά πως θα ζήσουν ευκολότερα μαζί του, τότε η καταστροφή είναι ολοκληρωτική" </span></blockquote>
<em><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Chion_of_Heraclea">Χίων</a>, Επιστολή 14.2 </em><br />
<br />
Το απόσπασμα είναι <a href="http://www.greek-language.gr/Resources/ancient_greek/history/grammatologia/page_072.html?prev=true">από τη Γραμματολογία του Φάνη Κακριδή</a>. Αναφερεται στην ρωμαϊκή Ελλάδα. Περιγράφει ως επικείμενο κίνδυνο, και τελικά όπως ξέρουμε πραγματωμένο, την διαδικασια μετάβασης από τις πόλεις των πολιτών στο κράτος των υπηκόων. Είναι η χρονική συγκυρία της αλλαγής ιστορικής φάσης, της πολιτικής καταστροφής, το σημείο όπου οι ηττημένες αξίες δίνουν την τελευταία τους μάχη.<br />
<br />
Σήμερα ζούμε τον κλονισμό της <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sociological_imagination">κοινωνιολογικής φαντασίας,</a> (της αντίληψης ότι η προσωπική δράση μπορεί να έχει ευρύτερη κοινωνική επίδραση) στην Ελληνική κοινωνία, όπως συνέβη και συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες στην μηχανή του κιμά της νεοφιλελεύθερης αγριότητας. Είναι στο στόχαστρο της τακτικής των ελίτ, μαζί με την συκοφάντηση των συλλογικοτήτων και την έκπτωση του πολίτη σε καταναλωτή. Η διαδικασία όμως στο γενικότερό της πλαίσιο, είναι η διαδικασία του περάσματος δημοκρατικών κοινωνιών στην υποτέλεια, και πολύ πριν από την νεωτερική εποχή ο Ανώνυμος επιστολογράφος του 1ου μ.Χ. αιώνα την ονομάζει: το Κακό. Απόλυτα. Συλλαμβάνει σαφώς τι σημαίνει το πέρασμα από τα συλλογικά υποκείμενα και την (πεπερασμένη αλλά υπαρκτή) αυτονομία, στην υποταγή. Από την ελευθερία στην εθελοντική υποδούλωση.<br />
<br />
Στο άμεσο μέλλον θα δοθούν πολλές μάχες για την διατήρηση "της μνήμης της ελευθερίας", όχι μία, πολλές, παρότι ήδη πολλοί συμπολίτες μας ψάχνουν να βρουν να ζήσουν ευκολότερα με το κακό, μιντιακά δασκαλεμένοι δεκαετίες τώρα πως στο κακό κρύβεται, βαθιά αλλά "επιστημονικά βεβαιωμένα", ένα λαμπρό μέλλον, και τα τελευταία τέσσερα στον φόβο ενός υποθετικού βαρύτερου κακού, ή απλά αυτάρκεις στην ιδιωτεία τους. Θέλει χρόνο και προσπάθεια να ξερριζωθεί όλη η διάχυτη προπαγάνδα, να αποκατασταθεί η ελευθερία και η δημοκρατία σαν κοινωνικά επιθυμητά ιδεώδη και προτεραιότητες...<br />
<br />
Για να μην υπερισχύσει τελικά το κακό, για να μην ολοκληρωθεί η καταστροφή, ας κρατήσουμε εμπράκτως όχι μόνο τη μνήμη της μικρής μας παλαιότερης ελευθερίας, αλλά και το όραμα μιας μεγαλυτερης και επερχόμενης.</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-81985820590417493202014-02-03T14:01:00.001+02:002023-01-31T03:40:35.890+02:00Ο αφρός των σχολιαστών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img alt="https://web.archive.org/web/20140301171732im_/http://millaproject.org/wp-content/uploads/2013/06/Stoning-Bible.jpg" class="shrinkToFit" height="595" src="https://web.archive.org/web/20140301171732im_/http://millaproject.org/wp-content/uploads/2013/06/Stoning-Bible.jpg" width="763" /></div>
<h3 style="text-align: left;">
Το σαμάρι και ο γάιδαρος</h3>
Όταν έγινε το φονικό <a href="http://left.gr/news/anapantita-erotimata-sto-porisma-gia-pos-skotothike-o-18hronos-thanasis-kanaoytis-peftontas-apo">με τον Θανάση Καναούτη</a>, μέσα στην γενική κατακραυγή είχαν βουήξει και τα σόσιαλ μίντια. Σε ελάχιστο καιρό όμως η συζήτηση έφυγε από το οργανωμένο έγκλημα της πριμοδότησης της επιθετικότητας των ελεγκτών με μερτικό από το εισιτήριο, και πήγε σε τι είπε η Χ μιντιακή περσόνα / ποπ-διανοούμενος, για το θέμα και στη συνέχεια σε τι είπε η Ψ μιντιακή περσόνα / ποπ διανοούμενος για την Χ - και η εμμονή αυτή είχε συνέχειες. Σε λίγο το αρχικό θέμα, το φονικό, έπαψε να απασχολεί τη συζήτηση, πέρασε σε δεύτερη μοίρα και έμεινε να κυριαρχεί στην συζήτηση ο αφρός του θέματος, ο επικοινωνιακός ντόρος, η τραγωδία ανηγμένη και υποβαθμισμένη σε οργισμένα ευφυολογήματα και κουτσομπολιά.<br />
Λέω πως αυτό είναι σύμπτωμα αδυναμίας: αντί να οργιζόμαστε με το πολιτικό προκείμενο - π.χ. την κυβερνητική πολιτική που παράγει δυνάμει δολοφόνους και θύματα, που εισάγει λογική φαρ-γουεστ στην συλλογή εισιτηρίων, που έχει καταντήσει την μετακίνηση στην πόλη είδος πολυτελείας για τους ανέργους και ευρύτατα στρώματα - έχουμε μάθει να αντιδρούμε και να οργιζόμαστε με τα επιφαινόμενα, με την κουβέντα που ακολουθεί, με το νέφος φλυαρίας που περιτυλίγει το κάθε γεγονός. Και αυτό συμβαίνει λόγω αδυναμίας και λόγω αμηχανίας: είναι στα μέτρα της δημοσιολογούσας κοινότητας οι ποπ ψευδοδιανοούμενοι που ξεμυτίζουν στα σόσιαλ μίντια, στα κυβικά της. Ξέρει πώς να κερδίζει ρητορικές μάχες, να ταπώνει, να τους τρολάρει. Ο συμβολικός θρίαμβος αυτός δρα μετά κατευναστικά, το φονικό γίνεται αφορμή για κάτι άλλο και η διαχείριση της επικαιρότητας είναι επιπέδου πρωινάδικου καυγά μεταξύ άβαταρ ή λιθοβολισμού του εκάστοτε ψώνιου. Ο αποδιοπομπαίος κανιβαλίζεται, δικαίως ή αδίκως ανάλογα, και το θέμα ξεχνιέται.<br />
Το θυμήθηκα αυτό γιατί όλως τυχαίως επανέρχεται πάλι τώρα θριαμβευτικά το κρίσιμο θέμα των ελεγκτών σαν επικήρυξη αυτή τη φορά: <a href="http://www.star.gr/Pages/Ellada_Kosmos.aspx?art=213344&artTitle=piaste_tous_lathrepivates_mponous_50_stous_elegktes_eisitirion_leoforeion_kai_trolei">50% το σκαλπ</a>, με προοπτική <a href="http://www.protothema.gr/greece/article/343588/se-idiotes-elegtes-eisitirion-prosanatolizetai-to-up-metaforon/">απελευθέρωσης του κυνηγιού λαθρεπιβατών για την ιδιωτική πρωτοβουλία</a>, σχολιάζεται ελάχιστα και περνάει στα ψιλά...<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Κανιβαλισμός εκτός ορίων</span></h3>
Χθες, η <a href="http://left.gr/news/eleni-tsaligopoyloy-pros-dimosiografikes-montazieres-ego-pantos-tha-psifiso-syriza">Ελένη Τσαλιγοπούλου μας ενημέρωσε πως οι δήθεν συνεντεύξεις της είναι κολάζ</a> και πως πιστεύει περίπου τα αντίθετα από ότι της αποδίδονται. Δυστυχώς δεν πρόλαβε την άρα των κοινωνικών μέσων. <br />
<br />
Πέραν της θριαμβευτικής επικύρωσης της κυριαρχίας της μονταζιέρας σε κάθε πτυχή του Τύπου και των ΜΜΕ της Ελλάδας, αυτό που εμένα με τσατίζει για το "σπίτι μου" είναι η βιάση να κανιβαλιστεί ο κάθε ύποπτος επί καθεστωτισμώ από τα καθ'ημάς σόσιαλ μίντια σε χρόνο dt. Είναι εκνευριστικό:<br />
<br />
1. γιατί δείχνει μια εξωφρενική ευήθεια και προθυμία να καταπιούμε αμάσητο ό,τι το σύστημα παραπλάνησης και διαστροφής της πραγματικότητας που λέγεται καθεστωτικά ΜΜΕ πασάρει, παρά την βεβαιωμένη αναξιοπιστία του (και εδώ δεν περιλαμβάνω όσους εργολαβικά αναπαράγουν τις συκοφαντίες του μουρουταίικου από τα "αριστερά", αυτοί τη δουλειά τους κάνουν όπως την κατανοούν) και της δημιουργίας έτσι αντιπαραθέσεων εκ του μη όντος, είτε αυτό αφορά πρόσωπα είτε καταστάσεις<br />
2. γιατί δείχνει μια τεράστια διάθεση ανθρωποφαγίας που <i>ακόμα και να ήταν ακριβές αυτό που καταλογίζεται</i>, δεν θα ήταν δικαιολογημένη: Είναι "παράφωνη" ανακαλύπτεται αίφνης, είναι χοντρή, είναι ηλίθια... όλα αυτά για κάτι που παρουσιάστηκε μια φορά ως δήλωσή της. Λες και η επί παντός δημόσια διαπόμπευση και η συνολική απαξίωση πρέπει να είναι το τίμημα μιας άποψης ή ακόμα και κάποιας καταφανούς αστοχίας ή ανοησίας. Σε αυτή την περίπτωση δε, δεν υπήρχε καν κάποιο προηγούμενο, δεν είχε δώσει αφορμή, δεν έβγαινε να λέει την άποψη της απρόσκλητη σε τακτική βάση. Δεν είναι πολιτικό πρόσωπο, δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, πολίτης είναι, "επώνυμη" που λένε μεν, που την ρωτάνε να πει δε την άποψή της.<br />
<br />
Αλλά και σε άλλες περιπτώσεις υπάρχει μια μόνιμη αδυναμία διαχωρισμού της πολιτικής κριτικής ή της κριτικής επί του δημόσιου ήθους και λόγου από την προσωπική υβριστική επίθεση. Οπότε δημιουργείται μια ατμόσφαιρα μόνιμης κακότροπης τσατίλας έως λύσσας, που τροφοδοτείται από κάτι που μόνο μισανθρωπισμό μπορώ να πω, παραγόμενο από την κρίση, ή τυφλή οργή, σαν τα ποντίκια που αρχίζουν να τρώνε το ένα το άλλο όταν μείνουν κλεισμένα και βασανιζόμενα σε ένα κλουβί για πολύ καιρό. Σαν να την έχουμε όλοι από πριν στημένη σε όλους, έτοιμοι να τους βγάλουμε τα μάτια για το παραμικρό λεκτικό ή ιδεολογικό ολίσθημα (και έχω κάνει και εγώ ανακλαστικά το ίδιο, σε μία τουλάχιστον περίπτωση, άρα δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) και ανασύροντας όλα όσα τους έχει ποτέ καταμαρτυρήσει κανείς αν είναι γνωστοί. Κι αυτό ανεξάρτητα μάλιστα από τον πρότερο βίο του άλλου που απλά διαγράφεται από την συζήτηση, καθώς το επίκαιρα διακινούμενο γίνεται κυρίαρχο και μοναδικό και κάθε προσπάθεια ψύχραιμης αντιμετώπισης αντιμετωπίζεται ως συνεργασία με τον αιρετικό και οδηγεί στην πυρά του συλλογικού διαδικτυακού αναθέματος.<br />
<br />
Καταλαβαίνω λέγοντας όλα αυτά πως από την άλλη ορισμένοι επιδιώκουν να γίνουν θέμα συζήτησης, είτε γιατί είναι ψώνια, είτε για λόγους επαγγελματικούς, είτε για να δώσουν διαπιστευτήρια στην εξουσία. Δεν αναφέρομαι σε αυτούς, αν και εκεί τα όρια μεταξύ κριτικής επί του προσωπικού και ξεκατινιάσματος είναι λεπτά - αλλά μπορείς να πεις ότι οι άλλοι προσκαλούν τον χαβαλέ και την οργή. Ούτε αναφέρομαι σε δημόσια πρόσωπα των οποίων μέρος της περιγραφής της θέσης τους είναι η δημόσια έκθεση, η πρόκληση, η απορρόφηση ύβρεων και επαίνων, αν και πάλι εκεί θα θεωρούσα προσωπικά σοφό να φροντίζει κανείς να μην εκτίθεται στην επίθεση περισσότερο τελικά από όσο εκθέτει τον άλλον. Αλλά ας πούμε πως η Τσαλιγοπούλου <i>όντως </i>έλεγε αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους 58 κτλ. Ε και; Τώρα που δηλώνει αντιμνημονιακιά, ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ κττ, επίσης, τι έγινε; Ίσως αυτά να αφορούν έναν κύκλο οπαδών της, άντε και διάφορους που τους αφορά το Ελληνικό τραγούδι ή ανθρώπους που την ξέρουνε. Η συνέντευξή της είναι ένα μόνο σημειακό δεδομένο στην όλη εικόνα της Ελληνικής κοινωνίας. Μακράν το πιο ενδιαφέρον της στοιχείο είναι ο πανικός της άλλης πλευράς που δεν μπορεί να μεταφέρει καν στα ΜΜΕ της, καλό λόγο τρίτων για τους Τρομακτικούς Αριστερούς και κακό για το καθεστωτικό στρατόπεδο...<br />
<br />
Τα κάνει η "άλλη" πλευρά; Προφανώς, σε πολύ χειρότερο βαθμό και μάλλον συντεταγμένα: είναι τμήμα του κυρίαρχου λόγου της. Αλλά δεν είναι μέτρο σύγκρισης, ούτε πολιτικής ηθικής, ούτε συλλογικού ήθους οι μονταζιέρες, τα διαπλεκόμενα, και τα σοσιαλμιντιακά έμμισθα ή άμισθα ενεργούμενά τους. Η αήθεια, ο κανιβαλισμός, ο σεξισμός, ο ρατσισμός, η χοντροκοπιά είναι στοιχεία της ταυτότητάς της κυβερνώσας ακροδεξιάς: η από εδώ πλευρά έχει ένα ηθικό πλεονέκτημα, ένα λόγο υποτίθεται προγραμματικά φιλάλληλο και περιεκτικό που θεωρητικά διαποτίζει και χαρακτηρίζει την οπτική της. Αλλά και κάτι ακόμα: το κάλεσμα για αλληλεγγύη και συναπόφαση, δύσκολα γίνεται πιστευτό όταν θεωρηθεί πως προέρχεται από μια κουλτούρα εκρήξεων οργής και λιντσαρίσματος, ιδίως αγελαίου, αδιάκριτα επί δικαίων, αδίκων και όποιου λέει την άποψή του. Βέβαια η από εδώ πλευρά δεν είναι μία. Είναι πολλές. Και υπό αυτό το πρίσμα τα παραπάνω έχουν περιορισμένους αποδέκτες...<br />
<br />
Ένα τελευταίο σημείο: δεν είμαι σίγουρος πως το γεγονός πως ανάμεσα στους στόχους και της από εκεί πλευράς, αλλά και της από εδώ, υπερεκπροσωπούνται οι γυναίκες είναι τυχαίο. Ο πρόσφατος διαδικτυακός ντόρος γύρα από την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ με αφορμή θηριώδεις, ομολογουμένως, και ίσως εσκεμμένα εξωφρενικές της κοτσάνες, που ενώ υπήρχε πεδίο πολιτικής επίθεσης ευρύ όσο ο κάμπος της Θεσσαλίας, περιστράφηκε δυσανάλογα σε θέματα γυμνής φωτογράφησής της και του φύλου της, είναι ενδεικτική - και τα έχει πει σχετικά πολύ καλά <a href="http://left.gr/news/gymnoi-sto-fotografiko-kadro-tis-kyriarhias">ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης</a>... </div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-54331755153519273392014-01-21T13:12:00.001+02:002014-01-21T13:12:39.703+02:00Συζήτηση: Εναντίον Όλων: Η απειλή της νεοναζιστικής εξάπλωσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αύριο θα έχω την χαρά και την τιμή να μιλήσω στη συζήτηση με αφορμή το βιβλίο του <a href="http://antiphono.wordpress.com/">Κωστή Παπαϊωάννου</a> "Τα καθαρά χέρια της Χρυσής Αυγής" για την άνοδο του νεοναζισμού στην Ελλάδα. Όποιος ή όποια θέλει, ευπρόσδεκτοι! Παραθέτω την πρόσκληση:<br />
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">σας προσκαλούν σε συζήτηση</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">με αφορμή το βιβλίο του </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Κωστή Παπαϊωάννου</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΤΑ «ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑ» ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Εφαρμογές ναζιστικής καθαρότητας</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">την </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου 2014</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">, στις </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">7 μ.μ.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">,</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">(Ιπποκράτους 118, Αθήνα).</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Λίγους μήνες μετά την έναρξη της δικαστικής έρευνας και τις προφυλακίσεις ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, ο δημόσιος διάλογος έχει απομακρυνθεί από το νεοναζιστικό φαινόμενο. Την ίδια ώρα, η δημοσκοπική αποτύπωση του ναζιστικού μορφώματος παραμένει πολύ υψηλή. </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Οι συμμετέχοντες θα συζητήσουν για τις ρίζες του φαινομένου και τη σχέση αντιπροσώπευσης που έχει οικοδομηθεί με τμήμα του κοινωνικού σώματος. Θα διερευνήσουν αποτυπώσεις των ιδεών περί εθνοφυλετικής καθαρότητας στον λόγο και τα έργα του πολιτικού προσωπικού και ίχνη της διάχυσης αυτών των ιδεών σε άλλα πεδία του δημόσιου χώρου. Στη συζήτηση θα εξεταστούν οι προοπτικές του ελληνικού νεοναζισμού λίγους μήνες πριν από τις εκλογές που μπορεί να σηματοδοτήσουν μια ακροδεξιά, ξενοφοβική αντιευρωπαϊκή στροφή ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-left: 18pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Θα μιλήσουν οι bloggers</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-left: 18pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Απόστολος Φωτιάδης</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">, δημοσιογράφος (<a href="http://apostolisfotiadis.wordpress.com/">apostolisfotiadis.wordpress.com</a>)</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-left: 18pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Μιχάλης Παναγιωτάκης</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">, δημοσιογράφος-webmaster στην εφημερίδα </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΑΥΓΗ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-left: 18pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Σπύρος Παπαδόπουλος</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> (<a href="http://tovytio.wordpress.com/">tovytio.wordpress.com/</a>)</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-left: 18pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Κωνσταντίνος Πουλής</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">, συγγραφέας (<a href="http://pouliskonstantinos.blogspot.gr/">pouliskonstantinos.blogspot.gr</a>) </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Συντονίζει ο </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Κωστής Παπαϊωάννου</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><a href="http://stokokkino.gr/">ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ</a>, </span><a href="http://www.thepressproject.gr/" style="text-decoration: none;"><span style="background-color: transparent; color: blue; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">www.thepressproject.gr</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></a></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 16px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><br class="kix-line-break" /></span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: italic; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Τα «καθαρά χέρια» της Χρυσής Αυγής</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">«Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετούν έτσι, αλλά είναι καθαρά χέρια. Δεν είναι βρόμικα, δεν έχουν κλέψει». </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Όταν ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής είπε αυτά τα λόγια χαιρετώντας φασιστικά, όλοι στάθηκαν στην απροσχημάτιστη παραδοχή της φασιστικής του ταυτότητας. Λίγοι επισήμαναν πως το «ακόμα και φασίστες ή νεοναζί, αλλά πάντως καθαροί και έντιμοι» αποτελεί κεντρικό άξονα επικοινωνίας της Χρυσής Αυγής. Η καθαρότητα αποτελεί κομβικό σημείο στην πρόσληψη του ναζιστικού φαινομένου γενικά, και του ελληνικού νεοναζισμού ειδικά∙ διατρέχει κάθε πτυχή του λόγου και της πράξης του.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Το βιβλίο αυτό εξετάζει: τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής ως «εθνικού απολυμαντικού», παρακολουθώντας την εκρηκτική πορεία ανόδου μέχρι τις συλλήψεις του αρχηγού και στελεχών της∙ την καθολική επέκταση του νεοναζισμού που επιχειρεί να μην αφήσει καμιά γωνιά του δημόσιου βίου ανέλεγκτη και «ύποπτα ακάθαρτη»∙ τα επικίνδυνα «λοιμώδη νοσήματα» στην εκπαίδευση, την τέχνη, τη διανόηση∙ τους στόχους της εκκαθάρισης και τη βίαιη τελετουργία των ταγμάτων εφόδου∙ την ώσμωση των νεοναζί με την αστυνομία∙ την επέκταση στον δημόσιο χώρο με πρακτικές Μαφίας. Με λίγα λόγια, σκιαγραφείται ο διάχυτος εκφασισμός του κοινωνικού σώματος και η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας από μέλη του πολιτικού προσωπικού. </span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<br /><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span><div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: justify;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">Ο</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> Κωστής Παπαϊωάννου</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"> είναι Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου από το 2006 και διετέλεσε επί σειρά ετών Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Συμμετείχε στην ίδρυση του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας. Αρθρογραφεί τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και διατηρεί το blog </span><a href="http://www.metaixmio.gr/author/www.antiphono.wordpress.com" style="text-decoration: none;"><span style="background-color: transparent; color: blue; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: underline; vertical-align: baseline;">www.antiphono.wordpress.com</span></a><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Calibri; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">. Εργάζεται ως φιλόλογος στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής.</span><span style="background-color: transparent; color: black; font-family: Arial; font-size: 15px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></span></div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-19051878308537274742013-12-31T02:20:00.001+02:002013-12-31T02:21:09.415+02:00Διαφημίσεις, στην εποχή της κρίσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://beautifulrailwaybridgeofthesilverytay.files.wordpress.com/2013/04/they-live-billboard.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="286" src="http://beautifulrailwaybridgeofthesilverytay.files.wordpress.com/2013/04/they-live-billboard.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.avgi.gr/article/1599390/oi-diafimiseis-stin-epoxi-tis-krisis" target="_blank"><i>Δημοσιεύθηκε στην Διαδικτυακή Αυγή 30/12/2013</i></a></div>
<br />
<a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2009/02/blog-post_19.html" target="_blank">Προσωπικά, ποτέ</a> δεν αγάπησα την διαφήμιση, ιδίως την τηλεοπτική. Αυτή η οργανωμένη φενάκη, η τέχνη της εξαπάτησης, το ψεύδος της καταναλωτικής ευδαιμονίας, οι ηθοποιοί που ντύνονταν οδοντογιατροί ή μηχανικοί για να πουλήσουν πραμάτεια με προσποιητή αυθεντία: όλη η κουλτούρα της οργανωμένης παραπλάνησης μου ήταν και παραμένει απεχθής. <br />
<br />
Από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά όμως νιώθω πλέον φυσική, σωματική αποστροφή στη θέα τηλεοπτικών διαφημίσεων. Στο ελάχιστο που παρακολουθώ τηλεόραση κοιτάζω με φρίκη αυτό τον χορό ψυχωτικής καταναλωτικής χαράς που γεμίζει τις οθόνες εν μέσω της πάνδημης κατάθλιψης και παγωμάρας - μεταφορικής και κυριολεκτικής. Ευτυχείς χρήστες κινητής τηλεφωνίας, σαν να διαφημίζουν παραισθησιογόνα, παρουσιάζονται σε ένα παράλληλο κόσμο όπου καμία κρίση δεν τους αφορά παρά μόνο ενθουσιάζονται για την παραμικρή δυνατότητα <i>επιπλέον γραπτών μηνυμάτων</i>· αυτοκινητόβιοι ερήμην κάθε άγχους κατάθεσης πινακίδων (ή και πλαστογράφησής τους βεβαίως) και τεκμηρίου, μηδέ περί της τιμής της βενζίνης έγνοια, ζουν την οδηγική νιρβάνα μέσα σε κονσερβοκούτι που κάνει λίγο πάνω (ή περισσότερο) από το μέσο ετήσιο οικογενειακό εισόδημα πλέον στη χώρα· παράτολμοι επιχειρηματίες και υποθετικοί αγοραστές κατοικίας σπεύδουν τρισευτυχισμένοι και με εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Τραπεζικό Σύστημα, <i>το "διασωθέν" υπό πελατών τε και αδεκάρων και χρεωκοπήσαν</i>, να πάρουν <i>και άλλα δάνεια</i>, σαν να τα δίνουν τσάμπα, σαν να μην έχει υπάρξει τίποτα το σοβαρότερο από το 2007 και μετά στον ορίζοντα που να οδηγεί σε αλλαγή στάσης ως προς τα χρηματοοικονομικά παρά μόνο ίσως στην ανάγκη <i>λίγο</i> συντηρητικότερης έκθεσης στον δανεισμό. Αυτές τις ημέρες μάλιστα, ο Σάντα Κλόουζ, ο Ρούντολφ το ελαφάκι και και όλη η κομπανία των μυθικών χριστουγεννιάτικων μαρκετιστών που επιπίπτει επί των οθονών και των πόλεων, χρόνια τώρα, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσει τις εορταστικές πωλήσεις, κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες αναζωπύρωσης του εσβησμένου, λόγω έλλειψης χρηματικού καυσίμου, παραδοσιακού κινητήρα της κατανάλωσης: της Γεννήσεως του Θεανθρώπου.<br />
Έπρεπε να πέσει αυτή η πάγκοινη μαυρίλα και απόγνωση στην κοινωνία, να φτάνουμε σπίτια μας περνώντας πάνω από άστεγους - όσοι έχουμε ακόμα στέγη - για να γίνει ο διαφημιστικός κόσμος από ενοχλητικός, εφιαλτικός. Τους μόνους ανθρώπους που γελάνε συστηματικά στη χώρα τους βλέπεις πια στις διαφημίσεις. Είναι τέτοια η δυσαρμονία του δαιμονικά χαμογελαστού αυτού κόσμου με την έξω πραγματικότητα, που οι πρωταγωνιστές τους μοιάζουν σα να έχουν κάποιο βαρύ ψυχολογικό πρόβλημα ή σαν να ειρωνεύονται τους τηλεθεατές.<br />
Μέχρι πρότινος όλο αυτό το βλαβερό παραμύθι ήταν μαζορέτα και προαγωγός μαζί της καταναλωτικής παραζάλης που έγινε πρότυπο στη χώρα - όπως σε όλο τον κόσμο. Ήταν η πολιτιστική εκφώνηση του καπιταλισμού, η μόνη πραγματική αγκιτ-προπ του. Όμως οι καιροί είναι δύσκολοι και το παραμύθι τελειώνει, και μόνο σαν άκαρδη φάρσα μπορεί κανείς να προσλάβει το πρόταγμα της κατανάλωσης καθώς δεν υπάρχει πια η μάζα που θα διανοηθεί έστω να οργανώσει τη ζωή της γύρω από αυτήν. Πολλές διαφημίσεις μοιάζουν να καλούν σε έναν κόσμο που έχει την τόση σχέση με την βιωμένη πραγματικότητα των θεατών τους όση έχουν οι σαπουνόπερες που έχουν σα θέμα τις ζωές Αμερικανών εκατομμυριούχων με τους θεατές τους στις καλύβες του Τρίτου Κόσμου. Η χλιδάτη διαφήμιση αυτή τη στιγμή μπορεί να θέλει να δρα ίσως ως παραμυθία φανταστική, ένα είδος παραδείσιου επέκεινα που μόνο η πίστη και οι θεοί της αγοράς, μεγάλη η χάρη τους, μπορούν να προσφέρουν σε χρόνο αόριστα μελλούμενο. Ή μπορεί να κινείται στην ίδια ρητορική της καταναλωτικής φρενίτιδας από αδράνεια. Εμένα πάντως, και όχι μόνο φαντάζομαι, μου δημιουργούν την επιθυμία να πετάξω την συσκευή της τηλεόρασης από το παράθυρο.<br />
Τα αποτυπώματα της κρίσης προφανώς ακουμπούν και την ίδια την διαφήμιση, ίσως γιατί αρχίζει κανείς να σκέφτεται τι υπάρχει πίσω από την κάθε παραγωγή: Πόσα πληρώνουν τους ηθοποιούς και τους κομπάρσους για να γελάνε και να χαριεντίζονται; Φιλοδωρήματα φαντάζομαι. Πόσες στην ευχή είναι οι οικογένειες που σκοπεύουν να αγοράσουν <i>καινούριο </i>αυτοκίνητο μέσα στο 2014; Πόσοι εργαζόμενοι <a href="http://www.avgi.gr/article/1535730/se-apoluo-alla-sou-dino-douleia-se-galera">χωρίς εργασιακά δικαιώματα και σε πλήρη επισφάλεια</a> κρύβονται πίσω από τα μανιακά χαμόγελα των εταιρειών κινητής και παρόχων διαδικτύου - και όχι μόνο; Οι εργαζόμενοι των 700 ευρώ και κάτω, η πλειονότητα των ήδη εργαζομένων, των εταιρειών που διαφημίζονται μπορούν να χωρέσουν στο επίπεδο κατανάλωσης που επιθυμούν προκειμένου να έχουν πωλήσεις; Τα κανάλια στα οποία μεταδίδονται οι διαφημίσεις γιατί συνεχώς <a href="http://www.alterthess.gr/content/anavoli-xana-sto-foro-gia-tis-tileoptikes-diafimiseis-dinoyn-ta-resta-toys-gia-ta-kanalia">αποφεύγουν να φορολογηθούν για αυτές</a>;<br />
Ξεφτίζει βέβαια παράλληλα και η γκλαμουριά: όλο και περισσότερες διαφημίσεις φτηνές, πρόχειρες και ακαλαίσθητες μετακινούνται από την σχετική ανυποληψία των μεταμεσονύκτιων ωρών (όπου η τηλε-τσόντα των 090 παραμένει βασιλιάς) και των καναλιών "β' διαλογής" (αν υπήρξε ποτέ α' διαλογή) σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης των "μεγάλων" αυθαίρετων των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Οι "εκπομπές προώθησης" κατακλύζουν το ήδη υποβαθμισμένο πρόγραμμα, που είναι άλλωστε ασορτί με την διαφημιστική χαζοχαρουμενιά: είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς ότι η χώρα έχει πρωτοφανή προβλήματα παρακολουθώντας την ενιαία ζώνη infotainment, κουτσομπολιού και σαχλαμαρίσματος (με διαλείμματα άμεσης φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας) που είναι <i>σχεδόν όλο </i>το πρόγραμμα <i>όλων </i>των καναλιών, ιδίως μετά την καταστολή της ΕΡΤ.<br />
Από το 1990 και μετά, καθώς η χώρα βυθιζόταν στην βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης "μεταρρύθμισης" ανατολικού τύπου, στα πλαίσια της κοινωνικής μηχανικής εργολαβίας για την προλείανση του εδάφους προκειμένου να επικρατήσει η λογική της <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/There_is_no_alternative" target="_blank">TINA</a>, τέθηκαν σε λειτουργία πολλών ειδών στρατηγικές πολιτιστικής ηγεμονίας. Πέρα από την επίμονη διακήρυξη της οριστικής και τελεσίδικης κατίσχυσης της Αγοράς επί των δημοσίων αγαθών, και της ανάδειξης της ιδιοτέλειας και της απληστίας ως αγαθοεργών κινητήρων της ανάπτυξης, επενδύθηκαν χρήματα και πόροι στην καλλιέργεια της ιδιώτευσης και του ναρκισσισμού σαν <i>πολιτισμικές υποδομές</i> της κατανάλωσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η διαφήμιση απέκτησε συμβολική σημασία ως ένα είδος αναπαραστούμενου υπερεγώ μιας κοινωνίας σε χρηματοοικονομικό παραλήρημα, μέσα σε μια καλλιεργημένη φενάκη που προωθούσε την μαζική κατανάλωση και το δανεικό χρήμα ως στοιχεία <i>εκσυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού</i>. Οι μαθημένες συμπεριφορές και τα εξαρτημένα ανακλαστικά φεύγουν δύσκολα, και δύσκολα μπορεί να πει κανείς πως όλο αυτό το αξιακό πακέτο συμπεριφορών και επιβολής "αυτονοήτων" έχει αμφισβητηθεί συνολικά, όμως στην Ελλάδα, όπως και σε όλο τον κόσμο, προϋπόθεση για μια αλλαγή πλεύσης που θα αφορά τόσο τη μεγάλη κλίμακα, όσο και την μικρή καθημερινή κλίμακα, προϋπόθεση ζωής και αξιοπρέπειας, είναι η αμφισβήτηση του καταναλωτικού προτύπου και συνεπώς και της σημαιοφόρου του αισθητικής της διαφήμισης. Ως προς αυτό, η κρίση είναι πράγματι ευκαιρία...</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-35355609932757382882013-12-18T03:34:00.001+02:002013-12-18T03:34:41.645+02:00Ιρλανδική "έξοδος"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
<i><a href="http://www.avgi.gr/article/1514602/i-irlandiki-exodos-" target="_blank">Δημοσιεύθηκε στην διαδικτυακή Αυγή 16.12.2013 </a>. Εδώ με μερικές προσθήκες</i></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://blogs.telegraph.co.uk/news/files/2012/05/rip-ap_2064537b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://blogs.telegraph.co.uk/news/files/2012/05/rip-ap_2064537b.jpg" width="640" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Tα χαρμόσυνα νέα της απεμπλοκής της Ιρλανδίας από τα μνημόνια, εορτάσθηκαν από την Ιρλανδική κυβέρνηση προπαγανδιστικά ως απελευθέρωση "<a href="http://rt.com/business/ireland-eu-bailout-leave-283/">από τα δεσμά της τρόικα</a>", ενδεικτική φράση για το πραγματικό περιεχόμενο των μνημονίων.</div>
<div dir="ltr">
Η Ιρλανδία δεν μπήκε στα μνημόνια εξαιτίας του Δημοσίου Χρέους της. Αντίθετα το δημόσιο χρέος της εκτοξεύθηκε απότομα με την είσοδό της στην επίβλεψη της τρόικα, η οποία επέβλεψε την "δημοσιοποίηση" του ιδιωτικού τραπεζικού χρέους κυρίως, αλλά όχι μόνο, της αμαρτωλής Anglo Irish, της μεγαλύτερης δηλαδή τράπεζας της χώρας, που έπεσε έξω με την κρίση. Από το πενιχρό 25% περίπου του ΑΕΠ που ήταν το δημόσιο χρέος το 2007, <a href="http://www.google.com/publicdata/explore?ds=ds22a34krhq5p_#!ctype=l&strail=false&bcs=d&nselm=h&met_y=gd_pc_gdp&scale_y=lin&ind_y=false&rdim=country_group&idim=country_group:eu:non-eu&idim=country:ie&ifdim=country_group&hl=en_US&dl=en_US&ind=false">έφτασε με την αρωγή της τρόικα στο 120%</a> περίπου το 2012 με αβέβαιη εξέλιξη και στο μέλλον. Οι διοικούντες την τράπεζα έχει αποκαλυφθεί ότι εξαπάτησαν την Ιρλανδική κυβέρνηση υποεκτιμώντας το κόστος της διάσωσής της στα 7 δισ, έναν αριθμό που έχουν ομολογήσει πως τον επινόησαν (για την ακρίβεια "τον έβγαλαν από τον κ… τους", όπως <a href="http://www.independent.ie/business/irish/inside-anglo-the-secret-recordings-29366837.html">σάρκαζαν κυνικά οι ίδιοι</a>).</div>
<div dir="ltr">
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η Ιρλανδία πέρα από τις άλλες "αρετές" της πριν την κρίση, όταν παρουσιαζόταν ως παράδειγμα προς μίμηση, σαν Κέλτικος Τίγρης, είχε επίσης ένα ρόλο <a href="http://www.businessinsider.com/best-corporate-tax-havens-2010-11#7-ireland-5">καταφυγίου χαμηλών φορολογικών συντελεστών</a>, μέσα σε ένα παγκόσμιο δίκτυο εταιρικής φοροαποφυγής που περιλάμβανε εταιρείες - κολοσσούς, όπως η Google και η Apple. Αυτό και η φούσκα των ακινήτων ήταν βασικά στοιχεία του ιρλανδικού θαύματος, που κατέρρευσε με την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης</div>
<div dir="ltr">
Αφού λοιπόν οι Ιρλανδοί φορτώθηκαν τα ιδιωτικά χρέη των μεγαλοτραπεζιτών, μετά από απαίτηση της ΕΚΤ και της τρόικα, ακολουθήθηκε η γνωστή "θεραπεία" καθολικής ισχύος: το νεοφιλελεύθερο δόγμα της λιτότητας. Η δόση της λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ιρλανδία ήταν μικρότερη από την αντίστοιχη Ελληνική και το σημείο εκκίνησης των μισθών και των υποδομών πολύ ανώτερο. Η μείωση των μέσων μισθών (βλ. διάγραμμα κάτω για τον μέσο εβδομαδιαίο μισθό στην Ιρλανδία) ήταν πολύ μικρότερη από την Ελλάδα, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους παρότι βίαιη και κοινωνικά καταστροφική δεν έφτασε ποτέ στην διάλυση των πάντων όπως στην χώρα μας - μετά την κρίση το μέσο διαθέσιμο εισόδημα του κάθε Ιρλανδικού νοικοκυριού (δηλαδή μετά την πληρωμή όλων των φόρων και των λογαριασμών) ήταν πάνω από 20.000 Ευρώ ετησίως. Παρόλα αυτά<a href="http://euobserver.com/economic/122192"> τα αποτελέσματα ήταν και στην Ιρλανδία καταστροφικά</a>.</div>
<div dir="ltr">
<img height="484" src="https://lh3.googleusercontent.com/4aYlXrZ6XP8pCygc2wt48faRQEEaRGrLM5VzqQtsp6qHYT5jTVIVbwAZ6uilLdGUJeNZlgaWROogZSe0nxYuLA-bNq18412MxUpB_eoGRkzuhk52HsfUNTZC1Q" width="640" /></div>
<div dir="ltr">
πηγή: Terrence McDonough, Professor of Economics, National University of Ireland, Galway</div>
<div dir="ltr">
"Ireland: Are Some PIGS More Equal than Others?" <a href="http://www.levyinstitute.org/www_photos/files/Athens_McDonough_S6.pdf">Ομιλία στο συνέδριο του Ινστιτούτου Levy στην Αθήνα</a></div>
<br />
<br />
<h2 dir="ltr">
Ανεργία και μετανάστευση</h2>
<div dir="ltr">
Όπως και σε όλες τις χώρες της περιφέρειας, η πολιτική λιτότητας απογείωσε την ανεργία στη χώρα σε υψηλότατα επίπεδα, αλλά πάντως χαμηλότερα θα έλεγε κανείς από τις χώρες της Μεσογείου. Η πραγματική εικόνα είναι όμως διαφορετική. Η κοινή γλώσσα και οι μεγάλες ιρλανδικές κοινότητες σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο έχουν κάνει την φυγή των νέων μέσω της μετανάστευσης ευκολότερη στην Ιρλανδία από ότι στις υπόλοιπες χώρες της κρίσης. Στην διάρκεια της οικονομικής κατάρρευσης μετά λιτότητας,<a href="http://www.cso.ie/en/releasesandpublications/er/pme/populationandmigrationestimatesapril2013/#.Uq87pPQW0o4"> κάπου μεταξύ 5 και 10% του επίσημου εργατικού δυναμικού της χώρας μετανάστευσε</a>, συγκρατώντας έτσι τεχνητά τα νούμερα της ανεργίας μακρυά από τα Ελληνικά και Ισπανικά υψηλά (όπως συνέβη και στις Βαλτικές χώρες κατά την διάρκεια της πρόσφατης κρίσης - με "Ελληνικά" παρόλα αυτά ποσοστά ανεργίας). Παράλληλα, υπάρχει η ανησυχία πως η κατάρρευση της αγοράς εργασίας έχει απομειώσει τόσο την βάση δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού ώστε αυτό να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις ακόμα και αν βγει η χώρα από την ύφεση και τη στασιμότητα.</div>
<div dir="ltr">
Η μετανάστευση έχει αποτελέσει βασικό εργαλείο αντιμετώπισης της κρίσης στην Ιρλανδία, τόσο που πρόσφατα η Ιρλανδική κυβέρνηση <a href="http://www.independent.co.uk/news/business/news/unemployed-told-to-leave-ireland-in-desperate-move-to-slash-welfare-costs-9002720.html">έστειλε επιστολές σε περίπου 6000 ανέργους να ψάξουν να βρουν δουλειά σε άλλη χώρα</a>, στα πλαίσια του περιορισμού των δαπανών για τα επιδόματα ανεργίας...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<b id="docs-internal-guid-7a19a0f4-fcc0-d387-8939-3ba15ffa320d" style="font-weight: normal;"><img height="457px;" src="https://lh5.googleusercontent.com/z3hC8ZrMzQRfNNGX8Dxn0uhBOep0mnu8k-XNlxecI3z-IzzI403pNag4p7rMrBqKEiNALjD-mUGSOFIHP_ptHd47002k-0OQndJBYf8CT0KB28Y4H_MfvvFsPg" width="624px;" /></b></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<b id="docs-internal-guid-7a19a0f4-fcc0-d387-8939-3ba15ffa320d" style="font-weight: normal;"><img height="285px;" src="https://lh4.googleusercontent.com/k7GFzOsfBdkkX7t_aDuwFwQjREJxYY1ua_UkFHXEmnAe1sei4pdEC8qsvTA91qdQhAHMhUarLN2ts6yCLIcad6xMAVA-lfesfWUKl5QziSNx-0cvsaaSeIeQRw" width="624px;" /> </b></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
<br /></div>
<h2 dir="ltr">
Αύξηση της φτώχειας και των ανισοτήτων</h2>
<div dir="ltr">
Πρόσφατη έρευνα των Ιρλανδικών συνδικάτων έδειξε πως το 10% των Ιρλανδών υφίσταται "<a href="http://www.irishtimes.com/news/social-affairs/one-in-ten-people-suffers-food-poverty-in-ireland-1.1628724">διατροφική φτώχεια</a>" δηλαδή χάνει γεύματα επειδή δεν επαρκούν τα χρήματα για να αγοράσουν τα απαραίτητα τρόφιμα. Παράλληλα το ποσοστό των Ιρλανδών σε κίνδυνο φτώχειας στην χώρα <a href="http://www.socialjustice.ie/content/733000-people-poverty-points-major-failure-government-policy">αυξήθηκε στο 16%</a>. Με όλα αυτά <a href="http://www.independent.ie/irish-news/we-have-eus-sixth-highest-level-of-pay-inequality-29743290.html">η ανισότητα στην χώρα αυξάνεται</a> (με λιγότερο ταχείς ρυθμούς από εκείνους των χωρών του Νότου αξίζει και εδώ να σημειωθεί). Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως ακόμα και μετά τις περικοπές, τα επιδόματα ανεργίας είναι διπλάσια των αντίστοιχων Ελληνικών όπως και οι ανάλογες παροχές που προστατεύουν τους πιο ευάλωτους.</div>
<div dir="ltr">
Παρότι όμως η Ιρλανδία είχε υπουργούς που <a href="http://www.irishtimes.com/news/politics/burton-clashed-with-troika-on-extent-of-cuts-1.1626931">δεν συναινούσαν αυθόρμητα</a> στην κάθετη και βίαιη περικοπή του κοινωνικού κράτους με τον ίδιο ενθουσιασμό που επέδειξαν οι δικοί μας, η λογική της λιτότητας οδήγησε σε συνεχή περιορισμό του. Οι πρόσφατες μόνο περικοπές στο σύστημα πρόνοιας και επιδομάτων της Ιρλανδίας ήταν εκτενείς μέσα σε ένα συνολικό πλαίσιο περικοπών που <a href="http://www.independent.ie/business/budget/burton-told-deliver-welfare-cuts-to-win-25bn-budget-deal-29641591.html">έφτασε τα 2.5 δισ. Ευρώ</a><b id="docs-internal-guid-7a19a0f4-fcc0-d387-8939-3ba15ffa320d" style="font-weight: normal;"> </b></div>
<h2 dir="ltr" style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
</h2>
<h3 style="line-height: 1.15; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: left;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b id="docs-internal-guid-7a19a0f4-fcc0-d387-8939-3ba15ffa320d" style="font-weight: normal;"><span style="background-color: transparent; color: black; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: bold; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ένα μοντέλο που οδηγεί πού;</span></b></span></span></h3>
<br />
<div dir="ltr">
Ο Terrence McDonough καθηγητής οικονομικών στο Δουβλίνο, μιλώντας στο συνέδριο του Ινστιτούτου Levy που έγινε πρόσφατα στην Αθήνα, μίλησε για μια "ανάκαμψη" σχήματος L: για την Ιρλανδία: δηλαδή μη-ανάκαμψη. Ισχυρίστηκε πως η λιτότητα έχει επιτύχει να ρίξει τις οικονομίες των χωρών όπου εφαρμόζεται ένα σκαλοπάτι πιο κάτω για το ορατό μέλλον. Η πτώση της Ιρλανδίας έγινε από ψηλότερο επίπεδο και ήταν μικρότερη από την Ελλάδα αλλά παρόλα αυτά "πέφτει κατηγορία"... Η Ιρλανδία όπως και όλη η Ευρώπη καλείται να βρει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, που δεν θα διώχνει τον πληθυσμό της από τη χώρα, ούτε θα γεμίζει τις γραμμές των συσσιτίων και θα φουσκώνει τα πλήθη των απόρων, ούτε θα ζει από τους φοροφυγάδες όλου του κόσμου. Δεν συμβαίνει βέβαια κάτι τέτοιο: Ήδη η κυβέρνηση της Ιρλανδίας έχει κάνει σαφές πως μπορεί η επιτήρηση της τρόικα να έχει τελειώσει, <a href="http://www.theepochtimes.com/n3/397176-irelands-bailout-over-austerity-measures-stay/">αλλά η λιτότητα θα συνεχίζεται</a>: το σύμφωνο σταθερότητας που δεσμεύει τα δημοσιονομικά των χωρών της Ευρωζώνης δρα σαν δεσμά που καθηλώνουν την χώρα - την Ευρωπαϊκή περιφέρεια ολόκληρη - σε μακρά στασιμότητα και αποδυνάμωση, παρότι μάλιστα η Ιρλανδία ήταν εξαρχής και παραμένει μια χώρα της οποίας η οικονομία είχε "εξαγωγικό προσανατολισμό", όσο στρεβλός και να ήταν αυτός..</div>
<div dir="ltr">
Σε πρόσφατο <a href="http://www.theguardian.com/commentisfree/2013/dec/13/economic-austerity-ireland">κύριο άρθρο της εφημερίδας Guardian</a> επισημαίνονταν η ειδική θέση της Ιρλανδίας και οι ιδιαιτερότητές της:</div>
<blockquote>
<div dir="ltr">
<i>"Ύστερα από πέντε χρόνια προϋπολογισμών με το χασαπομάχαιρο οι ανησυχητικές στατιστικές παραμένουν. Το δημόσιο χρέος που ήταν προηγουμένως χαμηλό, παραμένει σαφώς υψηλότερο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και παρότι το Δουβλίνο το χρηματοδοτεί προς το παρόν περήφανα μέσω των αγορών, οποιοσδήποτε νέος γύρος ανησυχίας στις αγορές θα μπορούσε να το στείλει πάλι στην εντατική… Το ανθρώπινο κόστος έχει υπάρξει απελπιστικό. Παρόλα αυτά από τις θέσεις εργασίας μέχρι το ΑΕΠ τα δεδομένα δείχνουν επιτέλους πως κάποια στροφή αρχίζει να συμβαίνει. Συνεπάγεται αυτό πως αν υποφέρεις αρκετό από τον πόνο, θα κερδίσεις στο τέλος; Δεν υπάρχει καμία τέτοια βεβαιότητα…</i></div>
<div dir="ltr">
<i>… Η Ιρλανδία ήταν μάλλον σε καλύτερη θέση από κάποιες άλλες χώρες να αποφύγει πολλές από τις πολλές παγίδες που στήνει η λιτότητα. Ο ρόλος των ξένων εταιρειών σε τομείς όπως η υψηλή τεχνολογία καθιστά τις συνολικές επενδύσεις λιγότερο εξαρτημένες από τις διαθέσεις στο εσωτερικό της χώρας. Και πέρα από την ψυχολογία του επιχειρείν, υπάρχει η ευρύτερη στωική ψυχολογία ενός παραδοσιακά φτωχού πληθυσμού ιδιοκτητών, που ποτέ δεν πολυπίστεψε στα πλούτη που απέκτησε στην διάρκεια της ευημερίας. Ένα ιδιάζον κομματικό σύστημα που κριαρχείται από δύο Κεντροδεξιά κόμματα επέτρεψε στους ψηφοφόρους να εκτονωθούν το 2011 συντρίβοντας την μία κυβέρνηση χωρίς να αλλάζουν θεμελιωδώς την πορεία της χώρας. Ο θρίαμβος της λιτότητας στην Ιρλανδία δεν είναι εξασφαλισμένος και αν έρθει θα έχει συμβεί με φριχτό κόστος. Η ιστορία ενός νησιού που υπέφερε σιωπηλά δεν έχει μεταφέρεται εύκολα σε άλλες χώρες, όπου ο αέρας είναι γεμάτος με περισσότερη οργή"</i></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
</blockquote>
<div dir="ltr">
Η Ιρλανδία δείχνει τις συνέπειες της παραμονής στη λογική της λιτότητας. Ο "καλός μαθητής" έχει διώξει τους πολίτες του από την χώρα, μειώνει τις κρατικές παροχές, κλείνει νοσοκομεία και δεν έχει κανένα εμφανώς βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης παρά τον εξαγωγικό του προσανατολισμό. Αυτή η μονιμοποίηση της στασιμότητας, η εξοικείωση με την μόνιμη απώλεια του βιοτικού επιπέδου και με τον "υποβιβασμό οικονομικής κατηγορίας" είναι το <i>καλό σενάριο</i> της ΕΚΤ. <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html" target="_blank">Είχα αναφέρει πέρυσι </a>πως το μέλλον ενός "σταθεροποιημένου κράτους λιτότητας", με μια μόνιμη απώλεια βιοτικού επιπέδου, δημοκρατίας και δυνατοτήτων, είναι ένα από τα δυστοπικότερα (και φοβούμαι πιθανότερα ερήμην αντιδράσεων) σενάρια για το μέλλον της Ευρώπης. Μια "ανάκαμψη για λίγους" είναι στα χαρτιά. Επαναλαμβάνω εδώ μια <a href="http://bilbo.economicoutlook.net/blog/?p=21884" target="_blank">σαφή παρατηρηση - προειδοποίηση</a>:</div>
<blockquote class="tr_bq">
<div dir="ltr">
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">"...
η επιβολή δημοσιονομικής λιτότητας σε πολλές χώρες στην σημερινή
κρίση θα διασφαλίσει όχι μόνο πως οι σημερινές απώλειες [στο βιοτικό
επίπεδο των ασθενέστερων και επισφαλέστερων εργαζομένων] θα είναι
τεράστιες, αλλά και πως οι συνθήκες εργασίας που απολάμβαναν μέχρι τώρα
θα χαθούν για πάντα. Χρόνια, δεκαετίες, κατακτήσεων που αποκτήθηκαν με
κόπους από τους εργάτες εξατμίζονται στον βωμό της λιτότητας</span><br />
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Δεν
προκαλεί έκπληξη. Οι νεοφιλελεύθεροι χρησιμοποίησαν την παρατεταμένη
κρίση για να ξαναεπιβάλουν το δικό τους πρόγραμμά μεταφοράς εισοδήματος
και πλούτου προς τις ελίτ και να βάλουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο
του κράτους - πρόνοιας. Αυτή είναι η ατζέντα τους και όλα τα
χρηματοοικονομικά αλαμπουρνέζικά - για την επικείμενη χρεοκοπία και την
εξέγερση των αγορών ομολόγων - δεν είναι παρά ένα παραπέτασμα καπνού για
τις πιο φιλοχρήματές τους φιλοδοξίες"</span> </div>
</blockquote>
<div dir="ltr">
Όλα αυτά είναι επαρκής λόγος να επιλέξει όλη η Ευρώπη έναν τελείως διαφορετικό δρόμο...</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-39205155972421671332013-12-07T02:55:00.000+02:002013-12-07T02:56:08.460+02:00Υπερκειμενικές συνδέσεις προς την εικόνα του Νέλσονος Μαντέλα που θα γυρίζει στον τάφο του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.biblebasedministries.co.uk/wp-content/uploads/2013/07/NelsonMandela.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="277" src="http://www.biblebasedministries.co.uk/wp-content/uploads/2013/07/NelsonMandela.jpg" width="400" /></a></div>
<em style="border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;"><br /></em>
<em style="border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;">[πηγή: <a href="http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113160461" target="_blank">Ημερησία</a>]</em><br />
<em style="border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;">«Αποχαιρετούμε, σήμερα, μαζί με ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα, τον ήρωα που έγραψε μοναδικές σελίδες στη νεότερη ιστορία της, το σύμβολο <a href="http://www.protothema.gr/greece/article/176234/kathhghtria-kataggellei-astynomikoys-gia-ekseytelismo/" target="_blank">των αγώνων</a> για ανθρώπινη<a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=368600" target="_blank"> αξιοπρέπεια</a>, <a href="http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231234056" target="_blank">ισότητα</a> και <a href="http://www.902.gr/eidisi/metanastes/6688/igoymenitsa-athoothikan-15-metanastes-katigoroymenoi-gia-apodrasi-drapeteysan" target="_blank">ελευθερία</a>, σε έναν <a href="http://www.theguardian.com/world/2013/aug/06/greece-food-crisis-summer-austerity" target="_blank">καλύτερο</a> και πιο <a href="http://www.avgi.gr/article/1408681/ektos-elegxou-ftoxeia-kai-anisotites" target="_blank">δίκαιο</a> κόσμο» </em><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;">αναφέρει στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός</span><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;"> </span><a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=394698" style="font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;" target="_blank">Αντώνης Σαμαράς</a><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;">.</span><br />
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">«Το πρότυπο της <a href="http://www.epikaira.gr/article/georgiadis-einai-kseftila-o-voyleytis-na-mpainei-sto-leoforeio-VIDEO" target="_blank">ταπεινότητας</a>, της <a href="http://tvxs.gr/news/ellada/me-learjet-toy-melissanidi-o-proedros-toy-taiped-gia-tin-polisi-opap" target="_blank">ανιδιοτέλειας</a> και της <a href="http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%88%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CF%8D%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD" target="_blank">ανθρωπιάς</a>, τον ιδεολόγο αγωνιστή ενάντια στη <a href="http://tvxs.gr/news/ellada/basanistiria-kata-ton-15-antifasiston-diapistonoyn-anakritis-kai-iatrodikastes" target="_blank">βία</a>, το <a href="http://www.lifo.gr/now/politics/11520" target="_blank">απαρτχάιντ </a>και σε <a href="http://www.protothema.gr/politics/article/285345/adonis-prepei-na-kanoyme-th-zoh-dyskolh-stoys-metanastes-/" target="_blank">κάθε μορφής</a> <a href="http://www.tovima.gr/society/article/?aid=469853" target="_blank">ρατσισμό</a>»</em> συνεχίζει, λέγοντας πως <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">«<a href="https://www.youtube.com/watch?v=Z4ELGtB63mE" target="_blank">οι Έλληνες θα τιμούμε για πάντα τη μνήμη του</a>».</em></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<span style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">...</span></div>
<div style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin-bottom: 20px; padding: 0px;">
<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">«Ο Νέλσον Μαντέλα είχε το προνόμιο να περάσει στο χώρο της παγκόσμιας ιστορίας, εδώ και πολλά χρόνια, ως εμβληματική φυσιογνωμία του οικουμενικού αγώνα κατά του <a href="http://www.blog.gr/index.php?p=article&article_id=89456" target="_blank">ρατσισμού</a> και της <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=394698" target="_blank">ξενοφοβίας</a>» </em>ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών <strong>Ευ.Βενιζέλος.</strong></div>
<em style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;">«Ως <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=667789" target="_blank">σύμβολο</a> του διαρκούς αγώνα για την <a href="http://www.theguardian.com/world/2013/aug/06/greece-food-crisis-summer-austerity" target="_blank">ανθρώπινη αξιοπρέπεια</a>, ισότητα και <a href="http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/moyiznieks-i-eyropi-tis-litotitas-ksexase-ta-anthropina-dikaiomata" target="_blank">ελευθερία</a>. Τον αποχαιρετά όλη η ανθρωπότητα σε μια εποχή που, δυστυχώς, πολλές από <a href="http://www.efsyn.gr/?p=90763" target="_blank">τις κατακτήσεις</a> του <a href="http://news247.gr/eidiseis/koinonia/politikh_epistrateysh_twn_naytergatwn_apofasise_h_kyvernhsh.2116536.html" target="_blank">δημοκρατικού</a> <a href="http://www.koutipandoras.gr/article/31392/alloiosi-toy-politeymatos-oi-praxeis-nomothetikoy-periehomenoy" target="_blank">πολιτικού</a> <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=384817" target="_blank">πολιτισμού</a> <a href="http://www.avgi.gr/article/573269/ugeionomiki-diataxi-%C2%ABloberdou-adoni%C2%BB" target="_blank">αμφισβητούνται</a>»</em><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;">συνέχισε. </span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;" />
<em style="background-color: white; border: 0px; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px; margin: 0px; padding: 0px;">«Το όνομα και η εικόνα του ας ευχηθούμε να λειτουργούν πάντα ως σημείο αναφοράς με ουσιαστικό <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=385463" target="_blank">θεσμικό</a> και <a href="http://www.efsyn.gr/?p=154144" target="_blank">κοινωνικό περιεχόμενο</a>»</em><span style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 15.555556297302246px; line-height: 21px;"> κατέληξε ο Ευ.Βενιζέλος."</span></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-6402779556876179792013-12-02T16:12:00.000+02:002017-03-21T02:12:42.061+02:00Πείνα, λιποθυμίες και η χρησιμότητα του λαϊκισμού: μια συζήτηση με τον Πάσχο Μανδραβέλη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Με αφορμή μια συζήτηση με τον Πάσχο Μανδραβέλη στο twitter</i><br />
<i><br /></i>
<a href="http://www.avgi.gr/article/1414133/peina-lipothumies-kai-i-xrisimotita-tou-laikismou-mia-suzitisi-me-ton-pasxo-mandrabeli" target="_blank">[Δημοσιεύθηκε στην διαδικτυακή Αυγή 2/12/2013]</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FtvIbm3jDwGimWmmHZGDsqbCoEls419bAuAA9jJJgR-4K0sMn9GyM0igTMT7Oi1JQ8kdb0JBn0XZCKm60gH2C1bAB6L1xk6ApY1H5ItnPReHSIHGTb02CH3AoUZclRibVD-P/s1600/1427.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7FtvIbm3jDwGimWmmHZGDsqbCoEls419bAuAA9jJJgR-4K0sMn9GyM0igTMT7Oi1JQ8kdb0JBn0XZCKm60gH2C1bAB6L1xk6ApY1H5ItnPReHSIHGTb02CH3AoUZclRibVD-P/s640/1427.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Η <a href="http://www.tsantiri.gr/foni-laou/pethane-apo-tin-pina-eton-16-stin-platia-amerikis/">είδηση-μαϊμού</a> (όπως ήταν σχεδόν εξαρχής φανερό νομίζω) περί θανάτου από πείνα 16χρονου στην Πλατεία Αμερικής, προκάλεσε μια συζήτηση στο twitter με τον Πάσχο Μανδραβέλη που άδραξε την αφορμή να καταγγείλει την ψευδή καταστροφολογία της αριστεράς.<br />
<br />
<blockquote class="twitter-tweet" lang="en">
<a href="https://twitter.com/Mandravelis">@Mandravelis</a> Η πείνα των μαθητών δεν είναι hoax <a href="http://t.co/WbAe7biTwp">http://t.co/WbAe7biTwp</a><br />
— talws (@talws) <a href="https://twitter.com/talws/statuses/404911162531123200">November 25, 2013</a></blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>
Του υπέδειξα πως η πείνα στην Ελλάδα δεν είναι μύθος, παραπέμποντάς τον <a href="http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=113151275">στο σχετικό άρθρο της Ημερησίας</a> (προκειμένου να μην υπάρχει θέμα επαρκούς καθεστωτικότητας των πηγών). <a href="http://www.twitlonger.com/show/n_1rs9d0d" target="_blank">Ο ΠΜ σε ποστ στου στο twitLonger</a> απάντησε πως δεν υπάρχει πείνα στην Ελλάδα, μόνο φτώχεια και ότι όλα αυτά περί λιποθυμιών από την πείνα στα σχολεία είναι "hoaxes" - αστικοί μύθοι: "Η φτώχεια δεν είναι hoax. Είναι πραγματικότητα. Οι λιποθυμίες από την πείνα, είναι hoax. Ποτέ δεν στοιχειοθετήθηκαν, πάντα ήταν καταγγελίες του στιλ «άκουσα...», «μου είπαν...» κ.λπ".<br />
<br />
<blockquote class="twitter-tweet" lang="en">
<a href="https://twitter.com/Mandravelis">@Mandravelis</a> Οπότε οι NYT μεταφέρουν (επώνυμα) Hoaxes; <a href="http://t.co/LHSmOzOqQK">http://t.co/LHSmOzOqQK</a><br />
— talws (@talws) <a href="https://twitter.com/talws/statuses/404950548970876929">November 25, 2013</a></blockquote>
<script async="" charset="utf-8" src="//platform.twitter.com/widgets.js"></script>
Επισήμανα αρχικά στον κ. Μανδραβέλη πως οι λιποθυμίες στα σχολεία έχουν καταγγελθεί με πλήρη επωνυμία π.χ. <a href="http://www.nytimes.com/2013/04/18/world/europe/more-children-in-greece-start-to-go-hungry.html?_r=1&" target="_blank">στους New York Times</a>. Το γεγονός ότι συγκεκριμένα στοιχεία αναφέρονται και παρατίθενται σε <i>ξένη </i>εφημερίδα, θα έπρεπε να είχε υποψιάσει τον αρθρογράφο ίσως πως ο λόγος που δεν εμφανίζονται ονοματεπώνυμα πεινασμένων παιδιών μπορεί να έχει κάνει με την απροθυμία των καθηγητών να τα στιγματίσουν (σε μια γνωστής κανιβαλικότητας ελληνική δημοσιογραφία σημειώνω), με το ευαίσθητο του θέματος γενικά, αλλά και με τυχόν νομικές συνέπειες που θα είχε μια τόσο καραμπινάτη παραβίαση του ιδιωτικού απορρήτου δεδομένης της ελληνικής νομοθεσίας. Οι καταγγελίες είχαν όμως έγκυρη πηγή: προέρχονταν από τις ΕΛΜΕ (π.χ εδώ <a href="http://news247.gr/eidiseis/koinonia/rodos_mathhtria_lipothumhse_apo_thn_peina.2176974.html?service=print" target="_blank">μια πρόσφατη σχετική καταγγελία</a>) ή από <a href="http://www.acharnes-news.gr/topika-nea/6837/epta-paidia-se-sxoleia-ton-axarnon-exoun-lipothumisei-apo-tin-peina" target="_blank">συλλόγους γονέων</a>. Αυτό ισχύει και για προηγούμενες καταγγελίες που <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/03/2013_513858" target="_blank">είχε σταχυολογήσει τον Μάρτιο ο κ. Μανδραβέλης από την Αυγή</a>. Αν ρωτούσε κανείς διδάσκοντες σε διάφορες περιοχές της χώρας, θα τον διαβεβαίωναν ότι παρόμοιες καταγγελίες κάθε άλλο παρά ανυπόστατες ήταν: Μετάφεραν αυτό που πολλοί από μας ακούγαμε από φίλους εκπαιδευτικούς, πως είχε επανεμφανιστεί παιδικός υποσιτισμός στην Ελλάδα. Σε ευρεία κλίμακα. Ένα μεγάλο μέρος των περιστατικών αντιμετωπιζόταν εκ των ενόντων, μέσα από τη σχολική κοινότητα.<br />
<br />
Αν το θέμα είναι η ύπαρξη ή μη πείνας και λιποθυμιών,λοιπόν, το θέμα ξεκινά πριν τρία χρόνια. <a href="http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_columns_2_16/10/2011_459584" target="_blank">Αν είχε δίκιο ο κ. Μανδραβέλης το 2011</a> όταν πρωτοξεκίνησε να καταγγέλλει αυτόν τον "αβάσιμο λαϊκισμό", και όλο αυτό ήταν μια <a href="http://web.archive.org/web/20140528144138/http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=647099">συστηματική</a> επικοινωνιακή υπερβολή <a href="http://web.archive.org/web/20131207100112/http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=644435">της Αυγής</a>, την οποία <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/03/2013_513858" target="_blank">καταγγέλλει για "προπαγάνδα της συγκίνησης"</a>, τότε όλη η έρευνα που παρατίθεται στην Ημερησία θα πρέπει να είναι επινοημένη! Διότι η έρευνα την οποία σχολιάζει ο αρθρογράφος της Καθημερινής, από το Ίδρυμα Νιάρχος, που δύσκολα το λες προμαχώνα του μηδενιστικού αριστερισμού, λέει πως <b>υπήρχε </b>πείνα, πως οι καταγγελίες που αποκήρυττε ο Πάσχος Μανδραβέλης ως υπερβολικές και πολιτικά υποκινούμενες, <b>δεν ήταν καθόλου</b>:<br />
<blockquote class="tr_bq">
"Όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα το 2012, το 60% από τις περίπου 16.000 οικογένειες που επωφελούνται αντιμετώπιζε επισιτιστική ανασφάλεια, ενώ το 23% (περίπου 8.000 μαθητές) από αυτές ήταν αντιμέτωπο με την πείνα. Επιπλέον το 9% των παιδιών βρέθηκαν λιποβαρή. «<b>Αποδεικνύεται πως οι κραυγές αγωνίας των διευθυντών είναι αληθινές και δεν σχετίζονται με πολιτικές σκοπιμότητες</b>», σχολιάζει η πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis και καθηγήτρια της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθηνά Λινού." </blockquote>
<b>Αποδεικνύεται</b> λοιπόν πως η ανησυχία του κ. Μανδραβέλη περί συναισθηματικής υπερφόρτωσης ήταν άστοχη. Οι καταγγελίες οδήγησαν σε έρευνες, στην επιβεβαίωση του προβλήματος του υποσιτισμού, σε πράξεις αλληλεγγύης, σε δημόσια παρέμβαση. Αν δεν είχαν γίνει, αν όλοι έκαναν πως δεν υφίσταται ζήτημα πείνας, όπως προτιμούσε ο ΠΜ τότε δεν θα υπήρχε και οργανωμένη αντίδραση. Ο αρθρογράφος βλέπει την διαπίστωση του Prolepsis και θεωρεί πως επιβεβαιώνεται η μη-ύπαρξη υποσιτισμού επειδή αντιμετωπίστηκε ήδη - στα 200+ σχολεία που αφορά το πρόγραμμα "Σίτιση και υγιεινή διατροφή". Δεν πεινάνε πια, πεινούσαν! Άρα δεν υπάρχει θέμα πείνας! Το πρόγραμμα όμως προέκυψε μετά από την <b>επιβεβαίωση </b>των καταγγελιών που ο ίδιος ο ΠΜ θεωρούσε υπερβολικές και αβάσιμες όταν έγιναν! Καταδικάζοντας την "προπαγάνδα της συγκίνησης" αναρωτιέται κανείς αν ο αρθρογράφος προτιμά την "αποσιώπηση της απάθειας" για ένα τόσο μείζον κοινωνικό θέμα. Η αποσιώπηση και η υποβάθμιση των συμβάντων ήταν άλλωστε και η κυρίαρχη στάση των καθεστωτικών ΜΜΕ για δυσάρεστα θέματα οικονομικής δυσπραγίας αυτής της βαρύτητας μέχρι πρόσφατα.<br />
<br />
Προφανώς το ίδιο το πρόγραμμα Prolepsis, όμως, δεν έχει σαν στόχο την κάλυψη όλων των περιπτώσεων υποσιτισμού και τροφικής ανεπάρκειας. Οι <a href="http://www.skai.gr/player/TV/?mmid=244804">επώνυμες καταγγελίες</a> (1 07' 50") συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.<br />
<br />
Η περαιτέρω επιβεβαίωση ότι το πρόβλημα του υποσιτισμού παραμένει και σοβεί, έρχεται από τον ΟΟΣΑ. Στην <a href="http://www.keepeek.com/Digital-Asset-Management/oecd/economics/oecd-economic-surveys-greece-2013_eco_surveys-grc-2013-en%20#page139" target="_blank">πρόσφατη έκθεσή του</a>, ακόμα και αυτός ο "τεχνοκρατικός" οργανισμός, ανάμεσα σε μέτρα που εγγυώνται την επίταση του προβλήματος της φτώχειας και της ανέχειας (επιμένω: το κινητήριο όραμα όλων αυτών για την Ευρώπη είναι η Αγγλία του Ντίκενς), θεωρεί το θέμα του επισιτισμού των φτωχότερων παιδιών αρκετά σημαντικό ώστε να ελεήσει να προτείνει "στοχευμένα", με βάση το εισόδημα, μέτρα για τα σχολεία (αγνοώντας προφανώς τον στιγματισμό που θα προκαλέσει μια τέτοια "στόχευση", αλλά άλλη συζήτηση αυτή) . Αυτό το κάνει γιατί θεωρεί (σε μια έκθεση που <i>υποτιμά </i>συστηματικά την έκταση της ανθρωπιστικής καταστροφής που έχει προκαλέσει η πολιτική της οποίας ο ΟΟΣΑ παραμένει ανυποχώρητος υποστηρικτής) πως το 10% όλων των παιδιών στα σχολεία αντιμετώπιζαν την πείνα ή κινδύνευαν από αυτήν το 2012:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj01kx99RFuHTDthsGVd1mMaCoVJldJBwXs8qrVALy3AzrH-enwT4S3yf4TRQwbpFof3BkOlEUb1V8ZaTABaxhhDZi2FCt9byjDm2G8_BXwboVP360rhYR50rOv1qmeToZuDJBl/s1600/foodinsec.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj01kx99RFuHTDthsGVd1mMaCoVJldJBwXs8qrVALy3AzrH-enwT4S3yf4TRQwbpFof3BkOlEUb1V8ZaTABaxhhDZi2FCt9byjDm2G8_BXwboVP360rhYR50rOv1qmeToZuDJBl/s640/foodinsec.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Ο ΠΜ βεβαίως έχει δίκιο σε ένα πράγμα: ότι η φτώχεια δεν φέρνει μόνο λιποθυμίες, φέρνει παραδόξως και παχυσαρκία, λόγω της φτηνής διατροφής, ένα φαινόμενο που ονομάζεται "<a href="http://www.hsph.harvard.edu/obesity-prevention-source/hunger-and-obesity/" target="_blank">παράδοξο πείνας-παχυσαρκίας</a>" όπως σωστά αναφέρει. Όμως αν διάβαζε τις αναφορές σε αυτό το φαινόμενο ο ΠΜ θα διαπίστωνε πως πείνα και παχυσαρκία είναι όψεις του ιδίου νομίσματος της προβληματικής διατροφής - και συνυπάρχουν. Έτσι <a href="http://www.nytimes.com/2010/03/14/nyregion/14hunger.html?_r=0" target="_blank">οι New York Times αναφερόμενοι στην συνοικία Bronx της Νέας Υόρκης</a> σημειώνουν πως είναι και μια από τις περιοχές των ΗΠΑ με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας και <b>ταυτόχρονα </b>η περιοχή με το υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν φαΐ να φάνε κάποια στιγμή τους τελευταίους 12 μήνες. Το ότι <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/03/2013_513858" target="_blank">αναφέρει αυτές τις δύο εκδηλώσεις της προβληματικής επισίτισης ως αμοιβαία αποκλειόμενες, παρότι αναφέρεται εκπεφρασμένα στο "παράδοξο πείνας και παχυσαρκίας"</a>, δείχνει ότι δεν έχει μάλλον καταλάβει σε τι αναφέρεται.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Μαντατοφόροι κακών</span></b><br />
<br />
<div style="text-align: right;">
<i>Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει / καλύτερα να μη μας πει κανένα</i></div>
<div style="text-align: right;">
<i><br /></i></div>
Ανακεφαλαιώνω: Παρά την αρχική σιωπή των καθεστωτικών ΜΜΕ, ο εναλλακτικός τύπος και ο τύπος της αριστεράς, μαζί με τα κοινωνικά μέσα και τις οργανώσεις γονέων και εκπαιδευτικών είχε επισημάνει και αναδείξει από την αρχή της κρίσης την ανάδυση του υποσιτισμού ανάμεσα σε παιδιά των σχολείων στις υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας (προφανώς και στους γονείς τους, σημειώνω) και όχι μόνο. Σε τοπικό επίπεδο οι ίδιοι οι καταγγέλλοντες των οποίων τους γείτονες, τους μαθητές και τους γνωστούς αφορούσε και αφορά το δράμα, έδρασαν για να καλύψουν όσο μπορούσαν με ίδιες δυνάμεις το πρόβλημα - συνέβη εκτενώς, σε όλη την Ελλάδα. Οι καταγγελίες αυτές κάποια στιγμή πέρασαν επιλεκτικά στα κανάλια. Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με μια επισιτιστική κρίση, αναγκάστηκε να παρέμβει επιλεκτικά και πυροσβεστικά. Τόσο το ίδρυμα Νιάρχος, όσο και ο ΟΟΣΑ αναγνωρίζουν την πραγματικότητα και την τεράστια κλίμακα του προβλήματος. Η δημοσιοποίηση της πραγματικότητας (παρά τις παραινέσεις σε μνημονιακή σιωπή των καθωσπρέπει γραφίδων) οδήγησε σε <b>πραγματικές </b>πρωτοβουλίες ανακούφισης και προβληματισμό, σε αναζήτηση σε σχολεία και σε γειτονιές για το αν υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα, σε ανακάλυψη περισσότερων παιδιών με ανάλογα προβλήματα. Η "προπαγάνδα της συγκίνησης" που λέει ο κ. Μανδραβέλης, η καταγραφή της πραγματικής έκτασης της κρίσης που λέω εγώ, συγκίνησε: δημιούργησε κινήσεις αντιμετώπισης του προβλήματος. Όχι μόνο επέτρεψε αλλά <b>επέβαλε </b>"τη κουβέντα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης" - απλά η "νηφαλιότητά" της μετριαζόταν από την αναγνώριση πως η κρίση δεν θα πάψει αν δεν εκλείψει η λιτότητα και η περιοριστική πολιτική, η ταξική πολιτική αναδιανομής πλούτου προς τα πάνω και προς τα έξω.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Ο χρήσιμος "λαϊκισμός"</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
Η συζήτηση αυτή αφορά πολύ ευρύτερα θέματα από το συγκεκριμένο. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω αυτό το άρθρο αν η συγκεκριμένη κριτική, σε διάφορες παραλλαγές και ανάλογα προσαρμοσμένη, δεν αρθρωνόταν από πολλούς μνημονιακούς απολογητές σαν τμήμα μιας αλυσίδας κατηγοριών: "δεν τρέχει τίποτα το δραματικό στην Ελληνική κοινωνία, και να τρέχει τα παραλέτε, και να μην τα παραλέτε δεν βοηθάτε, και να βοηθάτε έχετε άλλους σκοπούς, και να μην έχετε άλλους σκοπούς είστε λαϊκιστές". Η ομολογία της καταστροφής είναι αδιανόητη, η πραγματικότητα πρέπει να φτιασιδώνεται, ο αλληλέγγυος πρέπει να εμφανίζεται ως κάποιου είδους υστερόβουλος, διότι αλλιώς το ηθικό σύμπαν του μνημονιακού ανορθολογισμού δεν ξέρει πώς να τον κατατάξει...<br />
<br />
Αντίθετα με τα όσα άσκεφτα επαναλαμβάνονται, οι πρωτοφανείς για τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης - από τα αλληλέγγυα συσσίτια στις γειτονιές μέχρι τα δημοτικά κοινωνικά ιατρεία, από τις κινήσεις Χωρίς Μεσάζοντες μέχρι τις κινήσεις επανασύνδεσης του ρεύματος σε φτωχές οικογένειες και από τα κοινωνικά παντοπωλεία μέχρι τα δωρεάν μαθήματα σε άπορους μαθητές, μεταξύ πολλών άλλων - τροφοδοτήθηκαν ακριβώς από τους ανθρώπους εκείνους που ευαισθητοποιήθηκαν μέσω των εμπειριών τους <b>και των ειδήσεων</b> της έκτασης της κοινωνικής κρίσης στην χώρα μας. Η πληροφόρηση για το μέγεθος των προβλημάτων, όπως φυσικά και η ίδια εμπειρία, κινητοποίησε συμπολίτες μας να προσφέρουν εθελοντικά, αλλά και αντίστροφα: ήταν οι ίδιοι οι αλληλέγγυοι συμπολίτες, ή όσοι εργάζονταν δίπλα σε ευάλωτες ομάδες πληθυσμού που "διέσπερναν" τα δυσάρεστα νέα. Τον ρόλο αυτό δεν τον έπαιξαν τα καθεστωτικά μέσα.<br />
<br />
Χωρίς αυτήν την κινητοποίηση, δεν θα υπήρχαν επιπλέον οι παρεμβάσεις του κράτους, των ΜΚΟ και τώρα του ΟΟΣΑ. Τα προβλήματα που κρύβονται κάτω από το χαλί παραμένουν εκεί, καμία πάνσοφη και αγαθή τεχνοκρατία δεν επιτηρεί την Ελληνική κοινωνία για να θεραπεύσει τις πληγές που της επιφέρει η λιτότητα. Τουναντίον.<br />
<br />
Και ερχόμαστε στην λοιδωρημένη "Αυγή". Θα μπορούσε να κάνω τη συζήτηση αυτή με τον Πάχο Μανδραβέλη μέσα από το ιστολόγιό μου ή τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Επιστρέφω και μεταφέρω τη συζήτηση από τα παλιά άρθρα της εφημερίδας και το twitter μέσω της Καθημερινής, πάλι εδώ, για να κλείσει ο κύκλος. Αποδεικνύεται με όλα αυτά πως η Αυγή είχε καλύψει μια πραγματική είδηση, πως οι αναφορές της, που αναδημοσιεύθηκαν ευρύτατα σε όλο το διαδίκτυο, έπαιξαν έναν ρόλο συναγερμού για περαιτέρω κοινωνικές παρεμβάσεις και πως έκανε τελικά τη δουλειά της: πληροφόρησε το αναγνωστικό της κοινό για την ανάδυση μιας σημαντικότατης κοινωνικής κρίσης. Αν αυτός είναι "λαϊκισμός" πρόκειται για έναν εξαιρετικά χρήσιμο λαϊκισμό...</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-21918282560278866102013-11-23T21:26:00.001+02:002013-11-24T04:23:29.063+02:00Περί πολιτικής ανυπακοής και υπακοής: Χάουαρντ Ζιν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://www.avgi.gr/article/1360044/peri-politikis-anupakois-kai-upakois-xaouarnt-zin">Δημοσιεύθηκε στην διαδικτυακή Αυγή, 23.11.2013</a><br />
<br />
<i>Στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, κάνει αυτές τις ημέρες "τον γύρο" η δημόσια ανάγνωση μιας ομιλίας του μεγάλου Αμερικανού ιστορικού και πολιτικού ακτιβιστή Howard Zinn από τον Matt Damon. Η ομιλία αυτή με τίτλο "The Problem is Civil Obedience" ("Το πρόβλημα είναι η Πολιτική Υπακοή") ήταν η εισήγηση του Χάουαρντ Ζιν σε μια δημόσια συζήτηση για το θέμα της πολιτικής ανυπακοής, που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins της Βοστώνης το 1970, στην οποία ο Χάουαρντ Ζιν συμμετείχε, "σκαστός" από την παρουσία στο δικαστήριο για απόδοση ποινής (που σημαίνει ότι τελικά φυλακίστηκε εξαιτίας της απουσίας του αυτής), στο οποίο είχε καταδικαστεί για μια πράξη πολιτικής ανυπακοής: το συμβολικό κλείσιμο μιας στρατιωτικής βάσης και την σχετική "παρακώλυση συγκοινωνιών". Η απαγγελία της ομιλίας αυτής από τον Ματ Ντέιμον, έγινε σε μια τιμητική εκδήλωση για τον Χάουαρντ Ζιν και την πολιτική του κληρονομιά που διεξήχθη στην Βοστώνη στις 31/12/2012. Ο Ματ Ντέιμον ήταν οικογενειακός φίλος με τους Ζιν.</i><br />
<i>Για να γίνει κατανοητή η θέση του Χάουαρντ Ζιν για το εξαιρετικά επίκαιρο στην χώρα μας θέμα της Πολιτικής Ανυπακοής και του πολιτικού ακτιβισμού, μεταφράσαμε τις "'Επτά κατευθύνσεις για την πολιτική ανυπακοή" του Ζιν από το βιβλίο του "Disobedience and Democracy: Nine Fallacies on Law and Order" (Ανυπακοή και Δημοκρατία, Εννέα Πλάνες για τον Νόμο και την Τάξη - 1968) ενώ παραθέτουμε στο τέλος της σελίδας την ομιλία στα Αγγλικά (με σύνδεση στο πλήρες της κείμενο):</i><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Επτά κατευθύνσεις για την πολιτική ανυπακοή</b> </span><br />
1. Η πολιτική ανυπακοή είναι η εσκεμμένη, στοχευμένη παραβίαση του νόμου για έναν ζωτικό κοινωνικό σκοπό. Μπορεί όχι απλά να είναι δικαιολογημένη αλλά και να είναι και απαραίτητη όταν διακυβεύεται κάποιο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, και όταν τα νόμιμα μέσα είναι ανεπαρκή για την εξασφάλιση του δικαιώματος αυτού. Μπορεί να πάρει την μορφή της παραβίασης ενός απεχθούς νόμου, της διαμαρτυρίας εναντίον μιας άδικης κατάστασης, ή της συμβολικής εφαρμογής του επιθυμητού νόμου ή της συνθήκης. Ενδεχομένως να θεωρηθεί τελικά νόμιμη, ενδεχομένως και όχι, λόγω του συνταγματικού ή του διεθνούς δικαίου, αλλά στόχος της είναι πάντα το κλείσιμο του χάσματος μεταξύ του νόμου και του δίκιου, σαν μια ατέρμονη διαδικασία ανάπτυξης της δημοκρατίας<br />
2. Η γενική υπακοή στον νόμο δεν έχει καμία κοινωνική αξία, όπως δεν έχει αξία και η γενική ανυπακοή στον νόμο. Η υπακοή σε κακούς νόμους σαν τρόπος ενστάλαξης κάποιας αφηρημένης υπακοής στo "κράτος δικαίου", στη "νομοκρατία", το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να ενθαρρύνει την ήδη ισχυρή έφεση των πολιτών να υποκύπτουν στην εξουσία των αρχών και να εγκαταλείπουν την αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης. Η εξύμνηση του "κράτους δικαίου" ως απόλυτης αρχής είναι σημάδι ολοκληρωτισμού, και είναι δυνατόν να υπάρχει ατμόσφαιρα ολοκληρωτισμού σε μια κοινωνία που έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας. Η παρότρυνση προς του πολίτες να μην υπακούν άδικους νόμους, και το καθήκον των πολιτών να μην υπακούν επικίνδυνους νόμους αποτελεί μέρος της ίδιας της ουσίας της δημοκρατίας, που δέχεται πως η κυβέρνηση και οι νόμοι της δεν είναι ιεροί αλλά εργαλεία που υπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς: τη ζωή, την ελευθερία, την ευτυχία. Τα εργαλεία μπορεί να απορρίπτονται Οι σκοποί όχι.<br />
3. Η πολιτική ανυπακοή μπορεί να αφορά παραβίαση νόμων που δεν είναι οι ίδιοι απεχθείς, προκειμένου να υπάρξει διαμαρτυρία για κάποιο πολύ σημαντικό ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση η σημαντικότητα του νόμου που παραβιάζεται θα πρέπει να μετριέται σε σχέση με την σημαντικότητα του ζητήματος. Ένας νόμος οδικής κυκλοφορίας που παραβιάζεται προσωρινά δεν είναι συγκρίσιμης σημασίας με την ζωή ενός παιδιού που το πατάει κάποιο αυτοκίνητο· η παράνομη είσοδος σε γραφεία δεν είναι καθόλου συγκρίσιμη με τον θάνατο ανθρώπων στον πόλεμο· η παράνομη κατάληψη ενός κτηρίου δεν είναι εξίσου αμαρτωλή με τις διακρίσεις στην παιδεία. Μια και δεν είναι μόνο κάποιοι συγκεκριμένοι νόμοι, αλλά οι γενικές συνθήκες που μπορεί να είναι αφόρητες, νόμοι που υπό κανονικές συνθήκες μπορεί να είναι από μόνοι τους θεμιτοί ενδέχεται να χρειαστεί να παραβιαστούν στα πλαίσια διαμαρτυρίας.<br />
4. Αν μια συγκεκριμένη πράξη πολιτικής ανυπακοής αποτελεί μια ηθικά δικαιολογήσιμη πράξη διαμαρτυρίας, τότε η φυλάκιση όσων εμπλέκονται στην πράξη αυτή είναι ανήθικη και οφείλει να απορρίπτεται και να αμφισβητείται μέχρι τέλους. Ο διαμαρτυρόμενος δε χρειάζεται να δεχθεί τον νόμο που ορίζει την τιμωρία του, περισσότερο από τον νόμο που παραβίασε. Μπορεί να υπάρξουν φορές κατά τις οποίες άνθρωποι που μετέχουν σε μια διαμαρτυρία μπορεί να επιλέξουν να πάνε φυλακή σαν μέθοδο συνέχισης της διαμαρτυρίας τους, σαν τρόπο για να υπενθυμίσουν την αδικία στους συμπατριώτες τους. Αλλά αυτό είναι διαφορετικό από την ιδέα πως θα πρέπει να πάνε φυλακή στα πλαίσια κάποιου κανόνα που έχει σχέση με την πολιτική ανυπακοή. Το βασικό ζήτημα είναι να διατηρείται μέχρι τέλους το πνεύμα της διαμαρτυρίας, είτε αυτό επιτυγχάνεται με την παραμονή στη φυλακή ή με την αποφυγή της φυλάκισης. Η αποδοχή της φυλάκισης με μεταμέλεια ως αποδοχή των "κανόνων", ισοδυναμεί με την ξαφνική μεταστροφή προς ένα πνεύμα υποτέλειας, προς έναν ευτελισμό της σοβαρότητας της διαμαρτυρίας<br />
5. Όσοι συμμετέχουν σε πράξεις πολιτικής ανυπακοής θα πρέπει να επιλέγουν τακτικές κατά το δυνατόν μη-βίαιες, που να συμβαδίζουν με την αποτελεσματικότητα της διαμαρτυρίας και την σοβαρότητα του ζητήματος. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια εύλογη σχέση μεταξύ του βαθμού της αναταραχής και της σημαντικότητας του προκείμενου ζητήματος. Η διάκριση μεταξύ βλάβης σε ιδιοκτησία και βλάβης σε ανθρώπους θα πρέπει να είναι μείζονος σημασίας. Οι τακτικές εναντίον ιδιοκτησιών μπορεί να περιλαμβάνουν (και πάλι ανάλογα με την αποτελεσματικότητα και το είδος του ζητήματος): απαξίωση (όπως στα μποϋκοτάζ), ζημιές, προσωρινή κατάληψη και μόνιμη ιδιοποίηση. Όπως και να έχει η πίεση κάθε πράξης πολιτικής ανυπακοής θα πρέπει να εστιάζει ξεκάθαρα, και επιλεκτικά στο αντικείμενο της διαμαρτυρίας<br />
6. Ο βαθμός της αναταραχής που προκαλεί η πολιτική ανυπακοή δεν θα πρέπει να ζυγίζεται απέναντι σε μια ψευδή "ειρήνη" που υποτίθεται ότι ισχύει στην υφιστάμενη κατάσταση των πραγμάτων, αλλά απέναντι στην πραγματική αναταραχή και βία που είναι κομμάτι της καθημερινής ζωής, που εκφράζεται ανοιχτά διεθνώς στους πολέμους, αλλά κρύβεται τοπικά κάτω από το προσωπείο εκείνο της "τάξης" που συγκαλύπτει την αδικία της σύγχρονης κοινωνίας<br />
7. Το πώς σκεφτόμαστε για την πολιτική ανυπακοή θα πρέπει να συνυπολογίζει πως εμείς και το κράτος έχουμε διαφορετικά συμφέροντα και οι εκπρόσωποι του κράτους δεν θα πρέπει να μας ξεγελούν στο να το ξεχνάμε αυτό. Το κράτος επιζητά την εξουσία, την επιρροή, τον πλούτο σαν σκοπούς καθεαυτούς. Το άτομο επιζητεί την υγεία, την ειρήνη, την δημιουργική απασχόληση, την αγάπη. Το κράτος εξαιτίας της ισχύος και του πλούτου του διαθέτει πάμπολλους εκπροσώπους των συμφερόντων του. Αυτό σημαίνει πως το κάθε άτομο θα πρέπει να κατανοήσει την ανάγκη να σκέφτεται και να δρα από μόνος του ή σε συνεργασία τους συμπολίτες του.<br />
<br />
<div>
</div>
<b><span style="font-size: large;">O Ματ Ντέιμον διαβάζει την ομιλία του Χάουαρντ Ζιν </span></b><br />
<br />
<div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="281" mozallowfullscreen="" src="//player.vimeo.com/video/48834336" webkitallowfullscreen="" width="500"></iframe>
<br />
<a href="http://vimeo.com/48834336">Matt Damon reads from Howard Zinn's speech "The Problem is Civil Obedience" (November 1970)</a> from <a href="http://vimeo.com/peopleshistory">Voices of a People's History</a> on <a href="https://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>
<div>
</div>
<div>
<a href="http://www.thirdworldtraveler.com/Zinn/CivilObedience_ZR.html" target="_blank">The Problem is Civil Obedience by Howard Zinn, 1970</a></div>
<div>
</div>
<div>
<a href="http://www.haymarketbooks.org/pb/Disobedience-and-Democracy-0" target="_blank">Disobedience and Democracy: Nine Fallacies on Law and Order</a></div>
<div>
<br />
<br /></div>
<iframe frameborder="0" height="500" scrolling="no" src="http://books.google.gr/books?id=HLgaz5c05XQC&lpg=PP1&pg=PP1&output=embed" style="border: 0px;" width="500"></iframe>
<br />
<div>
</div>
<br />
<br /></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-47521339418632176712013-11-06T13:24:00.004+02:002015-04-15T15:56:20.006+03:00Τα ΜΜΕ και το νερό στο μύλο του φασισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=SpU288lXjO8"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJsQLTedqdjn3tR7AAom-HN45F1WhS249KzLTr86RD6QPoxvO-4D63kFAm7KWsmYgGmv3ffnzEohyzv5kBDARsNYSDs42CZYjk0Bc5oBxN9A7NdbLBDOuFqfXwc1EK9GD4_cow/s1600/astynomia.JPG" height="360" width="640" /></a> <br />
<a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/10/blog-post_30.html">Όπως είπαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση</a>, είναι σίγουρο πως το χαρμάνι, αθλιότητας, μίσους προς τους
ασθενέστερους, απαξίωσης της ανθρωπιάς και του ανθρωπισμού, η καθιέρωση
της παρανοϊκής σκέψης και η ευρεία διάδοση του πιο άθλιου φυλετισμού
στην Ελλάδα, είναι συγκρίσιμα ως προς την μαζική τους απήχηση και
υιοθέτηση ενδεχομένως μόνο με την Ουγγαρία στη σημερινή Ευρώπη. Όλο αυτό, αν και έχει βαθιές
ιστορικές καταβολές εδώ, δεν προέκυψε αυθόρμητα στην σημερινή κλίμακα:
ήταν αποτέλεσμα πολιτικού σχεδιασμού, αλλά και αποτέλεσμα του
εκτροχιασμού αυτού του πολιτικού σχεδιασμού.<br />
<br />
Την έκταση και το πανευρωπαϊκό του κύματος μετανάστευσης ως αφορμή έκρηξης της ακροδεξιάς σε όλη την ήπειρο, την συζήτησα <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/10/blog-post_30.html">στην προαναφερθείσα ανάρτηση</a>. Αλλά ο τρόπος που το μιντιακό καθεστώς, κυρίως των καναλιών της διαπλοκής αλλά και της παραπληρωματικής τους τρας-TV χειρίσθηκαν το θέμα <b>ήταν θεωρώ μοναδικός στην Δυτική τουλάχιστον Ευρώπη</b>, από όσο ξέρω.<br />
<br />
Κάθε ρεπορτάζ στην τηλεόραση φρόντιζε να παρουσιάσει
την παραβατικότητα ως νόρμα για όλους τους μετανάστες (με και χωρίς
χαρτιά), να προκαλέσει συλλήβδην μίσος και φρίκη: ακόμα και όταν ήταν
"εξαθλιωμένοι" ήταν παρόλα αυτά ταυτόχρονα "άβουλα ενεργούμενα": μια περιγραφή που κούμπωνε με τις αφηγήσεις της εθνικιστικής παράνοιας, σχετικά με τον
εκάστοτε ρητορικό Εχθρό: τον Διεθνή Σιωνισμό, το Νέο Χαλιφάτο, τον Τουρκικό Νεοοθωμανισμό,
τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τον Τζόρτζ Σόρος, τον Διεθνή Παράγοντα, τον
ΣΥΡΙΖΑ και τους Άθεους κομμουνιστές. Έτσι, άνθρωποι που δεν
είχαν ενοχληθεί στη ζωή τους από μετανάστη, και δεν είχαν γνωρίσει ποτέ <b>παραβατικό</b> μετανάστη,
αποφάσισαν πως μας απειλούν όλοι, όλους συλλογικά ανεξάρτητα από το νομικό τους
καθεστώς, πως τους προκαλούν ειδικά αυτοί μια αφόρητη υποβάθμιση της ζωής τους, <b>την ίδια στιγμή</b>
που το κοινωνικό συμβόλαιο, κουτσό και ξεφτισμένο εξαρχής στην χώρα
μας, γινόταν κουρέλι, οι μισθοί έφταναν στην επιβίωση και η ανεργία
εκτοξευόταν στα ουράνια σαν άμεση συνέπεια των ντιρεκτίβων του μνημονίου
- εκ της πολιτισμένης εσπερίας. Και αυτά όχι στον Άγιο Παντελεήμονα ή τις άλλες γειτονιές στρατηγικής εναπόθεσης των μεταναστών από το κράτος, αλλά στο Χαλάνδρι και την Χαλκίδα. Πολύ μακριά από οιαδήποτε αλλοδαπή ή μη εγκληματική συμμορία του δρόμου...<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Medianächte</b></h3>
Όσοι
ασχολήθηκαν με το αυτονόητο και οι περιθωριοποιημένοι είλωτες που ζήτησαν τα αυτονόητα, καταγγέλθηκαν από
κάθε τηλεοπτικό παπαγάλο αλλά και από πηγές "υπεράνω υποψίας" (διότι η
σκηνοθεσία του έξωθεν κινδύνου εν μέσω μνημονίων θέλει "πειστικούς"
εκφωνητές) ως "ύποπτοι", ενώ, επειδή σε όσο κόσμο ο Θεός δεν έδωσε μυαλό
τους έδωσε θεωρίες συνωμοσίας και γεωπολιτική, πέταξαν και ένα
ισλαμιστικό σχέδιο για να σφίξει το αυγό, όταν διάφοροι (πολλοί εκ των
οποίων ήταν άθεοι κομμουνιστές εξ όσων συνάγω) διεκδίκησαν το
"νεοταξίτικο" αίτημα να δουλεύουν ασφαλισμένοι και όχι ανασφάλιστοι (που
ήταν το βασικό ζητούμενο τότε των απεργών της Υπατίας θυμίζω), σε ένα ρεσιτάλ παπαρολογίας και αθλιότητας, ενδεικτικό όμως συνολικά της αντιμετώπισης του θέματος από τα ΜΜΕ:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/UYzRTvhZmKc" width="480"></iframe><br />
<br />
Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να αναδείξω πώς ο αντιμεταναστευτικός πανικός υπήρξε "βαρύ" επικοινωνιακό εργαλείο του πολιτικού-μιντιακού συστήματος σε τρεις τουλάχιστον πρόσφατες σχετικά περιπτώσεις...<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Τα αρχικά επεισόδια του έργου </b></h3>
Η
ενίσχυση της ακροδεξιάς, πέρα από την "αυθόρμητη" πηγή της, αποτέλεσε συγκροτημένη επιλογή του ΠΑΣΟΚ και των καναλιών που το στήριζαν. Αίφνης
στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, βρέθηκαν στο μιντιακό και
πολιτικό προσκήνιο, πρόσωπα που βρισκόταν στο περιθώριο της πολιτικής
και της κοινωνικής ζωής, παρουσιαστές και τρόφιμοι της Ελληνικής
Τρας-TV, που όλως "παραδόξως" αποτέλεσε φωλιά και ενισχυτή της πιο
γελοίας και ανερυθρίαστης ακροδεξιάς, σχολείο φασισμού, μισαλλοδοξίας,
παραμορφωτικών εθνικών μύθων και ύπνου κάθε κριτικής σκέψης. Από την
εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και μετά, ακροδεξιοί τηλεμαϊντανοί και "ακτιβιστές" που θα
κατέληγαν ως βασικά συστατικά στην σαλάτα του ΛΑΟΣ, έπαιρναν σβάρνα τα
κανάλια και τα καναλάκια (με ή χωρίς τσεκούρι) και πούλαγαν την ατζέντα μίσους μιας νέας ποπ-εθνικοφροσύνης.<br />
<br />
Το ΛΑΟΣ ήταν ένα ημι-φασιστικό μόρφωμα, που με δυσκολία κατάφερνε να κρατάει τα δημοκρατικά προσχήματα, το οποίο στηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ
για να διεμβολίσει την ΝΔ από τα δεξιά. Ήταν παράλληλα και <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2009/09/blog-post.html">το πολιτικό σκέλος του πολιτισμού της Ιδιωτικής Τηλεόρασης</a> σε όλες τις εκδοχές της:
<b>αντιπολιτισμός και ευτέλεια, ατάκα και μαγκιά, πατρίς, θρησκεία,
οικογένεια και κατανάλωση, εξιδανικευμένο παρελθόν και ξενοφοβία,
ανορθολογισμός και δεισιδαιμονία</b>. Επρόκειτο για ένα χαρμάνι τοξικό
και με εμβέλεια. Μαζί με το παρακράτος, <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2008_12_01_archive.html">από τον Δεκέμβρη του '08</a> και μετά, η ενίσχυσή του τέθηκε σε προτεραιότητα.<br />
<br />
Ξεκίνησε λοιπόν <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2009/12/blog-post_3.html">ο Αντι-Δεκέμβρης</a>:
η προσπάθεια να ορισθεί και να επικρατήσει κοινωνικά το αντίπαλο δέος
απέναντι στο ασχημάτιστο αίτημα του Δεκέμβρη του '08. Στα παρεπόμενα της
<a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2008/12/blog-post_28.html">άγριας</a>
καθεστωτικής αντίδρασης στον Δεκέμβρη η αστυνομία παραμέρισε στον Άγιο
Παντελεήμονα (όπου ήδη, εκεί και αλλού, των Δεκέμβρη είχαν παραστήσει οι
φασιστικές συμμορίες τους "προστάτες των νοικοκυραίων") για να την
υποκαταστήσει η Χρυσή Αυγή. Στήθηκε ο τοπικός μηχανισμός διαπλοκής ναζιστών με
την αστυνομία και τους διάφορους "αγανακτισμένους κατοίκους", πατώντας πάνω στο πραγματικό πρόβλημα της απόσυρσης της αστυνόμευσης, που ενείχε
εν σπέρματι τον τρόπο οικοδόμησης μαφιόζικης πολιτικής πελατείας, με τη
δοκιμασμένη μέθοδο του υποκόσμου. Αμέσως μετά, ενόψει τότε των
ευρωεκλογών και για να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα στον, ήδη υπό σκληρή
και πολυμέτωπη επίθεση, ΣΥΡΙΖΑ που ένα χρόνο πριν είχε αγγίξει το 18%
δημοσκοπικά, αλλά και ίσως για να αλλάξει τελείως η ατζέντα σε πιο βολικά για
το καθεστώς θέματα όπως η μετανάστευση και η εγκληματικότητα, ξεκίνησε ένα απίστευτο μπαράζ
τρομολαγνίας.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1_mcBBpqSK-NZR0q_ImL0vAVoZwO89ZgFCaX-feB2dSUqopBI5lyxE5bb9mJgnS-2sB26VH1ZaWXg5zZ_h1kkpzx1X3HF-1J-m59fpHMZ0OGsWKuaz-vks2AJp009ksHAt5V/s1600/antexei.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz1_mcBBpqSK-NZR0q_ImL0vAVoZwO89ZgFCaX-feB2dSUqopBI5lyxE5bb9mJgnS-2sB26VH1ZaWXg5zZ_h1kkpzx1X3HF-1J-m59fpHMZ0OGsWKuaz-vks2AJp009ksHAt5V/s1600/antexei.JPG" height="372" width="640" /></a> </div>
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Ευρωκλογές 2009 </b></h3>
Το μπλιτσκριγκ της μεταναστολογίας και της διασποράς του "μεταναστευτικού
πανικού" λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2009, από όλα τα ΜΜΕ, κυρίως όμως
τα κανάλια, υπήρξε γενικευμένο και ανελέητο. Η ένταση της
εκστρατείας αυτής έγινε <b>ερήμην μεταβολών στην μετανάστευση</b>: δεν
αυξήθηκαν οι ροές ανθρώπων προς την Ελλάδα εκείνη την περίοδο, δεν
επιδεινώθηκαν πλευρές των <a href="http://www.youtube.com/watch?v=1hnrtEVBufY">συνθηκών ζωής τους</a>
ούτε αυξήθηκε ξαφνικά η εγκληματικότητά τους. Η κατάσταση ήταν οξυμένη
σε πολλές περιοχές των μεγάλων πόλεων, ένα πρόβλημα αστυνόμευσης και
εγκλωβισμού των μεταναστευτικών ροών βέβαια, σε κενό πολιτικής
διαχείρισης τους, αλλά σταθερή αρκετά χρόνια συνεχώς. Οι δημοσκοπήσεις καταδείχνουν την κορύφωση αυτή και αποτυπώνουν την ένταση της επίθεσης
προπαγάνδας, παρά το αραιό των μετρήσεων που έχουμε δημοσιευμένες στο διαδίκτυο.<br />
<br />
Τον
<b>Σεπτέμβριο του 2008</b> για παράδειγμα στο πολιτικό βαρόμετρο της Public
Issue (από όπου είναι και όλα τα σχετικά στοιχεία για λόγους
συγκρισιμότητας), <b>η μετανάστευση αξιολογείτο σαν ένα από τα πιο
σημαντικά προβλήματα της χώρας μόλις από το 2% των πολιτών</b>, ενώ ένα 3%
αξιολογούσε αντίστοιχα ως μείζονα ζητήματα τα θέματα τάξης και
ασφάλειας, (από 1 και 4% αντίστοιχα τον Μάρτιο του 2008).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.publicissue.gr/779/barometer-2008-september-exclusive/" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgICiuvGGhHGbaffotFOWxI3QNTjDiEAiaFRexjky3ihrlvFOuQMtgUXaEMZbf-BDuehlhT6_NVmlA8VX_LyXaaAcxrmvyaSa0kdtkc8mHoVbbCvg7lhALh529NRComh-NiaQwx/s1600/sept08.jpg" height="450" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Σεπτέμβριος 2008</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Η Public Issue δεν είχε δημοσιεύσει στην
συνέχεια αποτελέσματα σε αυτό τον ερώτημα μέχρι <b>τον Ιούνιο του 2009</b>,
μήνα Ευρωεκλογών. <b>Η μετανάστευση είχε φτάσει να θεωρείται ως μείζον πρόβλημα από το 18% και η εγκληματικότητα από το 10% τον Ιούνιο</b> για να πέσει
στο 10% και 10% αντίστοιχα τον Ιούλιο...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.publicissue.gr/1195/varometro-july-2009/"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRIY2hWWIhomdCFP3kl4R3xFbLfpjBoI_lx-_VzQwFPcYy8pMyxNgJJ3rfjQHAB0mUi6BZz2O2BksXPSYun2b1Xo2KMVqfNK0C1BNK2F4Q-Vz5v-q0oIRGn4L6gll6SfxHisNe/s1600/jul09.jpg" height="442" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><a href="http://www.publicissue.gr/1195/varometro-july-2009/">Ιούνιος - Ιούλιος 2009</a></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Με το που γίνονται οι Ευρωεκλογές, και το
ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να ξανακερδίσει τις προφανώς επερχόμενες εκλογές, η
ατζέντα αλλάζει, τα θέματα αυτά φεύγουν από τα δελτία των 8 και τα
πρωτοσέλιδα - και αμέσως<b> τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 2009 η μετανάστευση
είναι ξανά στο 2%</b> ως πρόβλημα και η Τάξη και Ασφάλεια στο 6 και 7% αντίστοιχα,
ποσοστά <a href="http://www.skai.gr/files/1/pdf/varometro_aprilios.pdf">ανάλογα με εκείνα που καταγράφτηκαν τον Απρίλιο</a> που μας πέρασε και που είναι περίπου η συνηθισμένη "βάση" ποσοστών στο συγκεκριμένο ερώτημα την τελευταία πενταετία...<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.publicissue.gr/wp-content/uploads/2009/12/var-dec-2009-1.pdf" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiGMv-BtAosx3ohVILBFjIYU79578ww_4K1gZlnQQwlmBvwbfef9z8VM7eUCi_-QqXNs9Msjhs948RBWS1vS5-dFqy-Z6DXXLetEBK7SwW0VjpRWJGrRiTD85aC-QDXMBXIUwO/s1600/ScreenHunter_80+Oct.+15+12.38.jpg" height="440" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οκτώβριος - Νοέμβριος του 2009</td></tr>
</tbody></table>
Το συμπέρασμα (που ήταν εμφανές σε όλους όσους
παρακολουθούσαν τα ΜΜΕ εκείνη την εποχή) ήταν πως υπήρξε μεγάλη και ασυζητητί <i>
συντονισμένη</i> προσπάθεια σε όλα τα ΜΜΕ, να αναδειχθεί το ΛΑΟΣ σε εκλογική
"πληγή" της ΝΔ, να τρωθεί η αριστερά και <a href="http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=4884">να μετατεθεί όλο το κέντρο βάρους</a> της δημόσιας συζήτησης στο "μεταναστευτικό", δημιουργώντας ένα κλίμα γενικευμένης <a href="http://aplo.pblogs.gr/2009/06/agrotes-gronthokophsan-edesan-se-dikyklo-kai-esyran-metanastes-s.html">αγριότητας</a> εναντίον κάθε είδους <a href="http://www.youtube.com/watch?v=QDPnO3KlXYg">μεταναστών</a> σε όλη την Ελλάδα με <a href="http://www.youtube.com/watch?v=dO6vNEJkuTc">Επιχειρήσεις-Σκούπα</a> και την <a href="http://www.tanea.gr/news/greece/article/4516205/?iid=2">ανακάλυψη</a> και <a href="http://www.protothema.gr/article/39380/epixeirhsh-skoypa-sto-palio-efeteio/">ανακατάληψη</a> του <a href="http://www.youtube.com/watch?v=U6Mew-Tqc-U">Εφετείου</a> μετά από <a href="http://www.youtube.com/watch?v=EOBqBfo8vk0">τρομολάγνα ρεπορτάζ</a> με την πιο κραυγαλέα περίπτωση ίσως μέχρι τότε <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=43070">συνεργασίας της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ</a> (και προβολής της από <a href="http://www.youtube.com/watch?v=beGLuX3ieUY">κάποια κανάλια</a>). Οι σχετικές καταγγελίες μέσα από συμβατικά μέσα και κωλοσάιτ,<a href="http://www.pressgr.com/politics/2009/06/04/%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-5000000-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BA/"> ξεπέρνούσαν</a> συχνά τα <a href="http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2009/05/blog-post_5341.html">όρια</a> του γκροτέσκου, ενώ οι μετανάστες προβοκάρονταν εκείνη την εποχή <a href="http://www.thermopilai.org/content/75-autokineta-katastramena-apo-mousoulmanous-lathrometanastes-gia-mia-selida-apo-korani">για να προκληθούν επεισόδια</a> και να παίξουν το παιχνίδι της επιχείρησης ΛΑΟΣ.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Υπατία: Τρόμος και οιμωγή στα δελτία των 8</h3>
Η επόμενη περίοδος που συμβαίνει κάτι το ανάλογο είναι στα γεγονότα της Υπατίας. Η κάλυψη των γεγονότων (βλέπε και αρχικό βίντεο, πάνω) ήταν φεστιβάλ αχρειότητας και καλλιέργειας παρανοϊκών ηλιθιοτήτων για το ποιοι ήταν και ποιοι "τους έφεραν" να κάνουν <b>απεργία πείνας</b> (να διακινδυνεύσουν την υγεία τους δηλαδή) για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην ασφάλισή τους, ενώ οι παρουσιαστές του Mega διαμαρτύρονταν, έξω φρενών, επειδή δεν στέλνουν την αστυνομία να τους τσακίσουν μια ώρα αρχύτερα, αποφαινόμενοι περί θεμάτων ασύλου και διαχείρισης κρίσης, με πρωτοφανές πάθος. Αυτό το χαρμάνι ανοητολογίας, συνωμοσιολογίας και <a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=251428">αερολογίας</a> συνεχίστηκε επί εβδομάδες ενώ οι άνθρωποι έφταναν ένας - ένας στα όριά τους και μεταφέρονταν στο νοσοκομείο. Η <a href="http://www.skai.gr/news/greece/article/165025/diloseis-loverdou-gia-to-kostos-nosileias-ton-apergon-peinas/">επιδεικτική σκατοψυχία του συστήματος</a> διάρκεσε μέχρι το τέλος της διαμαρτυρίας...<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/Wdk0jVyfU0c" width="420"></iframe>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=SpU288lXjO8"><br /></a></div>
<br />
Οι ποσότητες αντιμεταναστευτικής (και βεβαίως αντι-ΣΥΡΙΖΑ)
υστερίας που προέκυπτε από τα πάνελ της οργής εκτόξευσαν προσωρινά πάλι το ποσοστό του "προβλήματος μετανάστευση" στο 6% για έναν μήνα, πριν ξαναπέσει. Επαναλαμβάνω το συμπέρασμα: <b>η πρόσληψη του μεταναστευτικού ως μείζονος "προβλήματος" για τμήμα των κατοίκων της χώρας έχει σχέση συνεπώς με την διαχείριση των μεταναστών από τα ΜΜΕ ως πρόβλημα</b>, κάτι που το γνωρίζουν όλοι. Η τακτική αυτή έχει βέβαια περιορισμένη, αλλά κρίσιμη συχνά εμβέλεια. Το ΛΑΟΣ μέσω όλων αυτών εγκαταστάθηκε στο πολιτικό σύστημα. Παράλληλα και ταυτόχρονα επεδίωκε να φανεί συστημικό και αξιόπιστο, κάτι που μέσα σε λίγα χρόνια θα το καθιστούσε <a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_11/03/2011_435437">θεμιτό συνεργάτη</a> για τους συστημικότερους των συστημικών και εφαλτήριο μετεγγραφών για την κατάληψη της ΝΔ. Αυτή η συστημικότητά του θα αποτελούσε και την Αχίλλειο πτέρνα του, εν μέσω μνημονιακής καταστροφής, και το κατέστησε προπομπό της χαρντ-κορ εκδοχής του: της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.publicissue.gr/1426/varometro-march-2010/"><img alt="http://www.publicissue.gr/1426/varometro-march-2010/" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSTbvMAARkyMQl4oTnheLfROK5sQ8AVQfXdAG2g5qksg_Y5byeJJu37lU9zDJfRdcu36YfxWtNhTJBmOeR1r1iJApsOQKNCwcWKjzjXmWOo1JPXACRP8EtrineCon95FAtp9D3/s1600/pi_Mar10.jpg" height="450" width="640" /></a></div>
<br />
<h3 style="text-align: left;">
Προεκλογική εκστρατεία μίσους 2012</h3>
Η πιο πρόσφατη περίοδος έντασης της μεταναστολογίας, ξεκινά περίπου με την περίοδο του PSI και του Δεύτερου Μνημονίου και συμπίπτει με το πρώτο κύμα εκτόξευσης της Χρυσής Αυγής, καθώς και με την "προδοσία" της μνημονιακής ακροδεξιάς του ΛΑΟΣ και της (τότε) αντιμνημονιακής δεξιάς του Σαμαρά, δια της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Δεν έχω βρει δημοσκοπικά στοιχεία για αυτή την περίοδο, μια και όλες οι σχετικές δημοσκοπήσεις περιστρέφονταν γύρω από την εκλογική επιρροή των κομμάτων κυρίως τότε...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-32so3xzsmT4/UnKk0geZMVI/AAAAAAAAA5I/01aFlXqSPPc/s1600/xa_poreia.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM1YS0R5hNc6Tctx_6hw1jHQiu_0PffCet9hPisjkVIZaBS-b2Y3C1rxmYL35LjOnGBYfs1vcGXgG7U4MgHDnop3D3yjpk4nntpg6oODcVsSoTqhik16N9yaylkL5Y2XOhGlW5/s1600/xa_poreia.JPG" height="456" width="640" /></a></div>
<br />
Ίσως εν μέρει επειδή τα δύο κόμματα εξουσίας είδαν την ακροδεξιά ατζέντα του μίσους ως μια κατάλληλη ευκαιρία για να αλλάξουν θέμα και δεν κατάλαβαν πως την Χρυσή Αυγή την έσπρωχνε η πλήρης απαξίωση των κομμάτων του δικομματισμού και η οικονομική καταστροφή και όχι μόνο τα θέματα μετανάστευσης ή/και κοινωνικού ρατσισμού, όλο το πολιτικό σύστημα, του ΠΑΣΟΚ προεξάρχοντος <a href="http://www.unhcr.gr/1againstracism/%CE%B7-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BD%CE%B7%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD/">άρχισε να πολιτεύεται σε ατζέντα Χρυσής Αυγής</a>, την ίδια στιγμή που το ΛΑΟΣ (που είχε παρόμοια φυσικά ατζέντα), κατέρρεε εκλογικά εξαιτίας των μνημονιακών του κυβιστήσεων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhid3c4C-T4P_-oN7TGga_snJGMO1KiJLBe-OkqCahEjTNRvG2nwWxOLMUp70botFxzr7o0aERoXxuC1qWJU_DaA9VcqLzdUfRGVZqG59nmy5BoLYYcFTchC2XUJqGWdKPQtNvq/s1600/orothetices.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhid3c4C-T4P_-oN7TGga_snJGMO1KiJLBe-OkqCahEjTNRvG2nwWxOLMUp70botFxzr7o0aERoXxuC1qWJU_DaA9VcqLzdUfRGVZqG59nmy5BoLYYcFTchC2XUJqGWdKPQtNvq/s1600/orothetices.jpg" height="225" width="400" /></a></div>
<br />
Έτσι ξεκίνησαν τα περί <a href="http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/126949/ta-agkathia-ston-frahti-toy-evroy">Φράχτη στον Έβρο</a>, έτσι ο Λοβέρδος και Χρυσοχοΐδης διαπόμπευσαν <a href="http://www.skai.gr/news/health/article/201955/antigrafotousunolika-14-oi-ierodoules-me-hiv/">οροθετικές</a> ιερόδουλες (και μη, πολλές εκ των οποίων <a href="http://www.blog.gr/articles/95299/Athoes-apo-ti-dikaiosuni-treis-apo-tis-orothetikes-gunaikes-pou-diapompeusan-Loberdos-kai-Xrusoxoidis.html">αθωώθηκαν</a> <a href="http://www.koutipandoras.gr/34153/%CF%84%CE%AF-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7.html">μετά</a>) εν ονόματι της αντιμετώπισης της κατά Λοβέρδο "<a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63651291">υγειονομικής βόμβας</a>" (τρομολάγνος <a href="http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/diapseydetai-o-loberdos-gia-ta-peri-ygeionomikis-bombas-tis-anastasias-giamali">χαρακτηρισμός-μπαρούφα</a> που χρησιμοποιήθηκε <a href="http://www.madata.gr/epikairotita/social/184199.html">και για τους μετανάστες αργότερα</a>), έτσι άρχισαν και να φτιάχνονται κακήν-κακώς <a href="http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=680213">κέντρα κράτησης</a> μεταναστών, και στα ρεπορτάζ των καναλιών να μιλούν για Άλωση της Αθήνας από Λαθρομετανάστες:<br />
<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="//www.youtube.com/embed/SpU288lXjO8" width="480"></iframe>
<br />
<br />
...Οπότε ο Σαμαράς απαντούσε με υπόσχεση "ανακατάληψης" των πόλεων, από όλα τα κακά δαιμόνια του κόσμου: <br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="270" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xq8nsr" width="480"></iframe><br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="http://www.dailymotion.com/video/xq8nsr_%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CE%BF-%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82_news" target="_blank">Α. Σαμαράς: Ο νόμος θα επιστρέψει στις πόλεις</a> <i>by <a href="http://www.dailymotion.com/Newscaster" target="_blank">Newscaster</a></i></span><br />
<i> </i>
<br />
Παράλληλα ξεκίνησαν <a href="http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63633246">επιχειρήσεις-σκούπα</a> κατά μεταναστών, ξανα-ανακαλύφθηκε ξαφνικά ότι ορισμένοι (αλλά υπονοήθηκε "όλοι") μένουν σε (αντι-υγειονομικές βεβαίως, βεβαίως) τρώγλες και φυσικά στην αναμπουμπούλα και στο κλίμα υστερίας, <a href="http://www.protothema.gr/greece/article/199606/ekdioxthhkan-oi-lathrometanastes-apo-thn-peiraikh-patraikh/">άρχισε να αναλαμβάνει "δυναμικές" πρωτοβουλίες και η ακροδεξιά</a>.... Με το μεταναστευτικό και τα συναφή θέματα "υγείας" και <a href="http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/389/%CF%85%CF%80%CF%8C%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1">εγκληματικότητας</a> ανεβασμένα ψηλά στην ατζέντα σε δεύτερη μοίρα με σε σχέση με τα μνημόνια αλλά ορατά και με επιρροή λόγω της υπερέκθεσής τους στα ΜΜΕ, προφανώς ο δρόμος για την είσοδο των ναζί στην Βουλή που είχε ήδη ανοίξει, ασφαλτοστρώθηκε.<br />
<br />
Αυτό παρέμεινε και το μόνιμο κλίμα: Σε κάθε ευκαιρία επιβεβαιωνόταν και επιβεβαιώνεται μέχρι σήμερα: όταν εξεγέρθηκαν οι υπό βασανιστικές συνθήκες έγκλειστοι στην Αμυγδαλέζα το καλοκαίρι που μας πέρασε, κανένα κανάλι δεν ασχολήθηκε επί της ουσίας με τις εξωφρενικά άθλιες συνθήκες κράτησης των μεταναστών (που δεν έχουν κάνει κανένα έγκλημα σημειώνω, πρόκειται περί φυλάκισης επ'αόριστον πρακτικά, στην συντριπτική τους πλειονότητα φιλειρηνικών ανθρώπων που δεν θέλουν να μείνουν καν στην Ελλάδα), αλλά όλα διέσπειραν τον φόβο των "δραπετών", λες και ήταν μαχαιροβγάλτες: πληροφορίες μου λένε ότι η εντολή σε ένα από τα μεγάλα κανάλια για το ποιους να βγάλουν να μιλήσουν για την εξέγερση, ήταν η εξής: όποιον θέλετε, αλλά από χρυσαυγίτη και πέρα... Δεν ήταν ιδιοτροπία, είναι η γραμμή: το μεταναστευτικό και τα θέματα τάξης πρέπει να παραμείνουν οπλισμένα επικοινωνιακά περίστροφα για κάθε χρήση στο μέλλον: εξού και η αποσιώπηση πρακτικά από τα μεγάλα κανάλια αλλεπάλληλων εκθέσεων, από την ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, μεγάλα ξένα ΜΜΕ, οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία κτλ σχετικά με τον ρατσισμό στην κοινωνία και το κράτος... <br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Πολιτική ακροδεξιάς ενίσχυσης</b></h3>
Είναι σημαντικό να σημειώσουμε το εξής: Ανεξάρτητα του τι πιστεύει κανείς για την ένταση και την επικινδυνότητα του μεταναστευτικού φαινομένου και των μεταναστευτικών ροών στην Ελλάδα, ακόμα και αν είναι υπέρμαχος αδιάκριτων και μαζικών απελάσεων, δεν μπορεί παρά να προσέξει ότι σε κρίσιμες πολιτικά περιόδους, ιδίως μέσα στην μνημονιακή κατάρρευση, το θέμα της μετανάστευσης και τα συναφή στην σχετική ρητορική θέματα, της εγκληματικότητας και της "κοινωνικής ηθικής", ετίθετο χωρίς να υπάρχει συγκυριακός λόγος, με μεγάλη ένταση από τα ΜΜΕ. Σε καμία από τις περιόδους που ανέφερα πιο πάνω δεν υπάρχει κάποια ιδιαιτερότητα που να αφορά π.χ. ένταση μεταναστευτικών ροών. Οι μιντιακοί πανικοί με τους μετανάστες και τις υγειονομικές βόμβες συμβαίνουν στην κυριολεξία<b> στα καλά του καθουμένου</b> χωρίς να υπάρχει καμία σχετική κρίση- παρά μόνο <i>πολιτική</i>. Η ανάδειξή τους ήταν καθαρά καθεστωτική επιλογή και αφορά είτε την πολιτική συγκυρία (ως σχεδιασμένη στρατηγική παραπλάνηση και αντιπερισπασμό) ή μεμονωμένα γεγονότα ως πρόσχημα για επίθεση στην αριστερά που ενισχυόταν εμφανώς σε όλη την περίοδο αυτή. Δηλαδή <b>και </b>την δημιουργία θεμάτων εκ του μηδενός (ή του ολίγου έστω) <b>και </b>την εκμετάλλευση κάθε αφορμής για δημιουργία αντιπερισπασμών μέσα σε μια δύσκολη για τις πολιτικές ελίτ και τους ολιγάρχες πολιτική συγκυρία. Αυτή η χρήση του μεταναστευτικού και των θεμάτων τάξης ως αιχμή του δόρατος μιας μικροπολιτικής, αρχικά από το ΠΑΣΟΚ εναντίον της ΝΔ, και στη συνέχεια του δικομματισμού εναντίον της αριστεράς, η υιοθέτηση από τα μίντια και τις πολιτικές ελίτ συνολικά της ατζέντας του μίσους και της απαξίωσης κάθε ξένου και κάθε "προβληματικού", μετέθετε παράλληλα και το πολιτικό "κέντρο" προς τα δεξιά και οδηγούσε στην σύγκλιση των κομμάτων του δικομματισμού πάνω σε μια ατζέντα φόβου, νόμου και τάξεως, ως αντίβαρο της αδυναμίας του να κατασκευάσει κανένα οικονομικά ευπώλητο πακέτο. Έστηνε και "κανονικοποιούσε" μια ακροδεξιά επικοινωνιακή ηγεμονία, πάνω στην οποία η Χρυσή Αυγή κινήθηκε μετά σαν το ψάρι μέσα στο νερό.<br />
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Η μετανάστευση ως θέατρο μίσους</b></h3>
Ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση πως το μεταναστευτικό δεν είναι φυσικά ένα κατασκευασμένο ζήτημα, αλλά ένα βαθύ χαρακτηριστικό της νέας γεωπολιτικής του καιρού μας. Αν όμως το ίδιο το θέμα των τεράστιων μετακινήσεων πληθυσμών δεν είναι απλά επινοημένο, οι τρόποι υποδοχής και αντιμετώπισής του, για κάθε κράτος ξεχωριστά και για το παγκόσμιο σύστημα συνολικά είναι σίγουρα πολιτικές κατασκευές. Συνήθως στα πλαίσια αυτά τα περισσότερα "συστημικά" ΜΜΕ στις περισσότερες χώρες, αν δεν έχουν μια ατζέντα αποτροπής των ακραίων αντιδράσεων απέναντι στους μετανάστες τους ίδιους (συνήθως ατζέντα νόμιμης συγκράτησης των ροών, ένταξης και ψυχραιμίας) πάντως δεν παίζουν καθολικά τον ρόλο του ενισχυτή της κοινωνικής απόρριψης των μεταναστών, του εξευτελισμού της προσωπικότητας και της απαίτησης για συλλογική τιμωρία, εξευτελισμό και αποπομπή. Στην Ελλάδα αυτό δεν ίσχυσε. Ενώ η υπερεκμετάλλευση των μεταναστών εργατών στις προ της κρίσης εποχές (που έγινε και το πρότυπο για την μεταχείριση των Ελλήνων εργαζομένων στην κρίση) πέρναγε στο ντούκου, τα Ελληνικά ΜΜΕ προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν τους μετανάστες συνολικά, αλλά και κάθε ευπαθή και "περιθωριακή" ομάδα, σαν σκιάχτρο για εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και σαν εργαλείο για την συντηρητικοποίηση των Ελλήνων καταναλωτών ειδήσεων, ήδη από την δεκαετία του 1990 με όρους υστερίας.<br />
<br />
Έτσι τα Ελληνικά ΜΜΕ της διαπλοκής προετοίμασαν, στήριξαν και στηρίζουν την ενίσχυση του φασισμού με ιδιοτέλεια προκειμένου να στηρίξουν ένα διεφθαρμένο σύστημα και την κυριαρχία των αφεντικών τους πάνω του, ενώ παράλληλα οικοδομούσαν και οικοδομούν ιδεολογία με το πολιτιστικό πρότυπο που αυθόρμητα διακινούν... Και δεν τελειώνει εδώ το θέμα</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-31843785938491832732013-11-03T04:41:00.001+02:002013-11-08T01:17:27.499+02:00Παρατηρήσεις για την χθεσινή εκτέλεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν ξέρω ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος ποιοι και γιατί δολοφόνησαν τους δύο Χρυσαυγίτες και τραυμάτισαν σοβαρά έναν τρίτο στο Νέο Ηράκλειο. Δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης από κάποια οργάνωση, ούτε στοιχεία πέρα από τα όσα λένε οι αρχές ακόμα. Ας θεωρήσουμε όλα τα σενάρια ανοιχτά προς στιγμήν και ας πάμε παρακάτω, πέρα από το ίδιο το φονικό, στις πολιτικές του συνέπειες.<br />
<br />
Ανεξάρτητα από το ποιοι και γιατί λοιπόν, υπάρχει η γενική πρόσληψη, του γεγονότος, η μιντιακή του διαχείριση και η πολιτική του διαχείριση. Για αυτά μπορούμε να μιλήσουμε με κάπως μεγαλύτερη σιγουριά.<br />
<br />
Μιλώντας με πολύ κόσμο, όχι μόνο από την αριστερά, αλλά ακόμα ακούγοντας και στη λαϊκή τις κουβέντες μεταξύ πωλητών και πολιτών, μπορώ να πω ότι φαίνεται πως η κοινή γνώμη συμφωνεί με το σημερινό πρωτοσέλιδο τίτλο των Νέων (μιλάμε των <i>Νέων</i>, δηλαδή μιας εξαιρετικά καθεστωτικής πηγής):<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-KuyEOTNkd7k/UnT_WOUVQ-I/AAAAAAAAA5s/SG9asQe5rm8/s1600/nea_foniko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="288" src="http://1.bp.blogspot.com/-KuyEOTNkd7k/UnT_WOUVQ-I/AAAAAAAAA5s/SG9asQe5rm8/s400/nea_foniko.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Τώρα, δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν ήταν όντως προβοκάτσια, αν δηλαδή μηχανισμοί του παρακράτους έδρασαν με σκοπό ένα συγκεκριμένο πολιτικό αποτέλεσμα, αν ήταν κάποιοι που όντως πίστευαν πως έκαναν "αντιφασισμό" (υπάρχει κόσμος που ζει μέσα σε έναν μόνιμο πολιτικό αυτισμό της "συμβολικής ενέργειας"), ή αν ήταν μια σειρά από άλλα ενδεχόμενα που <i>ίσως</i> προκύψουν στη συνέχεια, και που <i>ίσως </i>μάθουμε κάποια στιγμή. Ξέρω όμως ότι η αρχική πρόσληψη από τον κόσμο έχει μια πολιτική σημασία και καταδεικνύει δύο πράγματα: την απαξίωση της κυβέρνησης και την τελεσίδικη σύνδεσή της στο μυαλό ενός πολύ μεγάλου τμήματος του πληθυσμού με το παρακράτος και τους μηχανισμούς του, και την γενικευμένη εκτίμηση για το ποιος ωφελείται από μια τέτοια επίθεση. Εκτιμώ πως ούτε η ηγεσία της Χρυσής Αυγής δεν πείθεται από την εκδοχή της "απλής" τρομοκρατικής ενέργειας. Αυτό ανεξάρτητα από την ταυτότητα των "πραγματικών δραστών". </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<h3 style="text-align: left;">
Τα καθεστώτα παράγουν συνήθως δευτερογενώς προβοκάτσιες, όχι πρωτογενώς </h3>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Το να είσαι καθεστώς, και μάλιστα το είδος του καθεστώτος που ευδοκίμησε και φτάνει στην κορύφωσή του σήμερα στην Ελλάδα, σημαίνει πως δεν έχεις μόνο μηχανισμούς κάθε είδους στη διάθεσή σου, αλλά το κυριότερο, ότι έχεις αντανακλαστικά καθεστώτος: Τις έτοιμες αφηγήσεις και σχέδια που σου επιτρέπουν να διακρίνεις και να χρησιμοποιήσεις ως "προβοκάτσιες" ή γενικότερα πολιτικά προσχήματα, περίπου κάθε κρίση, κάθε απρόοπτο γεγονός, να επιλέγεις και να τα διαχέεις μέσα από ΜΜΕ-συνεργούς σου, χωρίς <i>κατ'ανάγκην</i> να τα προκαλείς εσύ<span class="st">·</span> ή την προετοιμασία ώστε να υποδεχθείς διάφορες εξελίξεις και κρίσεις<span class="st">·</span> ή την καθοδήγηση των συνεπειών και των επακόλουθων μιας τέτοιας κρίσης με συγκεκριμένο τρόπο προς ίδιον πολιτικό όφελος . Αυτό που περνιέται για "στρατηγική" σκέψη όλων αυτών των ερεβωδών μετριοτήτων που στελεχώνουν την Σαμαρική ακροδεξιά, είναι απλά η καθεστωτική εμπειρία και αυτή η ετοιμότητα των μηχανισμών τους για ένταξη του απροόπτου ή της έκπληξης σε ένα πειθαρχημένο σενάριο. Το πρόβλημα σήμερα είναι πως αν σχεδίαζε κανείς ένα κτύπημα με μόνο σκοπό να πείσει τους πάντες ότι πρόκειται για προβοκάτσια, θα έμοιαζε πολύ με το χθεσινοβραδυνό. Και έτσι κάθε διαχείρισή του προς την κατεύθυνση της ισχυροποίησης της κυβέρνησης μοιάζει υπονομευμένη εξαρχής.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Ακόμα και ο (συντεταγμένος εικάζω) μιντιακός κανιβαλισμός που ακολούθησε περιείχε όλα τα αναμενόμενα στοιχεία (μια ξαναζεσταμένη μερίδα "δύο άκρων", λίγο "μια είναι η βία", λίγο αποκατάσταση των ναζί, λίγο σπέκουλα) και δεν μοιάζει να γίνεται με θέρμη και πειθώ - το κωμικό του "είμαστε όλοι χρυσαυγίτες" είναι νομίζω ενδεικτικό της αμηχανίας. Νομίζω πως, εκτός και αν στήσουν στην αστυνομία μαϊμουδιές ή προκύψουν όντως απρόσμενα στοιχεία για την υπόθεση, αυτή μοιάζει να είναι πολιτικά εξουδετερωμένη και σε λίγες μέρες - άντε εβδομάδες - παρά τις, αναμφίβολα άοκνες, προσπάθειες που θα κάνουν τα κανάλια της διαπλοκής, αναγκαστικά η συζήτηση θα επανέλθει στο μείζον, την εργασιακή κατάρρευση, την καταστροφή του ελάχιστου κοινωνικού κράτους και την αποψίλωση της μεσαίας τάξης από ό,τι ιδιοκτησία έχει. Δηλαδή θα είναι εκτιμώ ήσσονος επίδρασης στην πολιτική συγκυρία <i>τελικά </i>αυτό το φονικό, μια και δεν υπάρχουν πειστικά σενάρια που να το συνδέουν με τα κεντρικά διακυβευόμενα. Η μόνη περίπτωση αυτό το γεγονός να αποτελέσει την απαρχή μιας σημαντικής κλιμάκωσης, την είσοδο σε κάποιου είδους περίοδο πολιτικής βίας (βίας με την κανονική σημασία που έχει η λέξη, όχι την βενιζελοπαγκαλική: δεν εννοώ μούντζες) είναι να είναι όντως τμήμα παρακρατικού σχεδίου εξ αρχής: Αν την εκτέλεση αυτή την διαδεχθούν εξίσου επαγγελματικά "εκατέρωθεν" (για συγκεκριμένες επιλογές αντιπάλων "άκρων") χτυπήματα, τότε είναι σαφές ότι η εμπλοκή κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών θα είναι μάλλον δεδομένη. Ή αν επιδιώξει η κυβέρνηση να προκαλέσει όξυνση και βίαιες αντιδράσεις με τον χειρισμό της υπόθεσης: Είναι πιθανόν το καθεστώς να αρχίσει πάλι να μαζεύει στο σωρό τυχαία δείγματα από όσους υπόπτους έχουν μακριά μαλλιά και "κακές" παρέες, να τους απαγγέλει
κατηγορίες για κακουργήματα και να τους βγάζει φωτογραφίες στην
δημοσιότητα, ενδεχομένως προσπαθώντας να εκμαιεύσει την εμπλοκή του
ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση έστω και ως "συνεργού των ανόμων / εγκληματιών"...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Πιθανόν η Χρυσή Αυγή να έχει κάποιο δημοσκοπικό ριμπάουντ, αν και η ακροδεξιά στην Ελλάδα ενισχύεται συνήθως όταν <i>δημιουργεί </i>θύματα, όχι όταν τα έχει η ίδια. Η Χρυσή Αυγή προβάλει τον τσαμπουκά και την υποτιθέμενη υπεροχή δύναμής της για να ψαρεύει στη νεολαία και στα πληγέντα από το μνημόνιο στρώματα. Όμως, μεταξύ της εξάρθρωσης μεγάλου μέρους του επιχειρησιακού της δυναμικού (κυρίως τη σχετική αποκοπή από την ομπρέλα προστασίας των Σωμάτων Ασφαλείας) και του τρωτού των μελών της όπως προέκυψε από χθες, δύσκολα θα μπορέσει να συνεχίσει να το κάνει. Μακροπρόθεσμα τουλάχιστον. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Για τα ίδια τα γεγονότα και την οσμή που αναδύουν, τις απορίες και τις αμφιβολίες μου δε θα επεκταθώ: θέλει κάποιον καιρό και περισσότερα στοιχεία για να μη μιλάμε στον αέρα...</div>
</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-29949363592276418622013-11-01T03:58:00.000+02:002016-05-12T15:39:16.286+03:00Συνωμοσιολογία: πρόχειρες σημειώσεις<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9S_uRazThuXnwt9uLHK6S33LCPFPhD3z74bpn6y1vKoim58PnQiLe70ZGB-upchUC3NWRF9zO_NydP4pdcU029SQvNxLiNp5DWqMy7svp59lkErDi-aD9X0zcXre1jmYbIFnM/s1600/area-51.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9S_uRazThuXnwt9uLHK6S33LCPFPhD3z74bpn6y1vKoim58PnQiLe70ZGB-upchUC3NWRF9zO_NydP4pdcU029SQvNxLiNp5DWqMy7svp59lkErDi-aD9X0zcXre1jmYbIFnM/s640/area-51.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
Η συνωμοσιολογία:<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>μπορεί να τρέφει το εαυτό της επ'άπειρον χωρίς να
χρειάζεται επιχειρήματα ή προσφυγή στην λογική: <i>η ιδέα της συνωμοσίας έχει συνήθως άπειρη ευελιξία και γεμίζει τα λογικά της κενά με ακόμα περισσότερη συνωμοσιολογία</i> </li>
<li>επιβεβαιώνει πάντα και
με κάθε τρόπο αυτό που εκείνος που την εκφέρει επιθυμεί να πιστέψει: <i>είναι ένα σύστημα που είναι φτιαγμένο για να απορρίπτει την εμπειρική του διάψευση και έτσι είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός μηχανισμός λογικοφανούς αυτεπιβεβαίωσης</i></li>
<li>δεν ανέχεται την συζήτηση: <i>μια και η αμφισβήτησή της δηλώνει σύμπλευση και συμπερίληψη στην συνωμοσία όσων την αμφισβητούν</i></li>
<li>είναι ηθικολογική και - συνεπώς - ναρκισσιστική:<i> η εμφανής ανηθικότητα ή μοχθηρία των σκοπών των συνωμοτούντων Άλλων, αλλά και η αβελτηρία των "αφελών" που δεν βλέπουν το αυταπόδεικτο, δεν αποτελεί παρά μηχανισμό για να τονισθεί η αρετή και η οξύνοια του συνωμοσιολόγου</i></li>
<li>μπορεί να είναι βαθύτατα συστημική<i>: <i>μια και είναι η παρέκβαση της
συνωμοσίας και η προσωπική ανηθικότητα των "εχθρών" που φταίει για τα
διεκτραγωδούμενα δεινά και όχι κάποιος συστημικός λόγος - το σύστημα
απενοχοποιείται και οι εγγενείς του ατέλειες υποβαθμίζονταi</i></i></li>
<li>αποθαρρύνει την πολιτική δράση και ενθαρρύνει την μοιρολατρική αδράνεια<i><i>:<i>
καθώς συνήθως παρουσιάζει ένα αντίπαλο δέος που κινείται με μεταφυσική
αποτελεσματικότητα και επίγνωση των καταστάσεων καθώς και πλήρη έλεγχο
και πρόγνωση στα όσα εξελίσσονται - συχνά με ορίζοντα ακόμα και αιώνων
ανάλογα με την κλίμακα της εκάστοτε θεωρίας συνωμοσίας</i> </i> </i></li>
<li>απλοποιεί ερμηνευτικά σύνθετες καταστάσεις και αποτελεί αφήγημα που μπορεί να μην είναι ορθολογικό, είναι όμως εύπεπτο και εύληπτο ως προσωποποιημένο: <i>προσφέρει ένα εύκολο ερμηνευτικό σχήμα για πράγματα που αλλιώς απαιτούν πλαίσιο, σκέψη και γνώση για να αναλυθούν </i></li>
<li>ως εκ τούτου αποτελεί τμήμα του zeitgeist κάθε περιόδου συντηρητικής ηγεμονίας, που διατρέχει και υποσκάπτει την κριτική σκέψη όπου και αν εμφανίζεται: <i>- αλλά και μηχανισμός υπόσκαψης της δημοκρατίας: η σύγχυση δε που προκαλεί είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός μηχανισμός διαιώνισης της ηγεμονίας αυτής </i> </li>
</ul>
Η διάχυση των θεωριών συνωμοσίας έγινε καταρρακτώδης με το διαδίκτυο, και επίσης περνά πια από μέχρι πρότινος αδιαπέραστα σύνορα: έτσι η μισή συνωμοσιολογία της αμερικανικής ακροδεξιάς (που είναι και η βασική ποικιλία "σκέψης" που παράγει ο συγκεκριμένος χώρος) βλέπω έντρομος να διαδίδεται στην Ελλάδα και σε κάποιους από τους χώρους της ευρύτερης αριστεράς - πέρα φυσικά από εκείνον της ακροδεξιάς... Απορρίπτονται κάποιες φορές ως "θεωρίες συνωμοσίας" απόλυτα ορθολογικές και τεκμηριωμένες αναλύσεις βέβαια, αλλά αυτό είναι ρητορικό τέχνασμα ή παιδί της ίδιας δυσλειτουργίας της κριτικής σκέψης με εκείνη που γεννά την συνωμοσιολογία<br />
ΥΓ: Το ότι μερικές φορές <i>όντως υπάρχουν</i> συνωμοσίες δεν τις καθιστά, παρόλα αυτά, πιο εύλογες σαν καθολικό και γενικευμένο επεξηγηματικό σχήμα για την πολιτική, την γεωπολιτική και την ανθρώπινη ιστορία.<br />
ΥΓ2: Συνωμοσιολογία, ένας διστακτικός πρόχειρος ορισμός: ο ισχυρισμός πως βασική αιτιακή και κινούσα
αρχή των περισσότερων πολιτικών ή κοινωνικών εξελίξεων, διεργασιών ή καταστάσεων είναι μια
(μυστική συνήθως) εμπρόθετη συμφωνία ή διεργασία μεταξύ συγκεκριμένων, ισχυρών ατόμων, με σκοπό την προσωπική τους ικανοποίηση<br />
<br />
(<a href="http://www.conspiracyanddemocracy.org/">Επ'αφορμής αυτού</a>)</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-6416610965627682492013-10-30T17:36:00.000+02:002015-04-15T15:50:37.612+03:00Η βασική αποκτήνωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM0KO4w1aY4QbakKSHJOwHysQ6nHm55Z4U3AvH0xLCJstAeAoYnK-ao2nvqMKRvYNkhPDNKKaQIf-GXQ30HweZh5AHh1HDhMdvS5gZqWDwmqzs2vQchp8kH2GCGiedyIEr7jL7/s1600/smyrni_lampedusa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM0KO4w1aY4QbakKSHJOwHysQ6nHm55Z4U3AvH0xLCJstAeAoYnK-ao2nvqMKRvYNkhPDNKKaQIf-GXQ30HweZh5AHh1HDhMdvS5gZqWDwmqzs2vQchp8kH2GCGiedyIEr7jL7/s1600/smyrni_lampedusa.jpg" height="328" width="640" /></a></div>
<br />
"Λαθρομετανάστες" λέγονται κατά τα Νέα αυτοί που έρχονται στην Ελλάδα (Σεπτέμβριος 2012). Όσους πηγαίνουν στην Ιταλία δεν έχουν πρόβλημα να τους λένε απλά "μετανάστες" (Οκτώβριος 2013)<br />
<span style="font-size: x-small;">(Μια λίγο πιο επιμελημένη έκδοση της παρούσας ανάρτησης <a href="http://www.avgi.gr/article/1218329/i-basiki-apoktinosi">δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική Αυγή 30/10/2013</a>)</span><br />
<br />
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2012, ένα καράβι γεμάτο ανθρώπους, πρόσφυγες από Συρία, το Ιράκ και την Παλαιστίνη εξόκειλε στα ανοιχτά της Σμύρνης καθ'οδόν προς την Σάμο, από ότι φαίνεται. Στο ναυάγιο πνίγηκαν 61 άνθρωποι, ανάμεσά τους 31 παιδιά. Με δεδομένο ότι οι χώρες προέλευσης ήταν κυρίως το Ιράκ και η Συρία, χώρες δηλαδή σε εμφύλιο πόλεμο, αν έπρεπε να προσδιορίσει κανείς την ιδιότητα των θυμάτων μάλλον το ορθό θα ήταν "πρόσφυγες". Είναι μια επιλογή λέξης που δεν δυσκολεύτηκαν να κάνουν οι περισσότερες <a href="http://www.dailymail.co.uk/news/article-2199182/Syrian-refugee-boat-horror-58-migrants-die-smugglers-vessel-sinks-Turkish-coast.html">Αγγλικές</a> π.χ. <a href="http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/58-refugees-on-way-to-uk-drown-in-boat-tragedy-8113956.html">εφημερίδες</a>, ούτε <a href="http://rt.com/news/turkey-migrants-drowned-boat-524/">Ρωσικά</a> και <a href="http://www.hurriyetdailynews.com/Default.aspx?pageID=238&nid=29589">Τουρκικά</a> μίντια. Τούτου δοθέντος, εντύπωση προκαλεί πως στην περίπτωση των πνιγμένων στην Λαμπεντούσα τα Νέα αποφάσισαν να μην εστιάσουν στο νομικό καθεστώς της μη-εισόδου των νεκρών στην Ιταλία, αντίθετα με την πρώτη αντίδραση της εφημερίδας στα νέα από την Τουρκία.<br />
Δεν είναι φυσικά μόνο αυτό. Παρότι η περσινή τραγωδία της Σμύρνης ήταν μικρότερη από την πρόσφατη στην Ιταλία, ήταν εξαιρετικά μεγάλης κλίμακας και ακόμα και σήμερα συγκαταλέγεται <a href="http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/italy/10352939/Worst-asylum-seeker-ship-disasters.html">στα μεγαλύτερα σε αριθμό θυμάτων προσφυγικά ναυάγια</a>. Κι όμως: μια ματιά στα πρωτοσέλιδα εκείνων των ημερών δείχνει πως μόνο στην <a href="http://www.frontpages.gr/d/20120907/1/%CE%97-%CE%9A%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE">Καθημερινή</a> και στην <a href="http://www.frontpages.gr/d/20120907/13/%CE%91%CF%85%CE%B3%CE%AE">Αυγή</a> το θέμα παίζει στο πρωτοσέλιδο.<br />
<br />
Αλλά και η ίδια η κάλυψη είναι αποκαλυπτική. Ενώ στην Ιταλία η τραγωδία αντιμετωπίζεται σαν τραγωδία πρώτα από όλα για τα ίδια τα θύματά της και οι κάτοικοι της Λαμπεντούσα, που έχουν σίγουρα δει εξίσου πολλούς μετανάστες να περνάνε με το μέσο Ελληνικό παραμεθόριο νησί, <a href="http://news.sky.com/story/1152284/lampedusa-tragedy-barroso-and-letta-heckled">αποδοκιμάζουν τον Λέττα και τον Μπαρόσο</a> επειδή αφήνουν το θανατικό να συνεχίζεται και έχουν την ευθύνη για τις ψυχές που χάνονται, εδώ, πέρυσι, η έμφαση ήταν αλλού. Σ<a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_07/09/2012_494632">το ίδιο ρεπορτάζ που αναφέρεται η τραγωδία</a> (στην Καθημερινή, που κράτησε από τις προσεκτικότερες στάσεις σε αυτά τα θέματα από όλο τον αστικό τύπο - αλλού είναι πολύ χειρότερα), οι Σύριοι (νεκροί και επιζώντες) αποκαλούνται "παράνομοι μετανάστες" (παράνομοι και στο επέκεινα, άραγε;), το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την τραγωδία είναι πως "επιβεβαιώνει με τον πιο δραματικό τρόπο, ότι μετά την ενίσχυση της αστυνόμευσης στον Έβρο, καταγράφεται αύξηση της ροής παράνομων μεταναστών προς τα νησιά" και μνημονεύεται ο Δήμαρχος Λέρου που "απέστειλε επιστολή στον υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Νίκο Δένδια, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «τις τελευταίες ημέρες γίναμε ξανά μέρος του προβλήματος άφιξης παράνομων μεταναστών και στο νησί της Λέρου»". Στη συνέχεια ο δήμαρχος εξεγείρεται για το "στίγμα" της παρουσίας κέντρου μεταναστών στο νησί.<br />
<br />
Αντίθετα,<a href="http://www.space-invaders.eu/2012/11/mayor-of-lampedusa-death-of-undocumented-immigrants-in-the-eu-is-a-massacre-that-has-the-numbers-of-a-true-war/"> η δήμαρχος της Λαμπεντούσα είχε από την αρχή της θητείας της, πέρυσι τον Νοέμβριο</a>, επ' αφορμή 11 πνιγμών μεταναστών εκφράσει με μια συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή της την οργή της για το μακελειό του Φρουρίου Ευρώπη:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">"Εξοργίζομαι με την φυσιολογικότητα που μοιάζει να έχει εξαπλωθεί παντού σαν επιδημία. Σκανδαλίζομαι με την σιωπή μιας Ευρώπης που μόλις έχει λάβει το Νόμπελ Ειρήνης και παρόλα αυτά στέκει σιωπηλή μπροστά σε μια σφαγή που έχει την κλίμακα ενός πραγματικού πολέμου. Πείθομαι όλο και περισσότερο πως η Ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση θεωρεί αυτή την θυσία ανθρώπινων ζωών έναν τρόπο για να περιορίσει τις ροές ανθρώπων, ή μια μέθοδο αποτροπής τους. Αλλά αν για τους ανθρώπους αυτούς, το ταξίδι σε τούτα τα καράβια παραμένει η μόνη δυνατότητα για να ελπίσουν, πιστεύω πως ο θάνατός τους στα κύματα θα πρέπει να είναι ένας λόγος για την Ευρώπη να νιώσει ντροπιασμένη και ατιμασμένη... Όλοι θα πρέπει να μάθουν πως είναι η Λαμπεντούσα με τους κατοίκους της, και τις μονάδες που αφιερώνει για να προσφέρει βοήθεια και φιλοξενία που προσφέρει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια στον κόσμο αυτό, που προσφέρει αξιοπρέπεια στην χώρα μας και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί είναι απλά δικοί μας, θέλω να λάβω συλλυπητήρια τηλεγραφήματα για καθέναν από τους πνιγμένους που μου έχει παραδοθεί. Σαν να είχαν λευκό δέρμα, σαν να ήταν καθένας τους το παιδί κάποιου που πνίγηκε στις διακοπές του"</span></blockquote>
<br />
Η Λαμπεντούσα είναι ένα νησί με 6000 κατοίκους, που ζει και αυτό από τον <a href="http://www.gadling.com/2012/01/22/lampedusa-italys-loneliest-off-season-island/">τουρισμό</a>. Αυτό δεν έχει εμποδίσει τους κατοίκους να δείχνουν την <a href="http://theworldashome.org/blog/2012/09/15/the-untold-stories-of-solidarity-the-people-of-lampedusa-the-lampedusa-case-study-part-iii/">αλληλεγγύη</a> τους στους πρόσφυγες με κάθε <a href="http://inlovewithlife.wordpress.com/2009/02/27/lampedusa/">τρόπο</a>, εδώ και καιρό, την ώρα που το νησί τους βρίσκεται <a href="http://www.indymedia.org.uk/en/2009/02/422754.html">στο μάτι του μεταναστευτικού κυκλώνα</a>. Παρότι η Λέγκα του Βορρά προσπάθησε να κάνει το νησί θέατρο τρόμου , οι ίδιοι οι κάτοικοι αντιστάθηκαν και αντιστέκονται. Συνειδητοποίησαν πως <a href="http://no-racism.net/article/2835">η μη-μετατροπή του νησιού τους σε Μεσογειακό Αλκατράζ περνάει από την συμπαράσταση στους συλληφθέντες</a> και έσπευσαν, όταν δραπέτευσαν και έκαναν πορεία στους δρόμους του νησιού κάποιοι από τους μετανάστες, να τους χειροκροτήσουν και να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους.<br />
<br />
<b>Μετανάστευση και ξενοφοβία</b><br />
<br />
Προφανώς τα πράγματα δεν είναι ειδυλλιακά και εκεί, αλλά ο τόνος που αναδύεται από τους κατοίκους (εν αντιθέσει με τους φασίστες της Λέγκα π.χ.) είναι δραματικά διαφορετικός από τον κυρίαρχο στην Ελλάδα (<a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=67411">με σημαντικές εξαιρέσεις</a>, <a href="http://tvkosmos.gr/article.asp?newsid=2038520#.Ul8qSBBlLDU">σε νησιά</a>): μοιάζει να υπάρχει συλλογικά η συνείδηση πως το πρόβλημα ξεκινά από πάνω, ο αντίπαλος δεν είναι ο είλωτας που θα φτάσει ικέτης στο νησί τους, αλλά η ίδια η πολιτική της ΕΕ, οι ίδιες οι ανισότητες του παγκόσμιου συστήματος. Στην Ελλάδα υπάρχει η μαζική παρανόηση ότι είναι δυνατόν να γίνεται πόλεμος στη γειτονιά μας και να ξεσπούν εμφύλιοι, να έχουμε συνυπογράψει οδηγία της ΕΕ που καθιστά την χώρα μας φράχτη και στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών, να έχει ταυτόχρονα στηριχθεί όλη η αναζωογονημένη αγροτική οικονομία του ευρωπαϊκού νότου στην ντε φάκτο δουλοκτησία μεταναστών, και να αποδίδουμε την κατά συρροή έλευση των κατεστραμμένων και την απόγνωσή τους σε σχέδιο "ισλαμικής αποσταθεροποίησης", σε μπίλντερμπεργκ, σε ανθελληνισμό, σε εβραϊκή συνωμοσία και σε εξωγήινους.<br />
<br />
Δεν είναι Ελληνική ιδιαιτερότητα φυσικά η ξενοφοβία: τα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα που συνέρρευσαν στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες, προϊόν της φτώχειας και των ανισοτήτων του Τρίτου Κόσμου που επιτάθηκε με την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, οι καταστροφικές, ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης, η νέα παγκοσμιοποιημένη πολιτική οικονομία της φτηνής εργασίας και η γεωπολιτική αποσταθεροποίηση που σήμανε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, έχουν δημιουργήσει ιστορικής διάστασης ανθρώπινες ροές από τον - πάλαι ποτέ- Δεύτερο και Τρίτο στον Ανεπτυγμένο Κόσμο. Η ένταση του ρατσιστικού φαινομένου ποικίλλει, αλλά παντού αποτελεί ατμομηχανή ανάδειξης και ενίσχυσης μιας σκληρής ξενοφοβικής δεξιάς - της μαζικότερης από την εποχή του μεσοπολέμου - από την Ιταλία μέχρι την Φινλανδία και από την Νορβηγία μέχρι την Ελλάδα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://mondediplo.com/blogs/mapping-europe-s-war-on-immigration"><img alt="http://mondediplo.com/blogs/mapping-europe-s-war-on-immigration" border="0" src="http://mondediplo.com/IMG/jpg/significant-60d2.jpg" height="392" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<b>Η Ελληνική εμπειρία </b><br />
<br />
Πέρα από τα παγκοσμίως ισχύοντα που
ανέφερα παραπάνω, η θεσμική προετοιμασία της Ελλάδος για τέτοιας
πυκνότητας μεταναστευτικά ρεύματα, ο καπιταλισμός της αρπαχτής και
της κομπίνας, η σύμπτωση της έλευσης των μεταναστών με την
άνοδο της ηγεμονίας της πιο καταναλωτικής και ατομικιστικής δεξιάς του λάιφσταϊλ στην
Ελληνική κοινωνία εναλλάξ με τον Χριστόδουλο και τον υπερεθνικισμό, ήρθε
και έδεσε: Η σύγχρονη δεξιά πολιτισμική ηγεμονία στηρίζεται σε ένα κράμα
εμμονικού ατομικισμού και μίσους για τον κατάλληλα προσδιορισμένο Άλλο, οπότε η κάθοδος
των μεταναστών έκατσε ταμάμ στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο μετασχηματισμού της Ελληνικής
κοινωνίας, προσφέροντας (όπως παντού στον ένα ή τον άλλο βαθμό) το φτηνό εργατικό δυναμικό που θα άλλαζε την αξία
της εργασίας στην χώρα, αλλά και τον προφανή και πολιτισμικά έτοιμο και προετοιμάσιμο αποδιοπομπαίο τράγο για τα
όλο και διευρυνόμενα στρώματα πληθυσμού που έμεναν με όλο και λιγότερα
στην νέα μεταψυχροπολεμική ανακατανομή πλούτου προς τα πάνω.<br />
<br />
Ο μετανάστης χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα των Μέσων Ενημέρωσης και το πολιτικό προσωπικό ως (ένα) εργαλείο πολιτισμικής εξαχρείωσης: μέσω του φόβου για τον μετανάστη προωθήθηκε στη Ελληνική κοινωνία το μίσος και την καχυποψία για τον άλλο, τον διαφορετικό, έγινε αποδεκτή η εργασιακή υπερεκμετάλλευση, η σκοπιά του εργοδότη έγινε η σκοπιά του "Έλληνα", ενθαρρύνθηκε η απανθρωπιά και εγκαταστάθηκαν, όχι πρωτόγνωρα, αλλά πάντως σε πρωτοφανή βαθμό και ένταση, ρατσιστικά στερεότυπα. Η απαξίωση της ζωής του χειρώνακτα εργάτη έγινε πιο εύκολη όταν ταυτίστηκε από τα ΜΜΕ με τον <i>ξένο</i> εργάτη, παρότι παράλληλα εξέπιπταν και οι προστασίες και για την ανειδίκευτη χειρωνακτική εργασία και των Ελλήνων μαζί τους.<br />
Κατασκευάζοντας τον νέο αποδιοπομπαίο τράγο ουσιαστικά δημιουργούσαν θύλακες έκπτωσης από την ανθρώπινη ιδιότητα λόγω της "ιδιαίτερης" υποτίθεται φύσης τους: είτε αυτές αφορούσαν τις γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη που έπεφταν στα χέρια του <a href="http://www.inews.gr/180/i-ellada-agnoei-epideiktika-tin-evropaiki-symvasi-gia-to-trafikingk.htm">τράφικινγκ</a>, των νταβατζήδων και των πελατών, είτε τους Αλβανούς και Πακιστανούς οικοδόμους που έπεφταν νεκροί ή σακατεμένοι στα εργοτάξια θανάτου των <a href="http://www.iospress.gr/ios2004/ios20040502a.htm">ολυμπιακών έργων</a> και της οικοδομικής φούσκας, είτε <a href="http://aplo.pblogs.gr/2009/06/agrotes-gronthokophsan-edesan-se-dikyklo-kai-esyran-metanastes-s.html">τους εργάτες γης</a> που απογυμνώθηκαν από κάθε ανθρώπινη ιδιότητα σε ένα νέο καθεστώς σκλάβου. Αυτές οι συμπεριφορές κανονικοποιήθηκαν και γενικεύθηκαν σιγά-σιγά: ο μνημονιακός κανιβαλισμός της στρατηγικής του δημόσιου εξευτελισμού όλο και περισσότερων κοινωνικών ομάδων και της καλλιέργειας της εμπάθειας και της εχθρότητας της μιας κοινωνικής κατηγορίας εναντίον της άλλης προετοιμάσθηκε στις πλάτες των μεταναστών, το μίσος προς τους οποίους αποτέλεσε μαθητεία στην εκ των άνωθεν καθαγιασμένη αγριότητα για μια ολόκληρη κοινωνία, ήδη ξαναμμένη από τη μέθη της καινοφανούς καταναλωτικής φρενίτιδας που έφερε ο κόσμος της ιδιωτικής τηλεόρασης, διεγερμένη από τον εθνικιστικό κατακλυσμό της διάλυσης της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας και ναρκωμένη από το όπιο του "τέλους των ιδεολογιών".<br />
<br />
Όλο αυτό το άθλιο μείγμα τράφηκε σε ένα τηλεοπτικό περιβάλλον όπου ο Κωνσταντίνος Πλεύρης δίδασκε "Iστορία", ο Άδωνις Γεωργιάδης "Ελληνικά" και ο Δημοσθένης Λιακόπουλος "Ανθρωπολογία". Ο παρανοϊκός - συνωμοσιολογικός τρόπος σκέψης ήταν στον πυρήνα της ανάπτυξής του μισανθρωπικού ατομικισμού και υποκατέστησε και υπονόμευσε κάθε κριτική σκέψη ως εχθρό του. Η επικράτηση σε πιο "υψηλό" επίπεδο μιας σχολής που ανήγαγε την ποπ-γεωπολιτική σε καθολική ηθική - και άρα αντιμετώπιζε τα ανθρώπινα ρεύματα των απελπισμένων σαν κάποιου είδους γεωπολιτικό όπλο π.χ. του "ισλαμικού τόξου", ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, συνέβαλε στο από καθέδρας κήρυγμα του ρατσιστικού μίσους. Ήταν τέτοια μάλιστα η τυφλότητα, το σπουδαιογελοίο των αναλύσεων και των αναλυτών και η ετερότητα των σκοπών του ρατσιστικού πολιτικού και μιντιακού προτάγματος σε σχέση με τους δηλωθέντες, που όταν πέρναγε το Δουβλίνο 2, παρότι μετέτρεπε την Ελλάδα σε στρατόπεδο κράτησης μεταναστών και προσφύγων χωρίς καμία μέριμνα καν για σχετικές υποδομές (και δεν μπορεί να μην ήταν αυτό ορατό, αν όχι από την κυβέρνηση, από τους μεταναστοφάγους της εποχής, με δεδομένο τον Πόλεμο στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ που προετοιμαζόταν) ουδείς από όσο ξέρω εξέφρασε εκείνη την εποχή, ουδεμία επιφύλαξη.<br />
<br />
Η πορεία όλων αυτών των εξελίξεων οδήγησε στον αυτοεξευτελισμό της Ελληνικής κοινωνίας, όπως βλέπουμε σήμερα στην νωθρότητα των αντιδράσεων εναντίον της διάλυσης κάθε κοινωνικού συμβολαίου από τη μια, και την άνοδο μιας νεοναζιστικής, ρατσιστικής οργάνωσης, με το ένα πόδι στο οργανωμένο έγκλημα από την άλλη. Το τελευταίο αυτό, ήταν η κορύφωση μιας μακράς πορείας προς την αποενοχοποιημένη αποκτήνωση ενός τμήματος του Ελληνικού πληθυσμού, την "νομιμοποίηση" στα μάτια του της κακοποίησης και της σφαγής των αδυνάτων, της επικράτησης του άνανδρου τσαμπουκά των πολλών εναντίον των λίγων, των φουσκωτών προσωποποιήσεων της ΚΔΟΑ, απέναντι σε όλους πλην των μεγιστάνων εργοδοτών τους. Ήταν επίσης μια, καλοδεχούμενη από το καθεστώς, διοχέτευση της γενικευμένης λαϊκής οργής εναντίον της εξαθλίωσης, προς την δαιμονοποίηση των αδυνάτων αντί των ισχυρών, σχολείο ενός κανιβαλισμού που συμβάλλει από πάρα πολλές πλευρές στη διατήρηση του παρόντος διεφθαρμένου και απονομιμοποιημένου συστήματος εξουσίας. Έφερε, για παράδειγμα, την διαπόμπευση των οροθετικών σαν τέχνασμα για τον κορεσμό της
δίψας για το θέαμα του εξευτελισμού των άλλων, σαν τελετουργία
εξορκισμού του καθολικού μας εξευτελισμού. Έφερε πάλι, σήμερα, την ανάσυρση των πλέον ρατσιστικών στερεοτύπων και ηθικών πανικών για τους Ρομά. Είναι μια διαδικασία εν δυνάμει χωρίς πάτο και όριο... Όλα αυτά μάλιστα ως τμήμα συνολικού και μάλλον συνειδητού μιντιακού σχεδίου, <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/11/blog-post_6.html">το οποίο <b>θα απασχολήσει μια επόμενη ανάρτηση στο παρόν ιστολόγιο...</b></a><br />
<br />
<b>Το δυσοίωνο μέλλον</b><br />
<br />
Όταν είχε συμβεί η τραγωδία της Σμύρνης με την οποία ξεκίνησε η ανάρτηση
αυτή, κάποια ενημερωτικά σάιτ, ιστολόγια και φόρουμ είχαν την
φωτογραφία ενός Τούρκου βατραχανθρώπου να βγάζει από τη θάλασσα το νεκρό
πτώμα ενός νεαρού κοριτσιού (ούτε δεκάχρονου ίσως) μάλλον από τη Συρία.
Ήταν μια συγκλονιστική φωτογραφία, ένα συμβολικό μνημείο της
βαρβαρότητας της πολιτικής ασύλου της ΕΕ. Κάτω από πολλά από αυτά (και
δε θα βάλω λινκ εδώ φυσικά) ο εμετός των σχολίων και η σχεδόν
διθυραμβική νεκροφιλία διαφόρων "Ελληναράδων" η λυσσαλέα μισανθρωπία, η
ανακούφιση που τους προσέφερε το θέαμα ενός νεκρού κοριτσιού απλά και
μόνο εξαιτίας της καταγωγής του, ήταν ένα δείγμα από το μέλλον που
έρχεται, από το είδος των εσωτερικών αντιπάλων που κάθε απόπειρα
αναστήλωσης της κοινωνίας σε μια αλληλέγγυα και δίκαιη κατεύθυνση θα βρει μπροστά της ...<br />
<br />
... Διότι αυτή η έκπτωση δεν είναι ρηχή. Αν είναι αλήθεια, όπως πιστεύω, πως είναι οι κρίσεις στον πραγματικό κόσμο που αλλάζουν συνειδήσεις και αναδιαμορφώνουν τις κρατούσες ιδεολογίες σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, τότε παράλληλα με την πραγματική επανάκαμψη της χαμένης αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και των συλλογικών αιτημάτων, έχει γεννηθεί και διασπαρεί ένας τύπος πολίτη σε αυτήν την χώρα που χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι η απενοχοποιημένη και δεδηλωμένη απανθρωπιά, και ο ωμότερος και ιδιοτελέστερος ατομικισμός. Αυτή την παγιωμένη βασική αποκτήνωση ενός ανησυχητικά μεγάλου τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας έχω την φρικτή υποψία πως θα την κουβαλάμε όπως και να εξελιχθεί η ιστορία, για δεκαετίες ακόμα ως άχθος βαρβαρότητας και πηγή αθλιότητας στη χώρα, γενιές μετά τα σημερινά. <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/07/blog-post_26.html">Το είχα πει και το καλοκαίρι</a> και το επαναλαμβάνω: "Πώς θα συνυπάρξεις με αυτόν τον κόσμο στο μέλλον; Πώς θα ανεχτείς τα
παιδιά τους στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά σου, τι να τους πεις;"<br />
<br />
<br />
<br /></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-73228170371285623432013-10-24T17:21:00.000+03:002013-10-24T18:07:29.248+03:00Εκδήλωση: "Φασισμός και Κράτος: Εφαπτόμενες διαδρομές"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.ektosgrammis.gr/images/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.ektosgrammis.gr/images/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7.jpg" width="280" /></a></div>
<br />
Το περιοδικό <a href="http://www.ektosgrammis.gr/">Εκτός Γραμμής</a> μου έκανε την τιμή να με προσκαλέσει στην συζήτηση που θα οργανώσει αύριο Παρασκευή 25 Οκτωβρίου, 7:30μμ, στη Λέσχη του, Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου, Εξάρχεια, Αθήνα, με συνομιλητές τον Κώστα Φαρμακίδη και τον Παναγιώτη Σωτήρη<br />
<br />
Η βασική πλευρά του θέματος στην οποία θα αναφερθώ θα είναι εκείνη που <a href="http://histologion-gr.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html">έχω θίξει σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ</a>, σχετικά με την "βαθιά" διασύνδεση του μηχανισμού των νεοναζί με το κράτος και τις ελίτ στην Ελλάδα...<br />
Αντιγράφω την ανακοίνωση και όσοι πιστοί προσέλθετε:<br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: black; font-family: Constantia, Georgia, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10.909090995788574px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: auto; padding: 5px; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: black; font-family: Constantia, Georgia, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 10.909090995788574px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; orphans: auto; padding: 5px; text-align: justify; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; margin: 0px; padding: 0px;">Εκδήλωση: «Φασισμός και Κράτος: Εφαπτόμενες διαδρομές»</span></b></div>
Αυτή την Παρασκευή, 25.10, στις 7:30 η πολιτική-πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής στην Αθήνα, μετά από ένα κύμα ανακαίνισης και επισκευών, ξεκινά και πάλι τη λειτουργία της διοργανώνοντας συζήτηση με θέμα:<br />
"Φασισμός και Κράτος: Εφαπτόμενες διαδρομές"<br />
<br />
Μαζί μας θα είναι οι:<br />
- Μιχάλης Παναγιωτάκης (Τάλως), webmaster και δημοσιογράφος της "Αυγής" | «Η θέση της Χρυσής Αυγής στο πλέγμα εξουσίας»<br />
- Κώστας Φαρμακίδης, Δικηγόρος | «Κρατικός "αντιφασισμός"; Ζητήματα νομικής αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής»<br />
- Παναγιώτης Σωτήρης, Πανεπιστημιακός | «Η θεωρία των δύο άκρων και η απόπειρα αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού»<br />
<br />
Σας περιμένουμε!<br />
Πολιτική-πολιτιστική Λέσχη Εκτός Γραμμής<br />
Στρατηγοπούλου 7 & Μαυρικίου, Εξάρχεια, Αθήνα<br />
<br /></div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5742708.post-76456181201974789142013-10-23T20:41:00.000+03:002013-10-23T20:42:30.895+03:00Δημοσκοπήσεις και αβλεψίες: μια μικρή παρατήρηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Δεν συνηθίζω να σχολιάζω δημοσκοπήσεις. Δεν είναι μόνο το θέμα <a href="http://www.efsyn.gr/?p=131236" target="_blank">της διαπλοκής των εταιρειών με το κράτος</a> και τα παλαιά κόμματα εξουσίας που κάνει την γυναίκα του Δημοσκόπου Καίσαρα να μη μοιάζει τίμια ακόμα και αν - παρελπίδα - είναι, αλλά και το γεγονός ότι σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων των δημοσκόπων, εμ το κλίμα είναι πολύ ρευστό, εμ αναμένονται δραματικές διαφοροποιήσεις αν γίνουν εκλογές, εμ και ένα υψηλό ποσοστό από το δείγμα αρνείται να δημοσκοπηθεί (κάτι που μοιάζει να δηλώνει εν δυνάμει διαφορετική συμπεριφορά από το δείγμα που δέχεται).<br />
<br />
Αλλά, επειδή δεν το έχω δει να αναφέρεται αλλού και μου φαίνεται εξώφθαλμο, θα ήθελα να παρατηρήσω το εξής στην <a href="http://papaioannou-giannis.net/2013/10/22/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AC-%CE%BF-%CF%83/" target="_blank">δημοσκόπηση που μεταδόθηκε από το κανάλι Extra 3, του καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Επαμεινώνδα Πανά</a>: <b>Έχει μπερδέψει τους Πειραιάδες.</b><br />
<br />
Η γενική τάση που δείχνει η δημοσκόπηση είναι το σαφές αλλά όχι συντριπτικό άνοιγμα της ψαλίδας υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Αττική, κυρίως λόγω του καταποντισμού της ΝΔ. Τρεις από τις πέντε κάρτες συμβαδίζουν με αυτή την εικόνα. Οι δύο κάρτες για Α' και Β' Πειραιώς όχι:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10EDnLwKeM_AZ5HsKwpRkOUrkQT1mt55HZUwbzy9Zo7lVhYmIyMnanjph46eBV4U6Ost22pwgxq_r60buzaY4T-VRgy0N7WbthXEVpXRgPzalwWsBY-ncSr_4ENWuONag5HeL/s1600/apeiraia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj10EDnLwKeM_AZ5HsKwpRkOUrkQT1mt55HZUwbzy9Zo7lVhYmIyMnanjph46eBV4U6Ost22pwgxq_r60buzaY4T-VRgy0N7WbthXEVpXRgPzalwWsBY-ncSr_4ENWuONag5HeL/s400/apeiraia.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdlflNIm1i4rh44DCdgaGjxxfsVxCoE9A9_MGpk3rnY0JiKVEba3oNXuY8t8UNtzRBrgA1-YLt4NGS91evf4XH_0Z_fJRWKOuS6ZtWwsfs179VzoSzwJpaNOaPLd22Rxo59SMx/s1600/b-peiraia.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdlflNIm1i4rh44DCdgaGjxxfsVxCoE9A9_MGpk3rnY0JiKVEba3oNXuY8t8UNtzRBrgA1-YLt4NGS91evf4XH_0Z_fJRWKOuS6ZtWwsfs179VzoSzwJpaNOaPLd22Rxo59SMx/s400/b-peiraia.JPG" width="400" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Για να δει κανείς γιατί αυτά τα αποτελέσματα είναι εξωπραγματικά και αμοιβαία αντιφατικά δεν έχει παρά να δει τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών στις δύο περιφέρειες:</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R0UFz5ppya4/Umf2CqkXd6I/AAAAAAAAA3g/kMFKN4FilpA/s1600/apeiraia_2012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="251" src="http://3.bp.blogspot.com/-R0UFz5ppya4/Umf2CqkXd6I/AAAAAAAAA3g/kMFKN4FilpA/s640/apeiraia_2012.JPG" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-zsFnF8ZAZUo/Umf2MILJqZI/AAAAAAAAA3o/R7tupEnSQKI/s1600/bpeiraia_2012.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://4.bp.blogspot.com/-zsFnF8ZAZUo/Umf2MILJqZI/AAAAAAAAA3o/R7tupEnSQKI/s640/bpeiraia_2012.JPG" width="640" /></a></div>
<br />
Αν ίσχυαν οι δύο κάρτες ως έχουν (αν δηλαδή δεν έχουν μπερδευτεί οι τίτλοι των περιφερειών) στην μέν φτωχότερη και εργατική Β'Πειραιώς η ΝΔ θα είχε άνοδο σε σχέση με το εκλογικό της αποτέλεσμα, με μια χονδρική αναγωγή επί των εγκύρων, της τάξης του 6-6,5% (!) - ήδη 1% πάνω χωρίς τις αναγωγές, ο δε ΣΥΡΙΖΑ θα κατακρημνίζονταν κατά 12 μονάδες (!) στην περιφέρεια. Αν ίσχυε θα επρόκειτο για success story χωρίς άλλο για την ΝΔ. Στην δε Α' Πειραιά, αντίθετα, παραδοσιακά συντηρητικότερη περιοχή, η ΝΔ θα έχανε 17% !(με την αναγωγή) και ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς την αναγωγή θα ήταν 1,5% μονάδα επάνω και με την αναγωγή 7%. Δηλαδή θα επρόκειτο περί δύο διαφορετικών πολιτικών συμπάντων, όπου μάλιστα η ΝΔ θα είχε κέρδη εκεί που υπάρχει η μεγαλύτερη δυσκολία και ο ΣΥΡΙΖΑ εκεί που υπάρχει η σχετικά μικρότερη.<br />
<br />
Αν αντίθετα τα πράγματα είναι, όπως ισχυρίζομαι, απλά θέμα πως κάποιος στο γραφείο του κ.Πάνα έχει μπερδέψει τους τίτλους των σελίδων της παρουσίασης, τα πράγματα είναι ορθολογικότερα: Στην Β'Πειραιώς ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει περίπου στα ποσοστά του περσινού Ιουνίου ενώ η ΝΔ έχει μια πτώση της τάξης του 5%+. Ενώ στον πειραιά η μεν ΝΔ έχει μια πτώση της τάξης του 5% (στην αναγωγή πάντα) ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης πτώση της τάξης του 4%. Αυτά είναι συμβατό και με τα αποτελέσματα των άλλων περιφερειών της Αττικής και μέσα στα λογικά πλαίσια.<br />
<br />
Στην περίπτωση αυτή ένα εντυπωσιακό αν και εύλογο αποτέλεσμα είναι άμεσα ορατό: η Β' Πειραιά, όπου έγινε και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, είναι η μόνη περιφέρεια της Αττικής στην οποία η Χρυσή Αυγή υποχωρεί αισθητά κάτω από τα ποσοστά του Ιουνίου του 2012: χάνει στην αναγωγή περίπου 3 ποσοστιαίες μονάδες.<br />
<br />
Δεν ξέρω αν αυτή η διόρθωση των περιφερειών θα είχε επίδραση και στα συνολικά ποσοστά που βγάζει η δημοσκόπηση για την Αττική. Μου φαίνεται πιθανόν: η Β' Πειραιώς είναι 50% πιο πολυάριθμη περιφέρεια από την Α' και <b>αν </b>ο υπολογισμός έχει γίνει με τα ποσοστά ανεστραμμένα (που μπορεί όμως να μην έχει συμβεί, χρειάζεται διευκρίνιση) θα υπάρχει κάποιο θέμα.<br />
<br />
Το εντυπωσιακότερο όμως για μένα είναι πως η δημοσκόπηση δημοσιεύθηκε, σχολιάστηκε από δημοσιογράφους υποτίθεται, σχολιάστηκε από τους ίδιους που την εκπόνησαν, κυκλοφόρησε με συνοδευτικές αναλύσεις στο διαδίκτυο και κανένας δεν πρόσεξε το απολύτως αυτονόητο. Ή έστω δεν υπέδειξε το πόσο σχιζοφρενικά είναι αυτά τα αποτελέσματα. Για αυτό το λόγο, για την έλλειψη αίσθησης των σχετικών τάξεων μεγέθους, ούτε καν των εκτιμούμενων αλλά των καταγεγραμμένων, έχω εμπιστοσύνη σε ελάχιστους δημοσιογράφους των καναλιών, σε ελάχιστους δημοσκόπους και σε ακόμα πιο ελάχιστους από τους σχολιαστές / αναλυτές / πολυτεχνίτες των ενημερωτικών σάιτ και των κοινωνικών μέσων. Αμάσητα, όλα τα πράγματα κάθονται στο στομάχι...</div>
taloshttp://www.blogger.com/profile/13680864841710474232noreply@blogger.com5