Ποδοσφαιρικοί μύθοι

Ο Πούσκας, ο Μαραντόνα της εποχής του και, φυσικά, ο προπονητής του ΠΑΟ την χρονιά που έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϋ, υποχρεώνεται να πουλήσει τα τρόπαιά του (υποχρεώνεται η οικογένειά του δηλαδή), για να πληρώσει τα έξοδα του νοσοκομείου, όπου νοσηλευεται με μια μορφή Αλτσχάιμερ.

O Τζωρτζ Μπεστ, άλλος μάγος της μπάλλας -αυτόν τον πρόλαβα - Βορειοιρλανδός αληταράς και πιθανόν ο πιο φαντεζί ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα Βρετανικά γήπεδα, είναι στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου (κάπως καλύτερα από όταν μπήκε), εξαιτίας ιατρικού προβλήματος που προέρχεται από τον αλκοολισμό του.

Κατά κάποιο τρόπο και οι δύο τους είναι συνδεδεμένοι με τα παιδικά μου χρόνια - ο πρώτος προπονητής της ομάδας μου όταν άρχισα να καταλαβαίνω από μπάλλα - και ο δεύτερος παικταράς που χάζευα όταν έπαιζε (τις Κυριακές νομίζω;) Αγγλικό ποδόσφαιρο στην τηλεόραση... έτσι τους νοιώθω οικείους, αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, δικούς μου ανθρώπους τρόπον τινά, σαν μακρινοί χαμένοι συγγενείς για τους οποίους μετά από πολλά χρόνια μαθαίνεις ότι είναι ετοιμοθάνατοι ή έχουν χάσει το μυαλό τους...

Σχόλια

Ο χρήστης J95 είπε…
Η φήμη των διάσημων δεν συμβαδίζει πάντα με την οικονομική ευμάρεια.

Και εξάλλου ανεμομαζώματα-διαολοσκορπίσματα.

Αλλά ήταν οι αμοιβές των παιχταράδων του '60 και του '70 στα σημερινά επίπεδα;
Ο χρήστης J95 είπε…
Θέλω να πω ήταν μύθοι, όχι superstars.
Ο χρήστης raffinata είπε…
Τον Πούσκας τον θαύμαζα, αν και υποστηρίζω την "άλλη" ομάδα, και ο Μπεστ ερχόταν στα εφηβικά μου όνειρα...
Βέβαια, υπάρχουν κι Έλληνες ποδοσφαιριστές εκείνης της μακρινής εποχής (που έπαιζαν ποδόσφαιρο γιατί το γούσταραν) που ίσως αντιμετωπίζουν χειρότερα προβλήματα (αρρώστεια, φτώχεια, εγκατάλειψη). Μερικούς τους έχω δει στα κανάλια και έχω λυπηθεί για το παρόν τους, έχω δακρύσει για το παρελθόν τους...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση