Γραμμένα στα αρχεία τους

Από τον Πάσχο Μανδραβέλη πληροφορούμαστε με φρίκη ότι μια σειρά υπουργεία επανίδρυσαν τα ηλεκτρονικά τους αρχεία, σβήνοντας (και καλά) όλα όσα προηγήθηκαν της ανόδου της ΝΔ στην εξουσία!

Έτσι στον (κακοσχεδιασμένο και δυσλειτουργικό) ιστοχώρο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, η αναζήτηση "Ανακοινώσεων τύπου" είναι δυνατή μόνο μέσα στο 2004 και μάλιστα χωρίς τους πρώτους δύο μήνες! Ανάλογη βαρβαρότητα είχε διαπραχθεί και ενδοπασοκικά, με την απομάκρυνση του Λαλιώτη από το ΥΠΕΧΩΔΕ, όταν έσβησαν και όλα όσα είχαν δημοσιευτεί στον ιστοχώρο πριν από την σημαντική αυτή ημερομηνία! Τα Νεοδημοκρατικά χάλια απεικονίζονται σε όλο το κρατικό διαδίκτυο π.χ. και στο υπουργείο Οικονομικών και σε μύρια όσα άλλα πλην των (σύμφωνα με τον Π. Μανδραβέλη) Υπουργείων Αιγαίου, Ανάπτυξης, Δημόσιας Τάξης, Εξωτερικών, Ναυτιλίας, Μακεδονίας Θράκης, Μεταφορών και Πολιτισμού. (Το ανάπτυξης σταματάει όμως στην ανάληψη της υπουργίας από τον Τσοχατζόπουλο...)

Ο Μανδραβέλης σχολιάζει το θέμα ως εξής:

Πρέπει να καταλάβουν κάτι οι πολιτικοί. Το διαδίκτυο δεν είναι απλώς μια υπόθεση δημοσίων σχέσεων του υπουργείου τους –«Α, ξέρετε! Είμαστε κι εμείς στο internet!»– αλλά εργαλείο για τους πολίτες. Είναι δημοσιευμένη και πληρωμένη από τους πολίτες πληροφορία που δεν μπορεί να διαγράφεται ή να εξαφανίζεται ανάλογα με τα κέφια των υπουργών. Είναι ιστορία, πρόσφατη μεν, πολύτιμη δε. Πρέπει να υπάρχει εσαεί ηλεκτρονικά ώστε να βρίσκουν οι πολίτες όχι μόνο τι κάνουν οι πολιτικοί τους, αλλά και τι έκαναν...


Παρά τις πολλές διαφωνίες με τον κ. Μανδραβέλη σε σειρά άλλων θεμάτων, στο συγκεκριμένο τον χειροκροτώ με αλαλαγμούς και σφυρίγματα. Να προσθέσω και το εξής: Ο κάθε μικρονοϊκός και τεχνοφοβικός υπουργός, που νομίζει είτε ότι σβήνει τα ίχνη των προηγουμένων (σε μια Οργουελική λογική) είτε ότι το θέμα της διάθεσης της δημόσιας κρατικής πληροφορίας είναι δευτερεύον, γνωρίζει ελάχιστα από τεχνολογία και ακόμα ελαχιστότερα για την δημοκρατία:

- Η μεν δημοκρατία (έστω κι αυτή η ανάπηρη που έχουμε) στηρίζεται στον έλεγχο και ο έλεγχος στηρίζεται (και) στην πληροφόρηση. Όταν σβήνεις το κρατικό παρελθόν, δυσκολεύεις τον έλεγχο άρα και την λειτουργία της δημοκρατίας.

- Ως προς το διαδίκτυο, να ενημερώσω τους πληροφοριοκτόνους κ.κ. Υπουργούς, ότι χάρι στην πολυδαίδαλη και αποκεντρωμένη φύση του, όσο και να σβήνουν κάνουν μια τρύπα στο νερό! Αυτό π.χ. το ωραίο σάιτ επιτρέπει στον καθένα να βρει αποτυπωμένες τις σελίδες που υπήρξαν στο διαδίκτυο σε πολλές χρονικές στιγμές! Έτσι βλέπει κανείς τα σβησμένα του Υπουργείου Άμυνας, τα κομμένα Δελτία Τύπου του Λαλιώτη, παλιά pdf αρχεία του Υπουργείου Οικονομικών, ακόμα και Χριστοδουλάκεια Δελτία Τύπου από το Υπουργείο Ανάπτυξης!

Τέτοια θάματα η τεχνολογία! Ποιος θα το πίστευε, ε, κ. Σπηλιωτόπουλε;

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Το πρόβλημα είναι νοοτροπίας. Ο συμβιβασμός και ο σεβασμός του αντιπάλου (ή διαφωνούντα) είναι δείγμα αδυναμίας στην Ελληνική νοοτροπία. Επίσης είναι σημαντική η φιγούρα στην Ελλάδα (η καλύτερα στην μεσόγειο).

Το πρόβλημα με τις σελίδες είναι ανάλογο με αυτό με τις πλατείες. Οι πλατείες (η βιτρίνα) είναι κάθε 4 χρόνια καινούργια και χλιδάτη (με 1 χρόνο ενδιάμεσα που είναι γιαπί λόγο "αναβάθμησης"). Ομως το πεζοδρόμιο (η ουσία) 1 δρόμο παραπέρα είναι σπασμένο και με 5 χλιδάτα κάρα πάνω του. Ο πολιτικός δεν θα φτιάξει το πεζοδρόμιο θα φτιάξει καινούργια πλατεία γιατί αυτό φαίνεται (και είναι πιο κερδοφόρο για τον εργολάβο φίλο του). Θα μπορεί μετά να πει κοιτάξτε τι έκανα.

Αν αλλάξει ο Ελληνας θα αλλάξει και ο πολιτικός του. Εάν αλλάξει ο πολιτικός του δεν θα θέλει να αλλάξει το 100% του τι έκανε ο προηγούμενος αλλά το 5%-15%.

Η λύση είναι η γονείς. Πρέπει να σταματήσουν δύο πράγματα.
1. Να λένε στα παιδιά οτι είναι τα καλύτερα που υπάρχουν και ότι όλα τα άλλα είναι τραγικά μη συγκρίσιμα μαζί τους.
2. Να τα μεγαλώνουν στην χλιδή με λεφτά που στερούνται οι ίδιοι γιατί έτσι δεν καταλαβαίνουν ότι η χλιδή με κόπους αποκτείται.
Ετσι ίσως καταλάβουν ότι καινούργια πλατεία/σελίδα κάθε 4 χρόνια είναι σπατάλη σε βάρος τις ουσίας πεζοδρομίου/πληροφορίας και οτί ο αντιπαλός τους αν και πιθανόν χειρότερος δεν είναι άχρηστος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα πολλά πρόσωπα της ψηφιακής λογοκρισίας

Μετεκλογικά

Βαϊμάρη και αντιφασισμός, μια ιστορική σημείωση